II List do Koryntian 7
„Zasmuceni […] po Bożemu”
Może być bardzo trudno ustalić, czy w pełni odpokutowaliśmy. Czy kiedykolwiek miałeś trudności z określeniem, czy w pełni odpokutowałeś za coś? W swoim pierwszym liście do Koryntian Apostoł Paweł zganił niektórych świętych w Koryncie za grzeszność. Ku swej radości i zadowoleniu Paweł otrzymał później wieść, że święci w Koryncie przeszli prawdziwą pokutę. Ta lekcja może ci pomóc zrozumieć pewien ważny składnik prawdziwej pokuty i zbliżyć się do Jezusa Chrystusa.
Boży smutek
Przeczytaj poniższą historię: Podczas wywiadu w sprawie rekomendacji świątynnej przed zawarciem związku małżeńskiego pewna młoda kobieta wyznaje swojemu biskupowi przeszłe grzechy. Po dalszej dyskusji biskup rozumie, że ta młoda kobieta jeszcze prawdziwie nie odpokutowała za swoje grzechy i że jej grzechy są na tyle poważne, że nie jest godna, by uzyskać rekomendację świątynną. Biskup wyjaśnia jej, że będzie musiała poczekać, aby otrzymać rekomendację, aż w pełni odpokutuje. Ona jest zaniepokojona i przyznaje, że odpokutowała, ponieważ od dawna nie powtórzyła żadnego z tych grzechów. Biskup wyjaśnia, że samo zaprzestanie grzechu nie stanowi pełnej pokuty i prosi ją, aby szczerze zaczęła proces prawdziwej pokuty.
Młoda kobieta wyjaśnia swojemu biskupowi, że jest bardzo zdenerwowana, ponieważ już powiedziała o ślubie innym ludziom i poczyniła plany dotyczące uroczystości. Martwi się, że będzie się wstydzić z powodu opóźnień w planach ślubnych, i że nie wie, jak powiedzieć o tym swojemu narzeczonemu i rodzicom. Pyta, czy jest możliwe, aby wesele przebiegło zgodnie z planem, a ona przez proces pokuty przejdzie potem.
-
Co, w oparciu o odpowiedź tej młodej kobiety, najbardziej ją niepokoi?
-
Dlaczego jej punkt widzenia może utrudniać pełną pokutę?
Zastanów się, czego ta młoda kobieta nie rozumie w pełni na temat pokuty. W dalszym ciągu lekcji odszukaj zasadę, która mogłaby pomóc tej młodej kobiecie. Zastanów się także, czy ty możesz skorzystać z tej zasady podczas własnej pokuty.
Boży smutek
Jednym z celów, dla których Paweł napisał swój wcześniejszy list do Koryntian, było zachęcenie niektórych osób do pokuty. W swoim późniejszym liście Paweł pochwalił tych, których postępowanie skorygował, za ich szczerą pokutę. Nauczał też o pewnej niezbędnej części pokuty.
Przeczytaj II List do Koryntian 7:8–11 i znajdź przemyślenia Pawła na temat pokuty, które mogłyby pomóc kobiecie z tej historii. (Zwróć uwagę, że słowo upamiętanie użyte w wersecie 9 oznacza żałowanie). Możesz także obejrzeć film biblijny „Godly Sorrow Worketh Repentance” [Boży smutek powoduje upamiętanie] (1:40), dostępny na stronie internetowej ChurchofJesusChrist.org, możesz śledzić tekst w swoich pismach świętych.
Aby zapoznać się z treścią Księgi Mormona na temat smutku według Boga, przeczytaj wersety: Ks. Almy 36:12–13; 42:29.
-
Co zrozumiałeś, co mogłyby pomóc kobiecie z tej historii?
-
Jak nauki te mogą pomóc tobie?
Jedną z prawd, które być może odkryłeś, jest to, że Boży smutek prowadzi do szczerej pokuty.
-
O jakim jeszcze rodzaju smutku wspomniał Paweł w wersecie 10?
-
Co takiego dostrzegłeś w tej historii, co wskazuje na ten rodzaj smutku, jaki odczuwała młoda kobieta?
Utwórz w dzienniku do studiowania dwie kolumny, rysując linię na środku strony. U góry po jednej stronie napisz Boży smutek, a po drugiej Smutek światowy.
Dodaj swoje przemyślenia pod każdym nagłówkiem, odpowiadając na poniższe pytania.
-
Czego Paweł naucza w wersetach 8–10 na temat różnicy pomiędzy smutkiem Bożym a światowym?
-
Jak sądzisz, jakie są dodatkowe różnice pomiędzy tymi dwoma rodzajami smutku?
Przeczytaj poniższe wypowiedzi i odszukaj dodatkowe spostrzeżenia na temat Bożego smutku oraz smutku światowego. Dodaj te spostrzeżenia do swojej tabeli.
Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów podał następującą definicję Bożego smutku:
[Boży smutek oznacza] odczuwanie głębokiego smutku i wyrzutów sumienia za zachowanie, które przysporzyło Zbawicielowi bólu i cierpienia, podczas gdy nasza dusza w tym czasie pozbywa się wszelkiego zaprzeczania lub wymówek […].
Być może największym przebudzeniem w tym życiu dla wrażliwego duchowo syna lub córki Boga jest wyjątkowo osobiste uświadomienie sobie, że zapłata Jezusa Chrystusa za grzech jest bardzo realna i że Jego cierpienie jest nie tylko dla wszystkich innych ludzi — ale także dla was i dla mnie! […] Kiedy rozumiemy w duchu, że On cierpiał za nasze grzechy, odczuwamy smutek z powodu naszej części Jego bólu. Zdajemy sobie sprawę, że jest to część planu naszego Ojca, ale jesteśmy przytłoczeni darem, który On nam ofiaruje. Ten cud, to uznanie, to uwielbienie Zbawiciela, który uczynił to dla nas, sprawia, że padamy na kolana, gdy naszego ducha przepełnia Boży smutek.
(Neil L. Andersen, The Divine Gift of Forgiveness [Boży dar przebaczenia] [2019], str. 149, 150)
Prezydent Uchtdorf, będący wówczas członkiem Pierwszego Prezydium, powiedział o Bożym smutku następujące słowa:
Smutek według Boga skłania ku zmianie i ma nadzieję w Zadośćuczynieniu. Światowy smutek załamuje nas, gasi nadzieję i przekonuje, by ulegać dalszym pokusom.
Smutek według Boga prowadzi do nawrócenia i przemiany serca. Powoduje, że nienawidzimy grzechu i kochamy dobro. Zachęca nas, abyśmy powstali i kroczyli w świetle miłości Chrystusa. Prawdziwa pokuta związana jest z przemianą, a nie katuszami czy męczarnią. Tak, płynący z serca żal i szczere wyrzuty sumienia spowodowane nieposłuszeństwem są często bolesne i stanowią ważny krok w świętym procesie pokuty. Kiedy jednak poczucie winy prowadzi do nienawiści do samego siebie lub powstrzymuje nas przed podniesieniem się, raczej utrudnia pokutę, niż do niej zachęca.
(Dieter F. Uchtdorf, „Teraz ci się uda!”, Liahona, listopad 2013, str. 56)
Obejrzyj film „Repentance Is a Process That Brings Peace” [Pokuta to proces, który przynosi spokój] od oznaczenia czasu 0:00 do 1:39. Zobacz, jak pewna osoba opisała swoje doświadczenie związane z odczuwaniem Bożego smutku i jak to błogosławiło jej życie.
Zastanów się przez chwilę nad własnymi wysiłkami, by pokutować. Zastanów się, co Zbawiciel czuł i czego doświadczył, gdy cierpiał za twoje grzechy. Co możesz zrobić, aby pełniej otworzyć swoje serce na odczuwanie Bożego smutku i przyciągnąć uzdrawiającą moc Zbawiciela do swojego życia? Swoją odpowiedź na to pytanie możesz zapisać w osobistym dzienniku lub notatniku.
Opcjonalnie: Czy chcesz dowiedzieć się więcej?
W jaki sposób mogę lepiej zrozumieć różnicę pomiędzy Bożym smutkiem a smutkiem światowym?
Podczas służby jako Siedemdziesiąty Obszaru, Starszy D. Chad Richardson oświadczył:
Główną różnicą pomiędzy [Bożym a światowym smutkiem] jest źródło. Światowy smutek jest popularyzowany przez Szatana. Jest to smutek z powodu bycia przyłapanym, z powodu tego, że nie możemy dalej grzeszyć lub z powodu zwracania się przeciwko sobie ze wstrętem lub pogardą.
Natomiast Boży smutek jest smutkiem danym jako dar od Boga dla tych, którzy są gotowi go otrzymać. Boży smutek prowadzi nas do pełnego rozpoznania ogromu naszych grzechów, ale przy jednoczesnej wiedzy, że możemy zostać od nich uwolnieni.
(D. Chad Richardson, „Forgiving Oneself” [Przebaczanie samemu sobie], Ensign, marzec 2007, str. 32)
We wrześniu 2019 roku czasopismo New Era wydrukowało infografikę opartą na naukach Starszego Dietera F. Uchtdorfa z Kworum Dwunastu Apostołów, która może pomóc ci jeszcze łatwiej odróżnić smutek Boży od światowego. Znajdź go tutaj: Dieter F. Uchtdorf, „Godly Sorrow” [Boży smutek], New Era, wrzesień 2019, str. 32–33.