1 Και τώρα συνέβη ώστε όταν ο Ιησούς είπε όλα αυτά, τα ανέπτυξε στο πλήθος. Και τους ανέπτυξε τα πάντα, μεγάλα και μικρά.

2 Και είπε: Αυτές τις γραφές, τις οποίες δεν τις είχατε μαζί σας, ο Πατέρας με πρόσταξε να σας τις δώσω· διότι ήταν σοφία σε Αυτόν να δοθούν σε μελλοντικές γενεές.

3 Και τους ανέπτυξε τα πάντα, ακόμη και από την αρχή μέχρι τη στιγμή που θα έλθει στη δόξα Του – μάλιστα, ακόμη και όλα όσα θα γίνουν επάνω στο πρόσωπο της γης, ακόμη μέχρι που τα στοιχεία θα λιώσουν με διάπυρη θερμότητα, και η γη θα περιτυλιχθεί σαν κύλινδρος παπύρου και οι ουρανοί και η γη θα παρέλθουν.

4 Και ακόμα μέχρι τη μεγάλη και τελευταία ημέρα, όταν όλος ο λαός, και όλες οι φυλές, και όλα τα έθνη και οι γλώσσες θα σταθούν εμπρός στον Θεό, για να κριθούν για τα έργα τους, είτε είναι αγαθά είτε είναι πονηρά –

5 Αν είναι αγαθά, σε ανάσταση αιώνιας ζωής· και αν είναι πονηρά, σε ανάσταση καταδίκης, που βρίσκονται σε παράλληλο, το ένα στη μια πλευρά και το άλλο στην άλλη πλευρά, σύμφωνα με την ευσπλαχνία, και τη δικαιοσύνη, και την αγιοσύνη η οποία είναι εν Χριστώ, ο οποίος υπήρχε προτού αρχίσει ο κόσμος.

6 Και τώρα δεν μπορεί να γραφεί σε αυτό το βιβλίο ούτε καν το ένα εκατοστό από εκείνα τα οποία ο Ιησούς πράγματι δίδαξε στον λαό.

7 Όμως ιδού, οι πλάκες του Νεφί περιέχουν το μεγαλύτερο τμήμα από εκείνα που δίδαξε στον λαό.

8 Και αυτά τα έχω γράψει, τα οποία είναι ένα μικρότερο τμήμα από εκείνα που δίδαξε στον λαό. Και τα έχω γράψει με σκοπό να παρουσιασθούν πάλι σε αυτόν τον λαό, από τους Εθνικούς, σύμφωνα με τα λόγια τα οποία έχει πει ο Ιησούς.

9 Και όταν θα το έχουν λάβει αυτό, που είναι σκόπιμο να το λάβουν πρώτο, για να δοκιμάσει την πίστη τους, και αν γίνει να πιστέψουν όλα αυτά, τότε θα τους φανερωθούν τα μεγαλύτερα.

10 Και αν γίνει να μην πιστέψουν όλα αυτά, τότε τα μεγαλύτερα θα τους παρακρατηθούν, προς καταδίκη τους.

11 Ιδού, επρόκειτο να τα γράψω, όλα όσα ήταν εγχαραγμένα επάνω στις πλάκες του Νεφί, όμως ο Κύριος το απαγόρευσε, λέγοντας: Θα δοκιμάσω την πίστη του λαού μου.

12 Γι’ αυτό εγώ, ο Μόρμον, γράφω αυτά που για τα οποία έχω προσταχθεί από τον Κύριο. Και τώρα εγώ, ο Μόρμον, δίνω τέλος στα λεγόμενά μου, και προβαίνω στο να γράψω εκείνα που μου έχουν προσταχθεί.

13 Επομένως, θα ήθελα να δείτε ότι ο Κύριος πράγματι δίδαξε τον λαό, για διάστημα τριών ημερών, και ύστερα εμφανίσθηκε σε αυτούς συχνά, και τεμάχισε το ψωμί συχνά και το ευλόγησε, και τους το έδωσε.

14 Και συνέβη ώστε δίδαξε και τέλεσε διακονία προς τα παιδιά του πλήθους για το οποίο έγινε λόγος, και τους έλυσε τη γλώσσα τους, και είπαν στους πατέρες τους σπουδαία και θαυμαστά πράγματα, ακόμη πιο σπουδαία από αυτά που εκείνος είχε αποκαλύψει στον λαό. Και τους έλυσε τη γλώσσα, ώστε μπορούσαν να τα προφέρουν.

15 Και συνέβη ώστε αφού ανελήφθη στους ουρανούς –τη δεύτερη φορά που εμφανίσθηκε σε αυτούς, και πήγε στον Πατέρα, αφού θεράπευσε όλους τους ασθενείς τους, και τους χωλούς τους, και άνοιξε τα μάτια των τυφλών τους και απέφραξε τα αφτιά των κωφών, και πραγματοποίησε κάθε είδους ιάσεις ανάμεσά τους, και ήγειρε έναν άνδρα από τους νεκρούς, και τους έδειξε τη δύναμή Του, και ανελήφθη προς τον Πατέρα–

16 Ιδού, συνέβη ώστε την επαύριον που το πλήθος συγκεντρώθηκε όλο, και είδαν και άκουσαν τα παιδιά αυτά· μάλιστα, ακόμα και τα βρέφη άνοιξαν το στόμα τους και πρόφεραν θαυμαστά πράγματα· και αυτά τα οποία πρόφεραν απαγορεύτηκαν, για να μην τα γράψει κανένας άνθρωπος.

17 Και συνέβη ώστε οι μαθητές εκείνοι τους οποίους είχε διαλέξει ο Ιησούς άρχισαν από εκείνη τη στιγμή κι εμπρός να βαπτίζουν και να διδάσκουν όσους έρχονταν προς αυτούς. Και όσοι βαπτίσθηκαν στο όνομα του Ιησού ήταν πλήρεις του Αγίου Πνεύματος.

18 Και πολλοί από αυτούς είδαν και άκουσαν ανείπωτα πράγματα, τα οποία δεν είναι σύννομο να γραφούν.

19 Και δίδασκαν και τελούσαν διακονία ο ένας προς τον άλλον. Και είχαν τα πάντα κοινά μεταξύ τους, κάθε άνθρωπος φερόμενος δίκαια, ο ένας με τον άλλον.

20 Και συνέβη ώστε όντως έπραξαν τα πάντα όπως ο Ιησούς τους είχε προστάξει.

21 Και εκείνοι που είχαν βαπτισθεί στο όνομα του Ιησού ονομάζονταν η εκκλησία του Χριστού.