‘Verslavingsherstel: door Christus mogelijk gemaakt’, Liahona, juni 2022.

Verslavingsherstel: door Christus mogelijk gemaakt

Ben Erwin, manager verslavingsherstelprogramma, en Denya Palmer, Welzijns- en zelfredzaamheidsdiensten

Het verslavingsherstelprogramma van de kerk draait om ondersteuning en onderlinge verbondenheid bij het aanpakken van een verslaving, maar gaat vooral om verbondenheid met de Heiland.

We kampen allemaal met onze eigen moeilijkheden. Voor velen is verslavend of dwangmatig gedrag een van die beproevingen. In de samenleving en vooral in de kerk praten we niet altijd openlijk over verslaving of dwangmatig gedrag. Als u of een dierbare met een verslaving kampt, schaamt u zich misschien of maakt u zich zorgen over het oordeel van anderen.

Als u met een verslaving kampt, denkt u misschien dat u zwak of slecht bent. Zo’n probleem kan overweldigend, pijnlijk of onoverkomelijk aanvoelen. Maar ons gedrag kan onze waarde in de ogen van God niet aantasten. We zijn allemaal oneindig veel waard. En we staan niet alleen in onze beproevingen. Alles is mogelijk in Christus, ook verslavingsherstel. Dat geldt eveneens voor hen die met de pijn of de gevolgen van het gedrag van anderen te maken hebben. President M. Russell Ballard heeft gezegd:

‘Wie onder u heeft toegegeven aan welke verslaving ook, weet dat er hoop is omdat God van al zijn kinderen houdt, en omdat de verzoening van de Heer Jezus Christus alles mogelijk maakt.

‘Ik heb de geweldige zegen van herstel gezien die iemand kan bevrijden van de ketenen van verslaving. De Heer is onze Herder en het zal ons aan niets ontbreken als we vertrouwen op de macht van de verzoening. Ik weet dat de Heer verslaafden kan en zal bevrijden uit hun gevangenschap, want de apostel Paulus heeft gezegd: “Alle dingen kan ik aan door Christus, Die mij kracht geeft” (Filippenzen 4:13).’¹

Verbondenheid met Jezus Christus en anderen

Er zijn verschillende behandelingen voor verslaving. Het verslavingsherstelprogramma van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is een pad dat naar genezing leidt en een veilige en ondersteunende plek biedt voor iedereen die een verslaving of dwangmatig gedrag probeert te overwinnen. Het programma bestaat uit persoonlijke of online steungroepen die een twaalfstappenbenadering in een evangeliekader volgen. Elke groep bestaat uit deelnemers die aan hun herstel werken, servicezendelingen die voor het verslavingsherstelprogramma zijn geroepen, en gespreksleiders die zelf herstel en genezing dankzij het verslavingsherstelprogramma hebben gevonden.

Er zijn twee soorten bijeenkomsten: (1) bijeenkomsten voor algemene verslavingen en (2) bijeenkomsten voor het overwinnen van een pornografieverslaving. Er zijn ook steungroepen voor huwelijkspartners en familieleden.

Het verslavingsherstelprogramma is gericht op ondersteuning en onderling contact bij het overwinnen van verslaving. Maar het belangrijkste is de band met de Heiland, Jezus Christus. Hij wil ons bij onze beproevingen helpen en Hij is de bron van genezing.

Een bijeenkomst vinden

Er worden wekelijks zo’n 2.800 verslavingsherstelbijeenkomsten in 30 landen en 17 talen gehouden. Om een bijeenkomst te vinden, gaat u naar addictionrecovery.ChurchofJesusChrist.org. Die bijeenkomsten vinden fysiek en online plaats. Als er in uw gebied geen bijeenkomsten zijn, of als u zich er prettiger bij voelt om virtueel deel te nemen, kunt u aan een online- of telefonische bijeenkomst deelnemen. U kunt ook aan uw kerkleiders vragen of er in uw omgeving een bijeenkomst kan worden geregeld.

In de verslavingsherstelgroepen kunt u al dan niet actief deelnemen. Er wordt geen druk uitgeoefend. U kunt aanvankelijk naar een bijeenkomst gaan om te observeren, te luisteren en de Geest te voelen.

Hieronder staan drie voorbeelden van mensen die het verslavingsherstelprogramma hebben gevolgd: iemand die voor zichzelf deelnam, iemand die nu gespreksleider is, en iemand die ter ondersteuning met een vriend meeging (dit laatste voorbeeld is in de digitale versie van dit artikel beschikbaar).

Dorinda en haar strijd tegen alcoholisme

Naam gewijzigd.

Ik ben al op jonge leeftijd gaan drinken. In het land waar ik woonde, werd dat algemeen geaccepteerd. Ik voelde de druk om erbij te horen.

Toen ik getrouwd was, raakten mijn man en ik aan de drank. Dat verontrustte mijn ouders. Zelfs toen mijn man en ik ons eerste kind hadden gekregen, bleven we drinken.

Kort na de geboorte van ons kind werd ik lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Ik stopte met drinken en was op weg om mijn verslaving te overwinnen. Die veranderingen ergerden mijn man. Hij was boos dat ik niet met hem wilde drinken en feesten.

Na veel vasten en bidden om de wil van de Heer te leren kennen, verliet ik mijn man en verhuisde ik naar de Verenigde Staten. Toen ik mijn best deed om het evangelie van Jezus Christus na te leven, kon ik met mijn alcoholisme afrekenen. Ik bleef wel moeite houden om mijn angsten en gevoelens van wanhoop te beheersen. Ik ben uiteindelijk met een lid van de kerk hertrouwd, maar bleef het moeilijk hebben.

Een zuster van de kerk nodigde me uit voor het verslavingsherstelprogramma. Ik twijfel er niet aan dat onze hemelse Vader mij indachtig is, want wat ik daar leerde, was echt voor mij bestemd. We bespraken dat het gevoel van afzondering een gemeenschappelijk kenmerk is voor mensen die verslaafd zijn geweest. Die afzondering was iets wat ik mezelf had opgelegd en waar ik moeite mee had.

Door het verslavingsherstelprogramma besefte ik dat ik niet afgezonderd van God en anderen hoef te leven. Ik heb nu de kracht en het geloof om moeilijkheden het hoofd te bieden en te overwinnen.

Ik weet dat ik er niet alleen voor sta. Ik woon nog steeds de groepsbijeenkomsten bij, en soms gaat mijn man met me mee. Er zijn mensen uit de hele wereld die de online bijeenkomsten bijwonen. We leren van elkaar en steunen elkaar. Mijn bisschop, mijn man en mijn kinderen weten ook dat ik hun steun nodig heb.

Bovenal weet ik dat ik mijn verslaving dankzij de verzoening van Christus kan overwinnen.

Ashly en haar strijd tegen drugsverslaving

een vrouw en man met hun twee kleine kinderen — Ashly’s gezin in 2021

Ik besefte niet hoeveel bescherming het evangelie van Jezus Christus me bood totdat ik verslaafd raakte. Ik begon op 14-jarige leeftijd te drinken en wiet te roken. Toen ik 16 jaar was, heb ik 15 maanden in een gesloten jeugdinrichting gezeten. Toen ik daar uitkwam, kreeg ik een terugval. Ik stal geld om drugs te kopen, en ik had weinig contact met mijn familie. Ik woonde zelfs een tijdje bij een familie waar iedereen drugs dealde en gebruikte. Mijn situatie was duister en beangstigend. Ik had een dieptepunt bereikt. Op mijn 19e was ik aan heroïne verslaafd.

Ik dacht heel lang dat het onmogelijk was om langdurig clean te blijven of met gemoedsrust en voldoening te leven. Toch zag ik Gods hand in kleine wonderen, zoals het vinden van een boekenlegger van het Boek van Mormon in een oude Bijbel of de voortdurende liefde en steun van mijn vader. Door die kleine boodschappen hoorde ik de stem van de Heer.

Ik gebruikte geen heroïne meer en besloot te ‘experimenteren’ om te zien wat er zou gebeuren als ik alles deed wat God van mij vroeg (zie Alma 32:27). Ik besloot dat ik van de verslavende middelen zou afblijven als gehoorzaamheid aan de geboden me gelukkig maakte. Het was moeilijk om te stoppen met roken en koffie, en het bekeringsproces te ondergaan. Maar naderhand merkte ik het verschil. Ik begon me veilig te voelen.

Gedurende mijn verslaving heb ik bijeenkomsten van het verslavingsherstelprogramma van de kerk bijgewoond. Ik heb zelfs mijn huidige echtgenoot tijdens een van die bijeenkomsten ontmoet. Ik werd ook elke keer met open armen verwelkomd. Het was een veilige plek voor mij. Tijdens een van de bijeenkomsten bood een man aan om een speciaal gebed voor mij uit te spreken. Die avond voelde ik de liefde van onze hemelse Vader voor mij. Ik voelde me waardig om rein te mogen zijn. Een maand later was ik clean.

Ik ben nu bijna vijf jaar gespreksleider in het verslavingsherstelprogramma. Het fijnste van de bijeenkomsten vind ik dat je het evangelie van Jezus Christus in de praktijk kunt zien en ervaren. Je hoeft je niet met anderen te vergelijken of je af te vragen of je wel geaccepteerd wordt. Mensen komen omdat ze God nodig hebben. En ze zijn bereid om hun hoogmoed opzij te zetten en zijn vrede te voelen.

Ik heb de Geest vaak intens op deze bijeenkomsten gevoeld. De bijeenkomsten zijn een plek van liefde, steun en hoop. Ze zijn een veilige plek waar pijn en problemen besproken worden en waar we elkaars lasten dragen.

Wanneer mensen net met hun herstel begonnen zijn, merk ik dat God heel sterk in hun leven aanwezig is. Er vinden geregeld kleine wonderen en tedere barmhartigheden plaats, die volgens mij kleine duwtjes van God zijn om deze mensen op het juiste pad te houden.

Ik vind het een eer dat ik mijn ervaring met verslaving en clean worden kan gebruiken om hoop te geven aan hen die er nog steeds moeite mee hebben. Als ik terug in de tijd kon gaan, en wist wat ik nu weet, zou ik de raad van onze kerkleiders opvolgen. Dan zou ik nooit met drugs of alcohol experimenteren. Maar ik weet dat de Heer alles ten goede kan keren voor hen die Hem liefhebben. Dat is met mij gebeurd. Ik heb mijn verdriet en pijn in een boodschap van hoop kunnen veranderen.

Rachel steunt een vriend

Toen een jongen met mij over zijn pornografieverslaving sprak, zei ik meteen: ‘Hoe kan ik je helpen?’

Hij antwoordde: ‘Ga met me mee naar de verslavingsherstelbijeenkomsten. Er is een steungroep voor familieleden en vrienden die je kunt bijwonen.’

Ik had wel van het verslavingsherstelprogramma met twaalf stappen gehoord, maar ik wist niet dat er ook steungroepen waren. Aanvankelijk aarzelde ik een beetje, maar ik had hem per slot van rekening gevraagd hoe ik kon helpen, en dit vroeg hij van mij.

De eerste keer haalde ik diep adem terwijl ik naar de ruimte liep waar de steungroep bijeenkwam. Toen ik het vertrek binnenkwam, dacht ik dat ik klaar was om te leren hoe ik mijn vriend van zijn verslaving af kon helpen.

Maar ik was verbaasd over wat ik ontdekte.

Ze gaven me een boek, Support Guide: Help for Spouses and Family of Those in Recovery. We lazen elke les uit dat boek voor.

Ik leerde helemaal niet hoe ik mijn vriend kon redden.

Maar uit de twaalf lessen van het boek bleek dat ik eerst mijn eigen lasten aan de voeten van de Heer moest leggen en Hem de kans moest geven om mij te genezen (zie 3 Nephi 9:13) – om van mijn eigen fouten en moeilijkheden te genezen en de pijn te dragen die hoort bij het steunen van een dierbare die van een verslaving wil herstellen.

Ik besefte dat ik op de Heiland moest vertrouwen en me tot Hem moest wenden om gemoedsrust, hoop en kracht te vinden. Daardoor voel ik me veel beter toegerust om anderen te steunen die met verslaving of dwangmatig gedrag kampen.

‘Het is onze prioriteit om zelf dichter tot de Heer te komen’, staat er in de leidraad. ‘Dan kunnen we onze dierbaren beter steunen. Wat ze ook kiezen, de vrede en hoop van de Heiland kunnen bij ons zijn.’ (Support Guide: Help for Spouses and Family of Those in Recovery [2017], III.)

Toen ik de bijeenkomsten bleef bezoeken, leerde ik hoeveel de Heiland mij liefheeft en dat Hij mijn situatie goed kent. Ik heb ook geleerd dat geen enkele verslaving ooit kan veranderen hoeveel Hij van alle kinderen van onze hemelse Vader houdt.

Maar de belangrijkste les die ik in de steungroep heb geleerd, is dat ik mijn vriend (of wie dan ook) niet kan redden. Alleen Jezus Christus kan dat. Door zijn zoenoffer heeft Hij de macht om te verlossen.

Ik ben uitermate dankbaar dat Hij onze Heiland is, want Hij weet hoe Hij ons volmaakt te hulp kan komen (zie Alma 7:11–12). Als we op zijn genade vertrouwen, weet ik dat we alles zullen ontvangen wat voor onze genezing noodzakelijk is. Dan worden we door Hem opgebeurd en zijn we beter in staat om onze dierbaren te steunen die met verslaving kampen.

Door de steungroep en de lessen voelde mijn vriend zich voldoende op zijn gemak om mij te vertellen wanneer hij in verleiding kwam. Hij wist dat ik hem niet zou veroordelen, maar lief zou hebben en hem bij zijn inspanningen zou steunen. Zijn strijd is nog niet gestreden, maar ik zie de verbetering en verandering bij ons beiden dankzij de beginselen in deze lessen. Ik voel ook voortdurend de hand van de Heer.