Nauczaj doktryny

Mimo że Jezus wzrastał w mądrości i wiedzy przez całe Swoje życie, nie był formalnie wykształcony, jak inni przywódcy religijni w Jego czasach. A jednak, kiedy nauczał, ludzie zdumiewali się, mówiąc: „Skąd ta jego uczoność, skoro się nie uczył?”. Dlaczego Jego nauki były tak przepełnione mocą? „Nauka moja nie jest moją”, wyjaśnił Zbawiciel, „lecz tego, który mnie posłał” (Ew. Jana 7:15–16). Doktryna jest wieczną prawdą — zawartą w pismach świętych i słowach proroków w dniach ostatnich. Ukazuje nam ona, jak możemy stać się podobni do naszego Ojca w Niebie i jak powrócić do Niego. Niezależnie od tego, jak doświadczonym jesteś nauczycielem, możesz nauczać z mocą, tak jak czynił to Zbawiciel, kiedy przekazujesz doktrynę Ojca. Ty i osoby, które uczysz, będziecie zdumieni, jakie błogosławieństwa Bóg będzie zsyłał, kiedy wasze nauczanie i uczenie się będzie ugruntowane na Jego słowie.

Aby uczyć doktryny

• Ucz się doktryny Jezusa Chrystusa dla siebie.

• Nauczaj na podstawie pism świętych oraz słów proroków w dniach ostatnich.

• Pomagaj nauczanym osobom w poszukiwaniu, rozpoznawaniu i rozumieniu prawd zawartych w pismach świętych.

• Skupiaj się na prawdach, które prowadzą do nawrócenia i budują wiarę w Jezusa Chrystusa.

• Pomagaj nauczanym osobom odnaleźć w doktrynie Jezusa Chrystusa osobiste znaczenie.

Zbawiciel uczył się doktryny

Wydaje się jasne, że Zbawiciel uczył się z pism świętych w młodości, gdy przybywało Mu „mądrości […] oraz łaski u Boga” (Ew. Łukasza 2:52). Jego głębokie zrozumienie doktryny Ojca stało się widoczne, kiedy Jego rodzice odnaleźli Go, młodego chłopca, w świątyni, nauczającego żydowskich nauczycieli i odpowiadającego na ich pytania (zob. Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Łukasza 2:46). Później, kiedy Szatan kusił Jezusa ekstremalnymi pokusami na pustkowiu, Jego wiedza o doktrynie zawartej w pismach świętych pomogła Mu oprzeć się pokusie (zob. Ew. Łukasza 4:3–12).

Ty także możesz dążyć do głębszego poznania prawdziwej doktryny, zanim będziesz jej nauczać. Przygotowując się do nauczania i uczenia się z innymi osobami, zwróć baczną uwagę na to, co Pan powiedział o nauczanych przez ciebie prawdach. Badaj pisma święte i słowa żyjących proroków w poszukiwaniu wyjaśnień i rad. Życie według prawd, które studiujesz, i stosowanie ich, zaprosi Ducha, aby nauczał cię doktryny w jeszcze głębszy sposób i potwierdził prawdziwość doktryny w sercach osób, które nauczasz.

Pytania do rozważenia: Dlaczego ważne jest, aby samemu rozumieć prawdy ewangelii? W jaki sposób zdobyłeś głębsze zrozumienie prawd ewangelii? Do jakiego działania czujesz się zainspirowany, aby udoskonalić swoje studiowanie pism świętych i słów żyjących proroków?

Z pism świętych: Przypowieści Salomona 7:1–3; II Ks. Nefiego 4:15–16; Doktryna i Przymierza 11:21; 88:118

Zbawiciel nauczał z pism świętych

Po śmierci Zbawiciela dwóch Jego uczniów szło i rozmawiało ze sobą ze smutkiem i zdumieniem w sercu. W jaki sposób mogli zrozumieć to, co właśnie się stało? Jezus z Nazaretu, człowiek, któremu ufali, że będzie ich Odkupicielem, już od trzech dni nie żył. A potem pojawiły się informacje, że Jego grób jest pusty, a aniołowie oświadczali, że On żyje! W tym kluczowym momencie wiary tych uczniów, pewien nieznajomy przyłączył się do ich podróży. Pocieszał ich, „[wykładając] im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach”. W końcu wędrowcy zdali sobie sprawę z tego, że ich nauczycielem był sam Jezus Chrystus i że On naprawdę powstał z martwych. Jak Go rozpoznali? „Czyż serce nasze nie pałało w nas”, zastanawiali się później, „gdy mówił do nas w drodze i Pisma przed nami otwierał?” (Ew. Łukasza 24:27, 32).

Starszy D. Todd Christofferson nauczał: „Ostatecznie, kluczowym celem wszystkich pism świętych jest wypełnianie naszych dusz wiarą w Boga Ojca i w Jego Syna Jezusa Chrystusa” („Błogosławieństwo pism świętych”, Liahona, maj 2010, str. 34). Podczas Swojej posługi Jezus korzystał z pism świętych, aby nauczać, poprawiać i inspirować bliźnich. Upewniaj się, że twoje nauczanie nie oddala się od pism świętych i słów proroków. Kiedy z wiarą polegasz na słowie Bożym podczas nauczania, możesz robić dla innych ludzi to, co robił Zbawiciel. Możesz pomóc im Go poznać, ponieważ wszyscy potrzebujemy regularnego wzmacniania naszej wiary w Zbawiciela. Twoja miłość do pism świętych będzie widoczna dla nauczanych przez ciebie osób, a twoje nauczanie zaprosi Ducha, który sprawi, że ich serca zapłoną świadectwem o Ojcu i Synu.

Pytania do rozważenia: Jaki wpływ wywarł na ciebie nauczyciel, który korzystał z pism świętych, aby pomóc ci lepiej poznać Zbawiciela? Co możesz zrobić, aby bardziej polegać na pismach świętych i słowach proroków podczas nauczania? W jaki sposób możesz pomóc nauczanym przez ciebie osobom poznać i pokochać słowo Boga?

Z pism świętych: Ew. Łukasza 4:14–21; Ks. Almy 31:5; Ks. Helamana 3:29–30; III Nefi 23

Zbawiciel pomagał ludziom szukać, rozpoznawać i rozumieć prawdę

Pewien uczony w zakonie pewnego razu zapytał Jezusa: „Nauczycielu, co mam czynić, aby dostąpić żywota wiecznego?”. W odpowiedzi Zbawiciel poprowadził autora pytania do pism świętych: „Co napisano w zakonie? Jak czytasz?”. To doprowadziło tego człowieka nie tylko do jego odpowiedzi: „Będziesz miłował Pana, Boga swego […] [i] bliźniego swego” — ale także do pytania uzupełniającego: „A kto jest bliźnim moim?”. Zbawiciel odpowiedział na to pytanie przypowieścią o trzech mężczyznach, którzy widzieli pewnego wędrowca w potrzebie. Tylko jeden z tych trzech, Samarytanin, których Żydzi nienawidzili wyłącznie z powodu ich pochodzenia, zatrzymał się, aby pomóc. Jezus następnie poprosił uczonego w zakonie, aby odpowiedział na swoje własne pytanie: „Który z tych trzech, zdaniem twoim, był bliźnim temu?”. (Zob. Ew. Łukasza 10:25–37).

Jak myślisz, dlaczego Zbawiciel nauczał w ten sposób — odpowiadając na pytania zaproszeniem do poszukiwań, rozważania i odkrywania? Częścią odpowiedzi jest to, że Pan ceni wysiłek włożony w poszukiwanie prawdy. „Szukajcie, a znajdziecie”, zapraszał On raz za razem (zob. np. Ew. Mateusza 7:7; Ew. Łukasza 11:9; Doktryna i Przymierza 4:7). On nagradza akty wiary i cierpliwości osoby poszukującej.

Podobnie jak Zbawiciel, możesz pomóc nauczanym przez ciebie osobom rozpoznać i zrozumieć prawdę. Na przykład, pisma święte są wypełnione prawdami ewangelii, ale czasami znalezienie ich wymaga świadomego wysiłku. Kiedy wspólnie uczycie się z pism świętych, zatrzymuj się i pytaj osoby, które uczysz, jakie prawdy ewangelii zauważają. Pomóż im dostrzec, w jaki sposób te prawdy odnoszą się do planu zbawienia Ojca Niebieskiego. Czasami wieczne prawdy są wyrażone w pismach świętych, a czasami są przedstawione w historiach i życiu ludzi, o których czytamy. Pomocne może być wspólne zbadanie tła historycznego wersetów, które czytasz, jak również znaczenia tych wersetów i tego, jak odnoszą się one do nas w dzisiejszych czasach.

Pytania do rozważenia: W jaki sposób rozpoznajesz wieczne prawdy w pismach świętych lub słowach proroków? W jaki sposób te prawdy błogosławią twoje życie? W jaki sposób możesz pomóc uczniom rozpoznać i zrozumieć prawdy, które będą dla nich ważne i zbliżą ich do Boga?

Z pism świętych: Ew. Jana 5:39; I Ks. Nefiego 15:14; Doktryna i Przymierza 42:12

studiujący studenci

Możemy pomóc nauczanym przez nas osobom znaleźć i rozpoznać prawdę dla siebie.

Zbawiciel nauczał prawd, które prowadzą do nawrócenia i budowania wiary

Pewnego sabatu Zbawiciel i Jego uczniowie poczuli głód i, przechodząc przez pole, zaczęli jeść zboże. Faryzeusze, zawsze pragnąc podkreślić najdrobniejsze punkty prawa Mojżesza, zwrócili uwagę na to, że gromadzenie zboża było z pewnością formą pracy, której zabraniano w sabat (zob. Ew. Marka 2:23–24). Mówiąc słowami proroka Jakuba z Księgi Mormona, faryzeusze „[patrzyli] poza cel” (Ks. Jakuba 4:14). Innymi słowy, byli tak skupieni na tradycyjnych interpretacjach przykazań, że stracili z oczu boski cel tych przykazań — aby zbliżyć nas do Boga. W rzeczywistości faryzeusze nawet nie zdawali sobie sprawy z tego, że Ten, który dał przykazanie, aby szanować dzień sabatu, stał przed nimi.

Zbawiciel skorzystał z okazji, aby złożyć świadectwo o Swojej boskiej tożsamości i nauczać, dlaczego sabat jest ważny. Został stworzony dla nas jako dzień oddawania czci Panu Sabatu, samemu Jezusowi Chrystusowi (zob. Ew. Marka 2:27–28). Takie prawdy pomagają nam zrozumieć, że przykazania Boga dotyczą czegoś więcej niż tylko naszego zachowania. Mają one na celu pomóc nam zmienić nasze serca i stać się coraz bardziej nawróconymi.

Uważnie zastanów się nad doktryną i zasadami, na których postanowisz się skupić. Choć w pismach świętych istnieje wiele prawd, które można omówić, najlepiej jest skupić się na prawdach ewangelii, które prowadzą do nawrócenia i budują wiarę w Jezusa Chrystusa. Proste, podstawowe prawdy, których Zbawiciel nauczał i których był przykładem, mają największą moc, aby zmienić nasze życie — prawdy o Jego Zadośćuczynieniu, planie zbawienia, przykazaniach, by kochać Boga i naszych bliźnich itp. Proś Ducha, aby złożył świadectwo o tych prawdach i pomógł im przeniknąć głęboko do serc nauczanych przez ciebie osób.

Pytania do rozważenia: Jakie prawdy ewangelii pomogły ci bardziej nawrócić się do Jezusa Chrystusa i mieć większą wiarę w Niego? W jaki sposób nauczyciel pomógł ci skupić się na najważniejszych prawdach ewangelii? Czego możesz nauczyć, co pomoże innym ludziom w głębszym nawróceniu się do Jezusa Chrystusa?

Z pism świętych: II Ks. Nefiego 25:26; III Nefi 11:34–41; Doktryna i Przymierza 19:31–32; 68:25–28; 133:57; Ks. Mojżesza 6:57–62

Zbawiciel pomagał ludziom odnaleźć osobiste znaczenie w Jego doktrynie

„Ten grzeszników przyjmuje i jada z nimi”, faryzeusze narzekali na Jezusa, sugerując, że nie było to właściwe zachowanie jak na nauczyciela duchowego (Ew. Łukasza 15:2). Jezus widział, że była to okazja do nauczania ich pewnych głębokich duchowych prawd. W jaki sposób mógł to zrobić? W jaki sposób pomógł faryzeuszom dostrzec, że to ich serca — a nie Jego — były skalane i wymagały uzdrowienia? W jaki sposób wykorzystał Swoją doktrynę, aby pokazać im, że ich myśli i zachowanie muszą się zmienić?

Uczynił to, mówiąc do nich o owcy, która zabłądziła, odsunąwszy się od stada, i o groszu, który zaginął. Mówił o zbuntowanym synu, który chciał uzyskać przebaczenie, i o starszym bracie, który odmówił przyjęcia go i jedzenia z nim. Każda z tych przypowieści zawierała prawdy, które odnosiły się do tego, jak faryzeusze postrzegali innych ludzi, niosąc naukę, że każda dusza ma wielką wartość (zob. Ew. Łukasza 15). Zbawiciel nie powiedział faryzeuszom — ani nikomu z nas — z kim należy się identyfikować w Jego przypowieściach. Czasami jesteśmy zatroskanym ojcem. Czasami jesteśmy zazdrosnym bratem. Często jesteśmy zagubioną owcą lub nieroztropnym synem. Jednak bez względu na okoliczności, w jakich się znajdujemy, poprzez Swoje przypowieści Zbawiciel zaprasza nas, abyśmy odnaleźli znaczenie w Jego naukach — abyśmy odkryli, czego On chce, żebyśmy się nauczyli i co być może musimy zmienić w naszym myśleniu i zachowaniu.

Możesz zauważyć, że niektórzy uczniowie nie dostrzegają, dlaczego niektóre prawdy mają dla nich znaczenie. Gdy będziesz zastanawiać się nad potrzebami nauczanych przez ciebie osób, pomyśl, w jaki sposób prawdy zawarte w pismach świętych mogą mieć szczególne znaczenie i być przydatne w ich sytuacji. Jednym ze sposobów, w jaki możesz pomóc uczniom dostrzec znaczenie prawd, które odkrywają, jest zadawanie pytań, takich jak: „W jaki sposób może ci to pomóc w tym, czego teraz doświadczasz?”, „Dlaczego istotne jest, abyś o tym wiedział?”, „Jaki wpływ może to mieć na twoje życie?”. Słuchaj tych, których uczysz. Pozwól im zadawać pytania. Zachęć ich, aby znajdowali to, co łączy nauki Zbawiciela z ich własnym życiem. Możesz także opowiedzieć o tym, w jaki sposób odnalazłeś znaczenie treści, których uczysz w swoim życiu. Może to zaprosić Ducha, aby nauczał uczniów indywidualnie, w jaki sposób doktryna może zmienić ich życie.

Pytania do rozważenia: Co sprawia, że prawdy ewangelii są dla ciebie ważne i użyteczne? Co pomaga ci odnaleźć osobiste znaczenie podczas studiowania ewangelii? Co robisz, aby skupić się na prawdach, które są istotne dla nauczanych przez ciebie osób?

Z pism świętych: I Ks. Nefiego 19:23; II Ks. Nefiego 32:3; Doktryna i Przymierza 43:7–9

Sposoby na zastosowanie tego, czego się uczysz

• Oceń to, czego nauczasz, aby upewnić się, że nauczasz prawdziwej doktryny. Pomocne mogą być poniższe pytania:

  • Czy to, czego planuję uczyć, opiera się na pismach świętych i słowach proroków w dniach ostatnich?

  • Czy nauczało o tym wielu proroków? Jakie nauki o tym przekazują współcześni przywódcy Kościoła?

  • W jaki sposób pomoże to bliźnim budować wiarę w Jezusa Chrystusa, pokutować i czynić postępy na ścieżce przymierza?

  • Czy jest to zgodne z podszeptami Ducha Świętego, czy wzbudza to mój duchowy niepokój?

• Codziennie studiuj słowo Boże, aby samodzielnie poznawać prawdziwą doktrynę.

• Poproś uczniów, aby czytali pisma święte i słowa współczesnych proroków, gdy nauczasz.

• Nauczaj uczniów, jak korzystać z przypisów, Przewodnika po pismach świętych i innych zasobów podczas studiowania pism świętych.

• Poproś osoby, które nauczasz, aby znalazły prawdy we fragmencie pism świętych lub historii.

• Złóż świadectwo o tym, w jaki sposób przekonałeś się, że dana doktryna jest prawdziwa.

• Wykorzystuj historie lub metafory, aby pomóc uczniom zdobyć głębsze zrozumienie prawd ewangelii.