I List do Tymoteusza 3:1–7; List do Tytusa 1:6–9

Biskup: Człowiek „cieszący się dobrym imieniem”

Czy wiesz, że biskupi służyli w Kościele już w czasach Pawła? W jaki sposób biskupi i prezydenci gmin mogą być błogosławieństwem w twoim życiu? Paweł w swoich listach do Tymoteusza i Tytusa wymienił wymagania, jakim muszą sprostać mężczyźni powoływani na biskupów. Ta lekcja może pomóc ci lepiej zrozumieć cechy biskupów i prezydentów gmin oraz tego, w jaki sposób ci słudzy Pana mogą ci pomóc.

Do kogo się zwracasz?

Wyobraź sobie, że zmagasz się z ważną kwestią w swoim życiu. Być może jest to decyzja dotycząca przyszłości, wyzwanie, przed którym stoisz, lub zły nawyk, który próbujesz wyeliminować.

• Do kogo zwracasz się po przewodnictwo, kiedy zmagasz się z ważnymi problemami?

• Z kim rozmawiasz i dlaczego?

Przeczytaj poniższą wypowiedź Starszego Quentina L. Cooka z Kworum Dwunastu Apostołów:

Wielu z was, moja droga młodzieży […], [jest] na progu podejmowania najważniejszych decyzji w waszym życiu. Proszę konsultujcie z rodzicami i biskupem te ważne decyzje, które stoją przed wami. Pozwólcie biskupowi być waszym przyjacielem i doradcą.

(Quentin L. Cook, „Biskupi — pasterze stada Pana”, Liahona, maj 2021, str. 60)

Zastanów się przez chwilę nad poniższymi pytaniami:

• Czy myślisz o swoim biskupie lub prezydencie gminy jako o przyjacielu i doradcy?

• Kiedy stajesz przed ważną decyzją lub kiedy potrzebujesz duchowej pomocy, jak prawdopodobne jest, że będziesz szukać rady u swojego biskupa? Dlaczego?

• W jaki sposób zwrócenie się do biskupa lub prezydenta gminy o przewodnictwo może ci pomóc?

Podczas studiowania tej lekcji szukaj sposobów, na jakie biskup lub prezydent gminy może oferować wsparcie w twoich wyzwaniach, decyzjach i wierze w Jezusa Chrystusa.

Paweł naucza o cechach, jakie powinien posiadać biskup

Listy Pawła znane jako I List do Tymoteusza, II List do Tymoteusza oraz List do Tytusa często nazywane są listami pasterskimi, ponieważ zawierają rady, jakich Paweł udzielał pastorom lub pasterzom, czyli przywódcom w Kościele (słowo pastor pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego pasterza). Tymoteusz i Tytus byli zaufanymi współpracownikami Pawła, którzy służyli z nim w różnych okresach jego podróży misyjnych. Tymoteusz służył wówczas jako przywódca Kościoła w Efezie, a Tytus — na greckiej wyspie, Krecie.

Wśród wielu prawd, jakie Paweł przekazał w tych natchnionych listach, wymienił kilka cech, które mają pielęgnować mężczyźni, którzy zostali powołani na biskupów. Biskup to mężczyzna ustanowiony i wyświęcony jako przewodniczący wyższy kapłan w okręgu, czyli w kongregacji. Ponosi on całkowitą odpowiedzialność za dbałość o doczesne i duchowe sprawy kongregacji. Podobną rolę odgrywa prezydent gminy. Pan wybiera biskupa za pośrednictwem prezydium palika, które zabiega o objawienie. Przed powołaniem potencjalny biskup musi zostać zatwierdzony przez Pierwsze Prezydium jako osoba godna i zdolna, aby służyć.

Przeczytaj I List do Tymoteusza 3:1–7 i List do Tytusa 1:6–9 i odszukaj, jakie wymagania stawia się biskupom. Jakie trzy cechy spośród tych, które odnalazłeś, mogą pomóc biskupowi lub prezydentowi gminy w prowadzeniu i błogosławieniu cię w twoim życiu.

• W jakim sensie Jezus Chrystus jest uosobieniem tych cech? (Możesz powiązać te wersety z I Listem Piotra 2:25, w którym Piotr nazwał Zbawiciela „[pasterzem i stróżem] dusz [naszych]”).

• W jaki sposób posiadanie tych cech pozwala biskupowi lub prezydentowi gminy pomagać ci tak, jak pomagałby ci Zbawiciel?

• Jak podsumowałbyś to, czego nauczyłeś się o biskupach i prezydentach gmin?

1. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

• Jakie cechy Chrystusowe zaobserwowałeś u swojego biskupa lub prezydenta gminy? W jaki sposób cechy te umożliwiły mu bycie narzędziem w rękach Pana?

• W jaki sposób biskup może pomóc ci zbliżyć się do Jezusa Chrystusa i wzmocnić twoją wiarę w Niego?

Pasterz stada Pana

W I Liście do Tymoteusza 3:2 lub Liście do Tytusa 1:7–9 możesz zaznaczyć słowa lub wyrażenia, które wskazują na obowiązek biskupa, aby nauczać.

Biskup lub prezydent gminy może nauczać na różne sposoby, między innymi na spotkaniach, lekcjach, osobistych wywiadach i poprzez swój przykład.

2. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

• W jaki sposób rady lub wskazówki biskupa lub prezydenta gminy były błogosławieństwem dla ciebie lub kogoś, kogo znasz?

• W jaki jeszcze sposób Pan troszczy się o nas i pomaga nam za pośrednictwem biskupów i prezydentów gmin?

Biskup może pomóc nam odpokutować

Pan powołał biskupów i prezydentów gmin również po to, aby pomagali nam w procesie pokuty i poprowadzili nas przez nią, szczególnie jeśli popełniliśmy poważne grzechy.

Starszy C. Scott Grow, Siedemdziesiąty, nauczał:

Dzięki swemu ustanowieniu i prawemu życiu biskup może otrzymywać przez Ducha Świętego objawienia dotyczące członków swojego okręgu, w tym również i ciebie.

Może ci on pomóc w procesie pokuty w sposób, jakiego nie zapewnią ci rodzice ani inni przywódcy […].

Jako sługa Pana wysłucha cię z życzliwością i zrozumieniem. Potem zaś pomoże ci przejść przez proces pokuty. Jest on posłańcem Pańskiego miłosierdzia, który pomoże ci oczyścić się mocą Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa.

(C. Scott Grow, „Why and What Do I Need to Confess to My Bishop?” [Co i dlaczego powinienem wyznać swojemu biskupowi?], New Era, październik 2013, str. 28–29)

Poświęć trochę czasu na napisanie krótkiego listu, e-maila lub SMS-a do biskupa lub prezydenta gminy. Możesz podziękować mu za jego służbę, nauczanie i przykład. Podaj konkretne sposoby, na jakie ci pomógł. Możesz wskazać przykład sytuacji, kiedy postąpił na wzór Chrystusa, coś, co dostrzegłeś w nim i doceniłeś. Możesz również poprosić go o spotkanie w celu uzyskania rady w związku z trudną decyzją czy obawą, jakie cię niepokoją, lub aby uzyskać pomoc w procesie pokuty, jeśli masz taką potrzebę.

Opcjonalnie: Chcesz dowiedzieć się więcej?

I List do Tymoteusza 3:1. Skąd pochodzi tytuł biskupa w Nowym Testamencie?

Tytuł biskupa pochodzi od greckiego słowa episcopos — część epi oznacza „nad”, a scopos „doglądać” lub „czuwać”. Zatem episcopos, czyli biskup, to osoba, która czuwa nad stadem jako przewodnik lub opiekun.

Dlaczego muszę zwrócić się do biskupa, aby wyznać grzechy?

Starszy Richard G. Scott (1928–2015) z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

Poważne wykroczenia, na przykład związane z niemoralnością, wymagają pomocy kogoś, kto dzierży klucze upoważnienia —– biskupa lub prezydenta palika — aby w spokoju ustalić, jak powinien wyglądać proces pokuty i mieć pewność, że pokuta jest pełna i została dokonana we właściwy sposób.

(Richard G. Scott, „The Power of Righteousness” [Moc prawości], Ensign, listopad 1998, str. 69–70)

I List do Tymoteusza 3:1. Czym jest „dobra praca” biskupa?

Starszy Quentin L. Cook z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o głównych obowiązkach biskupa:

Biskup ma pięć podstawowych obowiązków związanych z przewodniczeniem okręgowi:

1. Jest przewodniczącym wyższym kapłanem w okręgu.

2. Jest prezydentem Kapłaństwa Aarona.

3. Jest sędzią powszechnym.

4. Koordynuje dzieło zbawienia i wywyższenia, w tym także troszczy się o potrzebujących.

5. Nadzoruje rejestry, finanse i sposób korzystania z domu spotkań.

W swojej roli przewodniczącego wyższego kapłana biskup jest „duchowym przywódcą” okręgu. Jest „wiernym uczniem Jezusa Chrystusa” […].

Najważniejszą rolą biskupa jest służba jako pasterz prowadzący dorastające pokolenie — w tym młodych dorosłych stanu wolnego — do Jezusa Chrystusa.

(Quentin L. Cook, „Biskupi — pasterze stada Pana”, Liahona, maj 2021, str. 58)

List do Tytusa 1:7. Co oznaczają słowa Pawła, który powiedział, że „biskup powinien być nienaganny”?

Biskup jest wybierany przez Pana i musi być mężczyzną wielkiej moralności i godności. Biskupi nie są jednak doskonali i czasami popełniają błędy podczas służby.

Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

„Wierzę”

Uczciwie przyznajcie, że macie pytania i obawy, ale najpierw rozniećcie na wieczność płomień swojej wiary, gdyż dla ludzi wierzących wszystko jest możliwe.

Miejcie więc wyrozumiałość dla ludzkich słabości — dla swych własnych, jak również dla słabości osób służących u waszego boku w tym Kościele prowadzonym przez wolontariuszy, przez śmiertelników. Poza przypadkiem Swojego jedynego, doskonałego Jednorodzonego Syna, Bóg zmuszony jest pracować z ludźmi niedoskonałymi. Musi Go to strasznie irytować, ale jakoś sobie z tym radzi. Więc my również powinniśmy. A kiedy widzicie niedoskonałości, pamiętajcie, że te ograniczenia nie tkwią w boskim charakterze tej pracy […]. Bądźmy [zatem] cierpliwi, życzliwi i wyrozumiali.

(Jeffrey R. Holland, „Wierzę”, Liahona, maj 2013, str. 94).