1 Κατά το έτος που πέθανε ο βασιλέας Οζίας, είδα επίσης τον Κύριο να κάθεται επάνω σε έναν θρόνο, υψηλό και υπερυψωμένο, και η ουρά του μανδύα του γέμιζε τον ναό.

2 Από πάνω του στέκονταν τα σεραφείμ. Καθένα τους είχε έξι φτερούγες. Με τις δύο σκέπαζε το πρόσωπο του, και με τις δύο σκέπαζε τα πόδια του, και με τις δύο πετούσε.

3 Και το ένα φώναζε στο άλλο, και έλεγε: Άγιος, άγιος, άγιος, είναι ο Κύριος των Δυνάμεων. Όλη η γη είναι γεμάτη από τη δόξα του.

4 Και οι ορθοστάτες της πόρτας μετακινήθηκαν με τη φωνή εκείνου που φώναζε, και ο οίκος γέμισε καπνό.

5 Τότε είπα: Αλίμονο σε μένα! Επειδή καταστράφηκα. Επειδή είμαι άνθρωπος με ακάθαρτα χείλη. Και κατοικώ ανάμεσα σε λαό με ακάθαρτα χείλη. Επειδή τα μάτια μου είδαν το Βασιλέα, τον Κύριο των Δυνάμεων.

6 Τότε, ένα από τα σεραφείμ πέταξε προς εμένα, έχοντας αναμμένο κάρβουνο στο χέρι του, το οποίο είχε πάρει με τη λαβίδα από τον βωμό.

7 Και το ακούμπησε επάνω στο στόμα μου, και είπε: Να, αυτό άγγιξε τα χείλη σου. Και η ανομία σου εξαλείφθηκε, και η αμαρτία σου καθαρίστηκε.

8 Επίσης, άκουσα τη φωνή του Κυρίου να λέει: Ποιον να στείλω, και ποιος θα πάει για μας; Τότε είπα εγώ: Εδώ είμαι εγώ· στείλε εμένα.

9 Και είπε: Πήγαινε και πες σε αυτόν τον λαό – Ακούτε, πράγματι, αλλά δεν κατάλαβαν. Και βλέπετε, πράγματι, αλλά δεν αντελήφθησαν.

10 Κάνε την καρδιά αυτού του λαού παχιά, και κάνε τα αφτιά τους βαριά, και κλείσε τα μάτια τους – μην τυχόν και δουν με τα μάτια τους, και ακούσουν με τα αφτιά τους, και καταλάβουν με την καρδιά τους, και μεταστραφούν και θεραπευθούν.

11 Τότε είπα: Κύριε, πόσο; Και εκείνος είπε: Μέχρι οι πόλεις να είναι ερημωμένες, χωρίς κάτοικο, και τα σπίτια χωρίς άνθρωπο, και η χώρα να είναι ολότελα ερημωμένη.

12 Και να έχει απομακρύνει ο Κύριος τους ανθρώπους μακριά, επειδή θα γίνει μεγάλη εγκατάλειψη στο μέσο της χώρας.

13 Όμως ακόμα θα υπάρχει ένα δέκατο, και θα επιστρέψουν, και θα φαγωθούν σαν τερέβινθος και σαν βελανιδιά, των οποίων η ουσία είναι μέσα τους, όταν ρίχνουν τα φύλλα τους. Έτσι το άγιο σπέρμα θα είναι η ουσία τους.