107
Skonał nasz Zbawca i nasz Pan
Z czcią
1. Skonał nasz Zbawca i nasz Pan.
Wiernie wypełnił Boży plan.
Skonał, by zmazać piętno win,
Skonał, by zmazać piętno win,
Byśmy żyć mogli w chwale z Nim.
2. Kiedy tłum szydził z Jego mąk,
Krwią broczył z boku, stóp i rąk.
Pośród pogardy pełnych słów,
Pośród pogardy pełnych słów,
Z cierni koronę dano Mu.
3. Choć straszne męki za nas zniósł,
Jęk skargi nie padł z Jego ust.
Misję wypełnić wielką miał,
Misję wypełnić wielką miał
I życie z woli Ojca dał.
4. „Ojcze mój, za bierz kielich ten,
Lecz jeśli chcesz, wypiję zeń.
Dziś zakończyłem dzieło Twe.
Dziś zakończyłem dzieło Twe.
Weź mego ducha w ręce Swe”.
5. Skonał, a w kaźni Jego dzień
Blask słońca zakrył mroczny cień.
Ziemia zadrżała, westchnął świat,
Ziemia zadrżała, westchnął świat:
„Bóg dał Swe życie, zmarł nasz brat”.
6. Kornie schylamy głowy swe,
Aby symbole przyjąć te
I święcie żyć w ostatnie dnie,
I święcie żyć w ostatnie dnie,
By wola Jego stała się.
Słowa: Eliza R. Snow, 1804–1887
Muzyka: George Careless, 1839–1932