1. Synu mój, nadstaw ucha na moje słowa; albowiem przysięgam ci, że jeśli będziesz przestrzegał przykazań Boga, będzie ci się powodziło na tej ziemi.

2. Chciałbym, abyś czynił tak, jak ja czyniłem, pamiętając niewolę naszych ojców; albowiem byli w niewoli, i nikt z wyjątkiem Boga Abrahama i Boga Izaaka, i Boga Jakuba nie mógł ich wyzwolić; a On ich faktycznie wyzwolił z ich niedoli.

3. I teraz, Helamanie, mój synu, jesteś młody, dlatego błagam cię, abyś posłuchał moich słów i uczył się ode mnie; gdyż wiem, że kto pokłada ufność w Bogu, będzie podtrzymany w swych próbach i swych kłopotach, i w swej niedoli, i zostanie podniesiony ostatniego dnia.

4. I nie chcę, abyś myślał, że wiem to sam z siebie — wiem to nie z doczesnego, lecz z duchowego, nie z cielesnego umysłu, lecz od Boga.

5. Teraz oto mówię do ciebie, gdybym nie narodził się z Boga, nigdy bym tego nie wiedział; lecz Bóg objawił mi to przez usta Swego świętego anioła, chociaż na to nie zasługiwałem.

6. Albowiem szedłem razem z synami Mosjasza, zamierzając zniszczyć Kościół Boga; lecz Bóg posłał Swego świętego anioła, by nas zatrzymał w drodze.

7. I oto, przemówił on do nas niczym głosem grzmotu, i cała ziemia zadrżała pod naszymi stopami; i przypadliśmy wszyscy do ziemi, przejęci bojaźnią wobec Pana.

8. Lecz oto, głos ten powiedział mi: Powstań. I podniosłem się, i stanąłem, i ujrzałem anioła.

9. I powiedział mi: Nawet jeśli pragniesz swej zagłady, przestań dążyć do zniszczenia Kościoła Boga.

10. I stało się, że przypadłem do ziemi; i przez okres trzech dni i trzech nocy nie mogłem otworzyć ust, ani też nie mogłem ruszać swoimi kończynami.

11. I anioł powiedział mi dużo więcej, co słyszeli moi bracia, ale ja już tego nie słyszałem; albowiem gdy usłyszałem słowa — Przestań dążyć do zniszczenia Kościoła Boga, nawet jeśli sam pragniesz swej zagłady — poraził mnie tak wielki strach i zaskoczenie, że ja też mogę zostać zgładzony, iż przypadłem do ziemi i nic więcej nie słyszałem.

12. Lecz cierpiałem wieczną mękę, bowiem dusza moja doznała udręki w największym stopniu z powodu wszystkich moich grzechów.

13. Zaiste, przypomniałem sobie wtedy wszystkie swoje grzechy i całą niegodziwość, i cierpiałem za nie męki piekła; zaiste, widziałem, że powstałem przeciwko memu Bogu i że nie przestrzegałem Jego świętych przykazań.

14. Zaiste, i zamordowałem wiele Jego dzieci, a raczej doprowadziłem je do zguby; zaiste, i krótko mówiąc, tak wielkie były moje niegodziwości, że sama myśl o tym, że stanę w obecności mego Boga, napawała mą duszę przerażeniem nie do opisania.

15. Och, myślałem, oby skazano mnie na wygnanie i obym przestał istnieć ciałem i duszą, abym nie został przywiedziony, aby stanąć w obecności mego Boga i być sądzony za swoje czyny.

16. I przez trzy dni i trzy noce cierpiałem, czując ból potępionej duszy.

17. I stało się, że gdy tak cierpiałem mękę, dręczony wspomnieniem moich licznych grzechów, oto przypomniało mi się, że słyszałem swego ojca, jak prorokował o przyjściu pewnego Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który zadośćuczyni za grzechy świata.

18. I gdy mój umysł uchwycił się tej myśli, w sercu zawołałem: Jezusie, Synu Boży, zmiłuj się nade mną, który jestem pogrążony w goryczy żółci, skrępowany wiecznymi łańcuchami śmierci.

19. I wtedy oto, gdy to pomyślałem, nie pamiętałem więcej o bólu; zaiste, nie dręczyło mnie więcej wspomnienie moich grzechów.

20. I, och, jaką radość, i jakie zdumiewające światło zobaczyłem; zaiste, duszę moją przepełniła radość tak niezmierna, jak wcześniej moja boleść!

21. Zaiste, i mówię ci, mój synu, że nie może być niczego tak straszliwego i pełnego goryczy, jak był mój ból. Zaiste, i znowu mówię ci, mój synu, że z drugiej strony, nie może być niczego tak rozkosznego i słodkiego jak radość, której doznałem.

22. Zaiste, zdawało mi się, że zobaczyłem, tak samo jak zobaczył nasz ojciec Lehi, Boga siedzącego na tronie w otoczeniu niezliczonych zastępów aniołów śpiewających i sławiących Swego Boga; zaiste, i moja dusza pragnęła tam być.

23. Lecz oto, moje kończyny odzyskały swoją siłę i stanąłem na nogi, i oznajmiłem ludziom, że narodziłem się z Boga.

24. Zaiste, i od tej pory aż do teraz, pracowałem nieustannie, by przywieść dusze do pokuty; żebym mógł doprowadzić je do skosztowania tej niezmiernej radości, której ja skosztowałem; aby także mogły narodzić się z Boga i być napełnione Duchem Świętym.

25. Zaiste, i teraz oto, mój synu, Pan daje mi niezmiernie wielką radość, gdy widzę owoc moich trudów;

26. Albowiem dzięki słowu, które mi przekazał, oto wielu narodziło się z Boga i skosztowało, jak ja skosztowałem, i ujrzało na własne oczy, jak ja ujrzałem; przeto oni wiedzą o tym, co powiedziałem, tak jak ja wiem; i wiedza, którą mam, jest od Boga.

27. I otrzymałem wsparcie we wszelkich swych próbach i kłopotach, zaiste, i we wszelkiej niedoli; zaiste, Bóg wyzwolił mnie z więzienia, i z więzów, i ze śmierci; zaiste, i pokładam zaufanie w Nim, a On w dalszym ciągu będzie mnie ratować.

28. I wiem, że On mnie podniesie ostatniego dnia, bym żył z Nim w chwale; zaiste, i będę oddawał Mu chwałę na wieki, gdyż wyprowadził naszych ojców z Egiptu i sprawił, że Egipcjan pochłonęło Morze Czerwone; i zaprowadził ich Swoją mocą do ziemi obiecanej, i co jakiś czas ratował ich z niewoli.

29. Zaiste, a także wyprowadził naszych ojców z ziemi jerozolimskiej; a także Swą wieczną mocą, co jakiś czas wyzwalał ich z niewoli aż dotychczas; i na zawsze zachowam w pamięci ich niewolę; zaiste, i ty także powinieneś zachować w pamięci ich niewolę, tak jak ja to zrobiłem.

30. Lecz oto, mój synu, to nie wszystko; albowiem powinieneś wiedzieć, tak samo jak ja wiem, że dopóki będziesz przestrzegał przykazań Boga, będzie ci się powodziło na tej ziemi; i powinieneś także wiedzieć, że jeśli nie będziesz przestrzegał przykazań Boga, zostaniesz odcięty od Jego obecności. Zaiste, dzieje się tak według Jego słowa.