28. ດານ

ເມືອງ​ເກົ່າ​ແກ່​ຂອງ​ດານ ເຄີຍ​ມີ​ຊື່​ວ່າ ລາ​ກິດ (ຢຊ 19:47) ຫລື ລາ​ອິດ (ຜປ 18:7, 14) ກ່ອນ​ຊາວ​ອິດ​ສະ​ຣາ​ເອນ​ຢຶດ​ປົກ​ຄອງ​ແຜ່ນ​ດິນ. ມີ​ບໍ່​ນ້ຳ​ພຸ​ຫລາຍ​ແຫ່ງ​ຢູ່​ໃນ​ບ່ອນ​ນີ້, ພ້ອມ​ດ້ວຍ​ບໍ່​ນ້ຳ​ພຸ​ທີ່​ກາຍ​ຊາ​ເຣຍ ຟີ​ລິບ​ປອຍ, ເປັນ​ແຫລ່ງ​ຕົ້ນ​ຕໍ​ຂອງ​ແມ່​ນ້ຳ​ຈໍ​ແດນ. ສະ​ຖານ​ທີ່​ພຣະ​ວິ​ຫານ​ຂອງ​ເຢ​ໂຣ​ໂບ​ອາມ ຢູ່​ໃນ​ຮູບ​ພາບ​ແຜ່ນ​ນີ້.

ເຫດ​ການ​ທີ່​ສຳ​ຄັນ: ອັບ​ຣາ​ຮາມ​ໄດ້​ຊ່ວຍ​ກູ້​ໂລດ (ປຖກ 14:13–16). ເຜົ່າ​ຂອງ​ດານ​ໄດ້​ຢຶດ​ຄອງ​ເຂດ​ນີ້ ແລະ ຕັ້ງ​ຊື່​ໃຫ້​ວ່າ ດານ (ຢຊ 19:47–48). ເຢ​ໂຣ​ໂບ​ອາມ ໄດ້​ສ້າງ​ພຣະ​ວິ​ຫານ​ຈອມ​ປອມ​ຂຶ້ນ ພ້ອມ​ດ້ວຍ​ງົວ​ຄຳ ຊຶ່ງ​ເປັນ​ສາ​ເຫດ​ໜຶ່ງ​ຂອງ​ຄວາມ​ພິ​ນາດ​ຂອງ​ສິບ​ເຜົ່າ ທີ່​ຢູ່​ທາງ​ເໜືອ (1 ກສ 12:26–33). ດານ​ເປັນ​ເມືອງ​ທີ່​ຕັ້ງ​ຢູ່​ເໜືອ​ສຸດ​ຂອງ​ອິດ​ສະ​ຣາ​ເອນ—ດ້ວ​ຍ​ເຫດ​ນີ້ ພຣະ​ຄຳ​ພີ ຈຶ່ງ​ກ່າວ​ເຖິງ​ແຜ່ນ​ດິນ​ອິດ​ສະ​ຣາ​ເອນ​ວ່າ “ນັບ​ຈາກ ເບ​ເອນ​ເຊ​ບາ ເຖິງ ດານ” (2 ຂຄ 30:5; ເບ​ເອນ​ເຊ​ບາ ເປັນ​ເມືອງ​ທີ່​ຕັ້ງຢູ່​ໃຕ້​ສຸດ). (ເບິ່ງ ຄມພ ດານ.)