ការប្រជុំ​ធម្មនិដ្ឋាន​បុណ្យ​គ្រីស្ទម៉ាស់
ចូរ​កុំ​ខ្លាច​ឡើយ


ចូរ​កុំ​ខ្លាច​ឡើយ

បងប្អូន​ប្រុសស្រី​ជា​ទី​ស្រឡាញ់ យើង​ជួបជុំ​គ្នា​នាយប់​នេះ ដោយ​សារ​តែ​យើង​ចែកចាយ​សេចក្ដីស្រឡាញ់​​ចំពោះ​បុណ្យគ្រីស្ទ​ម៉ាស និង​រដូវ​បុណ្យគ្រីស្ទ​ម៉ាស ។ តើ​មានអ្វី​ផ្សេងទៀត​ដែល​ប្រសើរ​ជាង​តន្ត្រី​បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស​ដ៏​ពិរោះ ការ​ជួបជុំ​គ្រួសារ និងមិត្តភក្ដិ ស្នាមញញឹម​លើផ្ទៃមុខ និង​ភាព​រីករាយ​ដ៏​ក្លៀវក្លា​របស់​កុមារតូចៗក្នុង​ពេល​បុណ្យ​គ្រីស្ទ​ម៉ាស​​នោះ ? គ្រីស្ទម៉ាស​​មាន​លទ្ធភាព​ដ៏ទេវភាព​ដើម្បីនាំ​យើង​ជួបជុំគ្នា​ជា​គ្រួសារ មិត្តភក្ដិ និង​សហគមន៍ ។ យើង​ទន្ទឹង​ចាំ​ធ្វើការ​ផ្លាស់ប្ដូរ​អំណោយ​គ្នា ហើយ​ទទួលទាន​អាហារ​នៅថ្ងៃ​បុណ្យ​ដ៏រីករាយ​នេះ ។

នៅក្នុង ចម្រៀង​បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស ដែល​បាន​និពន្ធ​ដោយ​អ្នកនិពន្ធ​ជនជាតិ​អង់គ្លេស​ឈ្មោះ ឆាលឡេស ឌីកគិន ជាក្មួយ​របស់ ស្ក្រូហ្គ បាន​រៀបរាប់​នូវ​​ភាពអស្ចារ្យ​នៃ​គ្រា​ដ៏ពិសិដ្ឋ​នេះ​ដោយ​ឆ្លុះបញ្ចាំង​ថា « ​ខ្ញុំ​តែងតែ​គិត​អំពី​គ្រា​បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស ពេល​វា​ជិត​មកដល់ ជា​ពេល​ដ៏ល្អ​មួយ ៖ ជាពេល​មាន​ចិត្តល្អ អភ័យទោស សប្បុរស និង​រីករាយ ៖ ជា​ពេល​តែ​មួយគត់​ដែល​ខ្ញុំ​ដឹង នៅ​ក្នុង​ប្រតិទិន ពេលបុរស​ស្ត្រី​ហាក់ដូចជា​បើក​ដួងចិត្ត​របស់​ពួកគេ​ដោយ​សេរី​ ហើយ​គិត​អំពី [ អ្នកដទៃ ] ។ …ហើយ​ហេតុដូច្នោះហើយ… ខ្ញុំពុំ​ដែល​ធ្លាប់ទទួលបាន​ប្រាក់​មក​ពី​បុណ្យគ្រីស្ទ​ម៉ាស​ឡើយ ខ្ញុំ​ជឿ​ថា វា​​ល្អ​ដល់ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​បាន​ល្អ ហើយខ្ញុំ​និយាយ​ថា ព្រះប្រទានពរ ! » (A Christmas Carol [ឆ្នាំ ១៨៥៨], ៥–៦) ។

ក្នុង​នាមជា​ឪពុក ឥឡូវជា​ជីតា ខ្ញុំ​បាន​នឹកចាំ​ពី​បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស​ដ៏អស្ចារ្យ ពេល​ខ្ញុំ​បាន​មើល​កូនៗ​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ឥឡូវ​កូនៗ​របស់ពួកគេ ប្រារព្ធ​អំពី​ការប្រសូត​របស់​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយ​រីករាយ​នឹង​ជួបជុំ​គ្នា​ជា​ការ​ជួបជុំ​ក្រុមគ្រួសារ​របស់​យើង ។ ខ្ញុំ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​អ្នកបាន​មើលឃើញ ដូច​ខ្ញុំ​បានមើល​ឃើញនូវ​អំណរ និង​​​ចិត្ត​បរិសុទ្ធ​​​ដែល​កូនៗ​ទន្ទឹង​ចាំ​ ហើយ​រីករាយ​ក្នុងបុណ្យ​ដ៏ពិសេស​នេះ ។ ការ​មើលឃើញ​អំណរ​របស់ពួកគេ បានរំឭក​ដល់​យើង​ម្នាក់ៗ​អំពី​ភាព​រីករាយ​នៃ​បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស​ដែលបានកន្លង​ផុត​ទៅជាច្រើននោះ ។ ឌីកគិន បាន​សង្កេត​ម្ដងទៀត​ថា « វា​ល្អ​ដើម្បីធ្វើជាកុមារ​តូចៗ​ពេលខ្លះ ហើយ​គ្មានអ្វីប្រសើរ​ជាង​បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស​ឡើយ នៅពេល​ដែល​ព្រះ​កុមារ​ផ្ទាល់ គឺជា​អង្គ​បង្កើត​ដ៏​មហិទ្ធិឬទ្ធិ » (A Christmas Carol, ទំព័រ ៦៧) ។

ខ្ញុំ​បាន​កើត​នៅជិត​នឹង​រដ្ឋ ឡូស អាន់ជើរឡេស ជាកន្លែង​ដែល​គេហដ្ឋាន​របស់​យើង​ត្រូវ​បាន​ហ៊ុំទ័ព្ធ​ទៅដោយ​ចម្ការ​ក្រូច ។ នៅល្ងាច​នៃ​បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស​ម្ដងៗ ឪពុក​ម្ដាយ​របស់ខ្ញុំ​បានអញ្ជើញគ្រួសារ មិត្តភក្ដិ និង​អ្នកជិត​ខាងមក​ផ្ទះ​របស់​យើង​​​ច្រៀង​ចម្រៀង​បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស ហើយ​ទទួលទាន​អាហារ ។ វា​គឺជា​ទំនៀមទំលាប់​ដ៏​អស្ចារ្យ​មួយ​សម្រាប់​យើង​ទាំងអស់គ្នា ហើយ​ការ​ច្រៀង​ហាក់ដូចជា​បន្ដ​ទៅ​យ៉ាង​យូរ ។ យើង​ដែលជា​កូនៗ​នឹង​ច្រៀង​​យ៉ាងយូរ​តាមដែល​យើង​មានអារម្មណ៍​ថា​ត្រូវ​ច្រៀង បន្ទាប់មក​យើង​នឹង​គេច​ទៅ​លេង​នៅក្នុង​ចម្ការ​ក្រូច ។

ភរិយា​របស់ខ្ញុំ ខាស៊ី និង ខ្ញុំ​ក៏​បាន​មានគ្រួសារ​របស់យើង​នៅ​រដ្ឋ​កាលីហ្វូញ៉ា​ភាគ​ខាង​ត្បូង​ផងដែរ នៅជិត​នឹង​ឆ្នេរ​សមុទ្រ ។ គ្រីស្ទម៉ាស​នៅទីនោះ ត្រូវបាន​ចាត់​ទុក​ដូចជា​ដើម​ដូង​ដែល​រេរាំ​តាម​ខ្យល់​ជំនោរ ។ ជារៀងរាល់​ឆ្នាំ កូនៗ​របស់​យើង​ទន្ទឹង​ចាំ​​ចុះ​ទៅ​កំពង់ផែ​ដើម្បី​មើល​ការ​បណ្ដែត​ប្រទីប​​បុណ្យ​គ្រីស្ទម៉ាស​ប្រចាំ​ឆ្នាំ ។ មានប្រទីប​​ស្អាតៗ​រាប់រយ បំភ្លឺ​ដោយពន្លឺ​គ្រប់ពណ៌​ចម្រុះ បណ្ដែត​នៅជុំវិញ​​​​ផែ​នៅពេល​ដែល​យើង​មើល​ដោយ​ស្ងើច​អស្ចារ្យ ។

ឥឡូវ យើង​រស់នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​សលត៍ លេក ខាស៊ី និង​ខ្ញុំ​បាន​បង្កើត​ទំនៀមទំលាប់​មួយ​ក្នុង​ការ​នាំ​កូនៗ និង​ចៅៗ​របស់​យើង​កន្លែង​ផលិតកម្ម​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​សម្ដែង ចម្រៀង​បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស​មួយ ។ជា​រៀងរាល់​ឆ្នាំ នៅពេល​យើង​មើល​ អ៊ីប៊ែនណេហ្សឺ ស្ក្រូហ្គ ឆ្លង​កាត់​ការ​ផ្លាស់ប្រែ​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​គាត់​ពីមនុស្ស​មិនរាប់រកអ្នកដទៃដែល​គ្មាន​ចិត្ត​ មក​ជា​អ្នក​ជិត​ខាង​ដ៏រីករាយ​ម្នាក់​ដែល​មានពេញ​ដោយ​ក្ដីអំណរ​បុណ្យគ្រីស្ទ​ម៉ាស នោះ​យើង​មានអារម្មណ៍​ថាចង់​​ផ្លាស់ប្ដូរ​​ឥរិយាបទ​ដែល​យើង​មានដូចជា​​ ស្ក្រូហ្គ នៅក្នុង​ខ្លួន​យើង​ ។ យើង​មានអារម្មណ៍​បំផុស​គំនិត​ឲ្យ​ធ្វើ​បាន​ល្អ​ប្រសើរ​បន្ដិច ដើម្បីធ្វើតាម​គំរូនៃ​សេចក្ដី​សប្បុរស​​​របស់​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​​ចំពោះ​មនុស្សគ្រប់រូប ។

អារម្មណ៍នៃ​រដូវបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស​ដែលធ្វើ​ឲ្យ​មានការ​ផ្លាស់ប្រែ ត្រូវ​បានចាក់ឬស​នៅក្នុង​ព្រះចេស្ដា​ប្រោសលោះ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​ដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរ​ជីវិត​របស់​យើង​ឲ្យ​កាន់តែ​ល្អ​ប្រសើរ ។ ដំណើរ​រឿង​ជាទីស្រឡាញ់​នៃ​ការប្រសូត​របស់ព្រះរាជបុត្រា​នៃព្រះ​ដែល​បាន​កើតឡើងជាង​ពីរពាន់​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ​នៅក្នុង​ភូមិ​បេថ្លេហិម ត្រូវ​បានកត់ត្រា​នៅក្នុង​គម្ពីរ​លូកា ៖

« នៅ​គ្រា​នោះ សេសារ-អូគូស្ទ បាន​ចេញ​ព្រះរាជឱង្ការ​១​ច្បាប់ ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ដែល​នៅ​ផែនដីបាន​ចុះ​បញ្ចី ។ …

« មនុស្ស​ទាំង​អស់​ក៏​ទៅ​ឯ​ស្រុក​កំណើត​រៀង​ខ្លួន ដើម្បី​ចុះ​បញ្ជី

« ឯ​យ៉ូសែប​ គាត់​ក៏​ចេញ​ពី​ណាសារ៉ែត ស្រុក​កាលីឡេ ឡើងទៅ​ស្រុក​យូដា ដល់​ក្រុង​របស់​ហ្លួង​ដាវីឌ ដែល​ឈ្មោះ​ថា បេថ្លេហិម  …

« ដើម្បី​នឹង​ចុះ​បញ្ជី​ជា​មួយ​នឹង​ម៉ារា ដែល​បាន​បំរុង​ទុក​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ប្រពន្ធ​គាត់ ដែល​នាង​មាន​គភ៌​នោះ

« កាល​កំពុង​តែ​នៅ​ទី​នោះ វេលា​ដែល​នាង​ត្រូវ​ប្រសូត​ក៏​មក​ដល់

« ហើយ​នាង​ប្រសូត​បាន​បុត្រា​ជា​ចំបង​មក រួច​រុំ​នឹង​សំពត់​ផ្តេក​ក្នុង​ស្នូក ពី​ព្រោះ​ក្នុង​ផ្ទះ​សំណាក់​គ្មាន​កន្លែង​ណា​នៅ​ទេ។

«​រីឯ​នៅ​ស្រុក​នោះ​ឯង មាន​ពួក​អ្នក​គង្វាលដែល​ចាំ​យាមរក្សា​ហ្វូង​ចៀម​របស់ខ្លួន​នៅ​ឯវាល​ក្នុង​វេលាយប់ ។

«​នោះ​មើល មាន​ទេវតា​នៃ​ព្រះអម្ចាស់​មក​ឈរ​ជិត​គេ ឯ​សិរី​ល្អ​របស់​ទ្រង់​ក៏​ភ្លឺ​ឆ្វាត់ជុំវិញ ហើយ​គេ​មាន​សេចក្តី​ភ័យ​ខ្លាច​ជា​ខ្លាំង ។

«​តែ​ទេវតា​ប្រាប់​ថា កុំ​ខ្លាច​អី មើល ខ្ញុំ​មក​ប្រាប់​ដំណឹង​ល្អ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ពី​សេចក្តី​អំណរ​យ៉ាង​អស្ចារ្យ ដែល​សម្រាប់​បណ្តាជន​ទាំង​អស់​គ្នា ។

«​ដ្បិត​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ មាន​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​មួយ​អង្គប្រសូត​ដល់​អ្នករាល់គ្នា​ក្នុង​ក្រុង​ហ្លួង​ដាវីឌ គឺ​ជាព្រះគ្រីស្ទ​ដ៏​ជា​ព្រះអម្ចាស់ ។

«​ហើយ​នេះ​ជា​ទី​សំគាល់​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឃើញ​ព្រះឱរស​មួយ​រុំ​នឹង​សំពត់​ផ្តេក​នៅ​ក្នុង​ស្នូក ។

«​នោះ​ស្រាប់តែ​មាន​ពួក​ពល​បរិវារកកកុញ​ស្ថានសួគ៌មក​នៅ​ជាមួយ​នឹង​ទេវតា​នោះ ក៏​ពោលសរសើរ​ដល់​ព្រះថា

« សួស្ដីដល់ព្រះ​នៅ​ស្ថានដ៏ខ្ពស់បំផុត ហើយ​សេចក្ដីសុខសាន្ត​នៅ​ផែនដី​ នៅ​កណ្ដាល​មនុស្ស ដែល​ជាទី​គាត់​ព្រះហឫទ័យ​ដល់​ទ្រង់ » (លូកា ២:១, ៣–១៤) ។

ទេវតាបាន​ដឹង​​អំពី​ភាពភ័យ​ខ្លា​ច​របស់​ពួក​អ្នកគង្វាល នៅពេល​ទ្រង់​បង្ហាញ​កាយ​ដល់ពួកគេ ដោយ​ប្រាប់ពួកគេ​ថា « កុំ​ខ្លាច​ឡើយ » ។ សិរីល្អ​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់ព្រះ ដែល​បាន​បញ្ចេញ​រស្មី​មក​ពី​សារទូត​សួគ៌ា​ដោយ​ពុំ​បាន​រំពឹងទុក​នោះ ពិតជា​ធ្វើ​ឲ្យ​ដួងចិត្ត​របស់ពួកគេ​ភ័យ​ខ្លាច​ណាស់ ។ ប៉ុន្តែ​ដំណឹងល្អ​ដែលទេវតា​បាន​នាំ​មកចែកចាយ​នោះ គឺ​គ្មានអ្វី​គួរ​ឲ្យភ័យ​ខ្លាច​ទេ ។ ​ទ្រង់​បាន​មក​ប្រកាស​អំពីអព្ភូតហេតុ​មួយ ដើម្បី​នាំ​ដំណឹងល្អ​ដ៏​សំខាន់ ប្រាប់​ដល់ពួកគេ​ថា ការ​ប្រោសលោះ​មនុស្ស​លោក​ពិត​ជា​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ឡើង​ហើយ ។ គ្មានសារលិខិត​ណា​​ផ្សេង​ទៀត​ពីមុន ឬ​បន្ទាប់ពីនោះ នាំ​មក​នូវ​ការ​​​​ស្វាគមន៍​ដ៏​រីករាយ​ជាង​នោះទេ ។ បុត្រ​សំណព្វ​តែ​មួយគត់​របស់ព្រះបិតា បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ដំណើរ​ជីវិត​រមែង​ស្លាប់​របស់ទ្រង់ ៖ « ដ្បិត​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ មាន​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​១​អង្គ ប្រសូត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ក្រុង​ហ្លួង​ដាវីឌ គឺ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ​ដ៏​ជា​ព្រះអម្ចាស់ » ។ ទាំង​នេះ គឺជា​ដំណឹងល្អ​ដ៏ពិត​នៃ​អំណរ​ដ៏​មហិមា ។

យើង​ម្នាក់ៗ​ជួប​នឹង​ព្រឹត្តការណ៍​ជាច្រើន​ក្នុងជីវិត​យើង ពេល​អំណរ​ដ៏មហិមា​ដែល​ទេវតា​បានសន្យា អាច​ហាក់ដូចជា​មិនអាច​ទទួល​យកបាន ។ យើង​ទាំងអស់គ្នា ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​ភាព​ទន់ខ្សោយ​ និងការ​លំបាក​នៃជីវិត--​ជំងឺ ការបរាជ័យ បញ្ហា ការខកចិត្ត និង​ទីបំផុត គឺ​សេចក្ដីស្លាប់ ។ ទន្ទឹម​នឹង​ពេល​ដែល​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ត្រូវ​បាន​ប្រទានពរ​ឲ្យ​រស់​ដោយ​មាន​សុវត្ថិភាព​ខាង​រូប​កាយ ក៏​មាន​អ្នកផ្សេងទៀត​ពុំមាន​សព្វ​ថ្ងៃនេះ​ដែរ ។ មនុស្សជាច្រើន​បានជួប​នឹង​ការលំបាក​ដ៏ធំ​ក្នុងការ​បំពេញ​តាម​តម្រូវការ​នៃ​ជីវិត និង​រូបកាយ និងសតិអារម្មណ៍ ។

ប៉ុន្តែ មិនថា​ការលំបាក​ក្នុងជីវិត​មានយ៉ាងណាទេ សារលិខិត​របស់ព្រះអម្ចាស់​ចំពោះ​យើង​ម្នាក់ៗ គឺ​នៅថ្ងៃនេះដូចគ្នា​នឹង​ថ្ងៃ​ដែលពួក​អ្នកគង្វាល​បាន​ទន្ទឹង​ចាំ​មើល​កាល​ពី​ពីរពាន់​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅផងដែរ ៖ « ចូរ​កុំ​ខ្លាច​ឡើយ » ។ ប្រហែលជា​ពាក្យ​បង្គាប់​របស់​ទេវតា​ថា​កុំ​ខ្លាច​ឡើយ មាន​ជាប់ទាក់ទង​នឹង​យើង​យ៉ាង​ខ្លាំង​សព្វថ្ងៃនេះ ជាង​​គ្រា​ដែលទ្រង់​​​រម្ងាប់​ភាពភ័យខ្លាច​របស់ពួក​អ្នកគង្វាលនា​​រាត្រី​បុណ្យ​គ្រីស្ទម៉ាស​ដំបូង​នោះ ។ តើ​ទ្រង់អាច​នឹង​ចង់​មាន​ន័យ​ប្រាប់​យើង​ឲ្យ​យល់ថា ដោយសារ​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទើប​ភាពភ័យ​ខ្លាច​នឹង​គ្មានជ័យជំនះ​ផងដែរ​ឬ ? ដើម្បី​ពង្រឹង​ដល់​យើង​ថា ចុង​បញ្ចប់​នៃ​ភាពភ័យខ្លាច​ គឺ​ពុំត្រូវ​បាន​ដោះសារ​ឡើយ ? ដើម្បី​រំឭ​ក​យើង​ថា គ្មានបញ្ហា​នៅលើ​ផែនដី​ណា នឹង​មានជា​រៀងរហូត ដែលគ្មានគ្នា​យើងណា​ម្នាក់​ពុំ​អាច​ទទួលការ​ប្រោសលោះ​នោះឡើយ ?

អំណោយ​ដ៏​ផ្អែម​ល្ហែម​បំផុត​ដែលបាន​ប្រទាន​នៅ​បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស នឹង​ជា​អំណោយ​មួយដែល​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​ផ្ទាល់​បាន​ប្រទាន​ដល់​យើង​ជានិច្ច​នោះគឺ ៖ ភាព​សុខសាន្ដ​ដ៏​ឥតខ្ចោះ​របស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់​មានបន្ទូល​ដូចនេះ ៖ « ខ្ញុំ​ទុក​សេចក្តី​សុខ​នៅ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត​របស់​ខ្ញុំ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ដែល​ខ្ញុំ​ឲ្យ នោះ​មិន​មែន​ដូច​ជា​លោកីយ៍​ឲ្យ​ទេ ។ កុំ​ឲ្យ​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថប់​បារម្ភ ឬ​ភ័យ​ឡើយ » ( យ៉ូហាន ១៤:២៧) ។ ទោះបីជា​នៅក្នុងពិភពលោក​មួយ​ដែល​ភាព​សុខសាន្ដ​ហាក់ដូច​ជា​នៅ​ដ៏​សែន​ឆ្ងាយ​ក្ដី ក៏​អំណោយ​នៃភាព​សុខសាន្ដ​របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ អាច​មាននៅក្នុង​ដួងចិត្ត​យើង មិនថា​ស្ថានភាព​របស់យើង​ជា​យ៉ាង​ណាទេ ។ ប្រសិនបើ​យើង​ទទួលយក​ការ​អញ្ជើញ​របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​ឲ្យ​ដើរ​តាម​ទ្រង់ នោះ​ភាពភ័យ​ខ្លាច​នឹង​រលាយបាត់ទៅ​ជា​រៀងរហូត ។ អនាគត​របស់​យើង​នឹង​មានសុវត្ថិភាព ។ ទាំងនេះ​ជា « ដំណឹងល្អ​ដល់​អ្នករាល់គ្នាពី​សេចក្ដី​អំណរ​យ៉ាង​អស្ចារ្យដែល​សម្រាប់បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​​គ្នា » ។ ព្យាការី អេសាយ បាន​រំឭក​យើង​ថា ​« កុំ​ឲ្យ​ភ័យ​ខ្លាច​ឡើយ ដ្បិត​យើង​នៅ​ជា​មួយ​នឹងឯង កុំ​ឲ្យ​ស្រយុត​ចិត្ត​ឲ្យ​សោះ ពី​ព្រោះ​យើង​ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង ៖ យើង​នឹង​ចម្រើន​កម្លាំង​ដល់​ឯង អើ យើង​នឹង​ជួយ​ឯង … យើង​នឹង​ទ្រ​ឯង ដោយ​ដៃ​ស្ដាំ​ដ៏​សុចរិត​របស់យើង » ( អេសាយ ៤១:១០ ) ។

ដោយ​សារ​តែ​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​បាន​ប្រសូត​មក​តាំងពី​ពីរពាន់​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ​នៅភូមិ​បេថ្លេហិម ទើប​​មានក្ដីសង្ឃឹម--​អ្វីៗ​ដ៏​ច្រើន​សន្ធឹកទៀត ។ មានការ​ប្រោសលោះ ការ​រំដោះ ជ័យជំនះ និង​ជោគជ័យ ។ « កំហុស​នឹង​បរាជ័យ ភាព​ត្រឹម​ត្រូវ​​នឹង​មានជ័យ​ជំនះ » (« I Heard the Bells on Christmas Day, » Hymns, លេខ ២១៤) ។ វា​ពុំ​គួរ​ភ្ញាក់ផ្អើល​ទេ ដែល​ក្រុមចម្រៀង​ពួកទេវតា​បាន​លេច​មក​ភ្លាមៗ​នោះ ជា​ការ​គូសបញ្ជាក់​ពីស្ថានសួគ៌​ដល់​ការ​ប្រកាស​របស់ទេវតា​អំពី​ការ​ប្រសូត្រ​របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដោយច្រៀងបទ « សួស្តី​ដល់​ព្រះ​នៅ​ស្ថាន​ដ៏​ខ្ពស់​បំផុត ហើយ​សេចក្តី​សុខសាន្ត​នៅ​ផែនដី នៅ​កណ្តាល​មនុស្ស ដែល​ជា​ទី​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​ដល់​ទ្រង់ » ។ គ្មានសារលិខិតណា​ដែល​អាច​មានការអះអាង​ខ្លាំង​ជាង​នេះទេ ។ គ្មាន​សារលិខិត​ណា​ដែល​មាននៅ​កណ្តាល​មនុស្ស ដែល​ជា​ទី​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​ដល់​ទ្រង់ខ្លាំង​ជាង​នេះ​ទេ ។

សូម​ឲ្យ​រដូវ​នេះ​ជា​ក្ដីសុខសាន្ដ និង​អំណរចំពោះ​យើង​ទាំងអស់គ្នា « ដ្បិត​នៅ​ថ្ងៃ​ [នេះ] មាន​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​១​អង្គ ប្រសូត​ដល់ [យើង] ​នៅ​ក្រុង​ហ្លួង​ដាវីឌ គឺ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ​ដ៏​ជា​ព្រះអម្ចាស់ » ។ ក្នុង​ព្រះនាម​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។