1. I teraz stało się, że gdy lud Ammona osiedlił się w ziemi jerszońskiej, i ustanowiono też Kościół w ziemi jerszońskiej, i rozstawiono armie Nefitów wokół ziemi jerszońskiej, zaiste, wzdłuż całej granicy ziemi zarahemlskiej; oto armie Lamanitów ścigały swych braci aż w głąb pustkowia.

2. I tak nastąpiła straszliwa bitwa; zaiste, jakiej nie znano pośród wszystkich ludów tej ziemi od czasu, gdy Lehi opuścił Jerozolimę; zaiste, i dziesiątki tysięcy Lamanitów zostało zabitych i rozproszonych na wszystkie strony.

3. Zaiste, i nastąpiła też straszliwa rzeź pośród ludu Nefiego; jednak Lamanici zostali odparci i rozproszeni, a lud Nefiego powrócił do swego kraju.

4. I teraz, był to czas, gdy słychać było wielką żałobę i lament po całej ziemi pośród całego ludu Nefiego —

5. Zaiste, wołanie wdów opłakujących mężów, a także ojców opłakujących swoich synów, i córki z powodu brata, zaiste, i brata z powodu ojca; i tak wołanie ich rozpaczy słychać było pośród nich wszystkich, gdy tak opłakiwali swych zabitych krewnych.

6. I teraz niewątpliwie był to dzień żałości; zaiste, czas powagi i czas częstego postu oraz modlitwy.

7. I tak upłynął piętnasty rok panowania sędziów nad ludem Nefiego.

8. I są to dzieje Ammona i jego braci, ich wędrówek po ziemi nefickiej, ich cierpień na tej ziemi, ich smutku i niedoli, a także ich niepojętej radości oraz przyjęcia i zabezpieczenia braci w ziemi jerszońskiej. A teraz niech Pan, Odkupiciel wszystkich ludzi, błogosławi ich dusze na zawsze.

9. I są to dzieje wojen i sporów pośród Nefitów, a także wojen między Nefitami a Lamanitami; i tak upłynął piętnasty rok panowania sędziów.

10. I od pierwszego roku do piętnastego nastąpiła zagłada wielu tysięcy ludzi; zaiste, i ten czas przedstawiał straszliwy obraz rozlewu krwi.

11. I ciała wielu tysięcy pochowano w ziemi, podczas gdy ciała tysięcy innych gniją w stosach na powierzchni ziemi; zaiste, i wiele tysięcy rozpacza z powodu utraty swych krewnych, i mają powód, by się o nich trwożyć, gdyż zgodnie z obietnicami Pana, ich krewni zostali skazani na stan wiecznej niedoli.

12. Podczas gdy wiele tysięcy innych, szczerze rozpaczając z powodu utraty swych bliskich, jednak cieszą się i radują nadzieją, a nawet wiedzą, że zgodnie z obietnicami Pana ich krewni zostaną wyniesieni, by mieszkać po prawicy Boga, w stanie nigdy niekończącego się szczęścia.

13. I tak widzimy, jak wielka jest nierówność ludzi z powodu grzechu i wykroczeń, i władzy diabła zdobytej nad nimi za pomocą jego przebiegłych planów, które wymyślił, by usidlić serca ludzi.

14. I tak widzimy to wielkie wezwanie ludzi, aby pilnie pracowali w winnicach Pana; i tak widzimy wielki powód do żałości, jak również do radowania się — żałości z powodu śmierci i zagłady pośród ludzi i radości ze względu na światłość Chrystusa prowadzącą do życia.