1 Ve şimdi, vaftiz konusunda konuşacağım: İşte yaşlılar, rahipler ve öğretmenler vaftiz oldular ve onlar layık olduklarını gösterecek şekilde meyve getirmedikçe vaftiz edilmediler.

2 Kırık bir yürek ve pişmanlık duyan bir ruhla gelmedikçe ve bütün günahlarından gerçekten tövbe ettiklerine dair kiliseye tanıklık etmedikçe, hiç kimseyi vaftiz olmaya kabul etmediler.

3 Ve Mesih’in adını üzerine almayan ve sonuna kadar O’na hizmet etmeye karar vermeyen hiç kimse vaftiz olmaya kabul edilmedi.

4 Ve onlar vaftiz olmaya kabul edildikten ve Kutsal Ruh’un etkisi altında kalıp O’nun gücüyle temizlendikten sonra Mesih’in Kilisesi’nin halkı arasında sayıldılar; ve onları doğru yolda tutmak ve sürekli olarak duada uyanık olmalarını sağlamak için yalnızca inançlarının yaratıcısı ve tamamlayıcısı olan Mesih’in erdemlerine güvenerek hatırlanmaları ve Tanrı’nın iyi sözüyle beslenmeleri için adları alındı.

5 Ve Kilise oruç tutup dua etmek ve ruhlarının huzuru için birbirleriyle konuşmak üzere sık sık bir araya toplandı.

6 Ve onlar Rab İsa’nın hatırasına ekmeği ve şarabı paylaşmak için sık sık bir araya toplandılar.

7 Ve aralarında hiçbir kötülüğün bulunmamasına çok dikkat ediyorlardı; ve kötülük işlediği görülenler kilisenin üç tanığı tarafından yaşlıların önünde suçlanır ve bu kişiler tövbe edip günahlarını itiraf etmezlerse, adları silinip Mesih’in halkı arasında sayılmadılar.

8 Fakat doğru bir amaçla sık sık tövbe edip af dileyenler bağışlandılar.

9 Ve onların toplantıları Kilise tarafından Ruh’un işleyiş tarzına göre ve Kutsal Ruh’un gücüyle yönetiliyordu; çünkü Kutsal Ruh’un gücü onları vaaz vermeye ya da teşvik etmeye ya da dua etmeye ya da dilekte bulunmaya ya da şarkı söylemeye yönlendirdiği zaman hep öyle yapılırdı.