1 Και τώρα συνέβη ώστε σύμφωνα με το χρονικό μας, και γνωρίζουμε ότι το χρονικό μας είναι αληθινό, γιατί ιδού, ήταν δίκαιος άνθρωπος αυτός που τήρησε το χρονικό –αφού πράγματι έκανε πολλά θαύματα στο όνομα του Ιησού. Και δεν υπήρξε κανένας άνθρωπος που να μπορούσε να κάνει θαύμα στο όνομα του Ιησού παρά μόνο αν είχε καθαριστεί και στο παραμικρό από την ανομία του–

2 Και τώρα συνέβη ώστε, αν δεν έγινε λάθος από αυτόν τον άνθρωπο κατά το μέτρημα του χρόνου μας, το τριακοστό τρίτο έτος πέρασε.

3 Και ο λαός άρχισε να προσμένει με μεγάλη ζέση το σημείο που είχε δοθεί από τον προφήτη Σαμουήλ, τον Λαμανίτη, μάλιστα, για τον καιρό που θα γινόταν σκότος επί τρεις ημέρες επάνω στο πρόσωπο της χώρας.

4 Και άρχισαν να υπάρχουν μεγάλες αμφιβολίες και λογομαχίες ανάμεσα στον λαό, παρ’ όλο που είχαν δοθεί τόσα πολλά σημεία.

5 Και συνέβη ώστε το τριακοστό τέταρτο έτος, κατά τον πρώτο μήνα, την τέταρτη μέρα του μηνός, σηκώθηκε μια μεγάλη καταιγίδα, μία τέτοια που ποτέ δεν ήξεραν να είχε ξαναγίνει σε όλη τη χώρα.

6 Και επίσης έγινε μια μεγάλη και φοβερή θύελλα, και έγιναν φοβερές βροντές, τόσο μεγάλες που σείσθηκε όλη η γη σαν να επρόκειτο να χωριστεί στα δύο.

7 Και υπήρχαν υπερβολικά έντονες αστραπές, τέτοιες που ποτέ δεν ήξεραν να είχαν ξαναγίνει σε όλη τη χώρα.

8 Και η πόλη της Ζαραχέμλα έπιασε φωτιά.

9 Και η πόλη του Μορόνι βυθίστηκε στα βάθη της θάλασσας, και οι κάτοικοί της πνίγηκαν.

10 Και η γη ανυψώθηκε επάνω από την πόλη του Μορονιχά, ώστε στη θέση της πόλης έγινε ένα μεγάλο βουνό.

11 Και έγινε μεγάλη και φοβερή καταστροφή στη χώρα προς τα νότια.

12 Όμως ιδού, μεγαλύτερη και φοβερότερη καταστροφή έγινε στη χώρα προς τον βορρά, διότι ιδού, ολόκληρο το πρόσωπο της χώρας άλλαξε, εξαιτίας της θύελλας και των ανεμοστρόβιλων, και των βροντών και των αστραπών, και του υπερβολικά μεγάλου σεισμού σε όλη τη χώρα.

13 Και οι λεωφόροι κόπηκαν, και οι επίπεδοι δρόμοι χάλασαν, και πολλά ομαλά μέρη έγιναν ανώμαλα.

14 Και πολλές μεγάλες και σημαντικές πόλεις βυθίστηκαν, και πολλές κάηκαν, και πολλές σείσθηκαν μέχρι που τα κτήριά τους έπεσαν στη γη, και οι κάτοικοί τους σκοτώθηκαν, και τα μέρη έμειναν έρημα.

15 Και ήταν μερικές πόλεις που παρέμειναν. Όμως η ζημιά τους ήταν υπερβολικά μεγάλη, και πολλοί ήταν αυτοί που είχαν σκοτωθεί.

16 Και ήταν μερικοί που παρασύρθηκαν από τον ανεμοστρόβιλο, και πού πήγαν, κανένας δεν ξέρει, παρά μόνο ξέρουν ότι παρασύρθηκαν μακριά.

17 Και έτσι το πρόσωπο ολόκληρης της χώρας παραμορφώθηκε από τις θύελλες, και τις βροντές, και τις αστραπές, και τον σεισμό της γης.

18 Και ιδού, οι βράχοι σχίστηκαν στα δύο. Κόπηκαν επάνω στο πρόσωπο ολόκληρης της χώρας τόσο πολύ, που βρέθηκαν σε θραύσματα και σε σχίσματα και σε ραγίσματα, επάνω σε όλο το πρόσωπο της χώρας.

19 Και συνέβη ώστε όταν οι βροντές, και οι αστραπές, και η καταιγίδα και η θύελλα, και οι σεισμοί της γης έπαυσαν –διότι ιδού, διήρκεσαν για διάστημα περίπου τριών ωρών, και ειπώθηκε από μερικούς ότι ο χρόνος ήταν μεγαλύτερος, παρά ταύτα, όλα αυτά τα μεγάλα και φοβερά πράγματα έγιναν περίπου σε διάστημα τριών ωρών– και τότε ιδού, έγινε σκότος επάνω στο πρόσωπο της χώρας.

20 Και συνέβη ώστε έπεσε πυκνό σκότος επάνω σε όλο το πρόσωπο της χώρας, τόσο πολύ που οι κάτοικοί της οι οποίοι δεν είχαν καταρρεύσει, μπορούσαν να αισθανθούν αναθυμίαση σκότους.

21 Και δεν μπορούσε να υπάρξει καθόλου φως, εξαιτίας του σκότους, ούτε κεριά, ούτε δαυλοί. Ούτε μπορούσαν να ανάψουν φωτιά με το έξοχο και υπερβολικά στεγνό ξύλο τους, έτσι ώστε δεν μπορούσε να υπάρξει καθόλου φως.

22 Και δεν φάνηκε καθόλου φως, ούτε φωτιά, ούτε λάμψη, ούτε ο ήλιος, ούτε η σελήνη, ούτε τα αστέρια, επειδή ήταν τόσο μεγάλη η ομίχλη του σκότους που υπήρχε επάνω στο πρόσωπο της χώρας.

23 Και συνέβη ώστε αυτό διήρκεσε για διάστημα τριών ημερών, που δεν φάνηκε καθόλου φως. Και έγινε μεγάλος θρήνος και ουρλιαχτό και κλάμα ανάμεσα σε όλον τον λαό συνέχεια. Μάλιστα, μεγάλα ήταν τα βογγητά του λαού, εξαιτίας του σκότους και της μεγάλης καταστροφής που είχε πέσει επάνω τους.

24 Και σε ένα μέρος ακούστηκαν να αναφωνούν, λέγοντας: Αχ και να είχαμε μετανοήσει πριν από αυτήν τη μεγάλη και φοβερή ημέρα, και τότε οι αδελφοί μας θα είχαν σωθεί, και δεν θα είχαν καεί σε αυτήν τη μεγάλη πόλη Ζαραχέμλα.

25 Και σε ένα άλλο μέρος ακούστηκαν να αναφωνούν και να θρηνούν, λέγοντας: Αχ και να είχαμε μετανοήσει πριν από αυτήν τη μεγάλη και φοβερή ημέρα, και να μην είχαμε σκοτώσει και λιθοβολήσει τους προφήτες και να μην τους είχαμε εκδιώξει. Τότε οι μητέρες μας και οι όμορφες κόρες μας, και τα παιδιά μας θα είχαν σωθεί και δεν θα είχαν ταφεί κάτω από αυτήν τη μεγάλη πόλη Μορονιχά. Και έτσι μεγάλα και φοβερά ήταν τα ουρλιαχτά του λαού.