Δόξα στον Θεό
Από τον Πρεσβύτερο Ρόναλντ Ράσμπαντ
Της Προεδρίας των Εβδομήκοντα
Καλά Χριστούγεννα, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές μου. Εκφράζω εκτίμηση στην Πρώτη Προεδρία για αυτήν την ξεχωριστή ευκαιρία να μοιρασθώ μαζί σας τα συναισθήματά μου για την ιερή εποχή των Χριστουγέννων και τη γέννηση του Κυρίου και Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού.
Ποτέ δεν κουράζομαι από τα μηνύματα των Χριστουγέννων που αρχίζουν με τη γέννηση του μικρού Ιησού στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας.
Ο Ησαΐας μίλησε για το γεγονός περισσότερα από 700 χρόνια νωρίτερα: «Δέστε, η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, και το όνομά του θα αποκληθεί Εμμανουήλ» 1
Ο βασιλιάς Βενιαμίν προφήτευσε: «Και θα ονομαστεί Ιησούς Χριστός, ο Υιός τού Θεού, ο Πατέρας τού ουρανού και τής γης, ο Δημιουργός των πάντων από την αρχή. Και η μητέρα του θα λέγεται Μαρία» 2 .
Ο προφήτης Νεφί άκουσε μία φωνή να λέει: «Αύριο έρχομαι στον κόσμο» 3 .
Την επομένη, πέρα από τους ωκεανούς, γεννήθηκε ο μικρός Χριστός. Είναι βέβαιο ότι η μητέρα Του, η Μαρία, κοίταζε με δέος τον νεογέννητο υιό της, τον Μονογενή του Πατέρα κατά τη σάρκα.
Στους λόφους της Ιουδαίας που περιέβαλλαν τη Βηθλεέμ, ο Λουκάς μάς λέει ότι ποιμένες διανυκτέρευαν στους αγρούς τους 4 . Αυτοί δεν ήσαν κοινοί ποιμένες, αλλά «δίκαιο[ι] και άγιο[ι] [άνθρωποι]» οι οποίοι θα κατέθεταν μαρτυρία για τον μικρό Χριστό 5 .
«Και τότε, ένας άγγελος του Κυρίου φάνηκε σ’ αυτούς ξαφνικά, και δόξα τού Κυρίου έλαμψε ολόγυρά τους, και φοβήθηκαν με μεγάλον φόβο.
»Και ο άγγελος είπε σ’ αυτούς: Μη φοβάστε· επειδή, να, σας φέρνω ένα χαρμόσυνο μήνυμα μεγάλης χαράς, που θα είναι σε ολόκληρο τον λαό.
»Επειδή, σήμερα, στην πόλη τού Δαβίδ, γεννήθηκε σε σας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος…
»Και ξαφνικά, μαζί με τον άγγελο, φάνηκε ένα πλήθος ουράνιας στρατιάς, που υμνούσαν τον Θεό, και έλεγαν:
»Δόξα στον Θεό εν υψίστοις, και επάνω στη γη ειρήνη, σε ανθρώπους ευδοκίας» 6 .
Φαντασθείτε εκείνη τη σκηνή στην Ιουδαία -- τον ουρανό γεμάτο από τη λάμψη του μεγαλοπρεπούς άστρου και χορωδίες από τους ουρανούς να εορτάζουν αυτό το μοναδικό γεγονός. Οι ποιμένες πήγαν κατόπιν «με βιασύνη» 7 για να δουν το μωρό να κείτεται σε μία φάτνη. Και αργότερα «διακήρυξαν τον λόγο, που ειπώθηκε σ’ αυτούς» 8 για αυτά που είχαν δει.
Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα προσθέτουμε τη μαρτυρία μας σε εκείνη των ποιμένων, ότι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός στην κυριολεξία του ζώντος Θεού, ήλθε σε μια γωνιά της γης σε αυτό που αποκαλούμε Άγιοι Τόποι.
Οι ποιμένες ευλαβώς προσέγγισαν τον στάβλο, για να λατρεύσουν τον βασιλέα των βασιλέων. Πώς θα Τον λατρεύσουμε αυτήν την εποχή; Ψωνίζοντας ατελείωτα; Προετοιμαζόμενοι έντονα για τη γιορτή και στολίζοντας το σπίτι μας; Αυτός θα είναι ο φόρος τιμής μας προς τον Σωτήρα μας; Ή θα φέρουμε ειρήνη σε ταραγμένες καρδιές, καλή θέληση σε όσους είναι σε ανάγκη για έναν ανώτερο σκοπό, θα δώσουμε δόξα στον Θεό μέσα από το να κάνουμε με προθυμία αυτά που μας έχει ζητήσει να κάνουμε; Ο Ιησούς το έθεσε απλά: «Έλα, [και] ακολούθα με» 9 .
Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, αποκατεστημένο μέσω του Προφήτου Τζόζεφ Σμιθ, έχει θετικό αποτέλεσμα σε πιστούς σε όλον τον κόσμο. Έχω υπάρξει μάρτυς ο ίδιος της ζέσης όσων έχουν ασπασθεί τον ιερό λόγο Του από τις νήσους της θάλασσας μέχρι την αχανή περιοχή της Ρωσίας.
Ορισμένοι εκ των προγόνων μας ήσαν ανάμεσα στους πρώτους Αγίους οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στη Σιών. Μία γυναίκα, η Χάνα Last Κόρναμπι, εγκαταστάθηκε στο Σπάνις Φορκ της Γιούτας. Εκείνες τις δύσκολες εποχές, τα Χριστούγεννα ενίοτε εορτάζονταν με το δώρο ενός πολύτιμου πορτοκαλιού ή ενός σμιλευμένου παιχνιδιού ή ίσως μόνον μίας πάνινης κούκλας -- αλλά όχι πάντοτε. Η Χάνα έγραψε για τις 25 Δεκεμβρίου 1856:
«Ήλθε η παραμονή Χριστουγέννων και τα χρυσά μου, με παιδική πίστη, κρέμασαν τις κάλτσες τους, διερωτώμενα αν θα [γέμιζαν]. Με την καρδιά μου να πονά, κάτι που τους έκρυψα, τα διαβεβαίωσα ότι δεν θα λησμονούνταν. Και αποκοιμήθηκαν με χαρωπή προσδοκία για το πρωινό.
»Δεν είχα καθόλου ζάχαρη και δεν ήξερα τι να κάνω. Εντούτοις, δεν έπρεπε να απογοητευτούν. Κατόπιν σκέφθηκα κάποια κολοκύθα στο σπίτι την οποία την έβρασα και μετά στράγγιξα το υγρό, το οποίο αφού σιγόβρασε για λίγες ώρες, έγινε ένα γλυκό σιρόπι. Με αυτό και λίγα καρυκεύματα, έκανα ζύμη από πιπερόριζα, την οποία αφού την έκοψα σε κάθε πιθανή ποικιλία σχεδίων την έψησα σε ένα τηγάνι (επειδή δεν είχα φούρνο), γέμισα τις κάλτσες τους και τα ευχαρίστησα όσο θα τα ευχαριστούσαν τα γλυκίσματα πολυτελείας» 10 .
Μπορώ να εντοπίσω σε αυτήν την ιστορία την αφήγηση μίας μητέρας που εργαζόταν όλη τη νύκτα χωρίς καν μία θερμάστρα για να τη βοηθά. Εντούτοις, ήταν αφοσιωμένη ώστε να φέρει χαρά στα παιδιά της, να ενισχύσει την πίστη τους, να επιβεβαιώσει στο σπίτι τους: «Ευτυχισμένη ημέρα! Όλα είναι καλά» 11 Δεν είναι αυτό το μήνυμα των Χριστουγέννων;
Ο Πρόεδρος Μόνσον διδάσκει: «Οι ευκαιρίες μας να δώσουμε από τον εαυτό μας είναι πράγματι απεριόριστες, αλλά είναι ομοίως φθαρτές. Υπάρχουν καρδιές να χαροποιήσουμε. Υπάρχουν καλοσυνάτα λόγια να πούμε. Υπάρχουν δώρα να δώσουμε» 12 .
Όποτε ενεργούμε σε συντονισμό με τον Κύριο --κάνοντας ό,τι έχει προστάξει Εκείνος και εμπνέοντας τους γύρω μας-- καταθέτουμε μαρτυρία ότι ζει και ότι μας αγαπά, ασχέτως των εγκόσμιων δυσκολιών μας.
Μία άλλη σπουδαία ψυχή στην ιστορία της Εκκλησίας είναι ο Σκώτος νεοφώτιστος Τζων Μένζις Μακφάρλεν. Προσεχώρησε στην Εκκλησία με τη χήρα μητέρα του και τον αδελφό του και οι τρεις τους ταξίδευσαν στη Σωλτ Λέηκ το 1852. Ήταν 18 ετών. Με τα χρόνια, έγινε τοπογράφος, οικοδόμος, ακόμη και περιφερειακός δικαστής, αλλά ήταν η μουσική του που τον διέκρινε.
Οργάνωσε την πρώτη χορωδία στο Σίνταρ Σίτυ και πήγαινε την ομάδα του σε όλη τη νότιο Γιούτα. Ύστερα από μία παράσταση στο Σεντ Τζωρτζ, ο Πρεσβύτερος Ιράστους Σνόου, Απόστολος και ηγέτης της αποικίας, τον παρότρυνε να μετακομίσει στην νότιο κοινότητα της Γιούτας και να φέρει την οικογένεια και τη μουσική μαζί του.
Οι καιροί ήσαν πολύ δύσκολοι το 1869 και ο Πρεσβύτερος Σνόου ζήτησε από τον αδελφό Μακφάρλεν να στήσει ένα χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα το οποίο θα ανύψωνε το ηθικό των ανθρώπων. Ο αδελφός Μακφάρλεν ήθελε ένα νέο και ενδιαφέρον μουσικό κομμάτι για την εκδήλωση. Όσο κι αν προσπαθούσε να συνθέσει, τίποτε δεν ερχόταν. Προσευχήθηκε για έμπνευση και προσευχήθηκε ξανά. Τότε, μία νύκτα, ξύπνησε τη σύζυγό του και αναφώνησε: «Έχω τα λόγια για ένα τραγούδι και νομίζω ότι έχω και τη μουσική!» Πήγε βιαστικά στο πληκτρολόγιο του μικρού τους οργάνου στον χώρο υποδοχής και έπαιξε τη μελωδία, γράφοντάς την, ενώ η σύζυγός του κρατούσε μπροστά του το φως που τρεμόπαιζε από ένα φλεγόμενο ύφασμα το οποίο επέπλεε σε ένα μπολ με λίπος. Αυτά είναι τα λόγια του τραγουδιού που του ήλθαν εύκολα:
Στης Ιουδαίας τα βουνά,
είδαν βοσκοί τους άγγελους να ψάλλουν:
Δόξα,
δόξα,
δόξα εν υψίστοις
κι επί γης ειρήνη,
κι επί γης ειρήνη 13 .
Ο αδελφός Μακφάρλεν δεν είχε πάει ποτέ στην Ιουδαία για να δει ότι οι πεδιάδες ήταν περισσότερο σαν βραχώδεις πλαγιές, αλλά το εμπνευσμένο μήνυμα της μουσικής του ανέβλυσε από την ψυχή του ως μάρτυρας της γεννήσεως του Σωτήρος στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, μία αρχή που θα άλλαζε τον κόσμο για πάντα 14 .
Καταθέτω τη μαρτυρία μου ότι ο Αιώνιος Πατέρας μας ζει. Το σχέδιο της ευδαιμονίας Του ευλογεί βαθιά τη ζωή καθενός από τα τέκνα Του σε όλες τις γενεές. Ξέρω ότι ο Αγαπημένος Υιός Του, Ιησούς Χριστός, το βρέφος που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου και ότι ο αγαπητός Πρόεδρος Τόμας Μόνσον είναι ο Προφήτης Του επάνω στη γη σήμερα. Αυτά τα λόγια αίνου λένε την αλήθεια στα αφτιά μου: «Δόξα στον Θεό εν υψίστοις, και επάνω στη γη ειρήνη, σε ανθρώπους ευδοκίας» 15 .
Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.