1. I stało się, że Alma i Amulek otrzymali przykazanie, aby odeszli z tego miasta; i odeszli, i doszli aż do ziemi sydomskiej; i oto, znaleźli tam wszystkich ludzi, którzy odeszli z ziemi ammonihańskiej, gdyż wypędzono ich i kamienowano, ponieważ uwierzyli w słowa Almy.

2. I opowiedzieli im wszystko, co się stało z ich żonami i dziećmi, a także o sobie i o swej mocy wyzwolenia.

3. I także Zeezrom leżał chory w Sydomie, w palącej gorączce spowodowanej wielkim utrapieniem jego umysłu, którego przyczyną była jego niegodziwość, albowiem uważał, że Almy i Amuleka już nie ma; i uważał, że zostali oni zabici przez jego niegodziwość. I ten wielki grzech, a także wiele innych grzechów, zadręczały jego umysł, że odczuwał niezmiernie wielką mękę, myśląc, że nie ma dla niego ratunku; dlatego też paliła go gorączka.

4. Teraz, gdy usłyszał, że Alma i Amulek są w ziemi sydomskiej, jego serce nabrało odwagi; i natychmiast posłał wiadomość do nich, prosząc, aby do niego przyszli.

5. I stało się, że poszli od razu, dając posłuch jego prośbie, którą posłał do nich; i weszli do domu, do Zeezroma; i znaleźli go złożonego chorobą, bardzo osłabionego, rozpalonego gorączką; a jego umysł również odczuwał niezmiernie wielką mękę z powodu jego niegodziwości; i gdy ich zobaczył, wyciągnął do nich rękę i błagał, by go uzdrowili.

6. I stało się, że Alma powiedział mu, ujmując go za rękę: Czy wierzysz w moc Chrystusa do zbawienia?

7. I odpowiadając, rzekł: Zaiste, wierzę we wszystkie słowa, których nauczałeś.

8. I Alma powiedział: Jeśli wierzysz w odkupienie Chrystusa, możesz być uzdrowiony.

9. I odpowiedział: Zaiste, wierzę według twoich słów.

10. I wtedy Alma zawołał do Pana tymi słowy: O Panie, nasz Boże, zmiłuj się nad tym człowiekiem i uzdrów go według jego wiary w Chrystusa.

11. I gdy Alma wypowiedział te słowa, Zeezrom zerwał się na własne nogi i zaczął chodzić; i stało się to ku wielkiemu zdziwieniu wszystkich ludzi; a wieść o tym rozeszła się po całej ziemi sydomskiej.

12. I Alma ochrzcił Zeezroma dla Pana; i od tego czasu Zeezrom zaczął głosić ewangelię ludziom.

13. I Alma ustanowił Kościół w ziemi sydomskiej, i poświęcił kapłanów i nauczycieli na tej ziemi, aby chrzcili dla Pana każdego, kto pragnął zostać ochrzczony.

14. I stało się, że było ich wielu; bowiem schodzili się z całej okolicy wokół Sydomu i byli chrzczeni.

15. Jednak co się tyczy ludzi, którzy przebywali w ziemi ammonihańskiej, w dalszym ciągu pozostali ludem o zatwardziałych sercach i hardych karkach; i nie odpokutowali za swe grzechy, lecz przypisywali całą moc Almy i Amuleka diabłu; gdyż byli wyznania Nehora i nie wierzyli w odpokutowanie za swe grzechy.

16. I stało się, że Alma i Amulek, po tym, jak Amulek porzucił dla słowa Boga całe swoje złoto i srebro, i drogocenne przedmioty w ziemi ammonihańskiej, będąc odrzucony przez tych, którzy byli kiedyś jego przyjaciółmi, a także przez swego ojca i krewnych.

17. Przeto, gdy Alma ustanowił Kościół w Sydomie, widząc, że powstrzymano się, zaiste, widząc, że ludzie zostali powstrzymani co do pychy ich serc, i zaczęli korzyć się przed Bogiem, i zaczęli zbierać się w sanktuariach, by oddawać cześć Bogu przed ołtarzem, czuwając i modląc się nieustannie, aby mogli być uwolnieni od Szatana i śmierci, i zagłady —

18. Teraz, jak powiedziałem, Alma, ujrzawszy to wszystko, zabrał z sobą Amuleka, i poszli do ziemi zarahemlskiej, i zabrał go do swego domu, i służył mu w jego utrapieniach, i wzmacniał go w Panu.

19. I tak upłynął dziesiąty rok panowania sędziów nad ludem Nefiego.