De zondag als introvert persoon overleven
Het evangelie is voor iedereen, en onze individuele eigenschappen kunnen ons tot elkaar brengen.
Ik vond het als tiener vreselijk om naar de kerk te gaan.
Ik geloofde dat het evangelie waar was, en ik wist dat ik naar de kerk moest gaan als ik geestelijk wilde blijven groeien. Maar ik had vaak het gevoel dat ik tekortschoot.
Ik meende niet te kunnen voldoen aan de verwachtingen die anderen van een goed kerklid hadden (of wat ik dácht dat ze verwachtten). Alle andere leden leken vlot, extravert en welbespraakt te zijn, en altijd bereid te zijn om een getuigenis te geven of een gebed uit te spreken. Maar ik? In sociale situaties was ik altijd stil en voelde ik me niet op mijn gemak. Dus vond ik niet dat ik als kerklid een licht had dat ik kon laten schijnen.
Veel leden van de kerk zijn hartelijk en enthousiast. En hoewel dat op zich goed is, had ik heel lang het gevoel dat ik met mijn meer teruggetrokken en stille persoonlijkheid uit de toon viel. Maar nu besef ik dat dit helemaal niet zo was.
Het besef dat ik kon opbloeien
Voor mijn studie trok ik in een nieuw appartement, en mijn kamergenote stelde me aan haar vriendinnen in de wijk voor. Doordat ze me heel lief in hun groepje opnamen, kreeg ik onmiddellijk het gevoel dat ik erbij hoorde. Het voelde alsof ze me echt wilden leren kennen. Tot mijn verbazing voelde ik dat veel van mijn sociale onrust afnam.
Ik besefte dat dit gevoel dat ik erbij hoorde niet door een verandering in omstandigheden kwam, maar door een verandering van visie. Ik ontdekte dat je niet vlot hoeft te zijn om een discipel van Jezus Christus te zijn. Er schuilt kracht in stilte. Er schuilt kracht in luisteren en overpeinzen. Toen ik inzag dat ik als introverte persoon sterke kanten had, en ik mijn zwakte om me in sociale situaties ongemakkelijk te voelen aanpakte, vond ik een gulden middenweg waardoor ik kon overleven – en zelfs gedijen in het evangelie.
We hebben allemaal sterke en zwakke kanten
God had goede redenen om ons allemaal een andere persoonlijkheid, sterke en zwakke kanten te geven. Iemand die wat vlotter is, zal het makkelijker vinden om mee te doen in een les, en in een wijk bij te dragen aan het gevoel van eensgezindheid. Wie meer teruggetrokken is, geeft door zijn daden en toewijding aan Jezus Christus een sterk getuigenis. En zo iemand zal de stillere mensen ook goed kunnen bereiken.
Als je introvert bent, weet dan dat er voor jou in de kerk een belangrijke plek is. Zowel introverte als extraverte persoonlijkheden geven blijk van de eigenschappen van de Heiland waarmee wij elkaar in het evangelie kunnen opbouwen.
Het gaat niet om jou
Ik vroeg me af waarom ik eigenlijk naar de kerk ging. Ik ging om aan het avondmaal deel te nemen, meer over Jezus Christus te leren, en tempelwaardig te zijn. Maar in de Schriften staat ook dat ‘het lichaam [van de kerk] ieder lid nodig [heeft], opdat alle tezamen zullen worden opgebouwd’ (Leer en Verbonden 84:110; zie ook Efeze 4:12).
Hoewel we in kerkbijeenkomsten ons eigen getuigenis voeden, besefte ik dat de kerk niet alleen om mij draait. Bij het avondmaal denken we individueel aan de Heiland, maar worden we tezamen opgebouwd als we gemeenschappelijk aan deze verordening deelnemen.
Ik maakte me te druk om de vraag wat anderen van mij vonden, en niet druk genoeg om het beginsel waar wij ons in al onze gedachten en daden door moeten laten leiden: liefde. De profeet Mormon heeft geschreven: ‘Ik vrees niet wat de mens kan doen, want de volmaakte liefde drijft alle vrees uit’ (Moroni 8:16).
Die ‘volmaakte liefde’ komt van God. Als we ons openstellen voor die liefde, maken we ons minder zorgen over onze eigen tekortkomingen of wat andere mensen van ons vinden, maken we ons minder druk om onze eigen problemen, en zijn we meer bereid om anderen die het gevoel hebben dat ze er niet bij horen vriendelijk te behandelen.
Doe het een voor een
Omdat het onze plicht is elkaar lief te hebben en over het evangelie te vertellen, moeten we een goede band krijgen met andere mensen.
Als we ons concentreren op zinvolle omgang met één of twee mensen tegelijk, kunnen we voorkomen dat we ons overstelpt gaan voelen. Hoewel Jezus Christus tijdens zijn sterfelijke bediening duizenden mensen onderwees en genas, diende Hij de mensen een voor een (zie 3 Nephi 11:15; 17:21).
Ik besefte dat je niet ieders beste vriend of de populairste persoon in de wijk hoeft te zijn. Hoevéél ik met andere mensen omga, is niet het belangrijkste, het is de kwaliteit van mijn relaties. Ik probeer niet meer met iedereen tegelijk om te gaan, maar leg elke week in de kerk contact met één persoon.
Ik heb het soms nog moeilijk in de kerk, maar toen ik mezelf voorzichtig uit mijn comfortzone duwde en mijn sociale ongemak overwon, voelde ik dat de Heiland mij en al zijn kinderen liefheeft. Ik begin mijn plek te ontdekken. Ik weet dat ik door de verzoening van Jezus Christus genade heb ontvangen om aan het overwinnen van mijn zwakheden te werken, en mijn sterke kanten te gebruiken om Gods koninkrijk op te bouwen.