25. I Melchizedek wzniósł swój głos i błogosławił Abramowi.

26. Oto Melchizedek był mężem wiary, który czynił prawość; i kiedy był dzieckiem bał się Boga, i powstrzymywał paszcze lwów, i gasił ogień przemocy.

27. I tak, mając aprobatę od Boga, został ustanowiony wyższym kapłanem według porządku przymierza, które Bóg zawarł z Enochem,

28. A było to według porządku Syna Boga; który to porządek nastał nie za sprawą człowieka ani z woli człowieka; ani przez ojca, ani przez matkę; ani przez początek dni, ani przez koniec lat; ale z Boga;

29. I został przekazany człowiekowi przez wezwanie jego własnego głosu, według jego własnej woli, do tylu, ilu uwierzyło w Jego imię.

30. Bowiem sam Bóg złożył Enochowi i jego potomkom przysięgę; że każdy, kto zostanie ustanowiony według tego porządku i powołania, będzie miał moc przez wiarę, aby rozbijać góry, dzielić morza, osuszać wody, by zmieniać ich bieg;

31. By stawiać opór armiom narodów, dzielić ziemię, zrywać wszelkie więzy, stanąć w obecności Boga; czynić wszystko według Jego woli, według Jego nakazu, podporządkować królestwa i moce; a to z woli Syna Boga, który był przed założeniem świata.

32. I ludzie, mając tę wiarę, wszedłszy do tego porządku Boga, byli przeobrażeni i zostali zabrani do nieba.

33. I teraz, Melchizedek był kapłanem tego porządku; zatem zaprowadził pokój w Salemie, i był nazwany Księciem pokoju.

34. A jego lud czynił prawość i uzyskał niebo, i szukał miasta Enocha, które Bóg wcześniej zabrał, oddzielając je od ziemi, zachowawszy je na dni ostatnie lub na koniec świata;

35. I rzekł, i złożył przysięgę, że niebiosa i ziemia zjednoczą się; i synowie Boga będą wypróbowani niczym w ogniu.

36. I ten Melchizedek, ustanowiwszy prawość, był przez swój lud nazwany królem nieba lub innymi słowy, Królem pokoju.

37. I wzniósł on swój głos, i błogosławił Abrama, będąc wyższym kapłanem i strażnikiem spichlerza Bożego;

38. Tym, którego Bóg wyznaczył, aby otrzymywał dziesięciny dla biednych.

39. Zatem Abram zapłacił mu dziesięciny ze wszystkiego, co posiadał, ze wszelkiego bogactwa, jakie posiadał, które Bóg dał mu ponad miarę, ponad to, co potrzebował.

40. I stało się, że Bóg błogosławił Abramowi, i dał mu bogactwa i honor, i ziemie w wieczne posiadanie; według przymierza, które zawarł i według błogosławieństwa, którym pobłogosławił go Melchizedek.