ดิจิทัลเท่านั้น
พบการเป็นส่วนหนึ่งในพระคริสต์
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในจังหวัดคานางาวะ ประเทศญี่ปุ่น
เมื่อกำแพงแห่งอคติเนื่องจากปัญหาท้าทายของลูกชายดิฉันพังทลายลง ครอบครัวของดิฉันรู้สึกเป็นส่วนหนึ่ง—และมีปีติอันยิ่งใหญ่ที่มาจากพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์
เรามักได้ยินว่าความรักสามารถเยียวยาบาดแผลได้ แต่ดิฉันไม่รู้ว่าจริงแค่ไหนจนกระทั่งได้พบด้วยตนเอง
เป็นเวลาหลายปีที่ครอบครัวดิฉันพยายามหาสถานที่ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่าเป็นส่วนหนึ่ง ลูกชายทั้งสองของดิฉันได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นออทิสติกและสมาธิสั้นตั้งแต่อายุยังน้อย หลายคนไม่เข้าใจสถานการณ์ของพวกเขาเนื่องจากมีพฤติกรรมที่ควบคุมไม่ได้และมักจะก่อกวน ในประเทศบ้านเกิดของดิฉันที่ญี่ปุ่น 98 เปอร์เซ็นต์ของประชากรเป็นชาวญี่ปุ่น ไม่ว่าจะเป็นที่ใดก็ตามที่ไม่มีความหลากหลายทางเชื้อชาติมากนัก เป็นการยากที่สังคมจะยอมรับผู้ที่มีความแตกต่างแม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม
สมัยลูกๆ ของดิฉันยังเด็ก ดิฉันพยายามสมัครให้พวกเขาเข้าเรียนในโรงเรียนเตรียมอนุบาล ดิฉันเริ่มสมัครตามโรงเรียนในท้องที่ แต่ในการสมัครแต่ละครั้ง ดิฉันพบคำตอบที่ยากลำบากแบบเดียวกันคือทันทีที่เจ้าหน้าที่พบลูกชายของดิฉันและทราบถึงอาการของพวกเขา เราได้รับแจ้งว่าโรงเรียนไม่รับนักเรียนเพิ่ม จนท้ายที่สุด สถานที่แห่งหนึ่งในเมืองใกล้เคียงก็ต้อนรับเรา แต่สิ่งนี้เกิดขึ้นหลังจากโรงเรียนเตรียมอนุบาลทุกแห่งในเมืองปฏิเสธเรา
เป็นประสบการณ์ที่เจ็บปวดมากๆ
การโดยสารรถสาธารณะก็ไม่ใช่เรื่องง่ายดายเท่าไรนัก บางครั้งเมื่อดิฉันดุลูกๆ ที่ทำเสียงดังมากเกินไปบนรถไฟ พวกเขาก็จะทำตัวไม่ดี ทำให้คนแปลกหน้าบอกดิฉันว่าดิฉันทารุณเด็ก และบางทีดิฉันยั้งใจไม่บอกให้เด็กๆ เงียบเพราะกลัววิธีที่พวกเขาจะตอบสนอง เพียงเท่านี้ผู้โดยสารคนอื่นก็บอกดิฉันว่าดิฉันไม่ใส่ใจ
นักสังคมสงเคราะห์เคยยืนยันกับดิฉันว่าให้ลูกคนใดคนหนึ่งอยู่ในสถานที่กึ่งถาวร โดยมีการพบกันเพียงครั้งเดียวในทุกๆ สองปี เพราะพวกเขาเชื่อว่าดิฉันซึ่งเป็นแม่ตัวคนเดียวไม่สามารถเลี้ยงลูกสองคนที่เป็นออทิสติกและสมาธิสั้นได้ อย่างไรก็ตาม โดยประสบการณ์ส่วนตัวที่ประสบกับความเจ็บปวดในวัยเด็ก—พ่อแม่หย่าร้างกันเมื่อดิฉันยังเด็กและด้วยเหตุผลหลายประการที่ไม่สามารถดูแลดิฉันได้—ดิฉันตั้งใจทำสุดความสามารถที่จะให้ความรักอันลึกซึ้งที่เด็กทุกคนควรได้รับแก่ลูกๆ
รวมกลุ่มอย่างปลอดภัย
เมื่อหลายปีก่อน ดิฉันเข้าร่วมงานสัมมนาและสังเกตเห็นว่าผู้นำการสัมมนาบางคนจะกอดอกและก้มศีรษะก่อนรับประทานอาหารกลางวัน ปกติคนพวกนี้มักจะใจดีมาก ดิฉันนึกในใจ แต่ทำไมพวกเขาถึงอารมณ์ไม่ดีทุกครั้งที่นั่งกินข้าวล่ะ?
ดิฉันเลยรู้ทันทีว่าพวกเขากำลังสวดอ้อนวอน—ไม่ใช่ขุ่นเคือง—และดิฉันก็อดไม่ได้ที่จะถามคำถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับความเชื่อของพวกเขา พวกเขาใจดีเหลือล้นและมีจิตวิญญาณที่ไม่เหมือนใคร และดิฉันปรารถนาจะรู้มากกว่านี้ ดิฉันพบว่าพวกเขาเป็นสมาชิกศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย และเราตอบรับคำเชิญทันทีที่จะไปโบสถ์กับพวกเขา
เนื่องจากลูกชายคนเล็กของดิฉันเป็นออทิสติก เขาจึงกลัวการอยู่เป็นกลุ่มใหญ่และพบปะผู้คนใหม่ๆ แต่วอร์ดอ้าแขนต้อนรับเราและทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อรองรับความต้องการของเรา สมาชิกจัดห้องพิเศษไว้ด้านหลังโบสถ์สำหรับลูกชายของดิฉันโดยเฉพาะ และพวกเขาก็ทำตามคำขอของเราที่จะไม่สบตากับเขาจนกว่าเขาจะรู้สึกสบายใจขึ้น แม้ว่าลูกคนหนึ่งของดิฉันจะรบกวนการประชุมศีลระลึก เราก็ได้รับการปฏิบัติด้วยความเคารพและเมตตาเป็นอย่างยิ่ง
ดิฉันเห็นลูกชายทั้งสองของดิฉันตอบรับอ้อมกอดอันอบอุ่นของวอร์ด พวกเขาได้เพื่อนใหม่อย่างรวดเร็ว และลูกชายทั้งสองของดิฉันก็เริ่มเข้าชั้นเรียนปฐมวัยในวันที่ดิฉันไม่สามารถไปโบสถ์
ในที่สุดเราก็รับบัพติศมา ซึ่งยังคงเป็นความทรงจำที่ทำให้ดิฉันน้ำตาคลอ ในพิธีบัพติศมา สมาชิกวอร์ด—โดยเข้าใจว่าลูกๆ ของดิฉันกลัวคนเยอะๆ—ค่อยๆ ย่องไปหลังห้องหลังจากที่ลูกทั้งสองนั่งแล้วเพื่อไม่ให้พวกเขากลัว ต่อจากนั้น เราได้รับขนมมากมายก่ายกองเพื่อแสดงความยินดี และความรักในห้องนั้นชัดเจนมากจนลูกชายทั้งสองของดิฉันพูดว่า “ผมอยากรับบัพติศมาอีก!”
ดิฉันไม่มีอะไรนอกจากความสำนึกคุณจากใจเมื่อนึกถึงความรักอันลึกซึ้งที่สมาชิกในวอร์ดมีต่อเรา—ความรักที่ทำให้เราพบแสงสว่างของพระกิตติคุณในท้ายที่สุด วอร์ดนี้ได้สรุปความหมายของการมีใจ “ผูกพันกันไว้ในความเป็นหนึ่งเดียวและในความรักที่มีต่อกัน” (โมไซยาห์ 18:21) ครอบครัวของดิฉันได้รับพรอย่างแท้จริงจากความเมตตาของวิสุทธิชนยุคสุดท้ายที่มีใจต้อนรับ
ค้นพบสันติสุขและการเป็นส่วนหนึ่ง
ตอนนี้เป็นเวลาสองปีแล้วที่ดิฉันกับลูกชายทั้งสองรับบัพติศมา ลูกชายของดิฉันได้รับแต่งตั้งฐานะปุโรหิตแห่งอาโรนและดิฉันได้เห็นการเปลี่ยนแปลงอันเหลือเชื่อในพฤติกรรมของพวกเขา
ดิฉันสำนึกคุณต่อผู้ที่ห่วงใยหลายท่านที่ยอมรับครอบครัวของดิฉันและช่วยลูกชายของดิฉันเอาชนะความกลัวของพวกเขาด้วยพลังแห่งความรัก ดิฉันสำนึกคุณต่อพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์ซึ่งเยียวยาแม้บาดแผลที่ลึกที่สุดของอคติ และเหนือสิ่งอื่นใด ดิฉันสำนึกคุณต่อพระบิดาบนสวรรค์ผู้ทรงเปี่ยมด้วยความรัก พระองค์ผู้ทรงเตรียมทางให้ครอบครัวดิฉันพบสันติสุขและการเป็นส่วนหนึ่งถึงแม้จะมองไม่เห็นว่าเส้นทางนั้นจะเป็นอย่างไร
ดิฉันเรียนรู้ว่าเมื่อเราเปิดใจรับความแตกต่าง เราเปิดใจรับความรักที่มากขึ้น เราแต่ละคนเป็นบุตรธิดาที่รักของพระบิดาพระมารดาบนสวรรค์ และเมื่อเราระลึกถึงความจริงนี้ เราทุกคนสามารถเป็นหนึ่งเดียวในพระคริสต์ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนหรือเป็นใคร (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 38:27)