ปจส., อพยพ ๔:๒๑ (เปรียบเทียบ อพยพ ๔:๒๑; ๗:๓, ๑๓; ๙:๑๒; ๑๐:๑, ๒๐, ๒๗; ๑๑:๑๐; ๑๔:๔, ๘, ๑๗; เฉลยธรรมบัญญัติ ๒:๓๐)
(พระเจ้ามิใช่ผู้ที่ต้องรับผิดชอบใจอันแข็งกระด้างของฟาโรห์. ดู ปจส., อพยพ ๗:๓, ๑๓; ๙:๑๒; ๑๐:๑, ๒๐, ๒๗; ๑๑:๑๐; ๑๔:๔, ๘, ๑๗ ด้วย; ข้ออ้างอิงทุกข้อ, เมื่อแปลถูกต้อง, แสดงให้เห็นว่าฟาโรห์ทำให้ใจตนเองแข็งกระด้าง.)
๒๑ และพระเจ้ารับสั่งแก่โมเสส, เมื่อเจ้ากลับเข้าไปในอียิปต์, จงดูว่าเจ้าทำการอันน่าพิศวงทั้งหลายทั้งปวงเหล่านั้นต่อหน้าฟาโรห์, ซึ่งเราวางไว้ในมือเจ้า, และเราจะทำให้เจ้ารุ่งเรือง; แต่ฟาโรห์จะทำให้ใจตนแข็งกระด้าง, และเขาจะไม่ปล่อยผู้คน.