۱ همانا، همانا، من می گویم که من می خواهم که شما به بینوایان صدقه دهید؛ ولی توجّه کنید که شما در برابر آدمیان صدقات ندهید تا از سوی آنها دیده شوید؛ وگرنه شما هیچ پاداشی از پدرتان که در بهشت است نخواهید داشت.

۲ بنابراین، هنگامی که شما صدقه هایتان را می دهید در برابرتان شیپور نزنید، آن گونه که آدم های دورو در کنیسه ها و در خیابان ها انجام می دهند، که آنها شکوه آدمیان را داشته باشند. همانا من به شما می گویم، آنها پاداش خود را می گیرند.

۳ ولی هنگامی که تو صدقه می دهی نگذار دست چپت بداند دست راستت چه می کند؛

۴ که صدقۀ تو مخفی باشد؛ و پدر تو که در نهان می بیند، خودش تو را آشکارا پاداش دهد.

۵ و هنگامی که تو نیایش می کنی تو مانند آدم های دورو نیایش نکن، زیرا آنها دوست دارند در کنیسه ها و در گوشه های خیابان ایستاده، نیایش کنند، که آنها از سوی آدمیان دیده شوند. همانا من به تو می گویم، آنها پاداش خود را می گیرند.

۶ ولی تو، هنگامی که تو نیایش می کنی، به اطاق خودت وارد شو، و هنگامی که تو در را بستی، به پدر خودت که در نهان است نیایش کن؛ و پدر تو، که در نهان می بیند، تو را آشکارا پاداش خواهد داد.

۷ ولی هنگامی که تو نیایش می کنی، تکرار بیهوده نکن، مانند بُت پرستان، زیرا آنها می پندارند که آنها به سبب زیاد گفتن شان شنیده خواهند شد.

۸ بنابراین مانند آنها نباش، زیرا پدر تو پیش از آنکه تو از او درخواست کنی می داند به چه چیزهایی تو نیاز داری.

۹ به این شیوه بنابراین تو نیایش کن: پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدّس باد.

۱۰ خواست تو چنان که در بهشت است بر زمین انجام شود.

۱۱ و بدهکاری های ما را ببخش، چنان که ما بدهکارانمان را می بخشیم.

۱۲ و ما را به وسوسه راهنمایی نکن، بلکه ما را از پلیدی رهایی ده.

۱۳ زیرا ملکوت و قدرت و شُکوه، برای همیشه از آن تو است. آمین.

۱۴ زیرا، اگر شما آدمیان را بر خطاهایشان ببخشید، پدر آسمانی نیز شما را خواهد بخشید؛

۱۵ ولی اگر شما آدمیان را بر خطاهایشان نبخشید پدر شما هم خطاهایتان را نخواهد بخشید.

۱۶ افزون بر این، هنگامی که روزه می گیرید مانند آدم های دورو، با چهره های غمگین، نباشید، زیرا آنها رخسارشان را بَدنِما می کنند که آنها بر آدمیان روزه دار بنمایند. همانا من به شما می گویم، آنها پاداش خود را می گیرند.

۱۷ ولی تو، هنگامی که روزه می گیری، سر خود را تدهین کن، و روی خود را بشُوی؛

۱۸ که تو بر آدمیان روزه دار ننمایی، بلکه بر پدر خودت که در نهان است؛ و پدر تو، که نهان را می بیند به تو آشکارا پاداش خواهد داد.

۱۹ برای خود گنج ها بر زمین نیندوزید، جایی که بید و زَنگ فاسد می کنند و دزدان وارد خانه می شوند و می دزدند؛

۲۰ بلکه در آسمان برای خودتان گنج ها بیندوزید، جایی که نه بید فاسد می کند نه زنگ، و جایی که دزدان نه وارد خانه می شوند نه دزدی می کنند.

۲۱ زیرا جایی که گنج تو است، دل تو نیز در آنجا خواهد بود.

۲۲ چراغ بدن چشم است؛ اگر، بنابراین، چشم تو پاک باشد، تمامی بدن تو آکنده از نور خواهد بود.

۲۳ ولی اگر چشم تو پلید باشد، تمامی بدن تو آکنده از تاریکی خواهد بود. اگر، بنابراین، نوری که در تو است تاریکی باشد، چه بزرگ است آن تاریکی!

۲۴ هیچ کسی نمی تواند به دو سَروَر خدمت کند؛ زیرا یا او از یکی بیزار خواهد شد و دیگری را دوست خواهد داشت، یا اینکه او به یکی خواهد چسبید و دیگری را خوار خواهد شمرد. شما نمی توانید به خدا و مَمونا خدمت کنید.

۲۵ و اینک چنین گذشت که هنگامی که عیسی این سخنان را گفت او بر آن دوازده تنی که برگزیده بود نگاه کرد، و به آنها گفت: سخنانی که من گفته ام را بیاد داشته باشید. زیرا بنگرید، شما آنهایی هستید که من برگزیده ام تا به این مردم خدمت کنند. بنابراین من به شما می گویم، در اندیشۀ جانتان مباشید، که چه بخورید، یا چه بنوشید؛ نه حتّی برای بدنتان، که چه بپوشید. آیا زندگی مُهمتر از گوشت نیست، و بدن بیشتر از پوشاک؟

۲۶ به پرندگان هوا بنگرید، که آنها نه می افشانند نه درو می کنند نه در انبار ها گرد می آورند؛ با این حال پدر آسمانی شما به آنها غذا می دهد. آیا شما بمراتب بهتر از آنها نیستید؟

۲۷ کدامیک از شما می تواند با اندیشیدن، یک وجَب بر قامت خود بیافزاید؟

۲۸ و چرا برای پوشاک در اندیشه اید؟ سوسن های دشت را در نظر بگیرید چگونه آنها رشد می کنند؛ آنها نه زحمت می کشند، نه ریسندگی می کنند؛

۲۹ و با این حال من به شما می گویم که حتّی سلیمان در همۀ شُکوهش به مانند یکی از اینها آراسته نشد.

۳۰ از این رو، اگر خدا علف دشت را که امروز هست، و فردا به تنور انداخته می شود، این چنین بپوشاند، همان گونه او شما را اگر از کم ایمانان نباشید خواهد پوشاند.

۳۱ بنابراین در اندیشه نباشید، بگویید، چه بخوریم؟ یا، چه بنوشیم؟ یا، با چه ما پوشیده شویم؟

۳۲ زیرا پدر آسمانی شما می داند که شما به همۀ این چیزها نیاز دارید.

۳۳ بلکه شما نخست جویای ملکوتِ خدا و پرهیزکاری او باشید، و همۀ این چیزها به شما افزوده خواهد شد.

۳۴ بنابراین در اندیشۀ فردا مباشید، زیرا فردا در اندیشۀ چیزهای خودش خواهد بود. پلیدی امروز برای امروز کافی است.