Wielka przemiana serca
Dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa możemy zostać nie tylko oczyszczeni z grzechu, ale i uzdrowieni z grzeszności.
Wraz z Upadkiem Adama na świat przyszły choroba i grzech. Oba te czynniki mogą mieć fatalne skutki. Ze wszystkich chorób prawdopodobnie żadna nie jest tak wszechobecna i niszcząca jak rak. W niektórych krajach ponad jedna trzecia populacji zachoruje na jakąś formę raka i rak jest odpowiedzialny za prawie jedną czwartą wszystkich zgonów1. Rak często zaczyna się od pojedynczej komórki, tak małej, że można ją zobaczyć tylko pod mikroskopem. Ale jest w stanie szybko rosnąć i rozprzestrzeniać się.
Pacjenci z rakiem poddawani są leczeniu w celu remisji raka. Całkowita remisja oznacza, że nie ma już żadnych wykrywalnych dowodów choroby. Jednak specjaliści zwracają uwagę na to, że chociaż pacjent może być w remisji, niekoniecznie oznacza to, że został wyleczony2. Tak więc, chociaż remisja przynosi ulgę i nadzieję, chorzy na raka zawsze mają nadzieję na coś więcej — mają nadzieję na wyleczenie. Według jednego ze źródeł: „Aby wyleczyć kogoś z raka, trzeba poczekać i zobaczyć, czy rak kiedykolwiek wróci, więc czas jest kluczowym czynnikiem. Jeśli pacjent pozostaje w remisji przez kilka lat, rak może zostać wyleczony. Niektóre nowotwory mogą pojawić się ponownie po wielu latach remisji”3.
Choroba i grzech
Choć rak niszczy ciało, grzech jeszcze bardziej wyniszcza duszę. Grzech zwykle zaczyna się od małych — czasem ledwo zauważalnych — wyborów. Rani, kaleczy, a następnie zabija duszę. Jest główną przyczyną — a właściwie jedyną przyczyną — śmierci duchowej wszystkiego, co zostało stworzone. Lekiem na grzech jest pokuta. Szczera pokuta jest w stu procentach skuteczna w doprowadzeniu grzesznika do „remisji” — do odpuszczenia jego grzechów. Ta remisja grzechu przynosi duszy ulgę i radość. Jednak otrzymanie przebaczenia grzechu i uwolnienie się od jego objawów i skutków niekoniecznie oznacza, że grzesznik został całkowicie wyleczony. W sercu upadłego człowieka jest coś, co pozwala grzeszyć lub jest podatne na grzech. Zatem grzech może się powtórzyć, nawet po wielu latach od uzyskania przebaczenia. Utrzymanie tego stanu, który następuje po odpuszczeniu grzechów, jest kluczowe dla całkowitego wyleczenia.
Oczyszczenie i uzdrowienie
Ta analogia pozwala nam zrozumieć, że duchowo musimy być nie tylko oczyszczeni z grzechu, ale także uzdrowieni z pragnienia popełniania grzechów. Walka, którą toczymy wbrew naszej naturze ciągnącej nas ku złu, osłabia naszą wolę do czynienia dobra. Jeśli pozostaniemy wierni, odniesiemy zwycięstwo nie tylko dlatego, że narzuciliśmy naszą wolę swojej naturze, ale dlatego, że oddaliśmy naszą wolę Bogu, a On zmienił naszą naturę.
Król Beniamin nauczał: „Naturalny człowiek, człowiek żyjący bez wpływu Świętego Ducha, jest wrogiem Boga, był nim od upadku Adama i pozostanie nim na zawsze, jeśli nie podda się wpływowi Świętego Ducha i nie odsunie tego, co jest w nim naturalne […], poprzez zadośćuczynienie Chrystusa Pana” (Mosjasz 3:19). W odpowiedzi na tę i inne nauki, lud Beniamina modlił się tymi słowy: „Zlituj się nad nami, Panie, abyśmy mogli otrzymać przebaczenie naszych grzechów i aby nasze serca mogły stać się czyste” (Mosjasz 4:2; wyróżnienie dodane). Po tej modlitwie Pan odpowiedział na ich dwuczęściową prośbę: „Duch Pana zstąpił na nich i zostali napełnieni radością, otrzymawszy odpuszczenie grzechów i spokój sumienia” (Mosjasz 4:3).
Widząc, że jego lud znajdował się w stanie „remisji”, król Beniamin nalegał, aby dążyli do całkowitego wyleczenia, ucząc ich, w jaki sposób mogą zachować stan remisji (zob. Mosjasz 4:11–30). „Jeśli będziecie tak czynić”, obiecał, „będziecie się zawsze radować, będziecie napełnieni miłością Boga, a wasze grzechy pozostaną wam na zawsze odpuszczone” (Mosjasz 4:12).
Ludzie uwierzyli i zobowiązali się postępować zgodnie ze słowami króla Beniamina, po czym Pan odpowiedział na drugą część ich modlitwy, w której prosili, aby „[ich] serca mogły stać się czyste”. Z wdzięcznością lud wychwalał Boga tymi słowy: „Duch Pana Wszechmogącego uczynił w naszych sercach wielką przemianę, że nie mamy więcej pragnienia czynienia zła, lecz pragnienie czynienia zawsze dobra” (Mosjasz 5:2). Król Beniamin wyjaśnił, że ta potężna zmiana oznaczała, że zrodzili się duchowo z Boga (zob. Mosjasz 5:7).
„Jak to się dzieje?”
Prorok Alma nauczał, że musimy zarówno odpokutować, jak i narodzić się na nowo — zrodzić się z Boga, doświadczając przemiany serca (zob. Alma 5:49). Gdy będziemy stale pokutować, Pan oczyści nas ze wszystkich grzechów i usunie to, co jest w nas naturalne i powoduje lub dopuszcza do nas grzech. „Jak to się dzieje, Panie?”, zapytamy, cytując słowa Enosa (Enos 1:7). Odpowiedź jest prosta, a jednocześnie głęboka i wieczna. Tym, którzy zostali uzdrowieni z jakiegokolwiek stanu fizycznego lub duchowego, Pan oświadczył: „Twoja wiara cię uzdrowiła” (zob. Ew. Marka 5:34; Enos 1:8).
Ta wielka przemiana serca, której doświadczył Alma, dokonała się zgodnie z jego wiarą, a serca jego naśladowców zostały zmienione, gdyż „pokładali ufność w prawdziwym, żyjącym Bogu” (Alma 5:12, 13). Serca ludu króla Beniamina „uległy przemianie poprzez wiarę w […] imię [Zbawiciela]” (Mosjasz 5:7).
Jeśli pragniemy mieć taką wiarę, której wystarczy, aby zaufać Panu całym swoim sercem, musimy czynić to, co prowadzi do wiary, a następnie robić to, do czego prowadzi nas nasza wiara. Spośród wielu rzeczy, które prowadzą do wiary, w kontekście tej przemiany serca, Pan podkreślił post, modlitwę i słowo Boże. I choć wiara prowadzi do wielu rzeczy, pokuta jest jej pierwszym owocem.
Rozważcie następujące dwa wersety z Księgi Helamana, które podkreślają te zasady. Po pierwsze, czytamy tam o tych, którzy „pościli i modlili się często, i […] stawali się bardziej wytrwali w pokorze i wzrastała ich wiara w Chrystusa, aż […] serca stały się czyste i uświęcone, co następuje, gdy człowiek całym sercem poddaje się woli Boga” (Helaman 3:35). Następnie od Lamanity Samuela, który był prorokiem, uczymy się, że „[pisma święte], to jest [proroctwa] świętych proroków […], skłaniają […] ku wierze w Pana i nawróceniu, co z kolei powoduje przemianę w […] sercach” (Helaman 15:7).
Polegając na Bogu
Powinniśmy tu się zatrzymać i zdać sobie sprawę, że ta wielka przemiana, o której mówimy, dokonała się w nas, a nie przez nas. Jesteśmy w stanie odpokutować, zmienić nasze postępowanie, naszą postawę, a nawet nasze pragnienia i przekonania, ale zmiana naszej natury wykracza poza nasze możliwości. Ta potężna przemiana jest całkowicie zależna od Wszechmogącego Boga. To On łaskawie oczyszcza nasze serca i zmienia naszą naturę, „gdy dokonamy wszystkiego, co jest w naszej mocy” (2 Nefi 25:23). Jego zaproszenie jest stałe i pewne: „[Nawróćcie się i zwróćcie] się do Mnie całym sercem, a Ja [was] uzdrowię” (3 Nefi 18:32; wyróżnienie dodane).
Skutkiem uzdrowienia z grzeszności jest to, że „[przeszliśmy] z przyziemnego i upadłego stanu w stan prawości […], stając się Jego synami i córkami. [I tak stają się nowymi stworzeniami]” (Mosjasz 27:25, 26). Nasze oblicza promieniują Światłem Chrystusa. Co więcej, pisma święte mówią nam, że „żaden z tych, którzy się z Boga narodzili, nie grzeszy” (I List Jana 5:18). Nie dzieje się tak dlatego, że nie jesteśmy w stanie grzeszyć, ale dlatego, że niepopełnianie grzechu jest w naszej naturze. To rzeczywiście jest wielka przemiana.
Należy pamiętać, że wielka przemiana serca jest procesem, a nie punktem w czasie. Zmiana, choć zwykle stopniowa, czasem ledwo dostrzegalna, jest realna, potężna i konieczna.
Jeśli jeszcze nie doświadczyliście tak potężnej zmiany, pytam was: Czy odpokutowaliście i otrzymaliście przebaczenie grzechów? Czy studiujecie pisma święte? Czy często pościcie i modlicie się, aby umocnić swoją wiarę w Chrystusa? Czy macie dość wiary, aby zaufać Panu całym swoim sercem? Czy jesteście niezachwiani w swojej wierze? Czy pilnujecie swoich myśli, słów i czynów i przestrzegacie przykazań Boga? Czyniąc te rzeczy, będziecie się zawsze radować, będziecie napełnieni miłością Boga, a wasze grzechy pozostaną wam na zawsze odpuszczone. A jeśli zachowacie ten stan, zostaniecie uzdrowieni, wyleczeni i doświadczycie tej przemiany!
Jezus Chrystus ma moc oczyszczenia nas z naszych grzechów, a także uzdrowienia nas z naszej grzeszności. Ma moc zbawienia, a co za tym idzie — ma moc dokonania w nas przemiany. Jeśli oddamy Mu nasze serca, wykazując się wiarą, dokonując wszystkich zmian, jakich jesteśmy w stanie dokonać, On Swoją mocą dokona w nas wielkiej przemiany serca (zob. Alma 5:14).