Hoe Jezus Christus mij na de dood van mijn moeder gemoedsrust bracht
Ik had geen idee waar ik antwoorden kon vinden.
Tijdens mijn laatste jaar op de middelbare school was mijn moeder erg ziek. Toen ze overleed, was dat de moeilijkste periode in mijn leven. Haar dood brak mijn ziel en ik was de wanhoop nabij. Ik was ook erg bezorgd over mijn toekomst. Er was niemand die mijn studie kon betalen, want mijn vader was wegens zijn gezondheid al met pensioen. Het was moeilijk om het schooljaar af te maken, maar mijn tante en mijn oudere zus steunden me tot het einde.
Een paar jaar later begon ik me af te vragen wat de situatie van mijn moeder nu was – waar was ze naartoe gegaan? Leefde ze nog ergens? Zou ze altijd mijn moeder zijn, of was onze relatie alleen voor dit leven? Mijn vragen waren ingewikkeld en ik begon te twijfelen of ik ooit antwoorden zou vinden. Ik wist niet eens waar ik die moest zoeken.
Op een dag sprak ik met een vriend, die zei dat hij lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen was, maar dat hij niet meer naar de kerk ging omdat hij muzikant wilde worden. Ik zei dat ik de zendelingen vaak langs mijn huis zag gaan, maar dat ik niet veel over zijn geloof wist. Ik zei dat ik hoopte dat ik er iets aan zou hebben, omdat ik antwoorden nodig had.
Ik smeekte hem om op zondag samen met me naar de kerk te gaan. Hij stemde toe. In de kerk werd ik onmiddellijk geraakt door de liefde die de leden voor mij hadden – ze verwelkomden me alsof we elkaar al kenden. Ik had het gevoel dat ik daar kon vinden wat ik zocht.
Een verandering van hart
De zendelingen kwamen me bezoeken. Het was in het begin niet makkelijk om over het herstelde evangelie te leren, omdat ik met andere ideeën was opgegroeid. Onze lessen leidden in het begin dus vaak tot discussies over verschillende geloofspunten. Maar op een dag zei ik tegen mezelf dat ik degene met vragen was – niet de zendelingen – dus moest ik ze tijd en ruimte in mijn hart geven om me te onderwijzen.
Na die dag begon ik een machtige verandering van hart te ondergaan (zie Mosiah 5:2; Alma 5:14). Ik ontdekte dat mijn moeder altijd mijn moeder zou blijven, zelfs in het hiernamaals. Ik hoorde dat we aan elkaar verzegeld konden worden als ik het evangelie aannam en in de tempel verordeningen voor mijn moeder en al mijn overleden familieleden verrichtte.
Die beginselen drongen diep in mijn hart door. Toen ik het evangelie begon te bestuderen, vooral het Boek van Mormon, vervulden die beginselen me met een stralend licht. Door dat licht maakte mijn wanhoop door onbeantwoorde vragen plaats voor vaste zekerheid in Jezus Christus.
Zeven maanden later liet ik mij dopen. Ik wilde er alles aan doen om op een dag met mijn moeder herenigd te worden. Maar mijn familie maakte zich zorgen. Ik ben de negende in een gezin met tien kinderen. En toen ik ze over het evangelie probeerde te vertellen, was hun hart nog niet klaar om die boodschap te ontvangen. Maar ik hoop dat ze op een dag ook een getuigenis van het evangelie krijgen en zullen weten dat ons gezin eeuwig kan zijn.
Hoop in Jezus Christus
Het herstelde evangelie heeft me de hoop gegeven die ik jarenlang was kwijtgeraakt. Ik zie nu dat het leven betekenis heeft omdat ik weet dat ik een zoon van God, een verbondskind en een discipel van Jezus Christus ben.1
Het evangelie gaf me ook gemoedsrust en de geruststelling die ik nodig had toen mijn dierbare vader in november 2020 overleed. Ik maakte me niet zoveel zorgen als toen mijn moeder overleed, omdat ik nu het verlossingsplan kende. Ik was me ook op een voltijdzending aan het voorbereiden. De dag na de begrafenis van mijn vader kreeg ik mijn oproep.
Ondanks de verschrikkelijke pijn die ik in mijn hart voelde toen mijn dierbaren overleden, voel ik nu dankzij Jezus Christus, zijn verzoening en zijn opstanding, gemoedsrust en vreugde in mijn hart, omdat ik weet dat we vergeving van onze zonden kunnen ontvangen. We kunnen worden herenigd met hen die ons uit dit sterfelijke leven zijn voorgegaan, en zij zullen een heerlijk, herrezen lichaam hebben. Ik zal mijn moeder en vader weer zien, en dankzij de verordeningen van de tempel zullen we voor eeuwig samen zijn.
Ouderling Jeffrey R. Holland van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: ‘Ik getuig dat de toekomst net zo vol wonderen en overvloedige zegeningen gaat zijn als het verleden is geweest. We hebben alle reden om te hopen op nog grotere zegeningen dan we al ontvangen hebben. Dit is namelijk het werk van de almachtige God, dit is de kerk van voortschrijdende openbaring, dit is het evangelie van Christus’ onbegrensde genade en goedheid.’2
Ik weet dat de toekomst voor mij niet meer onzeker zal zijn, vanwege de rots waarop ik heb gebouwd, namelijk Jezus Christus (zie Helaman 5:12). Ik weet dat zijn wegen tot geluk in dit leven en tot het eeuwige leven in de wereld hierna leiden.