۱ سخنی که اشعیا، پسر آموص، دربارۀ یهودا و اورشلیم دید:

۲ و چنین خواهد گذشت در روزهای آخر، هنگامی که کوهِ خانۀ سَروَر بر بالای کوه ها برپا شود، و بالای تپه ها بلند مرتبه شود، و همۀ ملّت ها به سوی آن روان شوند.

۳ و مردم بسیاری خواهند رفت و گفت، بیایید، و بگذارید تا بالا به کوه سَروَر رویم، به خانۀ خدای یعقوب؛ و او راههایش را به ما خواهد آموخت، و ما در راههایش گام بر خواهیم داشت؛ زیرا از صهیون قانون، و از اورشلیم سخن سَروَر پیش خواهد رفت.

۴ و او در میان ملّت ها داوری خواهد کرد، و مردم بسیاری را نکوهش خواهد کرد: و آنها شمشیرهایشان را برای تیغه های گاوآهن، و نیزه هایشان را برای قلابِ هرس زنی خواهند شکست — نه ملّتی علیه ملّتی شمشیر بلند خواهد کرد، نه آنها دیگر جنگ را یاد خواهند گرفت.

۵ ای خاندان یعقوب، بیایید و بگذارید در نور سَروَر گام برداریم؛ آری، بیایید، زیرا همۀ شما به بیراهه رفته اید، هرکس به راه های نابکارانه اش.

۶ بنابراین، سَروَرا، تو مردم خود، خاندان یعقوب را ترک کرده ای، برای اینکه آنها دوباره از شرق زدگی پُر شده اند، و مانند فلسطینیان فالگیران را بگوش دل پذیرفته اند و آنها از فرزندان بیگانه ها خود را خوشنود می سازند.

۷ سرزمینشان نیز آکنده از نقره و طلا است، نه گنج هایشان آخر دارد؛ سرزمینشان آکنده از اسبها نیز هست، نه ارابه هایشان آخر دارد.

۸ سرزمینشان همچنین آکنده از بت هاست؛ آنها کار دست های خودشان را، آنچه که انگشتان خودشان ساخته اند، می پرستند.

۹ و آدم معمولی به پایین سر فرود نمی آورد، و آدم بزرگ خود را فروتن نمی کند، بنابراین، او را نبخش.

۱۰ ای شما نابکاران، به درون صخره وارد شوید، و خود را در خاک پنهان کنید، زیرا ترس از سَروَر و شکوه بزرگ مرتبه اش شما را خواهد زد.

۱۱ و چنین خواهد گذشت که نگاه بالا کشیدۀ آدمی فروتن شده و پرافادگیِ آدمی به پایین خمیده خواهد شد، و سَروَر به تنهایی در آن روز بلند مرتبه خواهد بود.

۱۲ زیرا روز سَروَر سپاهیان بزودی بر همۀ ملّت ها می آید، آری، بر هر کسی؛ آری، بر مغرور و بالا کشیده و بر هر کسی که مُتَکبّر است، و او پایین آورده خواهد شد.

۱۳ آری، و روز سَروَر بر همۀ سَروهای لبنان، زیرا آنها سرکشیده و مُتَکبّر هستند؛ و بر روی همۀ بلوط های باشان خواهد آمد.

۱۴ و بر همۀ کوه های بلند و بر همۀ تپه ها و بر همۀ ملّت هایی که مُتَکبّر شده اند، و بر هر مردمی.

۱۵ و بر هر بُرج بلند و بر هر دیوار پَرچین شده؛

۱۶ و بر همۀ کشتی های دریا و بر همۀ کشتی های ترشیش و بر همۀ نگاره های خوش نما.

۱۷ و خودبزرگ بینی آدمی به پایین خم خواهد شد و پُرافادگی آدمیان پست خواهد شد؛ و سَروَر در آن روز به تنهایی بلند مرتبه خواهد بود.

۱۸ و بُت ها را او کاملاً برخواهد انداخت.

۱۹ و آنها به سوراخ های صخره ها و به غارهای زمین خواهند رفت، زیرا ترس از سَروَر بر سر آنها خواهد آمد و شکوه بزرگ مرتبه اش آنها را خواهد زد، هنگامی که او برمی خیزد تا زمین را به شکل هراسناکی تکان دهد.

۲۰ در آن روزگار آدمی بُت های نقره ای اش و بُت های طلایی اش را که او برای خود ساخته تا پرستش کند، پیش موش های کور و خفاشان خواهد انداخت؛

۲۱ تا به شکاف های صخره ها، و به بالای صخره های ناهموار برود، زیرا ترس از سَروَر بر سر آنها خواهد آمد و شکوه بزرگ مرتبه اش آنها را خواهد زد، هنگامی که او برمی خیزد تا زمین را به شکل هراسناکی تکان دهد.

۲۲ از آدمی دست بردارید، که نَفَسش در سوراخ های بینی اش است؛ زیرا او در چه به حساب آورده می شود؟