Τμήμα 119

Αποκάλυψη που δόθηκε μέσω του Τζόζεφ Σμιθ του Προφήτη, στο Φαρ Ουέστ του Μιζούρι, στις 8 Ιουλίου 1838, ως απάντηση στο αίτημά του: «Κύριε! Δείξε στους υπηρέτες σου πόσο απαιτείς από τις περιουσίες του λαού σου για δέκατα». Ο νόμος των δεκάτων, όπως εννοείται σήμερα, δεν είχε δοθεί στην Εκκλησία πριν από αυτήν την αποκάλυψη. Ο όρος δέκατα στην προσευχή που μόλις αναφέρθηκε και σε προηγούμενες αποκαλύψεις (64:23, 85:3, 97:11) δεν σήμαινε μόνο το ένα δέκατο, αλλά όλες τις εθελούσιες προσφορές ή συνεισφορές στα κεφάλαια της Εκκλησίας. Ο Κύριος είχε προηγουμένως δώσει στην Εκκλησία τον νόμο της αφιέρωσης και της επιστασίας της περιουσίας, στον οποίο τα μέλη (κυρίως οι επικεφαλής πρεσβύτεροι) προσχώρησαν με διαθήκη που επρόκειτο να είναι αιώνια. Λόγω της αποτυχίας πολλών να τηρήσουν αυτήν τη διαθήκη, ο Κύριος την απέσυρε για ένα διάστημα και στη θέση της έδωσε τον νόμο των δεκάτων σε ολόκληρη την Εκκλησία. Ο Προφήτης ρώτησε τον Κύριο πόσο από την περιουσία τους απαιτούσε για ιερούς σκοπούς. Η απάντηση αποτέλεσε αυτή την αποκάλυψη.

1–5, Οι Άγιοι πρέπει να εισφέρουν το πλεόνασμα της περιουσίας τους και στη συνέχεια, να δίνουν ως δέκατα το ένα δέκατο των κερδών τους ετησίως. 6–7, Μία τέτοια εξέλιξη θα αγιάσει τη γη της Σιών.