نوشته‌های مقدّس
۲ نیفای ۱۵


فصل ۱۵

تاکستانِ سَروَر (اسرائیل) متروکه خواهد شد، و مردم او پراکنده خواهند شد — تیره روزی در وضعیّت از دین برگشتگی و پراکندگی شان بر سر آنها خواهد آمد — سَروَر پرچمی بلند خواهد کرد و اسرائیل را گرد هم خواهد آورد — مقایسه با اشعیا ۵. نزدیک به ۵۵۹–۵۴۵ پیش از میلاد.

۱ و آنگاه، دربارۀ تاکستانش، سرودی از محبوبم را برای محبوبترینم می سرایم. محبوبترینم در یک تپّۀ خیلی بارور تاکستانی دارد.

۲ و او آن را حصار کشید، و سنگ های آن را جمع کرد، و برگزیده ترین تاک ها را در آن کاشت، و در میان آن بُرجی ساخت، و در آن حوضچه ای نیز ساخت؛ و چشم به راه آن بود که انگور ببار آورَد، و آن انگور وحشی ببار آورد.

۳ و اینک، ای ساکنان اورشلیم، و مردان یهودا، از شما خواهش می کنم، مابین من و تاکستانم داوری کنید.

۴ چه کار دیگری می توانست بر تاکستانم انجام شود که من آن را در آن انجام نداده ام؟ از این رو، هنگامی که من چشم به راه بودم که انگور ببار آورَد انگور وحشی ببار آورد.

۵ و اینک برو؛ من برای شما خواهم گفت با تاکستانم چه خواهم کرد — من پرچین آن را برخواهم داشت، و همۀ آن خورده خواهد شد؛ و دیوار آن را ویران خواهم کرد، و آن لگدمال خواهد شد؛

۶ و من آن را ویران خواهم کرد؛ آن نه هَرَس خواهد شد نه کَنده؛ بلکه خار و خس در آن خواهد روئید؛ من همچنین به ابرها فرمان خواهم داد که هیچ بارانی بر آن نبارد.

۷ زیرا تاکستانِ سَروَر سپاهیان، خاندان اسرائیل است، و مردمان یهودا نهالِ دلنشین او؛ و او چشم به راه دادگری بود، و ستم دید؛ چشم به راه پرهیزکاری بود، ولی ناله ای شنید.

۸ وای بر آنهایی که خانه به خانه هایشان می افزایند، تا اینکه دیگر جایی نباشد، که بتوانند به تنهایی در میان آن زمین جای گیرند!

۹ در گوش های من، سَروَر سپاهیان گفت، براستی خانه های بسیاری متروکه، و شهرهای بزرگ و خوش نما بی سکنه خواهند شد.

۱۰ آری، ده هکتار تاکستان یک خُمره شراب، و ده مَن دانه یک مَن غله خواهد داد.

۱۱ وای بر آنهایی که در بامداد برمی خیزند، که در پی نوشیدنی قوی بروند، که تا شب ادامه دهند، و شراب آنها را گرم کند!

۱۲ و چنگ و عود، دف و نِی و شراب در بزم هایشان باشد؛ ولی نه به کار سَروَر اعتنا کنند نه عملکرد دستانش را در نظر بگیرند.

۱۳ از این رو، مردم من چون آگاهی ندارند به اسارت درآمده اند؛ و مردم ارجمندشان گرسنگی کشیده اند و جمعیّت شان از تشنگی خشکیده شده اند.

۱۴ بنابراین، دوزخ خود را بزرگ کرده و دهانش را بدون اندازه گشوده است؛ و شکوه شان و جمعیّت شان و فَرّشان، و او که شادمانی می کند در آن فرو خواهد افتاد.

۱۵ و آدم معمولی پایین آورده خواهد شد، و آدم توانا فروتن خواهد شد، و چشمان مُتکبّر فروتن خواهند شد.

۱۶ ولی سَروَر سپاهیان در دادگری بلند مرتبه خواهد شد، و خدایی که مقدّس است در پرهیزکاری تقدیس خواهد شد.

۱۷ آنگاه برّه ها به شیوۀ خود خواهند چرید، و جاهای متروکۀ فربه ها را بیگانگان خواهند خورد.

۱۸ وای بر آنهایی که نابکاری را با ریسمان های بیهودگی، و گناه را گویی با یک طنابِ ارابه می کشند.

۱۹ که می گویند: بگذار او سرعت دهد، کارش را شتاب دهد، تا ما آن را ببینیم؛ و بگذار اندرز قدّوس اسرائیل نزدیک شود و بیاید، تا ما آن را بشناسیم.

۲۰ وای بر آنهایی که پلیدی را نیکی و نیکی را پلیدی می خوانند که تاریکی را همچون نور و نور را همچون تاریکی قرار می دهند، که تلخی را همچون شیرینی و شیرینی را همچون تلخی قرار می دهند!

۲۱ وای بر در چشم خود خِردمَندان و در دید خود دانایان!

۲۲ وای بر آن که بی اندازه شراب می نوشد، و مردان نیرومندی که نوشیدنی های قوی را در هم می آمیزند.

۲۳ چه کسی نابکار را برای پاداش بیگناه می شمرد، و پرهیزکاریِ پرهیزکار را از او برمی دارد!

۲۴ بنابراین، آنچنان که آتش پوشال را می بلعد، و شعله کاه را می سوزاند، ریشۀ آنها گندیده خواهد شد، و شکوفه های آنها همچون گَرد و غبار به بالا خواهند رفت؛ زیرا آنها قانون سَروَر سپاهیان را به دور انداخته اند، و سخن قدّوس اسرائیل را خوار شمرده اند.

۲۵ از این رو، خشم سَروَر علیه مردمش افروخته شده است، و او دستش را علیه آنها بلند کرده است، و آنها را زده است؛ و تپّه ها لرزیدند، و لاشه های آنها در میان خیابان ها دریده شدند. با این همه خشمش برطرف نشده است، بلکه دستش هنوز دراز است.

۲۶ و او بر ملّت های دوردست پرچمی بلند خواهد کرد، و بر آنها در کرانۀ زمین بانگ برخواهد آورد؛ و بنگرید، آنها با سرعتی چابکانه خواهند آمد؛ در میان آنها هیچ کسی نه خسته خواهد بود نه لغزان.

۲۷ هیچ کسی نه خواهد آرمید نه خواهد خوابید؛ نه شال کمرشان باز خواهد شد، نه بند کفش هایشان گُسیخته خواهد شد؛

۲۸ تیرهایشان تیز، و همۀ کمان هایشان خم شده خواهد بود، و سُم های اسب هایشان مانند سنگِ خارا، و چرخ هایشان مانند گردباد، غُرّش آنها مانند شیری شمرده خواهد شد.

۲۹ آنها مانند شیرهای جوان غُرّش خواهند کرد؛ آری، آنها غُرّش خواهند کرد، و بر شکار چنگ خواهند زد، و بی خطر خواهند بُرد، و هیچ رهایی دهنده ای نخواهند بود.

۳۰ و در آن روزگار آنها مانند غرّش دریا علیه آنان غرّش خواهند کرد؛ و اگر آنان به آن سرزمین نگاه کنند، بنگرید، تاریکی و اندوه، و نور در آسمان های آن تاریک می شود.