มัทธิว 8:23–27; มาระโก 4:35–41

พระเยซูทรงห้ามพายุ

“พระอาจารย์ พระองค์ไม่ทรงเป็นห่วงว่าพวกเรากำลังจะพินาศหรือ?” สานุศิษย์ร้องทูลพระผู้ช่วยให้รอดขณะคลื่นและลมซัดเรือลำเล็กของพวกเขา (ดู มาระโก 4:37–38) ในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง เราอาจพบตนเองกระวนกระวายขอความช่วยเหลือและสงสัยในความใส่พระทัยที่พระผู้ช่วยให้รอดทรงมีต่อเรา ไม่ว่าสถานการณ์ของเราดูเหมือนจะสิ้นหวังเพียงใด พระเยซูคริสต์ทรงมีพระปรีชาสามารถและพลังอำนาจที่จะผ่อนคลายภาระของเรา ตำหนิปัญหาที่เรามี และตรัสแก่เราว่า “จงสงบเงียบ” (มาระโก 4:39) บทเรียนนี้มีเจตนาจะช่วยให้ท่านได้รับสันติสุขและความสงบของพระเจ้าระหว่างความยากลำบากที่ท่านเผชิญ

ท่านมีความกลัวอะไรบ้าง?

บางครั้งในชีวิตเราอาจรู้สึกอยู่ท่ามกลางพายุที่บ้าคลั่ง บางครั้งพายุแห่งชีวิตเหล่านี้จะทำให้เรากลัวได้

เอ็ลเดอร์โรนัลด์ เอ. ราสแบนด์แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองแบ่งปันตัวอย่างความกลัวที่เรามีบางครั้ง พิจารณาความกลัวคล้ายกันที่ท่านอาจมี

ผู้ใหญ่โสดของเรากลัวการให้คำมั่นสัญญา เช่น การแต่งงาน คู่แต่งงานใหม่ … กลัวการให้เด็กเกิดมาในโลกที่ชั่วร้ายมากขึ้นทุกวัน ผู้สอนศาสนากลัวหลายเรื่อง โดยเฉพาะการพูดคุยกับคนแปลกหน้า หญิงม่ายกลัวการอยู่คนเดียว วัยรุ่นกลัวจะไม่เป็นที่ยอมรับ นักเรียนกลัววันแรกที่โรงเรียน นักศึกษามหาวิทยาลัยกลัวผลสอบ เรากลัวความล้มเหลว การปฏิเสธ ความผิดหวัง และความไม่รู้ เรากลัวเฮอร์ริเคน แผ่นดินไหว และเพลิงไหม้ที่ทำลายผืนดินและชีวิตเรา เรากลัวจะไม่ได้รับเลือก และเรากลัวจะได้รับเลือก เรากลัวจะไม่ดีพอ เรากลัวว่าพระเจ้าไม่ทรงมีพรให้เรา เรากลัวการเปลี่ยนแปลง และความกลัวกลายเป็นความตื่นตระหนก

(โรนัลด์ เอ. ราสแบนด์, “อย่ากังวลใจเลย,” เลียโฮนา, พ.ย. 2018, 18)

ตอบคำถามต่อไปนี้ลงในสมุดบันทึกการศึกษาของท่าน

• ท่านมีความกลัวอะไรที่คล้ายกับความกลัวที่เอ็ลเดอร์ราสแบนด์กล่าวถึง?

• ความกลัวเหล่านี้อาจส่งผลต่อศรัทธาของท่านอย่างไร? เพราะเหตุใด?

• ท่านสามารถทำอะไรเพื่อรับความช่วยเหลือจากพระผู้ช่วยให้รอดเพื่อเอาชนะความกลัวเหล่านี้?

ขณะท่านศึกษาวันนี้ ให้ค้นหาความจริงที่สามารถช่วยให้ท่านได้รับสันติสุขจากพระเจ้าเพื่อช่วยให้ความกลัวของท่านสงบลง

ประสบการณ์ที่น่าหวาดกลัว

การนึกภาพเหตุการณ์ในพระคัมภีร์เป็นทักษะการศึกษาที่จะเพิ่มประสิทธิภาพและพลังในการศึกษาของท่านได้มาก ศึกษา มาระโก 4:35–38 และพยายามจินตนาการประสบการณ์ของสานุศิษย์ที่บันทึกไว้ในข้อพระคัมภีร์เหล่านี้

1. วาดภาพต่อไปนี้ลงในสมุดบันทึกการศึกษาของท่าน เพิ่มในภาพของท่านตามที่แนะนำในบทเรียนหรือตามการกระตุ้นเตือนจากพระวิญญาณบริสุทธิ์

วาดภาพเรียบง่ายของฉากเรื่องราวจาก มาระโก 4:35–38 ในสมุดบันทึกการศึกษาของท่าน ใส่รายละเอียดที่ท่านรู้สึกว่าจะเป็นประโยชน์ ท่านจะใช้ภาพนี้ตลอดบทเรียนเพื่อเชื่อมโยงเรื่องราวนี้กับชีวิตท่านเอง ท่านอาจถามตนเองด้วยคำถามต่อไปนี้ขณะท่านวาดภาพ:

• ท่านจินตนาการว่าเรือเป็นอย่างไร?

• สานุศิษย์อาจทำอะไรเมื่อคลื่นซัดเข้าไปในเรือ?

• ท่านคิดว่าพายุมีลักษณะอย่างไรและรู้สึกอย่างไร?

พิจารณาว่าเหตุการณ์ที่แสดงในเรื่องราวนี้อาจเป็นสัญลักษณ์ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว กำลังเกิดขึ้น หรืออาจเกิดขึ้นในชีวิตท่านอย่างไรถัดจากส่วนต่างๆ ของภาพที่ท่านวาด ให้เขียนแง่มุมของชีวิตท่านซึ่งอาจแสดงได้ด้วยองค์ประกอบต่างๆ ในเรื่องราวพระคัมภีร์นี้ ตัวอย่างเช่น เรืออาจแสดงถึงสิ่งที่ทำให้พระผู้ช่วยให้รอดทรงอยู่กับท่าน คลื่นหรือพายุอาจแสดงถึงการล่อลวงหรือการทดลองที่ท่านประสบซึ่งข่มขู่ให้ท่านรู้สึกหนักใจ

• สานุศิษย์อาจมีอารมณ์ความรู้สึกอะไรบ้างที่ท่านสามารถเชื่อมโยงกับตัวท่านได้?

• เมื่อใดที่บางคนอาจรู้สึกว่าพระผู้ช่วยให้รอดบรรทมหลับขณะมีพายุในชีวิตพวกเขา? เพราะเหตุใด?

อ่าน มาระโก 4:38 อีกครั้งและระบุคำถามที่สานุศิษย์ถาม

• ความจริงใดเกี่ยวกับพระผู้ช่วยให้รอดที่พวกเขาอาจลืมระหว่างเกิดพายุ?

ศึกษา มาระโก 4:39–41และค้นหาสิ่งที่ท่านเรียนรู้เกี่ยวกับธรรมชาติและพระอุปนิสัยของพระเยซูคริสต์

• ท่านเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับธรรมชาติและพระอุปนิสัยของพระเยซูคริสต์?

• เราสามารถเรียนรู้ความจริงอะไรจากเรื่องราวนี้เกี่ยวกับพระปรีชาสามารถของพระผู้ช่วยให้รอดในการห้ามพายุในชีวิตเรา?

ทางเลือก: ต้องการเรียนรู้เพิ่มเติมใช่หรือไม่?

พายุร้ายแรงเช่นนี้เกิดขึ้นบนผืนน้ำขนาดเล็กเช่นนี้ได้อย่างไร?

ทะเลแห่งกาลิลี … ตั้งอยู่ในหุบเขาจอร์แดนริฟต์ที่อยู่ต่ำกว่าระดับน้ำทะเลเกือบ 213 เมตรและโอบล้อมไปด้วยภูเขาสูงด้านทิศตะวันตก ทิศเหนือ และทิศตะวันออก สายลมจะพัดฉิวเนินด้านตะวันตกและก่อพายุรุนแรงกะทันหันด้วยคลื่นน่าเกรงขามบนผืนน้ำขนาดเล็กแห่งนี้ได้

(New Testament Student Manual [2018], 108)

เหตุใดพระเยซูทรงตำหนิอย่างอ่อนโยนต่อสานุศิษย์ที่ขาดศรัทธา?

ประธานฮาเวิร์ด ดับเบิลยู. ฮันเตอร์ (1907–1995) แบ่งปันดังนี้

เราทุกคนเคยเห็นมรสุมฉับพลันในชีวิตเรามาบ้างแล้ว พายุบางลูก แม้จะเป็นเพียงชั่วคราวเช่นที่เกิดในทะเลกาลิลีนี้ สามารถรุนแรง น่ากลัว และอาจเป็นอันตรายได้ เราแต่ละคน แต่ละครอบครัว ชุมชน ประเทศชาติ และแม้ศาสนจักรต่างเคยมีพายุฝนฉับพลันเกิดขึ้นซึ่งทำให้เราถามทำนองนี้ว่า “พระอาจารย์ พระองค์ไม่ทรงเป็นห่วงว่าพวกเรากำลังจะพินาศหรือ?” อย่างไรก็ตามเรามักจะได้ยินถ้อยคำทำนองนี้ในความเงียบสงบหลังเกิดพายุว่า “ทำไมพวกเจ้ากลัว? พวกเจ้าไม่มี [ศรัทธา] หรือ?”

ในบรรดาพวกเราคงไม่มีใครคิดว่าเรา ไม่มี ศรัทธา แต่ข้าพเจ้าคิดว่าคำตำหนิที่อ่อนโยนของพระเจ้าในที่นี้สมควรอย่างยิ่ง พระเยโฮวาห์ที่ยิ่งใหญ่พระองค์นี้ ผู้ที่เราพูดว่าเราวางใจและผู้ที่เรารับพระนามของพระองค์ไว้กับเรา คือพระองค์ผู้ตรัสว่า “จงมีภาคพื้นในระหว่างน้ำ แยกน้ำออกจากกัน” (ปฐก. 1:6) และพระองค์คือผู้ตรัสเช่นกันว่า “น้ำที่อยู่ใต้ฟ้าจงรวมอยู่ในที่เดียวกัน ที่แห้งจงปรากฏขึ้น” (ปฐก. 1:9) ใช่แต่เท่านั้น พระองค์คือผู้ทรงแยกทะเลแดง โดยทรงยอมให้ชาวอิสราเอลผ่านไปบนดินแห้ง (ดู อพย. 14:21–22) แน่นอนว่าเราไม่ควรประหลาดใจที่พระองค์ทรงสามารถบัญชาธาตุบางอย่างที่มีผลต่อทะเลกาลิลี และศรัทธาของเราควรเตือนเราว่าพระองค์ทรงทำให้ผืนน้ำอันปั่นป่วนในชีวิตเราสงบได้

(ฮาเวิร์ด ดับเบิลยู. ฮันเตอร์, “Master, the Tempest Is Raging,” Ensign, Nov. 1984, 33)

เรื่องราวนี้จะเชื่อมโยงกับฉันได้อย่างไร?

ซิสเตอร์ลิซา แอล. ฮาร์คเนสส์ อดีตที่ปรึกษาที่หนึ่งในฝ่ายประธานปฐมวัยสามัญแบ่งปันว่า

เมื่อเราพบว่าตนเองอยู่ท่ามกลางการทดลอง ปัญหา หรือความทุกข์ มักมีความโน้มเอียงของมนุษย์ แม้การล่อลวง ที่จะร้องออกมาว่า “พระอา‌จารย์ พระ‍องค์ไม่ทรงเป็นห่วงว่าข้าพระองค์กำลังจะพินาศหรือ? ขอพระ‍องค์โปรดช่วยเถิด” …

ดิฉันจินตนาการได้ว่าสาวกของพระเยซูในเรือที่โคลงเคลงไปมาเพราะพายุคงมัวแต่ดูคลื่นกระแทกดาดฟ้าเรือและวิดน้ำออกด้วยความจำเป็น ดิฉันสามารถนึกภาพพวกเขาจัดการใบเรือและพยายามควบคุมเรือลำเล็กไว้ให้ได้ พวกเขาจดจ่ออยู่กับการเอาตัวรอดในขณะนั้นและการร้องทูลขอความช่วยเหลือนั้นจริงใจและเร่งด่วน

เราหลายคนก็ไม่ต่างในสมัยของเรา … ในช่วงเวลาแห่งความสับสนวุ่นวาย ศรัทธาของเราอาจถูกทดลองจนถึงขีดจำกัดของความอดทนและความเข้าใจของเรา คลื่นแห่งความกลัวอาจดึงความสนใจของเรา ทำให้เราลืมพระกรุณาธิคุณของพระผู้เป็นเจ้า จึงทำให้มุมมองของเราจำกัด แต่เป็นช่วงยากลำบากยาวนานเหล่านี้ของการเดินทางที่ศรัทธาของเราไม่เพียงจะได้รับการทดสอบเท่านั้นแต่เสริมความแข็งแกร่งด้วย

(ลิซา แอล. ฮาร์คเนสส์, “จงสงบเงียบ,” เลียโฮนา, พ.ย. 2020, 81)