1 Και συνέβη ώστε κατά το τέλος του δεκάτου όγδοου έτους αυτά τα στρατεύματα των ληστών είχαν προετοιμαστεί για μάχη, και άρχισαν να κατεβαίνουν και να εξορμούν από τους λόφους και από τα βουνά και την έρημο και τα οχυρά τους και τα κρησφύγετά τους, και άρχισαν να κατακτούν τα εδάφη, τόσο αυτά που ήταν στη γη νότια, όσο και αυτά που ήταν στη γη βόρεια, και άρχισαν να κατακτούν όλα τα εδάφη τα οποία είχαν εγκαταλειφθεί από τους Νεφίτες, και τις πόλεις που είχαν αφεθεί έρημες.

2 Όμως ιδού, δεν υπήρχαν άγρια θηρία ούτε θήραμα σε αυτά τα εδάφη τα οποία είχαν εγκαταλειφθεί από τους Νεφίτες, και δεν υπήρχε θήραμα για τους ληστές παρά μόνο στην έρημο.

3 Και δεν μπορούσαν οι ληστές να επιζήσουν παρά μόνο στην έρημο, από την έλλειψη τροφής· διότι οι Νεφίτες είχαν αφήσει τα εδάφη τους ερημωμένα, και είχαν συγκεντρώσει τα ποίμνιά τους και τις αγέλες τους και όλα τα υπάρχοντά τους, και ήταν σε ένα σώμα.

4 Γι’ αυτό, δεν υπήρχε ευκαιρία οι ληστές να λεηλατήσουν και να αποκτήσουν τροφή, παρά μόνο αν έρχονταν σε ανοιχτή μάχη εναντίον των Νεφιτών. Και οι Νεφίτες, όντας σε ένα σώμα, και όντας τόσοι πολλοί σε αριθμό, και έχοντας αποθηκεύσει για τον εαυτό τους προμήθειες και άλογα και βοοειδή και ποίμνια όλων των ειδών, για να μπορέσουν να επιζήσουν για διάστημα επτά χρόνων, κατά το οποίο χρονικό διάστημα ήλπιζαν να καταστρέψουν τους ληστές από το πρόσωπο της χώρας. Και έτσι παρήλθε το δέκατο όγδοο έτος.

5 Και συνέβη ώστε κατά το δέκατο ένατο έτος ο Γιδιάννι βρήκε ότι ήταν σκόπιμο να έλθει σε μάχη εναντίον των Νεφιτών, επειδή δεν υπήρχε τρόπος να μπορέσουν να παραμείνουν ζωντανοί παρά μόνο αν λεηλατούσαν και λήστευαν και δολοφονούσαν.

6 Και δεν τολμούσαν να διασπαρούν επάνω στο πρόσωπο της χώρας, τόσο ώστε να μπορέσουν να καλλιεργήσουν σιτηρά, μήπως και έλθουν κατεπάνω τους οι Νεφίτες και τους σκοτώσουν. Γι’ αυτό ο Γιδιάννι έδωσε εντολή στα στρατεύματά του αυτόν τον χρόνο να πάνε σε μάχη εναντίον των Νεφιτών.

7 Και συνέβη ώστε ήλθαν σε μάχη. Και ήταν κατά τον έκτο μήνα. Και ιδού, μεγάλη και τρομερή ήταν η μέρα που ήλθαν σε μάχη. Και ήταν ζωσμένοι κατά τον τρόπο των ληστών, και είχαν ένα πρόβειο δέρμα γύρω από την οσφύ τους και ήταν βαμμένοι με αίμα, και τα κεφάλια τους ήταν ξυρισμένα και είχαν περικεφαλαίες επάνω τους, και μέγα και τρομερό ήταν το παρουσιαστικό των στρατευμάτων του Γιδιάννι, εξαιτίας της πανοπλίας τους και εξαιτίας του ότι είχαν βαφτεί με αίμα.

8 Και συνέβη ώστε τα στρατεύματα των Νεφιτών, όταν είδαν το παρουσιαστικό του στρατού του Γιδιάννι, έπεσαν όλοι στη γη και ύψωσαν την κραυγή τους στον Κύριο τον Θεό τους, να τους σώσει και να τους ελευθερώσει από τα χέρια των εχθρών τους.

9 Και συνέβη ώστε όταν τα στρατεύματα του Γιδιάννι το είδαν αυτό, άρχισαν να φωνάζουν με δυνατή φωνή, λόγω της χαράς τους, γιατί νόμισαν ότι οι Νεφίτες έπεσαν από φόβο εξαιτίας του τρόμου των στρατευμάτων τους.

10 Όμως από αυτό απογοητεύθηκαν, επειδή οι Νεφίτες δεν τους φοβούνταν, αλλά φοβούνταν τον Θεό τους και τον ικέτευαν για προστασία. Επομένως, όταν τα στρατεύματα του Γιδιάννι όρμηξαν κατεπάνω τους, αυτοί ήταν προετοιμασμένοι να τα αντιμετωπίσουν. Μάλιστα, με τη δύναμη του Κυρίου τους δέχθηκαν.

11 Και άρχισε η μάχη σε αυτόν τον έκτο μήνα. Και μεγάλη και τρομερή ήταν η μάχη τους, μάλιστα, μεγάλη και τρομερή ήταν η σφαγή τους, τόσο που ποτέ δεν ήταν τόσο γνωστή μια μεγάλη σφαγή ανάμεσα σε όλο τον λαό του Λεχί από τότε που έφυγε από την Ιερουσαλήμ.

12 Και παρά τις απειλές και τους όρκους που είχε κάνει ο Γιδιάννι, ιδού, οι Νεφίτες τους χτύπησαν, τόσο πολύ ώστε αυτοί οπισθοχώρησαν από εμπρός τους.

13 Και συνέβη ώστε ο Γιδγιδόνι πρόσταξε να τους κυνηγήσουν τα στρατεύματά του μέχρι τα όρια της ερήμου, και να μην αφήσουν κανέναν που θα έπεφτε στα χέρια τους εντωμεταξύ. Και έτσι τους κυνηγούσαν και τους σκότωναν, μέχρι τα όρια της ερήμου, και μέχρι που εκπλήρωσαν την προσταγή του Γιδγιδόνι.

14 Και συνέβη ώστε ο Γιδιάννι, που είχε σταθεί και πολεμήσει με τόλμη, κυνηγήθηκε ενώ τράπηκε σε φυγή, και καθώς ήταν αποκαμωμένος, επειδή είχε έντονα πολεμήσει, τον πρόφτασαν και τον σκότωσαν. Και έτσι ήταν το τέλος του Γιδιάννι του ληστή.

15 Και συνέβη ώστε τα στρατεύματα των Νεφιτών επέστρεψαν πάλι στον τόπο της ασφάλειας. Και συνέβη ώστε αυτό το δέκατο ένατο έτος παρήλθε, και οι ληστές δεν ήλθαν ξανά σε μάχη, ούτε ήλθαν ξανά κατά το εικοστό έτος.

16 Και κατά το εικοστό και πρώτο έτος δεν ήλθαν σε μάχη, αλλά ήλθαν σε όλες τις πλευρές για να κάνουν πολιορκία στον λαό του Νεφί ολόγυρα· διότι νόμιζαν ότι αν απέκοπταν τον λαό του Νεφί από τα εδάφη τους, και τους απέκλειαν από κάθε πλευρά, και αν τους απέκοπταν από όλα τα εξωτερικά τους προνόμια, θα τους έκαναν να παραδοθούν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους.

17 Λοιπόν είχαν ορίσει έναν άλλον ηγέτη, του οποίου το όνομα ήταν Ζεμναρίχα. Λοιπόν ο Ζεμναρίχα ήταν που έκανε να λάβει χώρα αυτή η πολιορκία.

18 Όμως ιδού, αυτό ήταν πλεονέκτημα για τους Νεφίτες, επειδή ήταν αδύνατον οι ληστές να κάνουν αρκετά μακροχρόνια πολιορκία για να έχει επίδραση στους Νεφίτες, λόγω των τόσων τους προμηθειών τις οποίες είχαν αποθηκεύσει.

19 Και λόγω της ανεπάρκειας των προμηθειών των ληστών. Γιατί ιδού, δεν είχαν τίποτα άλλο εκτός από κρέας, για τη συντήρησή τους, το οποίο κρέας αποκτούσαν στην έρημο.

20 Και συνέβη ώστε το άγριο θήραμα έγινε σπάνιο στην έρημο, τόσο πολύ ώστε οι ληστές κόντευαν να χαθούν από την πείνα.

21 Και οι Νεφίτες συνεχώς πορεύονταν έξω κατά την ημέρα και κατά τη νύχτα, και έπεφταν επάνω στα στρατεύματά τους, και τους σκότωναν κατά χιλιάδες και κατά δεκάδες χιλιάδες.

22 Και έτσι έγινε η επιθυμία του λαού του Ζεμναρίχα να αποσυρθεί από το σχέδιο του, εξαιτίας του μεγάλου αφανισμού που ερχόταν σε αυτόν κατά τη νύχτα και κατά την ημέρα.

23 Και συνέβη ώστε ο Ζεμναρίχα έδωσε διαταγή στους ανθρώπους του να αποσυρθούν από την πολιορκία, και να πορευτούν στα πιο απομακρυσμένα τμήματα της χώρας προς τα βόρεια.

24 Και τώρα, ο Γιδγιδόνι, γνωρίζοντας το σχέδιό τους και ξέροντας την αδυναμία τους εξαιτίας της έλλειψης τροφής, και της μεγάλης σφαγής που είχε γίνει σε αυτούς, λοιπόν έστειλε τα στρατεύματά του κατά τη νύχτα και απέκοψε τον δρόμο της οπισθοχώρησής τους και τοποθέτησε τα στρατεύματά του στον δρόμο της οπισθοχώρησής τους.

25 Και αυτό το έκαναν τη νύχτα, και στην πορεία τους προσπέρασαν τους ληστές, έτσι ώστε την επαύριον, όταν άρχισαν οι ληστές την πορεία τους, τους συνάντησαν τα στρατεύματα των Νεφιτών και μπροστά και στα νώτα τους.

26 Και οι ληστές που βρίσκονταν νότια, και εκείνοι αποκόπηκαν στους τόπους της οπισθοχώρησής τους. Και όλα αυτά έγιναν με διαταγή του Γιδγιδόνι.

27 Και υπήρχαν πολλές χιλιάδες που παραδόθηκαν αιχμάλωτοι στους Νεφίτες, και οι υπόλοιποι από αυτούς θανατώθηκαν.

28 Και ο ηγέτης τους, ο Ζεμναρίχα, συνελήφθη και τον κρέμασαν επάνω σε ένα δένδρο, μάλιστα, επάνω στην κορυφή του μέχρι που ήταν νεκρός. Και αφού τον κρέμασαν μέχρι που ήταν νεκρός, έριξαν το δένδρο κάτω στη γη και φώναξαν με δυνατή φωνή, λέγοντας:

29 Είθε ο Κύριος να διατηρεί αυτόν τον λαό σε χρηστότητα και σε αγιότητα καρδιάς, ώστε να κάνει να καταρρίπτονται στη γη όλοι όσοι επιζητήσουν να τον θανατώσουν εξαιτίας του κύρους και των μυστικών συνωμοσιών, ακριβώς όπως καταρρίφθηκε στη γη αυτός ο άνθρωπος.

30 Και αγαλλίασαν και φώναξαν πάλι με μια φωνή, λέγοντας: Είθε ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ, να προστατεύει αυτόν τον λαό σε χρηστότητα, ενόσω θα επικαλείται το όνομα του Θεού του για προστασία.

31 Και συνέβη ώστε ξέσπασαν, όλοι σαν ένας, σε τραγούδι και δοξολογία του Θεού τους για το σπουδαίο αυτό πράγμα που είχε κάνει γι’ αυτούς, το να τους διαφυλάξει από το να πέσουν στα χέρια των έχθρων τους.

32 Μάλιστα, φώναζαν: Ωσαννά, στον Ύψιστο Θεό. Και φώναζαν: Ευλογημένο το όνομα του Κυρίου του Θεού του Παντοδύναμου, του Ύψιστου Θεού.

33 Και οι καρδιές τους φούσκωσαν από αγαλλίαση, μέχρι που ανάβλυσαν πολλά δάκρυα, για τη μεγάλη καλοσύνη του Θεού που τους ελευθέρωσε από τα χέρια των εχθρών τους. Και ήξεραν ότι είχαν ελευθερωθεί από αιώνιο όλεθρο λόγω της μετάνοιάς τους και της ταπεινοφροσύνης τους.