Jezus Christus gaf me de hoop om te leven
De auteur woont in Japan.
Een paar jaar geleden wilde ik niet meer verder leven, maar het evangelie van Jezus Christus liet me de zin van het leven inzien.
Zes jaar geleden probeerde ik een eind aan mijn leven te maken.
Ik had pas geleden de diagnose van een schizoaffectieve stoornis gekregen, een zware psychische aandoening, en ik was er kapot van. Ik had het gevoel dat ik geen vrienden had. Ik voelde me van mijn familie vervreemd. Ik was depressief, en eenzamer dan ooit. Ik voelde me ook hopeloos omdat ik vond dat het leven geen zin had.
Ik begon te denken dat iedereen beter af zou zijn zonder mij, en ik wilde niet meer verder leven. Dus op een avond probeerde ik stilletjes een eind aan mijn leven te maken.
Gelukkig kwam mijn familie erachter en brachten ze me naar een ziekenhuis waar ik werd opgenomen om psychische hulp te ontvangen.
Een paar weken lang zag ik nog steeds geen zin in het leven en voelde ik geen vreugde of licht. Mijn hart werd kil. Maar uiteindelijk besefte ik dat ik niet echt alleen was en dat ik niet wilde sterven. Toen ik professionele hulp kreeg, begon ik in te zien dat mijn familie en vrienden van me hielden, en mijn psychische gezondheid verbeterde dusdanig dat ik weer hoop voor het leven had. Ik wilde weer vreugde en zin in mijn leven vinden. Ik ben er nu sterk van overtuigd dat mijn hemelse Vader me een tweede kans gaf en mijn hart met hoop vervulde.
De Heer zal ons altijd zijn licht bieden
Ik ging naar de universiteit, waar ik een oude kennis tegenkwam. Ik kende hem niet goed, maar er was iets anders aan hem. Hij had zo’n opgewekt gelaat. Ik hoorde van andere klasgenoten dat hij net was teruggekeerd van een ‘zending’. Ik had geen idee wat dat was, en toen hij uitlegde dat hij zijn vrienden en familie twee jaar lang had moeten verlaten, snapte ik er niets van. Hij leek zo blij en vreugdevol, maar als ik in zijn schoenen had gestaan, zou ik erg eenzaam zijn geweest.
We werden vrienden en hij begon met me over zijn kerk te praten. Door mijn ervaringen nadat ik had geprobeerd mijn leven te beëindigen, had ik een onmiskenbaar gevoel dat God misschien echt bestond. Ik had mensen eerder over Hem en Jezus Christus horen spreken, maar ik wist niet zeker wat ik moest geloven. Dus op een dag vroeg ik mijn vriend: ‘Geloof je in God?’ Hij gaf meteen hartstochtelijk zijn getuigenis van de impact van het evangelie op zijn leven en zaaide daarmee zaadjes van geloof in mijn hart. Ik kon zien hoeveel vreugde en licht het evangelie hem bracht, en ik wilde die vreugde ook ervaren.
Ik bleef hem vragen stellen, en uiteindelijk gaf hij mij een exemplaar van het Boek van Mormon en zei dat het me antwoorden over het leven zou geven. Hij stelde me voor aan de zendelingen. Ik ging ook met hem naar avondmaalsdiensten, waar mensen die helder licht uitstraalden me liefde toonden en me aan de goedheid in de wereld herinnerden.
Ik leerde over Jezus Christus, mijn goddelijke identiteit en bestemming, de liefde van God en het zoenoffer van de Heiland, en wat dat voor mij betekent. Na drie weken liet ik me dopen en werd ik als lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen bevestigd.
Het evangelie heeft me vreugde en gemoedsrust gegeven die ik nooit eerder had gevoeld. Toen ik over mijn psychische aandoening hoorde, dacht ik dat ik nooit meer gelukkig zou zijn. Maar de kennis dat ik nooit alleen ben in mijn worstelingen, vervulde mijn leven met licht.
Ik heb ontdekt dat de Heer ons altijd zijn licht zal bieden.
Het leven is een geschenk
Na een paar jaar ontving ik de tempelzegeningen en trouwde ik met de vriend die me over het evangelie had verteld. We werden in de Sapporotempel (Japan) aan elkaar verzegeld. Ik ben zo dankbaar voor het licht, de liefde en de hoop die Jezus Christus in mijn leven en relaties heeft gebracht. Door mijn geloof in Hem en in evangeliebeginselen te zoeken en te verdiepen door gebed, Schriftstudie en tempelbezoek, ben ik ten volle gaan beseffen welk een gave en voorrecht mijn leven is.
Het betekent erg veel voor mij dat Christus zijn leven gaf zodat ik kan leven. Die kennis heeft mijn kijk op mijn psychische problemen echt veranderd, en ik ben elke dag erg dankbaar dat ik met Hem aan mijn zijde mag leven.
Ik herhaal de woorden van ouderling Jeffrey R. Holland van het Quorum der Twaalf Apostelen:
‘Tot [iedereen] die het, door zorgen of problemen, niet meer ziet zitten, zeg ik: zelfdoding is overduidelijk niet de oplossing. Zelfdoding zal niet de pijn verlichten die je voelt of die je denkt teweeg te brengen. In een vertwijfelde wereld die al het licht nodig heeft dat ze kan krijgen, is het niet verstandig om het eeuwige licht af te zwakken dat God voor de grondlegging van de wereld in jouw ziel heeft gelegd. Praat met iemand. Vraag om hulp. Beëindig geen leven waarvoor Christus zijn leven heeft gegeven om het te kunnen behouden. Jij kunt de lasten van dit sterfelijk leven dragen omdat we die zullen helpen dragen. Je bent sterker dan je denkt. Je kunt hulp krijgen, van anderen en vooral van God. Je bent geliefd, je wordt gewaardeerd en je bent nodig. Wij hebben je nodig!’1
Ik krijg nog steeds met moeilijkheden te maken, maar nu weet ik dat mijn leven een doel heeft. Mijn hemelse Vader en een heleboel anderen houden veel van mij. Ik weet dat ik zowel om stoffelijke als geestelijke hulp kan vragen. Ik herinner mezelf er vaak aan om een eeuwig perspectief te houden, eraan te denken dat de Heiland alle pijn en oneerlijkheid die ik voel begrijpt, en te bedenken hoe Hij me kan helpen om in tijden van beproeving meer op Hem te gaan lijken.
Ik geloof in Jezus Christus en zijn verzoening. Ik weet dat ik met Hem donkere tijden altijd kan overwinnen en weer licht kan vinden. Dankzij Hem heb ik ontdekt dat het echt mogelijk is om van het leven te houden en vreugde en gemoedsrust te hebben, zelfs in moeilijke tijden. Ik ben elke dag erg dankbaar voor de zin in mijn leven en de hoop die Hij mij geeft. Ik weet dat Hij ons altijd hoop zal geven als we op Hem vertrouwen.