Zasady nauczania na wzór Chrystusa: Kochaj osoby, które uczysz

Staraj się je poznać — zrozumieć ich sytuację, potrzeby i mocne strony.

Umiejętność

Obserwuj zainteresowania uczniów i pytaj o nie.

Zdefiniuj

Nauczyciele mogą poznać sytuację swoich uczniów i rozpoznać niektóre z ich potrzeb związanych z uczeniem się poprzez obserwowanie i zadawanie pytań o ich zainteresowania. Najłatwiej jest zazwyczaj przeprowadzić te rozmowy przed i po zajęciach, ale mogą one także odbyć się w trakcie lekcji. Nauczyciele mogą to robić na wiele sposobów. Nauczyciel może zauważyć książkę, projekt, naklejkę, sprzęt sportowy lub coś, co dany uczeń przynosi na zajęcia. Nauczyciel może też przypomnieć sobie wydarzenie, w którym uczniowie brali udział, i zapytać ich o to. Pytania, które zadajemy, ułatwią nam poznanie uczniów i ich zainteresowań. Zawierają one takie zwroty, jak:

• „Powiedz mi więcej o…”

• „Co ci się podoba w…”

• „Jestem ciekaw, czy…”

Kiedy nauczyciele są szczerzy i autentyczni, zadając pytania, mogą dowiedzieć się więcej o sytuacji uczniów i ich potrzebach związanych z nauką. Uczniowie z kolei czują, że ich nauczyciel naprawdę się o nich troszczy. Kiedy uczniowie czują, że ich nauczyciel naprawdę się o nich troszczy, jest bardziej prawdopodobne, że przyjdą na zajęcia przygotowani, aby uczyć się i wymieniać swoimi przemyśleniami i doświadczeniami z nauczycielem i innymi osobami w klasie.

Wzór

1. Siostra Mróz pamięta, że Rozalia miała ważny mecz piłki nożnej, przed którym się denerwowała. Widząc Rozalię, Siostra Mróz zatrzymuje się i pyta, jak jej poszło.

2. Artur położył na stole swoje klucze. Kiedy przechodzisz obok niego, zauważasz flagę innego kraju przy breloczku do kluczy. Jesteś ciekawy i mówisz: „Arturze, opowiedz mi o fladze, którą masz przy breloczku”. Artur mówi, że jego siostra pojechała na misję do Brazylii, a on pojechał po nią z rodziną na koniec misji. Kontynuujesz rozmowę, pytając: „Co ci się podobało w tej podróży po siostrę na misji?”.

Kliknij tutaj, aby zobaczyć film ukazujący ten wzór.

Stosuj w praktyce

Ćwiczenie nr 1: Co ułatwi ci poznanie sytuacji uczniów lub ich potrzeb związanych z nauką na każdej z poniższych ilustracji?

Ćwiczenie nr 2: Jakie pytania możesz zadawać, aby lepiej poznać zainteresowania twoich uczniów?

Omów lub rozważ

• Czego się nauczyłeś, kiedy stosowałeś w praktyce obserwowanie zainteresowań uczniów i pytanie ich o nie?

• W jaki sposób obserwowanie zainteresowań uczniów i pytanie o nie pokazuje, że kochasz swoich uczniów?

Wciel w czyn

• Podczas zajęć w tym tygodniu wyglądaj okazji, aby pytać uczniów o ich zainteresowania, wydarzenia lub sytuacje. Szczerze okazuj, że naprawdę interesuje cię to, czego się od nich dowiadujesz. Przypatruj się, jaki to ma wpływ na ich doświadczenia związane z uczeniem się. Poświęć pięć minut po lekcji na zapisanie tego, czego dowiedziałeś się o swoich uczniach i tego, w jaki sposób może to pomóc ci przyczynić się do takich doświadczeń związanych z uczeniem, które prowadzą do nawrócenia, poczucia znaczenia i przynależności.

Czy chcesz dowiedzieć się więcej?

• Lori Newbold, „Dostrzegaj każdego z osobna” (Doroczny przekaz szkoleniowy dla seminariów i instytutów religii, 13 czerwca 2017), strona internetowa broadcasts.ChurchofJesusChrist.org

• Chad H. Webb, „Nie zaszliśmy tak daleko, tylko po to, by dojść tutaj” (Doroczny przekaz szkoleniowy dla seminariów i instytutów religii, 9 czerwca 2020), strona internetowa broadcasts.ChurchofJesusChrist.org

• Film: „Reaching the Individual” [Dotrzeć do indywidualnej osoby], strona internetowa ChurchofJesusChrist.org

Umiejętność

Zrób pauzę, zastanów się i odpowiedz na pytania, które zadajemy sobie, a które sprowadzają Chrystusowego ducha rozróżniania, miłości i empatii w naszych interakcjach.

Zdefiniuj

Każdy uczeń przychodzi na zajęcia z innym doświadczeniem życiowym i jest ukształtowany przez inne relacje międzyludzkie, co wpływa na sposób, w jaki myśli o prawdach ewangelii, i na to, jakie uczucia one w nim wzbudzają. Te uwarunkowania stanowią punkt wyjścia do jego myślenia, zwany założeniem. Rozpoznanie czyjegoś założenia pozwoli nam nauczać prawdy z empatią i miłością, tak jak czyni to Jezus Chrystus. Odmienne założenia nie zmieniają doktryny, pozwalają nam raczej dostrzegać punkt widzenia drugiej osoby w sposób, który pomaga pogłębić nasze zrozumienie potrzeb każdej nauczanej osoby, aby z kolei zwiększyć wiarę w Jezusa Chrystusa.

Podczas przygotowań do lekcji nauczyciele mogą rozmyślać nad wiecznymi prawdami, kiedy zrobią przerwę, zastanowią się i odpowiedzą sobie na następujące pytania:

• W jaki sposób doświadczenia i relacje moich uczniów mogą kształtować sposób, w jaki myślą o tych prawdach, czują je i żyją według nich?

• Czy podczas studiowania tej prawdy któryś z moich uczniów może czuć się wykluczony, zaniepokojony lub zraniony z powodu swojej sytuacji życiowej?

Skupiając się na komentarzach lub pytaniach ucznia w trakcie lekcji lub podczas rozmowy, nauczyciele mogą zadać sobie pytania:

• „Jakie doświadczenia i relacje mogły spowodować, że ten uczeń myśli inaczej niż ja?”.

• „Co jeszcze muszę wiedzieć, aby w pełni zrozumieć punkt widzenia tego ucznia?”.

Pytania te mogą sprowadzić wpływ Ducha Świętego oraz Chrystusowego ducha rozróżniania, miłości i empatii do naszych interakcji. Dzięki nim możemy również uniknąć traktowania uczniów w sposób lekceważący, osądzający lub obronny. Te pytania mogą pomóc nam nauczać prawdy w sposób, który może być błogosławieństwem dla klasy i może budować wiarę w Jezusa Chrystusa.

Poniższe wzorce i praktyki są ogólnymi przykładami. Szkolenie będzie skuteczniejsze, jeśli wzorce i możliwości stosowania w praktyce będą oparte o kolejne lekcje w programie nauczania.

Wzór (podczas przygotowań do lekcji)

Przygotowując lekcję na temat postępowania zgodnie z podszeptami Ducha Świętego, rozmyślam o następujących pytaniach: „W jaki sposób doświadczenia i relacje moich uczniów mogą kształtować sposób, w jaki myślą o tych prawdach, czują je i żyją według nich?” oraz „Czy, kiedy studiujemy tę prawdę, któryś z moich uczniów może mieć trudności, czuć się wykluczony, zaniepokojony lub zraniony, ponieważ jego sytuacja w odniesieniu do tej doktryny odbiega od ideału?”.

Następnie odpowiadam sobie: „Być może mam uczniów, którzy czują, że nigdy wcześniej nie usłyszeli podszeptu lub nie czują, że Duch Święty do nich mówi. Być może mam uczniów, którzy uważają, że nie są godni. Może być taki czas, kiedy moi uczniowie nie są pewni, czy podszept pochodzi od Ducha Świętego. Mogą być uczniowie, którzy mają dosyć słuchania historii o podążaniu za Duchem, ponieważ te historie zawsze wydają się zbyt cudowne i nigdy im się nie przydarzają”.

Stosuj w praktyce (podczas przygotowań do lekcji)

Przygotowując lekcję na temat I Ks. Nefiego 3:7 pt. „Pójdę i uczynię, co Pan nakazał”:

• Zastanów się i odpowiedz na pytania: „W jaki sposób doświadczenia i relacje moich uczniów mogą kształtować sposób, w jaki myślą o tych prawdach, czują je i żyją według nich?” oraz „Czy, kiedy studiujemy tę prawdę, któryś z moich uczniów może mieć trudności, czuć się wykluczony, zaniepokojony lub zraniony, ponieważ jego sytuacja w odniesieniu do tej doktryny odbiega od ideału?”.

Przygotowując lekcję pt. „Płeć i wieczna tożsamość” o płci jako zasadniczej cesze naszej wiecznej tożsamości i naszego wiecznego celu:

• Zastanów się i odpowiedz na pytania: „W jaki sposób doświadczenia i relacje moich uczniów mogą kształtować sposób, w jaki myślą o tych prawdach, czują je i żyją według nich?” oraz „Czy, kiedy studiujemy tę prawdę, któryś z moich uczniów może mieć trudności, czuć się wykluczony, zaniepokojony lub zraniony, ponieważ jego sytuacja w odniesieniu do tej doktryny odbiega od ideału?”.

Wzór (podczas lekcji)

• Przy omawianiu doktryny dnia sabatu jedna z uczennic stwierdza: „Moja rodzina lubi oglądać wydarzenia sportowe w niedzielę”. Kiedy skupiasz się na jej wypowiedzi, myślisz: „Jakie doświadczenia i relacje mogły spowodować, że ona myśli inaczej niż ja?” lub „Co jeszcze muszę wiedzieć, aby w pełni zrozumieć jej punkt widzenia?”.

Kliknij tutaj, aby zobaczyć film ukazujący ten wzór.

Stosuj w praktyce (podczas lekcji)

Przy omawianiu zagadnienia pracy misjonarskiej uczeń pyta: „O co chodzi z tym, że każdy młody mężczyzna służy na misji?”.

• Po cichu pomyśl: „Jakie doświadczenia i relacje mogły spowodować, że on myśli inaczej niż ja?” i „Co jeszcze muszę wiedzieć, aby w pełni zrozumieć jego punkt widzenia?”.

Podczas dyskusji na temat proroków i objawienia uczennica pyta: „Kiedy Kościół dogoni resztę świata ze swoimi zasadami?”.

• Po cichu pomyśl: „Jakie doświadczenia i relacje mogły spowodować, że ona myśli inaczej niż ja?” oraz „Co jeszcze muszę wiedzieć, aby w pełni zrozumieć jej punkt widzenia?”.

Omów lub rozważ

• Czego uczysz się o nauczaniu prawdy z empatią, gdy ćwiczysz przed lekcją i w jej trakcie rozpoznawanie założeń, z jakich wychodzą uczniowie?

• W jaki sposób to zastosowanie w praktyce sprawi, że będziesz nauczać bardziej na wzór Jezusa Chrystusa?

Wciel w czyn

Wybierz jedną z powyższych praktyk, na której skupisz się przez następne dwa tygodnie. Zaplanuj, w jaki sposób będziesz kontynuować stosowanie tych umiejętności w praktyce. Na przykład:

• Przy każdej prawdzie, do omówienia której się przygotowujesz, możesz poświęcić pięć minut na przerwę, zastanowienie się i udzielenie odpowiedzi na pytania, które pozwolą ci rozpoznać założenia ucznia.

• Przed lekcją wybierz jednego ucznia i zastanów się nad uwagą lub pytaniem, jakie może mieć on w odniesieniu do każdej prawdy. Następnie po cichu pomyśl: „Jakie doświadczenia i relacje mogły spowodować, że ten uczeń myśli inaczej niż ja?” oraz „Co jeszcze muszę wiedzieć, aby w pełni zrozumieć punkt widzenia tego ucznia?”. To przygotuje cię do wykonania tego samego ćwiczenia podczas lekcji, gdy będziesz skupiać się na uwagach i pytaniach tego ucznia.

Czy chcesz dowiedzieć się więcej?

• Chad H. Webb, „Empatia” (Doroczny przekaz szkoleniowy dla seminariów i instytutów religii, 26 stycznia 2021), strona internetowa broadcasts.ChurchofJesusChrist.org

• Jean B. Bingham, „Nauczanie prawdy językiem miłości” (Doroczny przekaz szkoleniowy dla seminariów i instytutów religii, 19 stycznia 2021), strona internetowa broadcasts.ChurchofJesusChrist.org

Umiejętność

Staraj się wyjaśniać i rozumieć prawdziwą przyczynę pytań, uczuć i przekonań uczniów.

Zdefiniuj

Dążenie do wyjaśnienia i zrozumienia prawdziwej przyczyny pytań, uczuć i przekonań ucznia polega na uzyskaniu głębszej wiedzy o doświadczeniu, sytuacji lub uczuciu, które wywołały dane pytanie. Po tym, jak któryś z uczniów zada pytanie, wyzna uczucia lub przekonania, możesz podziękować mu za to, a następnie zapytać, czy uczeń chce odpowiedzieć na pytania uzupełniające. Jeśli uczeń nie chce, zapewnij go, że to jest w porządku i odnieś się do jego pierwotnego pytania lub wypowiedzi. Jeśli uczeń zgadza się na pytania uzupełniające, zadaj pytanie, dzięki któremu dowiesz się, co skłoniło ucznia do takiej a nie innej wypowiedzi. Takie postępowanie może pomóc tobie i innym osobom w klasie lepiej rozumieć siebie nawzajem i reagować z empatią i miłością.

Poniższe wzorce i praktyki są ogólnymi przykładami. Szkolenie będzie skuteczniejsze, jeśli wzorce i możliwości stosowania w praktyce będą oparte o kolejne lekcje w programie nauczania.

Wzór

1. Siostra Garnier naucza o kapłaństwie w pismach świętych. Jeden z jej uczniów pyta: „Dlaczego czarnoskórzy mężczyźni nie mogli mieć kapłaństwa do 1978 r.?”.

   • Siostra Garnier: Dziękuję, że o to pytasz. Jest to pytanie, o jakim wielu z nas pomyślało. Czy mogę zadać ci kilka pytań uzupełniających?

   • Uczeń: Pewnie!

   • Siostra Garnier: Co sprawiło, że zadałeś to pytanie?

2. Brat Monet naucza o kapłaństwie w pismach świętych. Jeden z jego uczniów pyta: „Dlaczego czarnoskórzy mężczyźni nie mogli mieć kapłaństwa do 1978 r.?”.

   • Brat Monet: Dziękuję, że o to pytasz. Jest to pytanie, nad którym wielu z nas się zastanawiało. Czy mogę zadać ci kilka pytań uzupełniających?

   • Uczeń: Nie.

   • Brat Monet: Nie ma sprawy. Cieszę się, że o to zapytałeś. Porozmawiajmy o tym.

Inne przykłady pytań uzupełniających, które możesz zadać:

• Doceniam to, że chciałeś się tym z nami podzielić. Czy było jakieś przeżycie lub sytuacja, które wywołały [to pytanie, tę myśl, to przekonanie]?

• Dziękuję, że pytasz. Czy możesz mi powiedzieć, skąd się bierze to pytanie?

• Dziękuję, że pytasz. Czy możesz powiedzieć, co skłoniło cię do zadania tego pytania lub sprawiło, że chcesz się tego dowiedzieć?

Kliknij tutaj, aby zobaczyć film ukazujący ten wzór.

Stosuj w praktyce

Postaraj się zrozumieć i wyjaśnić, co wywołało to pytanie, uczucie lub przekonanie w następujących sytuacjach:

1. Podczas lekcji na temat małżeństwa pomiędzy mężczyzną a kobietą ustanowionego przez Boga uczeń pyta: „Dlaczego nie lubimy ludzi, którzy należą do społeczności LGBTQ? Dlaczego oni nie powinni mieć możliwości zawierania małżeństw, jeśli się kochają?”.

2. Podczas dyskusji o pracy misjonarskiej jeden z uczniów powiedział: „Pomyślałem, że młodzi mężczyźni nie mają wyboru, jeśli chodzi o wyjazd na misję, a młode kobiety mają”.

Omów lub rozważ

• Jak myślisz, dlaczego powinniśmy poświęcić czas na zrozumienie tego, co zostało powiedziane na lekcji? W jaki sposób, twoim zdaniem, nasze wysiłki, by jasno zrozumieć prawdziwą intencję wypowiedzi ucznia, mogą wpłynąć na zajęcia w klasie? W jaki sposób nasze zrozumienie prawdziwej intencji ucznia pomoże nam połączyć go z Chrystusem?

Wciel w czyn

• Podczas lekcji uważnie słuchaj tego, co mówią uczniowie i wnikliwie zastanów się, co chciałbyś lepiej zrozumieć. Gdy już podziękujesz uczniowi za wypowiedź, zadaj pytanie uzupełniające, które pozwoli mu wyjaśnić jego intencję.

Czy chcesz dowiedzieć się więcej?

• „Asking Follow-Up Questions” [Zadawanie pytań uzupełniających] (film), strona internetowa ChurchofJesusChrist.org

• Randall L. Ridd, „Żyć szczerym pragnieniem”, Liahona, październik 2015, str. 12–15