มัทธิว 18:21–35

อุปมาเรื่องทาสที่ไร้ความเมตตา

ในการตอบคำถามที่เปโตรถามเกี่ยวกับการให้อภัย พระเยซูคริสต์ทรงสอนอุปมาเรื่องทาสที่ไร้ความเมตตา บทเรียนนี้จะช่วยให้ท่านเป็นเหมือนพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์มากขึ้นขณะที่ท่านพยายามให้อภัยผู้อื่น

“คุณจะให้อภัยผมไหม?”

ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 หญิงคนหนึ่งชื่อคอร์รี เทน บูมทนทุกข์ทรมานหลายเดือนในค่ายกักกันของนาซีในราเวนส์บรูค เยอรมนี เบตซี พี่สาวของเธอเสียชีวิตที่นั่น หลังสงคราม คอร์รีเป็นผู้พูดให้แก่คนกลุ่มหนึ่งเกี่ยวกับการให้อภัยของพระผู้เป็นเจ้า อธิการคีธ บี. แมคมุลลิน อดีตฝ่ายอธิการควบคุมอธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากเธอพูดจบ ขณะท่านอ่าน ให้คิดวิธีที่คอร์รีอาจเลือกที่จะตอบสนอง

ชายคนหนึ่งมาหาเธอ เธอจำได้ว่าเขาคือทหารยามสุดโหดคนหนึ่งในค่าย “คุณเอ่ยถึงราเวนส์บรูคในคำพูดของคุณ” เขากล่าว “ผมเป็นทหารยามที่นั่น … … ผมเป็นชาวคริสต์นับแต่นั้น” เขาอธิบายว่าเขาขอให้พระผู้เป็นเจ้าประทานอภัยสำหรับเรื่องโหดร้ายที่เขาเคยทำ เขายื่นมือออกมาแล้วถามว่า “คุณจะให้อภัยผมไหม?” [Corrie ten Boom, Tramp for the Lord(1974), 56]

(คีธ บี. แมคมุลลิน, “เส้นทางแห่งหน้าที่ของเรา,” เลียโฮนา, พ.ค. 2010, 15)

• คอร์รีอาจมีความคิดอะไรบ้างในขณะนั้น?

• เหตุใดจึงยากที่จะให้อภัยผู้อื่น?

อ่าน มัทธิว 18:21–22 เพื่อดูว่าพระเยซูทรงตอบคำถามที่เปโตรถามถึงการให้อภัยอย่างไร

• ท่านจะอธิบายสิ่งที่พระเยซูทรงสอนเปโตรอย่างไร?

• ท่านคิดว่าเพราะเหตุใดพระเจ้าทรงบัญชาให้เราเป็นผู้คนที่ให้อภัย?

• ท่านมีคำถามอะไรบ้างเกี่ยวกับพระบัญชาของพระผู้ช่วยให้รอดให้เราให้อภัยผู้อื่น?

ใคร่ครวญความรู้สึกของท่านเกี่ยวกับการให้อภัย มีใครที่ยากสำหรับท่านที่จะให้อภัยหรือไม่? ในสมุดบันทึกการศึกษาของท่านให้เขียนว่าชีวิตท่านจะได้รับพรอย่างไรหากท่านสามารถให้อภัยผู้ที่ทำให้ท่านขุ่นเคือง ท่านอาจบันทึกว่าชีวิตท่านจะแตกต่างไปอย่างไรหากท่านไม่พยายามให้อภัยผู้อื่นขณะท่านศึกษาอุปมาที่พระเจ้าทรงแบ่งปันกับเปโตร มองหาว่าความเต็มพระทัยของพระเจ้าที่จะให้อภัยเราอาจเพิ่มความสามารถของท่านที่จะให้อภัยผู้อื่นได้อย่างไร

อุปมาเรื่องทาสที่ไร้ความเมตตา

อ่าน มัทธิว 18:23–27 มองหาวิธีที่กษัตริย์ในอุปมาปฏิบัติต่อลูกหนี้ของเขา เป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่า 10,000 ตะลันต์คือหนี้ที่ไม่สามารถชำระได้ คนงานที่ยากจนจะต้องใช้เวลาทำงานกว่า 250,000 ปีในสมัยของพระเยซูกว่าจะได้เงินมากขนาดนั้น (ดู Jay A. Parry and Donald W. Parry, Understanding the Parables of Jesus Christ [2006], 95)

• ท่านคิดว่าเพราะเหตุใดพระเยซูคริสต์ทรงใช้การเป็นหนี้ที่ไม่สามารถชำระได้เพื่อสอนอุปมานี้?

อ่านอุปมาที่เหลือใน มัทธิว 18:28–35 มองหาวิธีที่เราควรปฏิบัติต่อกันและเหตุใดจึงควรทำเช่นนั้น เป็นประโยชน์ที่จะรู้ว่า 100 เดนาริอันอยู่ที่ประมาณค่าแรง “สามเดือนของคนทำงานที่ยากจน” (ข้อ 28 )

1. ตอบคำถามต่อไปนี้ลงในสมุดบันทึกการศึกษาของท่าน:

• ท่านเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับการให้อภัยจากอุปมานี้?

• เหตุใดจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจว่าพระผู้ช่วยให้รอดทรงเมตตาเรามากเพียงใด?

ความจริงข้อหนึ่งที่เราสามารถเรียนรู้จากอุปมานี้คือ เราจะทำตามแบบอย่างของพระเยซูคริสต์ได้โดยการให้อภัยผู้อื่นขณะที่พระองค์ประทานอภัยแก่เรา

พระเจ้าทรงย้ำความสำคัญของการให้อภัยผู้อื่นในสมัยการประทานของเรา อ่าน หลักคำสอนและพันธสัญญา 64:9–11 โดยมองหาคำสอนของพระเจ้าเกี่ยวกับการให้อภัย

2. ตอบคำถามต่อไปนี้ลงในสมุดบันทึกการศึกษาของท่าน:

• จากสิ่งที่ท่านเรียนรู้ในวันนี้ ท่านคิดว่าเหตุใดพระเจ้าทรงต้องการให้เราให้อภัยทุกคน?

พระเยซูคริสต์จะทรงช่วยเราให้อภัยผู้อื่นได้

บางครั้งอาจเป็นเรื่องยากที่จะให้อภัยผู้อื่น แต่ด้วยความช่วยเหลือของพระผู้ช่วยให้รอดทุกสิ่งเป็นไปได้

ขณะท่านอ่านบทสรุปเรื่องราวของอธิการแมคมุลลินเกี่ยวกับคอร์รีที่เผชิญหน้ากับทหารยามที่คุกของเธอในอดีต ดูว่าพระผู้ช่วยให้รอดประทานความเข้มแข็งให้เธอให้อภัยได้อย่างไร

Our Path of Duty

Duty does not require perfection, but it does require diligence. It is not simply what is legal; it is what is virtuous.

ทางเลือก: ต้องการเรียนรู้เพิ่มเติมใช่หรือไม่?

มัทธิว 18:24. เงิน10,000 ตะลันต์เป็นเงินเท่าใด?

เอ็ลเดอร์เจฟฟรีย์ อาร์. ฮอลแลนด์แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองสอนว่า

เพราะ‍ฉะนั้น​พวก‍ท่าน​จง​เป็น​คน​ดี​พร้อม—ในที่สุด

เอ็ลเดอร์ฮอลแลนด์สอนว่าในการตอบรับพระบัญชาให้เป็นคนดีพร้อม เราไม่ควรท้อแท้แต่ควรบากบั่นเพื่อให้บรรลุเป้าหมายในนิรันดร

มีความเห็นแตกต่างกันบ้างท่ามกลางนักวิชาการเกี่ยวกับค่าของเงินที่กล่าวถึงในเรื่องนี้—ขออภัยที่ใช้เงินสกุลของสหรัฐในการอ้างอิง—แต่เพื่อให้เข้าใจง่าย หากหนี้ขนาดเล็ก 100 เดนาริอันที่ยกให้ไม่ได้มีค่าเท่ากับ 100 ดอลลาร์ในสมัยของเรา หนี้ 10,000 ตะลันต์ที่ยกให้ได้อย่างง่ายดายก็อาจมีค่าถึง 1 พันล้านดอลลาร์—หรือมากกว่า!

ในฐานะที่เป็นหนี้ส่วนบุคคล จึงเป็นเงินจำนวนมหาศาล—เกินกว่าเราจะเข้าใจได้ (ไม่มีใครจับจ่ายใช้สอยมากขนาดนั้น!) เพื่อจุดประสงค์ของอุปมาเรื่องนี้ หนี้ดังกล่าว ควร จะเข้าใจยาก ควรจะอยู่เหนือความสามารถของเราที่จะรู้ซึ้ง ไม่ต้องบอกเลยว่าอยู่เหนือความสามารถของเราที่จะจ่ายคืนได้ นั่นเพราะว่านี่ไม่ใช่เรื่องราวของทาสสองคนถกเถียงกันในพันธสัญญาใหม่ นี่คือเรื่องราวของเราทุกคน ครอบครัวมนุษย์ที่ตก—ลูกหนี้มรรตัย ผู้ล่วงละเมิด และนักโทษ เราทุกคนเป็นลูกหนี้ คำพิพากษาคือการจองจำเราทุกคน เราทุกคนคงจะอยู่ที่นั่นหากไม่ใช่เพราะพระคุณของพระมหากษัตริย์ของเรา ผู้ทรงปลดปล่อยเราเป็นอิสระเพราะพระองค์ทรงรักเราและ “ทรงหวั่นไหวด้วยความสงสาร [เรา]” [หลักคำสอนและพันธสัญญา 121:4]

(เจฟฟรีย์ อาร์. ฮอลแลนด์, “เพราะฉะนั้นพวกท่านจงเป็นคนดีพร้อม—ในที่สุด,” เลียโฮนา, พ.ย. 2017, 41)

ความรู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งที่มีคนทำกับฉันหมายความว่าฉันยังไม่ได้ให้อภัยใครบางคนใช่หรือไม่?

เอ็ลเดอร์เจฟฟรีย์ อาร์. ฮอลแลนด์แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองสอนว่า

แต่สำคัญที่พวกท่านบางคนผู้ดำเนินชีวิตด้วยความทุกข์อย่างแท้จริงจะตระหนักถึงสิ่งที่ [พระเยซูคริสต์] ไม่ได้ ตรัส พระองค์ ไม่ได้ ตรัสว่า “เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้รู้สึกถึงความเจ็บปวดหรือความทุกข์ระทมอย่างแท้จริงจากการกระทำย่ำยีด้วยน้ำมือของผู้อื่น”

(เจฟฟรีย์ อาร์. ฮอลแลนด์, “พันธกิจในเรื่องการคืนดี,” เลียโฮนา, พ.ย. 2018, 79)

เอ็ลเดอร์เดวิด อี. ซอเรนเซนแห่งสาวกเจ็ดสิบสอนความจริงที่สำคัญเกี่ยวกับพระบัญญัติของการให้อภัย

ข้าพเจ้าอยากจะชี้แจงว่าเราต้องไม่นำการอภัยบาปมาปนกับการทนต่อความชั่วร้าย … แม้จะต้องให้อภัยเพื่อนบ้านที่ทำร้ายเราแต่เรายังต้องพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อไม่ให้เกิดการทำร้ายอีก

(เดวิด อี. ซอเรนเซน, “การให้อภัยจะเปลี่ยนความขมขื่นเป็นความรัก,” เลียโฮนา, พ.ค. 2003, 15)

null

เพราะ‍ฉะนั้น​พวก‍ท่าน​จง​เป็น​คน​ดี​พร้อม—ในที่สุด

เอ็ลเดอร์ฮอลแลนด์สอนว่าในการตอบรับพระบัญชาให้เป็นคนดีพร้อม เราไม่ควรท้อแท้แต่ควรบากบั่นเพื่อให้บรรลุเป้าหมายในนิรันดร

พระผู้ช่วยให้รอดทรงหมายถึงอะไรเมื่อทรงบอกให้เปโตรให้อภัยผู้อื่น “เจ็ดสิบครั้งคูณเจ็ด”? (มัทธิว 18:22)

เอ็ลเดอร์ลินน์ จี. รอบบินส์ อดีตฝ่ายประธานโควรัมสาวกเจ็ดสิบอธิบายว่า

พระผู้ช่วยให้รอดทรงบอกเปโตรเป็นนัยสำคัญว่าอย่านับเลย—อย่ากำหนดขีดจำกัดของการให้อภัย

เห็นได้ชัดว่า พระผู้ช่วยให้รอดมิได้ทรงกำหนดขีดจำกัดสูงสุดว่า 490 เพราะนั่นจะเปรียบได้กับการพูดว่าการรับส่วนศีลระลึกมีขีดจำกัดที่ 490 ครั้ง พอถึงครั้งที่ 491 ผู้ตรวจสอบบัญชีจากสวรรค์จะเข้ามาแทรกแซงและแจ้งว่า “เสียใจด้วยนะ บัตรกลับใจของคุณหมดอายุแล้ว—จากนี้ไปคุณต้องดูแลตัวคุณเอง”

พระเจ้าทรงใช้ตัวเลขเจ็ดสิบคูณเจ็ดเป็นอุปลักษณ์ของการชดใช้อันไม่มีที่สิ้นสุด ความรักอันล้นเหลือ และพระคุณอันไร้ขีดจำกัดของพระองค์ “แท้จริงแล้ว, และ จะกี่ครั้งก็ตาม ที่ผู้คนของเรากลับใจ เราจะให้อภัยพวกเขาสำหรับการล่วงละเมิดของพวกเขาที่มีต่อเรา” (โมไซยาห์ 26:30 เน้นตัวเอน)

(ลินน์ จี. รอบบินส์, “เจ็ดสิบครั้งคูณเจ็ด,” เลียโฮนา, พ.ค. 2018, 23)