Zasady posługi, sierpień 2018

Budowanie wartościowych relacji

Nasza zdolność do troszczenia się o innych ludzi wzrasta, kiedy nawiązujemy z nimi wartościowe relacje.

Zaproszenie do posługi względem innych osób jest okazją, aby budować pełne troski relacje — relacje, dzięki którym łatwo jest prosić o pomoc lub ją przyjmować. Jeśli włożyliśmy wysiłek w rozwijanie takiej relacji, Bóg może zmienić życie obu stron.

„Z całego serca wierzę, że znacząca zmiana nie może zaistnieć bez znaczących relacji”, powiedziała Sharon L. Eubank, Pierwsza Doradczyni w Generalnym Prezydium Stowarzyszenia Pomocy. I aby nasze akty służby mogły zmienić życie innych osób, jak powiedziała, muszą one być „zakorzenione w szczerym pragnieniu uzdrawiania, słuchania i współpracy oraz okazywania szacunku”¹.

Wartościowe relacje nie są oparte na obranej taktyce. Są zbudowane na współczuciu, szczerym wysiłku i „nieudawanej miłości” (NiP 121:34)².

Sposoby na budowanie i wzmacnianie relacji

„[Relacje tworzymy] za każdym razem, gdy z kimś przebywamy”, powiedział Starszy Dieter F. Uchtdorf z Kworum Dwunastu Apostołów³. Kiedy staramy się budować wartościowe relacje z tymi, względem których pełnimy posługę, Duch Święty może nas prowadzić. Następujące sugestie bazują na wzorze, jaki przedstawił Starszy Uchtdorf⁴.

• Dowiedz się czegoś o nich.

  Prezydent Ezra Taft Benson (1899–1994) nauczał: „Nie możecie dobrze służyć tym, których nie znacie dość dobrze”. Jego sugestią było poznanie imion każdego członka rodziny i zaznajomienie się z ważnymi wydarzeniami w ich życiu jakimi są: urodziny, błogosławieństwa, chrzty i śluby. To daje nam możliwość napisania im czegoś miłego czy zadzwonienia z gratulacjami przy okazji wyjątkowego osiągnięcia czy sukcesu⁵.

• Spędzajcie razem czas.

  Umacnianie relacji wymaga czasu. Szukajcie okazji, aby utrzymywać ze sobą kontakt. Badania pokazują, że okazywanie ludziom, że nam na nich zależy, jest istotne w zdrowych relacjach⁶. Powołano was do służby tym osobom, więc spotykajcie się często. Rozmawiajcie z nimi w Kościele. Używajcie wszelkich dodatkowych środków — e-maili, Facebooka, Instagrama, Twittera, Skype’a, telefonów czy poczty tradycyjnej. Starszy Richard G. Scott (1928–2015) z Kworum Dwunastu Apostołów mówił o mocy prostego i kreatywnego wyrażania miłości i wsparcia: „Otwierałem pisma święte […] [i] często pomiędzy stronami znajdowałem pełne miłości i wsparcia liściki od [mojej żony] Jeanene […]. Te cenne liściki od kochającej żony […] [wciąż są] bezcennym skarbem, który niesie pociechę”⁷.

  Pamiętajcie także, że do budowania relacji potrzebne są dwie osoby. Możecie okazywać miłość i przyjaźń, ale ta relacja nie będzie się rozwijać, jeśli wasz dar nie jest zaakceptowany i odwzajemniony. Jeśli druga osoba wydaje się zamknięta, nie wymuszajcie na niej nawiązywania relacji. Dajcie tej osobie czas, aby dostrzegła wasze szczere wysiłki i, jeśli zajdzie taka potrzeba, zasięgnijcie rady waszych przywódców, którzy powiedzą wam, czy nawiązanie wartościowej relacji jest wciąż możliwe.

• Komunikujcie się z troską.

  Budowanie wartościowych relacji wymaga od nas, abyśmy wyszli poza to, co powierzchowne. Powierzchowna komunikacja jest pełna nieistotnych rozmów dotyczących planów, pogody i innych pomniejszych kwestii, ale nie zawiera dzielenia się uczuciami, wierzeniami, celami ani troskami, co jest potrzebne do tworzenia bardziej wartościowej relacji. Ojciec Niebieski pokazał głębszy rodzaj relacji, kiedy podzielił się Swoimi uczuciami i planami ze Swoim Synem (zob. Ew. Jana 5:20) i z nami poprzez Swoich proroków (zob. Amos 3:7). Kiedy mówimy sobie o codziennych wydarzeniach i wyzwaniach życia zgodnie z podszeptami Ducha, bardziej doceniamy się wzajemnie, bo znajdujemy wspólne zainteresowania i podobne doświadczenia.

  Słuchanie jest istotną częścią okazywania tego, że wam na kimś zależy⁸. Kiedy słuchacie uważnie, macie większe szanse, by pomóc innym w przyjściu do Chrystusa, bo lepiej rozumiecie i czujecie ich potrzeby, a oni czują się kochani, rozumiani i bezpieczni.

• Doceniajcie różnice tak samo jak cechy wspólne.

  „Niektóre osoby [myślą], że Kościół pragnie wtłoczyć wszystkich członków w jedną formę — że wszyscy członkowie powinni identycznie wyglądać, czuć, myśleć i się zachowywać”, powiedział Starszy Uchtdorf. „Zaprzeczałoby to geniuszowi Boga, który stworzył każdego człowieka innym od jego brata […].

  Kościół rozkwita, kiedy pozytywnie wykorzystujemy tę różnorodność i zachęcamy się nawzajem do rozwijania i używania naszych talentów, by podnosić i wzmacniać swoich współbraci”⁹.

  Kochanie innych na sposób Boga wymaga od nas patrzenia na nich tak, jak Bóg. Prezydent Thomas S. Monson (1927–2018) nauczał: „Musimy rozwinąć w sobie umiejętność postrzegania ludzi nie takimi, jakimi są w chwili obecnej, ale jakimi mogą się stać”¹⁰. Możemy modlić się o pomoc, aby zobaczyć innych w boski sposób. Kiedy widzimy w ludziach ich potencjał do wzrostu, istnieje większa szansa, że staną na wysokości zadania¹¹.

• Służcie im.

  Bądźcie wrażliwi na potrzeby tych, względem których pełnicie posługę i bądźcie chętni, aby poświęcać im swój czas i talenty, czy to w czasie potrzeby, czy po prostu dlatego, że wam na nich zależy. Możecie być przy nich, by pocieszać, wspierać i pomagać w nagłych wypadkach, w chorobie czy innej pilnej potrzebie. Ale w zbyt wielu relacjach reagujemy dopiero wtedy, gdy coś się stanie. Bóg dał nam wolną wolę, abyśmy byli raczej tymi, którzy działają, a nie tymi, którzy podlegają działaniu (zob. 2 Nefi 2:14). Tak jak nauczał apostoł Jan: kochamy Boga, ponieważ On pokochał nas jako pierwszy (zob. I List Jana 4:19). Kiedy inni ludzie czują naszą szczerą miłość poprzez nasze akty służby, może to zmiękczyć serca i zwiększyć miłość i zaufanie¹². Tworzy to reakcję łańcuchową aktów dobroci, które budują relacje.

Posługa na wzór Zbawiciela

Jezus Chrystus budował wartościowe relacje ze Swoimi uczniami (zob. Ew. Jana 11:5). Znał ich (zob. Ew. Jana 1:47–48). Spędzał z nimi czas (zob. Ew. Łukasza 24:13–31). Jego relacja z nimi nie była powierzchowna (zob. Ew. Jana 15:15). Doceniał różnice (zob. Ew. Mateusza 9:10) i dostrzegał ich potencjał (zob. Ew. Jana 17:23). Służył wszystkim pomimo tego, że był Panem wszystkich, mówiąc, że nie przyszedł po to, aby Mu służono, lecz aby czynić posługę (zob. Ew. Marka 10:42–45).

Co zrobicie, aby zbudować silniejsze relacje z tymi osobami, którym, z racji swego powołania, macie służyć?

© 2018 Intellectual Reserve, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone. Printed in Germany. Zatwierdzenie wersji angielskiej: 6/17. Zatwierdzenie do tłumaczenia: 6/17. Tłumaczenie z: Ministering Principles, August 2018. Polish. 15051 166

Przypisy

1. Sharon Eubank, w „Humanitarian Acts Must Be Rooted in Relationship, Sharon Eubank Says”, strona internetowa: mormonnewsroom.org.

2. Zob. „Zasady posługi: wyciągaj pomocną dłoń ze współczuciem”, Liahona, lipiec 2018, str. 6–9.

3. Dieter F. Uchtdorf, „O tym, co najważniejsze”, Liahona, listopad 2010, str. 22.

4. Dieter F. Uchtdorf, „O tym, co najważniejsze”, str. 22.

5. Zob. Ezra Taft Benson, „To the Home Teachers of the Church”, Ensign, maj 1987, str. 50.

6. Zob. Charles A. Wilkinson i Lauren H. Grill, „Expressing Affection: A Vocabulary of Loving Messages”, w: Making Connections: Readings in Relational Communication, wyd. Kathleen M. Galvin, wyd. 5 (2011), str. 164–173.

7. Richard G. Scott, „Wieczne błogosławieństwa małżeństwa”, Liahona, maj 2011, str. 96.

8. Zob. „Zasady posługi: pięć rzeczy, o których pamięta dobry słuchacz”, Liahona, czerwiec 2018, str. 6–9.

9. Dieter F. Uchtdorf, „Cztery tytuły”, Liahona, maj 2013, str. 59.

10. Thomas S. Monson, „Postrzegajcie ludzi takimi, jakimi mogą się stać”, Liahona, listopad 2012, str. 69.

11. Zob. Terence R. Mitchell i Denise Daniels, „Motivation”, w: Handbook of Psychology, tom 12, wyd. Walter C. Borman and others (2003), str. 229.

12. Zob. Edward J. Lawler, Rebecca Ford i Michael D. Large, „Unilateral Initiatives as a Conflict Resolution Strategy”, Social Psychology Quarterly, tom 62, nr 3 (wrzesień 1999), str. 240–256.