Czy prawo czystości moralnej dotyczy ludzi, którzy odczuwają pociąg do osób tej samej płci?

Czystość moralna dotyczy każdego

Czystość seksualna jest zasadniczą częścią planu Boga, którego celem jest nasze szczęście. Pierwsze Prezydium Kościoła i Kworum Dwunastu Apostołów oświadczyło:

„Pierwsze przykazanie, jakie Bóg dał Adamowi i Ewie, nawiązywało do ich rodzicielskiego potencjału jako męża i żony. Oświadczamy, że przykazanie Boga dla Jego dzieci, aby się rozmnażały i zapełniały ziemię, pozostaje w mocy. Oświadczamy także, iż Bóg nakazał, aby święta moc prokreacji była wykorzystywana tylko pomiędzy mężczyzną i kobietą, prawnie zaślubionymi jako mąż i żona” („Rodzina. Proklamacja dla świata”).

„Pańskie prawo czystości moralnej oznacza:

• Powstrzymywanie się od stosunków seksualnych poza związkiem małżeńskim między mężczyzną a kobietą zawartym zgodnie z Bożym prawem.

• Wierność w małżeństwie” („Chastity and Fidelity”, General Handbook: Serving in The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, 38.6.5).

W kontekście małżeństwa między mężczyzną a kobietą ekspresja seksualna jest ważnym aspektem spajającym małżonków. Jeśli jednak nasza ekspresja seksualna przekracza granice wyznaczone przez Pana, nie tylko narażamy się na utratę naszej umiejętności podejmowania dobrych wyborów, ale także odrzucamy wzorzec naszego wiecznego szczęścia ustalony przez Pana.

Prezydent Dallin H. Oaks wyjaśnił: „Moc tworzenia ziemskiego życia jest najbardziej wzniosłą mocą, jaką Bóg dał Swoim dzieciom. Korzystanie z niej zostało wprowadzone w pierwszym przykazaniu, a inne ważne przykazanie zabraniało niewłaściwego wykorzystania tej mocy. Nacisk, jaki kładziemy na prawo czystości moralnej, wyjaśnia nasze zrozumienie celu naszych mocy prokreacyjnych w wypełnianiu planu Boga […].

Wszelkie korzystanie z mocy prokreacji poza więzami małżeńskimi stanowi, w takim czy innym stopniu, grzeszną degradację i wypaczenie najbardziej boskiego atrybutu mężczyzn i kobiet” („The Great Plan of Happiness”, Ensign, listopad 1993, str. 74).

Czystość moralna i pornografia

„Bo jak myśli w swym sercu, taki on jest” (Przypowieści Salomona 23:7, tłumaczenie z Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej — przyp. tłum.).

„Kościół potępia pornografię w każdej formie. Korzystanie z jakiejkolwiek formy pornografii szkodzi życiu jednostki, rodzin i społeczeństwa. Oddala też Ducha Pana. Członkowie Kościoła powinni unikać wszelkich materiałów pornograficznych i przeciwstawiać się ich produkcji, rozpowszechnianiu i wykorzystywaniu” („Pornography”, General Handbook, 38.6.11).

Oglądanie jednoznacznych obrazów o treści nawiązującej do seksualności, nawet przez ciekawość, także bezcześci przykazania Boga. Pobudzenie seksualne ma na nas potężny wpływ. Samo patrzenie na obrazy dotyczące ekspresji seksualnej lub myślenie o ekspresji seksualnej powoduje, że intensywniej odczuwamy przyjemność i pożądanie. Sprzyjając temu pobudzeniu, pornografia uśmierza wrażliwość człowieka na moralne prawo Boga. Co najważniejsze, obraża ona Ducha, pozostawiając daną osobę bez przewodnictwa i ochrony Ducha Świętego.

Kościół zapewnia niżej wymienione zasoby, aby wspierać biskupów i prezydentów palików w udzielaniu rad członkom, którzy uwikłali się w pornografię:

• Help for Me, ChurchofJesusChrist.org

• Counseling Resources, ChurchofJesusChrist.org

• Addiction Recovery Program, ChurchofJesusChrist.org

• Let Virtue Garnish Thy Thoughts (broszura)

Gdy świadomie i z własnej woli wybieramy przestrzeganie prawa Bożego, nasz duch staje się coraz silniejszy. Jeśli odkrywamy, że duchowo słabniemy — a wszyscy tego doświadczamy od czasu do czasu — mamy swego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Poprzez pokutę możemy znów wieść życie, które cechuje samokontrola.

Pokuta

Niezależnie od orientacji seksualnej, osoby, które łamią prawo czystości moralnej, dzięki pokucie mogą dostąpić pojednania z Bogiem.

Starszy David A. Bednar wyjaśnił:

„Niektóre osoby słuchające tego przesłania muszą odpokutować za seksualne i inne grzechy. Często nazywamy Zbawiciela Wielkim Medykiem i ten tytuł ma zarówno symboliczne, jak i dosłowne znaczenie. Wszyscy doświadczyliśmy bólu spowodowanego fizycznym urazem lub raną. Kiedy ogarnia nas ból, zwykle szukamy ulgi i jesteśmy wdzięczni za lekarstwa i zabiegi, które pomagają ulżyć naszemu cierpieniu. Pomyślcie o grzechu, jak o duchowej ranie, która powoduje poczucie winy, lub, jak Alma opisał to swemu synowi Koriantonowi, ‘wyrzuty sumienia’ (Ks. Almy 42:18). Poczucie winy ma się do naszego ducha jak ból do ciała — ostrzega o niebezpieczeństwie i chroni przed większym uszczerbkiem. Z Zadośćuczynienia Zbawiciela płynie kojący balsam, który uzdrawia nasze duchowe rany i usuwa poczucie winy. Jednakże balsamu tego można używać jedynie stosując zasady wiary w Pana Jezusa Chrystusa, pokuty i konsekwentnego posłuszeństwa. W wyniku szczerej pokuty uzyskujemy spokój sumienia, pocieszenie, duchowe uzdrowienie i poczucie odnowy” („Wierzymy w cnotę”, Liahona, maj 2013, str. 44).

Pokuta wymaga przemiany serca. Cenne dary pokuty i przebaczenia są możliwe poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Dzięki nim możemy zacząć wszystko od nowa i wzmocnić naszą umiejętność wykorzystywania naszej wolnej woli dla dobrej sprawy.