1 Ve öyle oldu ki Amulon, Lamanlılar’ın kralının gözüne girmeyi başardı; bu nedenle, Lamanlılar’ın kralı onun ve kardeşlerinin, halkın üzerine, evet, hatta Şemlon ülkesindeki, Şilom ülkesindeki ve Amulon ülkesindeki halkın üzerine öğretmen olarak atanmalarına izin verdi.

2 Çünkü Lamanlılar bütün bu ülkeleri ellerine geçirmişlerdi; bu yüzden, Lamanlılar’ın kralı bütün bu ülkelere krallar atamıştı.

3 Ve şimdi Lamanlılar’ın kralının adı Laman’dı, babasının adını almıştı; ve bu yüzden ona Kral Laman deniliyordu. Ve büyük bir halkın kralıydı.

4 Ve Kral Laman, halkının sahip olduğu bütün ülkelere Amulon’un kardeşlerini öğretmen olarak atadı; ve böylece Nefi dili bütün Lamanlı halkı arasında öğretilmeye başlandı.

5 Ve Lamanlılar birbirlerine dostça davranan bir halktı; ancak Tanrı’yı bilmiyorlardı; Amulon’un kardeşleri de onlara ne Tanrıları Rab, ne de Musa yasasıyla ilgili hiçbir şey öğretmediler; Abinadi’nin sözlerini de öğretmediler.

6 Fakat onlara nasıl kayıt tutulacağını ve birbirlerine yazabilmeyi öğrettiler.

7 Ve böylece Lamanlılar zenginliklerini kat kat arttırmaya başladılar ve kendi aralarında ticaret yapmaya başladılar ve giderek büyüdüler ve dünya aklına göre akıllı ve becerikli bir halk olmaya başladılar, evet, her türlü yağmacılıktan ve kötülükten zevk duyan çok kurnaz bir halk oldular; ancak kendi kardeşleri arasında böyle davranmıyorlardı.

8 Ve şimdi öyle oldu ki Amulon, Alma ile kardeşlerinin üzerinde yetkisini kullanmaya başladı ve Alma’ya baskı yapmaya ve kendi çocuklarına onların çocuklarına baskı yaptırmaya başladı.

9 Çünkü Amulon, Alma’nın vaktiyle kralın rahiplerinden biri olduğunu ve Abinadi’nin sözlerine inandığı için kralın huzurundan kovulduğunu biliyordu; ve bu yüzden ona öfkeleniyordu; Amulon, Kral Laman’a bağlı olmasına karşın, yine de onların üzerinde yetki kullanıyordu ve onlara angarya işler yaptırıp başlarına da angaryacı kâhyalar dikti.

10 Ve öyle oldu ki onların sıkıntıları o denli büyüktü ki, var güçleriyle Tanrı’ya yakarmaya başladılar.

11 Ve Amulon onlara yakarmayı bırakmalarını emretti ve onları gözetlemeleri için başlarına muhafızlar dikti; öyle ki Tanrı’ya yakarırken görülen herkes idam edilecekti.

12 Ve Alma ile halkı Tanrıları Rab’be seslenemediler, ama yüreklerini O’na döktüler; ve Tanrı onların yüreklerinin düşüncelerini biliyordu.

13 Ve öyle oldu ki sıkıntıları böyle sürüp giderken, Rab’bin sesi onlara gelip şöyle dedi: Başlarınızı kaldırın, içiniz rahat olsun; çünkü benimle yaptığınız antlaşmayı biliyorum; ve halkımla antlaşmaya girip onları tutsaklıktan kurtaracağım.

14 Ve omuzlarınıza vurulan yükü hafifleteceğim; öyle ki boyunduruk altındayken bile sırtınızdaki yükleri hissetmeyeceksiniz; ve bunu gelecekte bana tanıklık edesiniz ve Ben Rab Tanrı’nın halkımı sıkıntılı günlerinde görmeye geleceğimi kesinlikle bilesiniz diye yapıyorum.

15 Ve şimdi öyle oldu ki Alma ile kardeşlerinin sırtına vurulan yükler hafifletildi; evet, Rab onlara öyle bir güç verdi ki yüklerini kolayca taşıyabildiler ve Rab’bin bütün isteklerine sabırla ve neşeyle boyun eğdiler.

16 Ve öyle oldu ki inançları ve sabırları o denli büyüktü ki Rab’bin sesi yeniden onlara gelip şöyle dedi: İçiniz rahat olsun, çünkü yarın sizi tutsaklıktan kurtaracağım.

17 Ve Rab Alma’ya şöyle dedi: Sen bu halkın önünden gideceksin ve Ben seninle gelip bu halkı tutsaklıktan kurtaracağım.

18 Şimdi öyle oldu ki Alma’yla halkı geceleyin sürülerini ve ayrıca tahıllarını topladılar; evet, bütün gece boyunca sürülerini topladılar.

19 Ve sabahleyin Rab, Lamanlılar’ın üzerine ağır bir uyku getirdi; evet ve bütün angaryacı kâhyaları derin bir uykuya dalmışlardı.

20 Ve Alma’yla halkı çöle çıktılar; ve bütün gün yol aldıktan sonra çadırlarını bir vadide kurdular ve vadiye Alma adını verdiler, çünkü çölde onlara yol gösteren Alma’ydı.

21 Evet ve Alma vadisinde, kendilerine merhamet ettiği, yüklerini hafiflettiği ve onları tutsaklıktan kurtardığı için Tanrı’ya şükranlarını sundular; çünkü tutsaklık altındaydılar ve Tanrıları Rab’den başka kimse onları kurtaramazdı.

22 Ve Tanrı’ya şükranlarını sundular, evet, bütün erkekleri, kadınları ve konuşabilen çocukları seslerini yükselterek Tanrı’yı övdüler.

23 Ve şimdi Rab, Alma’ya şöyle dedi: Acele et, kendini de, halkını da bu ülkeden çıkar; çünkü Lamanlılar uyanıp peşinize düştüler; onun için bu ülkeden gidin; ve Ben, Lamanlılar’ı bu vadide durduracağım; öyle ki bu halkın peşinden daha fazla gelemeyecekler.

24 Ve öyle oldu ki onlar vadiden ayrılarak çöle doğru yola çıktılar.

25 Ve çölde on iki gün kaldıktan sonra, Zarahemla ülkesine ulaştılar; ve Kral Mosiya da onları sevinçle karşıladı.