Nu weet ik hoe ik moet reageren als iemand met pornografie worstelt
De auteur woont in Utah (VS).
Ik wist al maanden dat er iets mis was, maar nu pas durfde mijn vriendin de waarheid hardop te zeggen: ze worstelde al jaren met pornografie, zo lang als ik haar kende dus.
Toen ze in de auto haar hart bij mij uitstortte, was ik dankbaar. Begrijp me niet verkeerd, ik vond het vreselijk dat ze zo lang had geworsteld zonder dat ik ervan wist. Maar ik was blij dat ik met liefde kon reageren, en niet met een oordeel.
Een onvriendelijke reactie is nooit gepast
Soms laten we ons beeld van anderen beïnvloeden door het feit dat pornografie slecht is. Dat was ooit ook bij mij het geval. Toen ik jonger was en over mensen met een pornoverslaving hoorde, werd ik woedend en voelde ik zelfs afkeer. Maar toen mijn vriendin over haar problemen vertelde, kon ik haar beter troosten doordat ik mij in de loop der jaren meer bewust was geworden van mijn eigen zonden en zwakheden.
Ik weet nu dat een onvriendelijke reactie nooit gepast is. Jezus Christus, ons volmaakte voorbeeld, ging naar mensen toe die door anderen werden veracht. Hij praatte met Samaritanen en zondaars. Christus, die ‘de zonde niet met de geringste mate van toelating [kan] aanschouwen’ (Leer en Verbonden 1:31), aanschouwt ‘ons en onze zwakheden […] zonder vol afschuw en gruwel terug te deinzen’.1 Dus toen mijn vriendin en ik diep in gesprek waren, vroeg ik mij af hoe Jezus zou reageren. Het verhaal van de vrouw die op overspel betrapt was, bracht mij op een idee.
Met mededogen reageren
De Schriftgeleerden en de farizeeërs die in de tijd van Jezus’ bediening de wet van Mozes naleefden, hadden weinig mededogen. De wet voorzag in specifieke, vaak wrede straffen voor zonden, en voor overspel was dat steniging. Maar toen de overspelige vrouw naar Jezus werd gebracht, reageerde Hij niet met afschuw. Hij toonde mededogen. In plaats van de aanklagers te feliciteren dat ze iemand op heterdaad hadden betrapt, herinnerde Hij hen aan hun eigen zonden (zie Johannes 8:3–7). Tenslotte hebben ‘allen gezondigd, en missen de heerlijkheid van God’ (Romeinen 3:23). Christus veroordeelde de zondaar niet, en wij mogen dat al helemaal niet doen (zie Johannes 13:34–35).
Zodra de aanklagers, gebukt onder een slecht geweten, waren vertrokken, sprak Christus tegen de vrouw. Hij zei niet veel, maar het was wel diepzinnig. Hij vroeg eerst: ‘Vrouw, waar zijn die aanklagers van u? Heeft niemand u veroordeeld?’ Toen ze antwoordde dat ze waren weggegaan, zei Hij eenvoudig: ‘Dan veroordeel Ik u ook niet; ga heen en zondig niet meer’ (Johannes 8:10–11).
Een oordeel zou het gedrag van die vrouw niet hebben veranderd, maar de Heiland wist dat liefde dat wel kon.
Ga heen, en zondig niet meer
Liefde is de eerste stap om iemand te helpen met pornografie te breken. Het genezingsproces is altijd even uniek als de persoon, maar iedereen die er moeite mee heeft, moet enkele fundamentele stappen doorlopen. Moedig ze aan om met hun bisschop te praten. Hij weet welke hulpmiddelen en programma’s er zijn. Als dat gepast is, kun je ze helpen uitzoeken wat hun triggers zijn en hoe ze die kunnen vermijden. Moedig ze aan om professionele hulp te zoeken of bij een praatgroep te gaan. Blijf ze liefhebben en steunen.
Christus sprak zijn liefde voor de vrouw uit, en maakte duidelijk dat ze van Hem moest ophouden met zondigen. Ware naastenliefde wil niet zeggen dat we de fouten van anderen negeren. Het houdt in dat we hun potentieel zien, en moedigt ons aan om ze te helpen groeien.
Een geloofsreis
Ik hield al van mijn vriendin, maar ik hield nog meer van haar nadat ze mij haar geheim had toevertrouwd. Wat jij of iemand die je dierbaar is ook heeft gedaan, ‘het is voor u niet mogelijk om verder in de duisternis weg te kruipen dan het oneindige licht van Christus’ verzoening kan schijnen’.2
Als je iemand kent die met pornografie worstelt, geef hem of haar dan niet op! Toon ze net als de Heiland liefde en mededogen. Het zal vaak niet makkelijk zijn; deze problemen gaan niet van de ene dag op de andere weg. Heb geduld met je dierbare en met jezelf. Van iemand leren houden en begrijpen hoe moeilijk hij of zij het heeft, gaat niet altijd van een leien dakje. Maar ik weet dat onze liefde nooit tevergeefs is, al is de reis van onze dierbare lang en de uitkomst onzeker.