Ks. Almy

Księga Mormona

Spis treści
Wstęp i Świadectwa
Ⅰ Ks. Nefiego
Ⅱ Ks. Nefiego
Ks. Jakuba
Ks. Enosa
Ks. Jaroma
Ks. Omniego
Słowa Mormona
Ks. Mosjasza
Ks. Almy
Ks. Helamana
Ⅲ Nefi — Ks. Nefiego
Ⅳ Nefi — Ks. Nefiego
Ks. Mormona
Ks. Etera
Ks. Moroniego

Ks. Almy

Rozdział 1
Nehor naucza fałszywych doktryn, zakłada Kościół, wypacza religię i zabija Gedeona. Nehor zostaje skazany na śmierć za swe przestępstwa. Wypaczanie religii i prześladowania szerzą się pośród ludu. Kapłani utrzymują się z własnej pracy, ludzie opiekują się biednymi i Kościołowi się dobrze powodzi. W okresie lat 91–88 p.n.e.
Rozdział 2
Amliki stara się zostać królem i jest odrzucony głosem ludu. Jego zwolennicy ustanawiają go królem. Amlikici walczą z Nefitami i zostają pokonani. Lamanici i Amlikici łączą siły i zostają pokonani. Alma zabija Amlikiego. Około 87 r. p.n.e.
Rozdział 3
Amlikici oznaczyli się zgodnie z proroczym słowem. Lamanici zostali przeklęci za swój bunt. Ludzie sami sprowadzają na siebie przekleństwo. Nefici pokonują kolejną armię Lamanitów. W okresie lat 87–86 p.n.e.
Rozdział 4
Alma chrzci tysiące nawróconych. Niegodziwość pojawia się w Kościele i przeszkadza w rozwoju Kościoła. Nefihah wyznaczony na naczelnego sędziego. Alma, jako wyższy kapłan, całkowicie oddaje się posłudze. W okresie lat 86–83 p.n.e.
Rozdział 5
Aby otrzymać zbawienie, ludzie muszą odpokutować i przestrzegać przykazań, ponownie się narodzić, oczyścić swe szaty krwią Chrystusa, być pokorni, wyzbyć się pychy i zazdrości, i dokonywać uczynków prawości. Dobry Pasterz przywołuje Swój lud. Ci, którzy czynią zło, stają się dziećmi diabła. Alma świadczy o prawdzie swych doktryn i wzywa ludzi do pokuty. Imiona prawych będą zapisane w księdze żywota. Około 83 r. p.n.e.
Rozdział 6
Kościół w Zarahemli oczyszczony i uporządkowany. Alma idzie głosić do Gedeonu. Około 83 r. p.n.e.
Rozdział 7
Chrystus narodzi się z Marii. Zerwie więzy śmierci i weźmie na siebie grzechy Swego ludu. Ci, którzy odpokutują, zostaną ochrzczeni i będą przestrzegać przykazań Boga, będą mieli życie wieczne. Skalanie nie może odziedziczyć królestwa Bożego. Wymagane są pokora, wiara, nadzieja i prawdziwa miłość. Około 83 r. p.n.e.
Rozdział 8
Alma głosi ewangelię i chrzci w Melek. Zostaje odrzucony w Ammonihah, i odchodzi. Anioł nakazuje mu powrócić i nawoływać ten lud do pokuty. Alma zostaje przyjęty przez Amuleka i razem głoszą w Ammonihah. Około 82 r. p.n.e.
Rozdział 9
Alma nakazuje mieszkańcom Ammonihah, aby odpokutowali. Pan będzie miłosierny Lamanitom w ostatnich dniach. Jeśli Nefici porzucą światło, zostaną zniszczeni przez Lamanitów. Wkrótce przyjdzie Syn Boży. Odkupi On tych, którzy odpokutują i zostaną ochrzczeni, i będą mieli wiarę w Jego imię. Około 82 r. p.n.e.
Rozdział 10
Lehi był potomkiem Manassesa. Amulek opowiada, jak anioł nakazał mu, by zaopiekował się Almą. Lud zostaje oszczędzony dzięki modlitwom prawych. Nieprawość prawników i sędziów stała się podwaliną zagłady tego ludu. Około 82 r. p.n.e.
Rozdział 11
Przedstawienie systemu monetarnego Nefitów. Amulek spiera się z Zeezromem. Chrystus nie zbawi ludzi, którzy pozostają w swoich grzechach. Tylko ci, którzy odziedziczą królestwo niebieskie, zostaną zbawieni. Wszyscy ludzie powstaną ku nieśmiertelności. Nie ma śmierci po Zmartwychwstaniu. Około 82 r. p.n.e.
Rozdział 12
Alma rozmawia z Zeezromem. Tajemnice Boga mogą być przekazane tylko wiernym. Ludzie będą sądzeni za swe myśli, wierzenia, słowa i uczynki. Niegodziwi poniosą śmierć duchową. To śmiertelne życie jest stanem próby. Plan odkupienia doprowadza do Zmartwychwstania, a poprzez wiarę następuje odpuszczenie grzechów. Ci, którzy odpokutują, mają prawo do miłosierdzia poprzez Jednorodzonego Syna. Około 82 r. p.n.e.
Rozdział 13
Mężczyźni są powoływani na urząd wyższego kapłana ze względu na swą niezmierną wiarę i dobre uczynki. Mają nauczać przykazań. Przez prawość zostaną uświęceni i wejdą do odpoczynku Pana. Melchizedek był jednym z nich. Aniołowie głoszą dobrą nowinę na tej ziemi. Ogłaszają rzeczywiste przyjście Chrystusa. Około 82 r. p.n.e.
Rozdział 14
Alma i Amulek są wtrąceni do więzienia i bici. Wierzący wraz z ich pismami świętymi zostają spaleni w ogniu. Pan przyjmuje tych męczenników do siebie w chwale. Ściany więzienia zawalają się. Alma i Amulek zostają uwolnieni, a ich prześladowcy zabici. W okresie lat 82–81 p.n.e.
Rozdział 15
Alma i Amulek udają się do Sydomu i ustanawiają Kościół. Alma uzdrawia Zeezroma, który przystępuje do Kościoła. Wielu zostaje ochrzczonych i Kościołowi dobrze się wiedzie. Alma i Amulek udają się do Zarahemli. Około 81 r. p.n.e.
Rozdział 16
Lamanici niszczą lud Ammonihah. Zoram prowadzi Nefitów do zwycięstwa nad Lamanitami. Alma i Amulek, i wielu innych głoszą słowo. Nauczają, że Chrystus po Swym Zmartwychwstaniu ukaże się Nefitom. W okresie lat 81–77 p.n.e.
Rozdział 17
Synowie Mosjasza mają ducha proroctwa i objawienia. Rozchodzą się w różne strony, by głosić słowo Lamanitom. Ammon udaje się do ziemi ismaelskiej i staje się sługą króla Lamoniego. Ammon ratuje stada króla i zabija jego wrogów przy wodopoju Sebus. Wersety 1–3, około 77 r. p.n.e., werset 4., w okresie lat 91–77 p.n.e. oraz wersety 5–39, około 91 r. p.n.e.
Rozdział 18
Król Lamoni uważa Ammona za Wielkiego Ducha. Ammon naucza króla o Stworzeniu, o tym, jak Bóg postępuje z ludźmi i o odkupieniu, które przychodzi przez Chrystusa. Lamoni wierzy i pada na ziemię niczym martwy. Około 90 r. p.n.e.
Rozdział 19
Lamoni otrzymuje światło wiecznego życia i widzi Odkupiciela. Jego domownicy popadają w trans i wielu widzi aniołów. Ammon jest cudem ocalony. Chrzci wielu i ustanawia pośród nich Kościół. Około 90 r. p.n.e.
Rozdział 20
Pan posyła Ammona do Middoni, aby uwolnił swych braci z więzienia. Ammon i Lamoni spotykają ojca Lamoniego, króla całej tej ziemi. Ammon zmusza starego króla do zgody na uwolnienie jego braci. Około 90 r. p.n.e.
Rozdział 21
Aaron naucza Amalekitów o Chrystusie i Jego Zadośćuczynieniu. Aaron i jego bracia zostają uwięzieni w Middoni. Po ich uwolnieniu nauczają w synagogach i wielu nawraca się. Lamoni przyznaje wolność religijną swym poddanym w ziemi ismaelskiej. W okresie lat 90–77 p.n.e.
Rozdział 22
Aaron naucza ojca Lamoniego o Stworzeniu, Upadku Adama i planie odkupienia przez Chrystusa. Król i całe jego domostwo nawraca się. Wyjaśnienie podziału ziemi między Nefitami a Lamanitami. W okresie lat 90–77 p.n.e.
Rozdział 23
Ogłoszono wolność religijną. Lamanici w siedmiu krajach i miastach nawracają się. Nazywają się Anti-Nefi-Lehitami i zostają uwolnieni od przekleństwa. Amalekici i Amulonici odrzucają prawdę. W okresie lat 90–77 p.n.e.
Rozdział 24
Lamanici występują przeciwko ludowi Boga. Anti-Nefi-Lehici radują się w Chrystusie i są nawiedzani przez aniołów. Wolą ponieść śmierć niż bronić się. Wielu Lamanitów się nawraca. W okresie lat 90–77 p.n.e.
Rozdział 25
Dalsze przejawy agresji Lamanitów. Potomkowie kapłanów króla Noego giną, jak prorokował Abinadi. Wielu Lamanitów nawraca się i przystępuje do ludu Anti-Nefi-Lehitów. Wierzą w Chrystusa i przestrzegają prawa Mojżesza. W okresie lat 90–77 p.n.e.
Rozdział 26
Ammon wielbi Pana. Wierni są wzmacniani przez Pana i dana jest im wiedza. Przez wiarę ludzie mogą przywieść tysiące dusz do pokuty. Bóg ma wszelką moc i rozumie wszystko. W okresie lat 90–77 p.n.e.
Rozdział 27
Pan nakazuje Ammonowi poprowadzić lud Anti-Nefi-Lehitów w bezpieczne miejsce. Po spotkaniu Almy radość Ammona wyczerpuje jego siły. Nefici nadają Anti-Nefi-Lehitom ziemię jerszońską. Nazywają ich ludem Ammona. W okresie lat 90–77 p.n.e.
Rozdział 28
Lamanici zostają pokonani w straszliwej bitwie. Dziesiątki tysięcy zostaje zabitych. Niegodziwi są skazani na stan wiecznej niedoli; prawi osiągną niekończące się szczęście. W okresie lat 77–76 p.n.e.
Rozdział 29
Alma pragnie nawoływać do pokuty z gorliwością anioła. Pan wyznacza nauczycieli dla wszystkich narodów. Alma sławi dzieło Pana i cieszy się sukcesami Ammona i jego braci. Około 76 r. p.n.e.
Rozdział 30
Korihor, antychryst, naigrywa się z Chrystusa, Zadośćuczynienia i ducha proroctwa. Naucza, że nie ma żadnego Boga, żadnego upadku człowieka, żadnej kary za grzechy i żadnego Chrystusa. Alma świadczy, że Chrystus przyjdzie i że wszystko wskazuje na istnienie Boga. Korihor domaga się znaku i traci mowę. Diabeł ukazał się Korihorowi jako anioł i nauczał go, co ma mówić. Korihor ginie stratowany. W okresie lat 76–74 p.n.e.
Rozdział 31
Alma przewodzi misji, aby odzyskać Zoramitów, którzy odstąpili. Zoramici wypierają się Chrystusa, wierzą w mylne koncepcje na temat wyborów i oddają cześć ustalonymi modlitwami. Misjonarze są napełnieni Duchem Świętym. Radość Chrystusowa pochłonie ich udręki. Około 74 r. p.n.e.
Rozdział 32
Alma naucza ubogich, którzy stali się pokorni przez udręki. Wiara jest nadzieją tego, czego się nie widzi, a co jest prawdą. Alma świadczy, że anioły czynią posługę mężczyznom, kobietom i dzieciom. Alma porównuje słowo do nasiona. Musi być zasadzone i pielęgnowane. Wtedy wyrośnie z niego drzewo, z którego zbiera się owoc życia wiecznego. Około 74 r. p.n.e.
Rozdział 33
Zenos nauczał, że ludzie powinni się modlić i oddawać cześć w każdym miejscu oraz że ze względu na Syna sądy zostały odwrócone. Zenok nauczał, że miłosierdzie jest zesłane ze względu na Syna. Mojżesz podniósł symbol Syna Bożego na pustkowiu. Około 74 r. p.n.e.
Rozdział 34
Amulek świadczy, że słowo jest w Chrystusie dla zbawienia. Bez zadośćuczynienia cała ludzkość musiałaby zginąć. Całe prawo Mojżesza wskazuje na ofiarę Syna Bożego. Wiara i pokuta są podstawą wiecznego planu odkupienia. Módlcie się o błogosławieństwa doczesne i duchowe. W tym życiu został dany ludziom czas, aby przygotowali się na spotkanie z Bogiem. Z bojaźnią Bożą wypracujcie swoje zbawienie. Około 74 r. p.n.e.
Rozdział 35
Głoszenie słowa niweczy przebiegłość Zoramitów. Wypędzają nawróconych, którzy następnie przyłączają się do ludu Ammona w Jerszon. Alma jest zasmucony z powodu niegodziwości ludu. Około 74 r. p.n.e.
Rozdział 36
Alma świadczy Helamanowi o swym nawróceniu po tym, jak ujrzał anioła. Cierpiał męki duszy skazanej na potępienie; wzywał imienia Jezusa i narodził się z Boga. Słodka radość przepełniła jego duszę. Widział zastępy aniołów sławiących Boga. Wielu nawróconych kosztowało i widziało, jak on kosztował i widział. Około 74 r. p.n.e.
Rozdział 37
Płyty z mosiądzu i inne pisma święte są zachowane, aby doprowadzić dusze do zbawienia. Jeredyci zostali zgładzeni z powodu swej niegodziwości. Ich tajemne przysięgi i przymierza powinny być zatajone przed ludźmi. We wszystkim należy się radzić Pana. Słowa Chrystusa wskazują ludziom drogę do życia wiecznego, tak jak Liahona wskazywała drogę Nefitom. Około 74 r. p.n.e.
Rozdział 38
Sziblona prześladowano za prawość. Zbawienie jest w Chrystusie, który jest życiem i światłem świata. Należy okiełznać wszystkie swoje namiętności. Około 74 r. p.n.e.
Rozdział 39
Grzech seksualny jest występkiem. Grzechy Koriantona uniemożliwiły Zoramitom przyjęcie słowa. Odkupienie Chrystusa działa wstecz dla zbawienia wiernych, którzy żyli wcześniej. Około 74 r. p.n.e.
Rozdział 40
Chrystus umożliwia zmartwychwstanie wszystkich ludzi. Prawi odchodzą po śmierci do raju, a niegodziwi zostają wyrzuceni do ciemności na zewnątrz, gdzie oczekują dnia zmartwychwstania. Wszystko zostanie przywrócone do właściwego i doskonałego stanu podczas zmartwychwstania. Około 74 r. p.n.e.
Rozdział 41
Przy Zmartwychwstaniu ludzie powstają do stanu wiecznego szczęścia lub wiecznej niedoli. Czynienie niegodziwości nigdy nie było szczęściem. Cieleśni ludzie żyją na tym świecie bez Boga. Każda osoba odzyskuje w Przywróceniu przymioty i cechy zdobyte w doczesnym życiu. Około 74 r. p.n.e.
Rozdział 42
Życie doczesne jest czasem próby, który umożliwia człowiekowi, odpokutowanie i służbę Bogu. Upadek sprowadził śmierć doczesną i duchową na całą ludzkość. Odkupienie nastąpi przez pokutę. Sam Bóg zadośćuczyni za grzechy świata. Miłosierdzie jest dla tych, którzy odpokutują. Wszyscy inni podlegają sprawiedliwości Boga. Miłosierdzie przychodzi z powodu Zadośćuczynienia. Tylko naprawdę skruszeni zostaną zbawieni. Około 74 r. p.n.e.
Rozdział 43
Alma i jego synowie głoszą słowo. Zoramici i inni, którzy odstąpili od Nefitów przystępują do Lamanitów. Lamanici wychodzą do walki przeciw Nefitom. Moroni uzbraja Nefitów do obrony. Pan objawia Almie strategię Lamanitów. Nefici bronią swych domów, wolności, rodzin i religii. Armie Moroniego i Lehiego otaczają Lamanitów. Około 74 r. p.n.e.
Rozdział 44
Moroni nakazuje Lamanitom zawrzeć przymierze pokoju, inaczej zostaną zniszczeni. Zerahemnasz odrzuca propozycję i wznawia walkę. Armie Moroniego pokonują Lamanitów. W okresie lat 74–73 p.n.e.
Rozdział 45
Helaman wierzy w słowa Almy. Alma prorokuje o zagładzie Nefitów. Błogosławi i przeklina ziemię. Alma, jak Mojżesz, prawdopodobnie został zabrany przez Ducha. Rozłam narasta w Kościele. Około 73 r. p.n.e.
Rozdział 46
Amalikiasz spiskuje, aby zostać królem. Moroni podnosi hasło wolności. Zbiera ludzi, aby bronili swojej religii. Prawdziwie wierzący są nazywani chrześcijanami. Resztka potomstwa Józefa zostanie zachowana. Amalikiasz i odstępcy uciekają do ziemi nefickiej. Ci, którzy nie popierają sprawy wolności, są skazani na śmierć. W okresie lat 73–72 p.n.e.
Rozdział 47
Amalikiasz przez zdradę, morderstwa i intrygi staje się królem Lamanitów. Odstępcy neficcy są bardziej niegodziwi i okrutni niż Lamanici. Około 72 r. p.n.e.
Rozdział 48
Amalikiasz podburza Lamanitów przeciw Nefitom. Moroni przygotowuje swój lud do obrony sprawy Chrześcijan. Raduje się ze swobody i wolności i jest potężnym mężem Bożym. Około 72 r. p.n.e.
Rozdział 49
Najeżdżający Lamanici nie mogą zająć obwarowanych miast Ammonihah i Noe. Amalikiasz przeklina Boga i przysięga, że będzie pił krew Moroniego. Helaman i jego bracia w dalszym ciągu wzmacniają Kościół. Około 72 r. p.n.e.
Rozdział 50
Moroni zabezpiecza ziemie Nefitów. Budują wiele nowych miast. Wojny i zniszczenie spadną na Nefitów w dniach ich niegodziwości i występków. Morianton i jego odstępcy zostają pokonani przez Teankuma. Nefihah umiera, a jego syn, Pahoran, zasiada na tronie sędziowskim. W okresie lat 72–67 p.n.e.
Rozdział 51
Rojaliści starają się zmienić prawo i ustanowić króla. Pahoran i wolnościowcy mają poparcie głosu ludu. Moroni zmusza rojalistów do wyboru między obroną swego kraju a skazaniem na śmierć. Amalikiasz i Lamanici zajmują wiele umocnionych miast. Teankum odpiera najazd Lamanitów i zabija Amalikiasza w jego namiocie. W okresie lat 67–66 p.n.e.
Rozdział 52
Ammoron zostaje następcą Amalikiasza jako król Lamanitów. Moroni, Teankum i Lehi dowodzą Nefitami w zwycięskiej wojnie przeciw Lamanitom. Miasto Mulek zostaje odzyskane, a Jakub Zoramita ginie. W okresie lat 66–64 p.n.e.
Rozdział 53
Lamaniccy jeńcy zatrudnieni przy budowie umocnień miasta Obfitość. Rozłam pośród Nefitów umożliwia Lamanitom zdobycie przewagi. Helaman obejmuje dowództwo nad dwoma tysiącami młodych synów ludu Ammona. W okresie lat 64–63 p.n.e.
Rozdział 54
Ammoron i Moroni negocjują wymianę jeńców. Moroni żąda, aby Lamanici wycofali się i poniechali swych morderczych napadów. Ammoron żąda, aby Nefici złożyli broń i poddali się Lamanitom. Około 63 r. p.n.e.
Rozdział 55
Moroni odmawia wymiany jeńców. Straże Lamanitów zostają spojone winem, a uwięzieni Nefici uwolnieni. Miasto Gid odzyskane bez rozlewu krwi. W okresie lat 63–62 p.n.e.
Rozdział 56
Helaman wysyła list do Moroniego, opisując przebieg wojny z Lamanitami. Antipus i Helaman odnoszą wielkie zwycięstwo nad Lamanitami. Dwa tysiące młodych synów Helamana walczy z cudowną siłą i żaden z nich nie ginie. Werset 1. — około 62 r. p.n.e., wersety 2–19 — około 66 r. p.n.e. oraz wersety 20–57 — w okresie lat 65–64 r. p.n.e.
Rozdział 57
Helaman opisuje odzyskanie Antiparah i poddanie się oraz późniejszą obronę Kumeni. Synowie Ammonitów walczą dzielnie; wszyscy odnoszą rany, ale żaden nie ginie. Gid opowiada o zabiciu lamanickich jeńców i ich ucieczce. Około 63 r. p.n.e.
Rozdział 58
Helaman, Gid i Teomner fortelem zdobywają miasto Manti. Lamanici wycofują się. Synowie ludu Ammona zostają zachowani, walcząc mężnie w obronie wolności i wiary. W okresie lat 63–62 p.n.e.
Rozdział 59
Moroni prosi Pahorana o wzmocnienie armii Helamana. Lamanici zajmują miasto Nefihah. Moroni rozgniewał się na rząd. Około 62 r. p.n.e.
Rozdział 60
Moroni skarży się do Pahorana na zaniedbanie rządu wobec armii. Pan pozwala na śmierć prawych. Nefici muszą użyć wszystkich swych sił i środków, aby wyzwolić się od swych wrogów. Moroni grozi, że będzie walczył przeciwko rządowi, jeśli nie doślą posiłków jego armiom. Około 62 r. p.n.e.
Rozdział 61
Pahoran opowiada Moroniemu o powstaniu i buncie przeciwko rządowi. Rojaliści zdobywają Zarahemlę i zmawiają się z Lamanitami. Pahoran prosi o pomoc w walce przeciw buntownikom. Około 62 r. p.n.e.
Rozdział 62
Moroni maszeruje na pomoc Pahoranowi do ziemi gedeońskiej. Rojaliści, którzy odmówili obrony swego kraju, są skazani na śmierć. Pahoran i Moroni odzyskują Nefihah. Wielu Lamanitów przyłącza się do ludu Ammona. Teankum zabija Ammorona i sam ginie. Lamanici zostają wyparci z ziemi i nastaje pokój. Helaman powraca do posługi i buduje Kościół. W okresie lat 62–57 p.n.e.
Rozdział 63
Sziblon, a następnie Helaman przejmują święte zapisy. Wielu Nefitów wędruje do ziemi na północy. Hagot buduje okręty, które pływają po morzu zachodnim. Moronihah pokonuje Lamanitów w bitwie. W okresie lat 56–52 p.n.e.