1 Եվ եղավ այնպես, երբ Կորիանթումրն ապաքինվեց իր վերքերից, նա սկսեց հիշել այն խոսքերը, որոնք Եթերն ասել էր իրեն:

2 Նա տեսավ, որ արդեն իր ժողովրդից սրով սպանվել էին մոտ երկու միլիոն, և նա սկսեց իր սրտում վշտանալ. այո, սպանվել էին երկու միլիոն զորավոր տղամարդիկ, և նաև նրանց կանայք և նրանց երեխաները:

3 Նա սկսեց ապաշխարել այն չարիքի համար, որ նա արել էր. նա սկսեց հիշել այն խոսքերը, որոնք խոսվել էին մարգարեների բերանով, և նա տեսավ, որ դրանք կատարվել էին մինչ այժմ, ամեն մասնիկը. և նրա հոգին սգում էր ու հրաժարվում մխիթարվել:

4 Եվ եղավ այնպես, որ նա մի նամակ գրեց Սիզին՝ կամենալով, որ նա խնայեր ժողովրդին, և նա, հանուն մարդկանց կյանքի, կհրաժարվեր թագավորությունից:

5 Եվ եղավ այնպես, որ երբ Սիզը ստացավ նրա նամակը, նա մի նամակ գրեց Կորիանթումրին, որ եթե նա հանձնվեր, այնպես որ ինքը կարողանար սպանել նրան իր իսկ սրով, նա կխնայեր մարդկանց կյանքը:

6 Եվ եղավ այնպես, որ ժողովուրդը չապաշխարեց իր անօրինություններից. և Կորիանթումրի մարդիկ բարկության էին դրդվել Սիզի ժողովրդի դեմ. իսկ Սիզի ժողովուրդը բարկության էր դրդվել Կորիանթումրի ժողովրդի դեմ. ուստի, Սիզի ժողովուրդը ճակատամարտ տվեց Կորիանթումրի ժողովրդին:

7 Եվ երբ Կորիանթումրը տեսավ, որ ինքն ընկնելու վրա էր, նա կրկին փախուստի դիմեց Սիզի մարդկանց առաջից:

8 Եվ եղավ այնպես, որ նա եկավ Ռիփլիանկումի ջրերի մոտ, որը թարգմանաբար նշանակում է՝ լայնարձակ կամ ամենին գերազանցող. ուստի, երբ նրանք եկան այս ջրերի մոտ, խփեցին իրենց վրանները. և Սիզը նույնպես խփեց իր վրանները նրանց մոտիկ. և ուստի, հաջորդ օրը նրանք եկան ճակատամարտելու:

9 Եվ եղավ այնպես, որ նրանք մղեցին մի շատ ծանր ճակատամարտ, որում Կորիանթումրը կրկին վիրավորվեց, և նա արյան կորստից նվաղեց:

10 Եվ եղավ այնպես, որ Կորիանթումրի զորքերը ճնշեցին Սիզի զորքերին, այնպես որ ջարդեցին նրանց և ստիպեցին նրանց փախչել իրենց առաջից. և նրանք փախան դեպի հարավ, և խփեցին իրենց վրանները մի վայրում, որը կոչվում էր Ագաթ:

11 Եվ եղավ այնպես, որ Կորիանթումրի բանակը խփեց իր վրանները Ռամա բլրի մոտ. և դա այն նույն բլուրն էր, որտեղ իմ հայր Մորմոնը պահ տվեց Տիրոջը հիշատակարանները, որոնք սրբազան էին:

12 Եվ եղավ այնպես, որ նրանք երկրի ողջ երեսին ի մի հավաքեցին ամբողջ ժողովրդին, ովքեր չէին սպանվել, բացի Եթերից:

13 Եվ եղավ այնպես, որ Եթերը տեսավ ժողովրդի բոլոր արածները. և նա տեսավ, որ մարդիկ, ովքեր Կորիանթումրի կողմից էին, միացան Կորիանթումրի բանակին. իսկ մարդիկ, ովքեր Սիզի կողմից էին, միացան Սիզի բանակին:

14 Ուստի, նրանք չորս տարիների ընթացքում ի մի հավաքեցին ժողովրդին, որ կարողանային բերել բոլորին, ովքեր երկրի երեսին էին, և որ նրանք ստանային ողջ ուժը, ինչ հնարավոր էր ստանալ:

15 Եվ եղավ այնպես, որ երբ նրանք բոլորն ի մի էին հավաքվել՝ ամեն մեկն այն բանակի հետ, որի հետ ինքը կամեցել էր, իրենց կանանց և իրենց երեխաների հետ՝ թե՛ տղամարդ, թե՛ կին և թե՛ երեխա, զինված լինելով պատերազմի զենքերով, ունենալով վահաններ և լանջապանակներ և սաղավարտներ, և հագնված լինելով պատերազմական ձևով, նրանք արշավեցին առաջ՝ ճակատամարտելու մեկը մյուսի դեմ. և նրանք մարտնչեցին ամբողջ այդ օրը և չհաղթեցին:

16 Եվ եղավ այնպես, որ երբ գիշեր եղավ, նրանք հոգնած էին, և հեռացան իրենց ճամբարները. և իրենց ճամբարները հեռանալուց հետո, նրանք հեծեծանք ու ողբ սկսեցին իրենց սպանված մարդկանց կորստի համար. և այնքան ուժեղ էին նրանց աղաղակները, նրանց հեծեծանքն ու ողբը, որ դրանք սաստիկ ծվատում էին օդը:

17 Եվ եղավ այնպես, որ հաջորդ օրը նրանք կրկին գնացին՝ ճակատամարտելու, և մեծ ու սարսափելի էր այդ օրը. այնուամենայնիվ, նրանք չհաղթեցին, և երբ կրկին գիշեր եկավ, նրանք իրենց աղաղակներով, և իրենց հեծեծանքներով ու ողբերով ծվատեցին օդն իրենց սպանված մարդկանց կորստի համար:

18 Եվ եղավ այնպես, որ Կորիանթումրը նորից մի նամակ գրեց Սիզին՝ կամենալով, որ նա չգար՝ կրկին ճակատամարտելու, այլ որ նա վերցներ թագավորությունը և խնայեր մարդկանց կյանքը:

19 Բայց ահա, Տիրոջ Հոգին դադարել էր նրանց հետ ճիգ թափելուց, և Սատանան լիակատար զորություն ուներ մարդկանց սրտերի վրա. քանզի նրանք հանձնվել էին իրենց սրտերի կարծրությանը և իրենց մտքերի կուրությանը, որ կործանվեին. ուստի, նրանք նորից գնացին ճակատամարտելու:

20 Եվ եղավ այնպես, որ նրանք մարտնչեցին ամբողջ այդ օրը, և երբ գիշերը եկավ, նրանք քնեցին իրենց սրերի վրա:

21 Եվ հաջորդ օրը նրանք մարտնչեցին, նույնիսկ մինչև գիշեր:

22 Եվ երբ եկավ գիշերը, նրանք հարբած էին բարկությամբ, ճիշտ ինչպես մարդ հարբած է լինում գինուց. և նրանք կրկին քնեցին իրենց սրերի վրա:

23 Եվ հաջորդ օրը նրանք կրկին մարտնչեցին. և երբ գիշեր եկավ, նրանք բոլորն ընկել էին սրից, բացի հիսունևերկուսից՝ Կորիանթումրի մարդկանցից, և վաթսունևիննից՝ Սիզի մարդկանցից:

24 Եվ եղավ այնպես, որ նրանք այդ գիշերը քնեցին իրենց սրերի վրա, և հաջորդ օրը նրանք նորից մարտնչեցին, և ամբողջ այդ օրը նրանք իրենց զորությամբ մարտնչեցին իրենց սրերով և իրենց վահաններով:

25 Եվ երբ գիշեր եկավ, մնացել էին երեսունևերկուսը՝ Սիզի մարդկանցից, և քսանևյոթը՝ Կորիանթումրի մարդկանցից:

26 Եվ եղավ այնպես, որ նրանք կերան ու քնեցին՝ պատրաստվելով մահվան հաջորդ օրը: Եվ նրանք հաղթանդամ և զորավոր մարդիկ էին, ինչ վերաբերում էր մարդկային ուժին:

27 Եվ եղավ այնպես, որ նրանք կռվեցին երեք ժամվա ընթացքում, և նրանք նվաղեցին արյան կորստից:

28 Եվ եղավ այնպես, որ երբ Կորիանթումրի մարդիկ բավականաչափ ուժ վերգտան, որ կարողացան քայլել, նրանք հանուն իրենց կյանքի պատրաստվեցին փախչել. բայց ահա, Սիզը բարձրացավ, և նաև նրա մարդիկ, և նա իր ցասման մեջ երդվեց, որ սպանելու է Կորիանթումրին կամ մեռնելու է սրով:

29 Ուստի, նա հետապնդեց նրանց, և հաջորդ օրը նա հասավ նրանց. և նրանք կրկին կռվեցին սրով: Եվ եղավ այնպես, որ երբ նրանք բոլորն ընկել էին սրից, բացի Կորիանթումրից և Սիզից, ահա Սիզն արյան կորստից նվաղեց:

30 Եվ եղավ այնպես, որ երբ Կորիանթումրը հենվեց իր սրին, այնպես որ մի քիչ հանգստացավ, նա կտրեց Սիզի գլուխը:

31 Եվ եղավ այնպես, որ Սիզի գլուխը կտրելուց հետո, Սիզը բարձրացավ իր ձեռքերի վրա և ընկավ. և այնուհետև, նա, շնչահեղձ լինելով, մահացավ:

32 Եվ եղավ այնպես, որ Կորիանթումրն ընկավ գետնին և կարծես անկենդան դարձավ:

33 Եվ Տերը խոսեց Եթերի հետ և ասաց նրան. Գնա առաջ: Եվ նա գնաց առաջ ու տեսավ, որ Տիրոջ բոլոր խոսքերը կատարվել էին. և նա ավարտեց իր հիշատակարանը. (և հարյուրերորդ մասն իսկ ես չեմ գրել) և նա թաքցրեց դրանք այնպես, որ Լիմքիի մարդիկ գտան դրանք:

34 Արդ, վերջին խոսքերը, որոնք գրված են Եթերի կողմից, սրանք են. Արդյոք Տերը կկամենա, որ ես փոխվեմ, թե մարմնում տանեմ Տիրոջ կամքը, նշանակություն չունի, եթե այնպես լինի, որ ես փրկվեմ Աստծո արքայությունում: Ամեն: