1 Και τώρα, εγώ, ο Νεφί, μιλώ σχετικά με τις προφητείες για τις οποίες μίλησε ο πατέρας μου, σχετικά με τον Ιωσήφ, ο οποίος μεταφέρθηκε στην Αίγυπτο.

2 Γιατί, ιδού, πράγματι προφήτευσε σχετικά με όλους τους απογόνους του. Και από τις προφητείες που έγραψε, δεν υπάρχουν πολλές σπουδαιότερες. Και προφήτευσε σχετικά με εμάς και τις μελλοντικές μας γενεές· και αυτά είναι γραμμένα επάνω στις πλάκες από ορείχαλκο.

3 Επομένως, όταν ο πατέρας μου τελείωσε την ομιλία του σχετικά με τις προφητείες τού Ιωσήφ, κάλεσε τα τέκνα του Λάμαν, τους υιούς του και τις θυγατέρες του, και τους είπε: Ιδού, υιοί μου και θυγατέρες μου, εσείς που είστε οι υιοί και οι θυγατέρες του πρωτότοκού μου, θα ήθελα να προσέξετε τα λόγια μου.

4 Επειδή ο Κύριος ο Θεός είπε: Εφόσον τηρείτε τις εντολές μου, θα ευημερείτε στη γη. Και εφόσον δεν τηρείτε τις εντολές μου, θα αποκοπείτε από την παρουσία μου.

5 Όμως, ιδού, υιοί μου και θυγατέρες μου, δεν μπορώ να κατέβω στον τάφο μου χωρίς να σας αφήσω μία ευλογία. Επειδή, ιδού, ξέρω ότι αν ανατραφείτε στην οδό που θα πρέπει να βαδίσετε, δεν θα απομακρυνθείτε από αυτήν.

6 Επομένως, αν είστε καταραμένοι, ιδού, σας αφήνω την ευλογία μου, ώστε η κατάρα να αφαιρεθεί από επάνω σας και να πέσει επάνω στα κεφάλια των γονέων σας.

7 Επομένως, χάριν της ευλογίας μου, ο Κύριος ο Θεός δεν θα σας αφήσει να αφανισθείτε. Επομένως θα είναι ελεήμων προς εσάς και προς τους απογόνους σας για πάντα.

8 Και συνέβη ώστε αφού σταμάτησε την ομιλία ο πατέρας μου στους υιούς και στις θυγατέρες τού Λάμαν, είπε να του φέρουν ενώπιόν του τους υιούς και τις θυγατέρες τού Λεμουήλ.

9 Και τους μίλησε, λέγοντας: Ιδού, υιοί μου και θυγατέρες μου, που είστε οι υιοί και οι θυγατέρες του δεύτερου υιού μου. Ιδού, σας αφήνω την ίδια ευλογία που άφησα στους υιούς και τις θυγατέρες του Λάμαν. Επομένως, δεν θα καταστραφείτε εντελώς. Αλλά στο τέλος, οι απόγονοί σας θα ευλογηθούν.

10 Και συνέβη ώστε όταν ο πατέρας μου σταμάτησε την ομιλία προς αυτούς, ιδού, μίλησε στους υιούς του Ισμαήλ, και μάλιστα σε όλη την οικογένειά του.

11 Και αφού σταμάτησε να τους μιλά, μίλησε στον Σαμ, λέγοντας: Ευλογημένος να είσαι εσύ και οι απόγονοί σου· επειδή θα κληρονομήσεις τη γη όπως και ο αδελφός σου Νεφί. Και οι απόγονοί σου θα αριθμηθούν με τους απογόνους του. Και εσύ θα είσαι σαν τον αδελφό σου, και οι απόγονοί σου σαν τους απογόνους του. Και θα είσαι ευλογημένος όλες τις ημέρες σου.

12 Και συνέβη ώστε αφού ο πατέρας μου, ο Λεχί, είχε μιλήσει σε όλον τον οίκο του, σύμφωνα με τα αισθήματα της καρδιάς του και το Πνεύμα του Κυρίου, το οποίο ήταν μέσα του, με τον καιρό γέρασε πολύ. Και συνέβη ώστε πέθανε και ετάφη.

13 Και συνέβη ώστε όχι πολλές ημέρες μετά τον θάνατό του, ο Λάμαν και ο Λεμουήλ και οι υιοί του Ισμαήλ ήταν θυμωμένοι μαζί μου για τις νουθεσίες του Κυρίου.

14 Επειδή εγώ, ο Νεφί, εξαναγκάσθηκα να τους μιλήσω, σύμφωνα με τον λόγο του. Επειδή τους είπα πολλά, και επίσης ο πατέρας μου, πριν από τον θάνατό του. Πολλά από αυτά τα λόγια είναι γραμμένα επάνω στις άλλες μου πλάκες, διότι το ιστορικό μέρος είναι γραμμένο επάνω στις άλλες μου πλάκες.

15 Και επάνω σε αυτές γράφω τα της ψυχής μου, και πολλές από τις γραφές που είναι χαραγμένες επάνω στις πλάκες από ορείχαλκο. Επειδή η ψυχή μου τέρπεται με τις γραφές και η καρδιά μου τις συλλογίζεται, και τις γράφω προς γνώση και όφελος των τέκνων μου.

16 Ιδού, η ψυχή μου τέρπεται με τα του Κυρίου. Και η καρδιά μου συλλογίζεται διαρκώς αυτά που είδα και άκουσα.

17 Όμως, παρά τη μεγάλη καλοσύνη του Κυρίου που μου δείχνει τα μεγάλα και θαυμαστά έργα Του, η καρδιά μου αναφωνεί: Ω, τι ταλαίπωρος άνθρωπος που είμαι! Μάλιστα, η καρδιά μου λυπάται εξαιτίας της σάρκας μου. Η ψυχή μου θλίβεται εξαιτίας των ανομιών μου.

18 Είμαι περικυκλωμένος ολόγυρα, εξαιτίας των πειρασμών και των αμαρτιών που τόσο εύκολα με περιστοιχίζουν.

19 Και όταν επιθυμώ να αγαλλιάσω, η καρδιά μου στενάζει εξαιτίας των αμαρτιών μου. Όμως, ξέρω σε ποιον βασίσθηκα.

20 Ο Θεός μου υπήρξε το στήριγμά μου. Με οδήγησε μέσα από τα βάσανά μου στην έρημο. Και με διαφύλαξε επάνω στα νερά του μεγάλου βάθους.

21 Με γέμισε με την αγάπη του, ακόμη και μέχρι τη φθορά της σάρκας μου.

22 Σάστισε το μυαλό των εχθρών μου, σε σημείο που τους έκανε να σείονται εμπρός μου.

23 Ιδού, άκουσε την κραυγή μου κατά την ημέρα και μου έδωσε γνώση με οράματα κατά τη νύχτα.

24 Και κατά την ημέρα έγινα θαρραλέος με δυνατή προσευχή προς αυτόν. Μάλιστα, τη φωνή μου έστειλα προς τα ύψη και άγγελοι κατέβηκαν και μου παραστάθηκαν.

25 Και επάνω στις πτέρυγες του Πνεύματός του, το σώμα μου μεταφέρθηκε σε υπερβολικά υψηλά βουνά. Και τα μάτια μου είδαν σπουδαία πράγματα, μάλιστα, πάρα πολύ σπουδαία για έναν άνθρωπο. Γι’ αυτό μου ζητήθηκε να μην τα γράψω.

26 Ω, τότε, αν έχω δει τόσο σπουδαία πράγματα, αν ο Κύριος με τη συγκατάβασή του προς τα τέκνα των ανθρώπων έχει επισκεφθεί τους ανθρώπους με τόσο μεγάλη ευσπλαχνία, γιατί να πρέπει η καρδιά μου να θρηνεί και η ψυχή μου να περιφέρεται στην κοιλάδα της θλίψης, και η σάρκα μου να φθίνει, και η δύναμη μου να εξασθενεί, εξαιτίας των βασάνων μου;

27 Και γιατί να ενδίδω στην αμαρτία εξαιτίας της σάρκας μου; Μάλιστα, γιατί να υποχωρώ στους πειρασμούς, ώστε ο πονηρός να παίρνει θέση στην καρδιά μου για να καταστρέφει τη γαλήνη μου και να βασανίζει την ψυχή μου; Γιατί θυμώνω εξαιτίας του εχθρού μου;

28 Ξύπνα, ψυχή μου! Μην πέφτεις πια σε αμαρτία. Αγαλλίασε, καρδιά μου, και μην παραχωρείς πια θέση στον εχθρό της ψυχής μου.

29 Μην θυμώσεις ξανά εξαιτίας των εχθρών μου. Μην εξασθενείς τη δύναμη μου εξαιτίας των βασάνων μου.

30 Αγαλλίασε, καρδιά μου, και φώναξε προς τον Κύριο, και πες: Ω Κύριε, θα σε δοξολογώ για πάντα. Μάλιστα, η ψυχή μου θα αγαλλιάζει με εσένα, τον Θεό μου, και τον βράχο της σωτηρίας μου.

31 Ω Κύριε, θα λυτρώσεις την ψυχή μου; Θα με ελευθερώσεις από τα χέρια των εχθρών μου; Θα με κάνεις να σείομαι στην όψη της αμαρτίας;

32 Είθε οι πύλες της κόλασης να είναι συνεχώς κλειστές εμπρός μου, εξαιτίας του ότι η καρδιά μου είναι συντετριμμένη και το πνεύμα μου μεταμελημένο! Ω Κύριε, μην κλείσεις τις πύλες της χρηστότητάς σου εμπρός μου, για να μπορώ να βαδίζω στο μονοπάτι της χαμηλής κοιλάδας, για να είμαι ακριβής στον απλό δρόμο!

33 Ω Κύριε, περίβαλλέ με ολόγυρα με τον χιτώνα της χρηστότητάς σου! Ω Κύριε, προετοίμασε δρόμο για τη διαφυγή μου από τους εχθρούς μου! Κάνε τον δρόμο μου ίσιο μπροστά μου! Μην τοποθετήσεις πρόσκομμα στον δρόμο μου – αλλά καθάρισε τον δρόμο μου εμπρός μου και μη φράξεις τον δικό μου δρόμο, αλλά τους δρόμους του εχθρού μου.

34 Ω Κύριε, βασίσθηκα σε σένα και σε σένα θα βασίζομαι για πάντα. Δεν θα βασισθώ στον βραχίονα της σάρκας, επειδή ξέρω ότι καταραμένος είναι εκείνος που βασίζεται στον βραχίονα της σάρκας. Μάλιστα, καταραμένος είναι εκείνος που βασίζεται σε άνθρωπο ή κάνει σάρκα τον βραχίονά του.

35 Μάλιστα, ξέρω ότι ο Θεός θα δώσει αφειδώς σε εκείνον που ζητεί. Μάλιστα, ο Θεός μου θα μου δώσει, αν δεν ζητώ ανάρμοστα. Άρα θα υψώσω τη φωνή μου προς εσένα. Μάλιστα, θα αναφωνώ προς εσένα, τον Θεό μου, τον βράχο της χρηστότητάς μου. Ιδού, η φωνή μου θα υψώνεται πάντα προς εσένα, τον βράχο μου και τον παντοτινό Θεό μου. Αμήν.