Wpierw staraj się uzyskać słowo moje

R. Kelly Haws

Zastępca administratora, seminaria i instytuty religii

Przekaz satelitarny dla seminariów i instytutów religii•4sierpnia 2015

Wprowadzenie

Jestem wdzięczny, że mogę tu być. Podobnie jak wy, kocham tę pracę, której jesteśmy częścią.

Przygotowując się do dzisiejszego wystąpienia, przeczytałem to przemówienie mojej rodzinie i poprosiłem o uwagi… — prawie wszystkie okazały się pomocne. Uwaga, o której obawiam się mówić głośno — i jestem pewien, że nigdy nie doświadczycie jej na zajęciach — była taka, że Annie, nasza dwunastolatka, zasnęła w połowie mojego czytania. Tak więc zarówno ona, jak i ja mamy nadzieję, że ta wersja jest lepsza!

Przez ostatnie dwa lata Brat Webb zachęcał nas, abyśmy pomagali studentom w uzyskaniu doświadczenia związanego z czytaniem pism świętych, które pogłębi ich wiarę w Zbawiciela¹. W ciągu ostatniego roku więcej studentów czytało pisma święte niż miało to miejsce kiedykolwiek wcześniej. Spędzili oni ponad 9 milionów godzin² na osobistym studiowaniu pism świętych. Dziękuję za wasze wysiłki!

Dzisiaj chcemy ponowić to zaproszenie. Czy pomożecie wszystkim uczniom seminarium i studentom instytutu, aby studiowanie pism świętych każdego dnia stało się dla nich znaczącym doświadczeniem? Choć na pewno natraficie na takie części Starego Testamentu, które będą trudne do przeczytania i zrozumienia przez waszych uczniów, głęboko wierzę w to, że nie musimy skradać się i „szeptać [treści Starego Testamentu] do [ich] uszu”³.

Brat Webb zachęcał nas również, abyśmy omówili, „w jaki sposób możemy jeszcze bardziej skoncentrować się na nauczanych przez nas pismach świętych”⁴. Zadał nam kilka pytań na temat tego, jaką rolę odgrywają pisma święte w naszym nauczaniu. Wielu z was dokładnie rozważyło te pytania. Dziękuję wam! Dzisiaj pomówmy przez chwilę o roli, jaką pisma święte odgrywają w naszych przygotowaniach do nauczania.

W maju 1829 r. Józef i Emma Smithowie mieszkali w Harmony w stanie Pensylwania. Hyrum Smith przybył w odwiedziny i miał nadzieję, że dowie się więcej o swojej roli w dziele nabierającego rozmachu Przywrócenia. Prorok zapytał Pana i otrzymał przypomnienie, że „słowo jest szybkie i potężne, ostrzejsze nad dwusieczny miecz”⁵. Następnie Zbawiciel nauczał Hyruma, oraz nas, odnośnie do zasady i priorytetu, gdy ustanowił ważną dla nauczycieli kolejność: „Nie dąż do głoszenia mego słowa, lecz wpierw staraj się uzyskać słowo moje, a wówczas rozwiąże się język twój; wtedy, jeśli zapragniesz, będziesz miał Ducha mojego i słowo moje, moc Boga do przekonywania ludzi”⁶.

Uzyskaj słowo: musi ono najpierw w nas pałać

Nasze wysiłki związane z nauczaniem nie zaczynają się od przygotowania lekcji, rozważenia sposobu przedstawienia treści czy przejrzenia programu nauczania. Nasze wysiłki zaczynają się ad fontes, czyli „przy fontannach”⁷. Nie ma lepszego przygotowania do nauczania niż — jak to powiedział Prezydent Marion G. Romney — picie wody ze źródła w miejscu, w którym wytryskuje ona z ziemi⁸. Jeśli chcemy nauczać pism świętych z mocą i jeśli chcemy, aby nasi studenci poczuli prawdę oraz znaczenie fragmentu, musimy zacząć od pełnego świeżości, osobistego podekscytowania wewnątrz nas samych⁹.

Prezydent Romney radził: „Aby zostać efektywnymi nauczycielami ewangelii […] musimy pracować i studiować […], aż nauki [Pana] staną się naszymi naukami. Wtedy będziemy przygotowani, by przemawiać z mocą i przekonaniem. Jeśli zdecydujemy się na jakąś inną ścieżkę przygotowania, […] będziemy nauczać własnych idei lub idei innych ludzi [co nie gwarantuje nam sukcesu]”¹⁰.

Uzyskaj słowo: czego szukać podczas naszego studiowania

Ponieważ dążymy do uzyskania słowa w taki sposób, aby pisma pałały w naszych sercach, wspomnę o dwóch prostych pomysłach, które powinny być normą w naszych dążeniach.

Po pierwsze: wśród prawd panuje hierarchia, więc dążenie do jej poznania pobłogosławi zarówno nas, jak i naszych uczniów.

Po drugie: pisma święte zawierają powiązania, wzory i tematy¹¹, łącznie z symbolami i zapowiedziami, wśród których najważniejsze są te, które wskazują na Zbawiciela.

Hierarchia prawd

Starszy Neal A. Maxwell pisał o „arystokracji pośród prawd” i o tym, że niektóre prawdy są godne naszej lojalności, co sugeruje wierność i posłuszeństwo.

„Coś może być zarówno prawdziwe, jak i nieistotne […]. Musimy nie tylko odróżniać fakty od fikcji, ale wiedzieć, które fakty są godne lojalności […].

Ewangelia Jezusa skupia naszą uwagę, że wśród prawd panuje arystokracja; niektóre prawdy są proste i mają większe znaczenie dla wieczności niż inne!”¹².

Większość fragmentów z pism świętych zawiera pewną dozę szczegółów, a natchnione szczegóły rzucają światło na zasady¹³, które należy wyjaśnić¹⁴.

Powinniśmy być doskonałymi studentami zarówno co do szczegółów, jak i doktryny zawartej w pismach świętych. Ważne jest, aby zrozumieć, że szczegóły z pism świętych nauczane bez doktryny i w oparciu o własne zrozumienie, są tylko informacjami. Takie nauczanie „nie zrobi nam krzywdy, jeśli będzie z nami Duch, ani nie pomoże nam, jeśli Go nie będzie”¹⁵. Z drugiej strony, nauczanie, które opiera się jedynie na osobistych historiach, przemyśleniach i uczuciach wynikających z dyskusji, ale niezawierające doktrynalnej istoty nauczania prawdy czy natchnienia, jest równie nieskuteczne. Nasi studenci mogą otrzymać to, co najlepsze, od tych nauczycieli, którzy są wspaniałymi studentami pism świętych i którzy rozumieją kluczową rolę Ducha Świętego¹⁶.

Słyszałem, że niektórzy wygłaszają „nabożne mowy”, którym brakuje wiedzy naukowej. Słyszałem też, że inni przemawiają w sposób naukowy, ale brakuje im ducha, który może nawracać. Osobno ani nabożne mowy, ani zwykła wiedza naukowa nie spełniają specyficznych wymagań edukacji religijnej. Brat Robert J. Matthews powiedział kiedyś, że „słowo ‘religia’ oznacza dosłownie ‘związać ponownie’. Jest ono powiązane ze słowem więzadło, które łączy mięśnie z kośćmi. Religia ma w założeniu łączyć wyznającą ją osobę z Bogiem oraz ze świętymi rzeczami”¹⁷. I to właśnie edukacja religijna powinna uczynić dla naszych studentów.

Szczegół z pism świętych często wskazuje na cenną prawdę. Kiedy nauczanej prawdzie towarzyszy świadectwo, zaprasza ono objawienie, a Duch Święty sprawia, że Zadośćuczynienie odnosi się do naszego życia¹⁸, co zwiększa nasze nawrócenie do Zbawiciela¹⁹ oraz nasze zobowiązanie, by postępować zgodnie z planem Ojca Niebieskiego.

Stary Testament oczywiście zawiera „dramatyczne historie, fascynujące zwyczaje i piękne formy literackie”²⁰. Ważne jest jednak, abyśmy pamiętali, a nauczając rozważali, że te szczegóły nie są celem danego fragmentu. Jesteśmy nauczani, że „pisma święte zostały spisane, aby zachować te zasady”²¹. Owe zasady ewangelii „stanowią główną treść oraz służą uzyskaniu objawień”²².

Ostatecznie nawet wśród zasad istnieje porządek, gdyż „podstawowe zasady naszej religii wywodzą się ze świadectwa Apostołów i Proroków o Jezusie Chrystusie”²³.

Oddzielenie szczegółów od zasad, jak też poznawanie istniejącej hierarchii, nawet pośród tych zasad, będzie zadaniem na całe życie. Jeśli będziemy nauczać wszystkich szczegółów historii i prawa, i jeśli będziemy nauczać o wszystkich wędrówkach Izraela, ale zapomnimy w Starym Testamencie o planie naszego Ojca Niebieskiego i Zadośćuczynieniu Zbawiciela²⁴, przestaniemy nauczać przesłania Starego Testamentu²⁵.

Paweł na pewno opisywał mnie i być może niektórych z naszych studentów, gdy powiedział, że „zasłona pozostaje nie odsłonięta [przy czytaniu starego przymierza]”. Następnie dał klucz do rozwiązania tego dylematu, gdy stwierdził, że „w Chrystusie zostaje ona usunięta”, a „gdy [serca] się do Pana nawrócą, zasłona zostaje zdjęta”²⁶.

Jeśli nasze nauczanie skupi się na Zbawicielu²⁷ i jeśli pomożemy w tym, by umysły i serca naszych uczniów zwróciły się do Niego, wtedy zasłona zostanie zdjęta, gdy będą czytali Stary Testament. A co być może jest ważniejsze, gdy nasi studenci starają się poszukiwać Zbawiciela podczas studiowania pism świętych, w tym czasie udzielana jest im lekcja i zaczną wypatrywać w swoim życiu Zbawiciela i wpływu Ojca Niebieskiego.

Przykład tej hierarchii

Pozwólcie, że podzielę się jedną sugestią, która pomoże nam w rozpoznawaniu prawdy w pismach świętych: Wybierzcie fragment, przeczytajcie go i zapytajcie siebie: „Jakie szczegóły znajdują się w tym fragmencie?”. Podkreślcie ludzi, miejsca, czas i fabułę. Spójrzcie w szerszym kontekście na dany fragment i podkreślcie wszystkie kontekstowe szczegóły, które możecie znaleźć. Jak sugeruje nasz podręcznik, zwróćcie uwagę na „naturalne przerwy”²⁸, podczas których zmienia się ton lub treść.

Ponownie spójrzcie na fragment i tym razem zapytajcie siebie: „Jakie są tam prawdy lub zasady, które można zastosować²⁹, a które, gdy zostaną zrozumiane, będą ‘prowadzić do posłuszeństwa’?”³⁰. Przestudiujcie szerszy kontekst doktrynalny w tym fragmencie. Oznaczcie każdą zasadę w inny sposób niż oznaczyliście szczegóły. Jeśli zasady są ukryte³¹, poświęćcie chwilę, aby je zapisać.

Na początku podjęcie tego świadomego wysiłku będzie trudne. Będzie wymagało koncentracji i czasu. Częścią błogosławieństwa płynącego z tej metody jest nieustanne zadawanie pytania: „Jakie szczegóły znajdują się w tym fragmencie i jakich zasad nas uczą?”.

Jak już powiedziałem, niektóre zasady są po prostu ważniejsze od innych; wnoszą one więcej natchnienia, życia i zbawienia, ponieważ wskazują na Zbawiciela. Spójrzcie jeszcze raz na dany fragment, tym razem przez inną soczewkę i zadajcie pytanie: „W jaki sposób ten fragment³² zwraca moją uwagę na Zbawiciela? Co takiego się w nim znajduje, co pogłębia zrozumienie, powoduje wdzięczność i sprawia, że polegamy na Nim i na planie Ojca Niebieskiego?”.

Na koniec starannie rozważcie to, co mówili współcześni prorocy, a co mogłoby pogłębić zrozumienie i natchnienie płynące z danego fragmentu.

Gdy zakończymy studiowanie w ten sposób i powrócimy do uczenia się zgodnego z programem, dodatkowe zrozumienie, sugestie i kierunek tam określony połączą się z przemyśleniami, natchnieniem i doświadczeniami płynącymi z pism świętych i słów proroków. Wtedy program nauczania potwierdzi, ulepszy i wzmocni nasze przygotowanie, aby głosić słowo z mocą.

Na przykład: gdy będziemy studiować w tym roku Księgę Rut możemy dostrzec historię o stracie i lojalności. Lub, biorąc pod uwagę tę hierarchię prawdy, możemy zauważyć, że Rut straciła męża, podróżowała do Betlejem³³ i tam spotkała Boaza. Możemy też zauważyć, że Boaz zaspakajał potrzeby Rut, dał jej chleb oraz polewkę³⁴, został jej orędownikiem u bram miasta³⁵, a następnie, jako krewny, co tłumaczy się dosłownie jako „wykupiciel”³⁶, wykupił Ruth³⁷, przyjął ją za żonę³⁸ i nie spoczął, dopóki nie mógł powiedzieć: „Wykonało się”³⁹. Wiedząc to, możemy zacząć odczuwać zamierzone świadectwo o miłości i odkupieniu, jak również podbudowanie i natchnienie płynące z faktu, że Wielki Wykupiciel⁴⁰ uczynił to samo dla nas.

To jest jeden prosty przykład, w jaki sposób możemy przeszukiwać pisma święte. Uważny nauczyciel pomoże następnie wszystkim studentom, aby mieli takie same doświadczenia, gdy będą stawać się duchowo samowystarczalni⁴¹.

Bracia i siostry, na każdej stronie pisma świętego podejmujemy decyzję, która wpływa na moc, z jaką nauczamy i uczymy się podczas zajęć. Jest ona następująca: Do jakich prawd skierujemy umysły, serca i wiarę naszych studentów? Ta decyzja wiele zmienia w tej części słowa, którą przyjmą do rozważania i życia⁴². Jeśli nie jesteśmy sumienni w tej kwestii i jeśli pozwolimy, aby ta mniejsza część prawdy miała „przeważający wpływ na nasze nauczanie”, wtedy, jak powiedział Prezydent Henry B. Eyring, „praktycznie zrezygnujemy z pomocy studentowi, by oparł się morzu mętnej wody”⁴³.

Powiązania, tematy i symbole

Oprócz poznawania tej hierarchii prawdy, kolejny prosty pomysł, który może pomóc nam uzyskać słowo, wynika z faktu, że pisma święte są przepełnione powiązaniami, tematami i symbolami. Pozwólcie, że przedstawię przykłady ze Starego Testamentu.

Powiązania

Starszy David A. Bednar wyjaśnił, że „powiązanie to związek lub więź między poglądami, ludźmi, rzeczami lub wydarzeniami”⁴⁴.

Powiązanie w Starym Testamencie, które możemy zauważyć, dotyczy historii o sukcesach i porażkach, które są opowiadanie jedna po drugiej. Kain i Abel, Józef i jego bracia, Jakub i Ezaw, Abigail i Nabal oraz wiele innych.

Prezydent Eyring zauważył ten klucz: „W opisie porażki ukryty jest sposób osiągnięcia sukcesu […]. Powtarzające się cykle duchowego upadku i powstania […] mogą być pełne nadziei i pouczające dla waszych studentów”⁴⁵.

Tematy

Starszy Bednar wyjaśnił też, że „tematy to dominujące, powtarzające się i jednoczące cechy lub idee, które jak istotne wątki przeplatają cały tekst”⁴⁶. Temat, który możemy zauważyć w tym roku, zawarty jest w wyrażeniu: „i poznacie, że Ja, Pan, jestem Bogiem waszym”⁴⁷.

Przez plagi poprzedzające uwolnienie, jak również przez późniejsze cuda, dzieci Izraela dowiadują się, że przez te rzeczy „[przekonają się], że Ja jestem Panem”⁴⁸.

Zabicie Goliata⁴⁹, uzdrowienie Naamana⁵⁰, Eliasz i prorocy Baala⁵¹ oraz święte i uroczyste doświadczenia Daniela z królem Nebukadnesarem⁵² zostały spisane z deklarowanym zamiarem, by „[dowiedziała] się cała ziemia, że Izrael ma Boga”⁵³.

W Księdze Psalmów⁵⁴, Księdze Izajasza⁵⁵ i Księdze Ezechiela⁵⁶, w 17 księgach Starego Testamentu, w ponad 80 miejscach, Jehowa powtarzał, podkreślał i zapewniał, że Izrael oraz my zobaczymy Go i Jego rękę w wydarzeniach i naukach Starego Testamentu, abyśmy wraz z naszymi dziećmi „poznali od wschodu słońca i od zachodu, że […] Ja jestem Pan i nie ma innego”⁵⁷.

Gdy na zajęciach instytutu będziemy studiować tematy nowych podstawowych kursów⁵⁸, pisma święte będą „splecione razem w taki sposób, że gdy [będziemy studiować] jedno z nich, [będziemy musieli] zajrzeć do drugiego”⁵⁹. Jeśli pisma same w sobie są podstawą tych lekcji, wtedy „zrosną się razem” i zaprowadzą studentów do zdobycia wiedzy o ich przymierzach⁶⁰. Starszy Bednar powiedział, że „proces poszukiwania i rozpoznawania tematów w pismach świętych prowadzi […] do wiecznych prawd, które zapraszają Ducha Świętego, by potwierdził je świadectwem. […] Ta metoda zdobywania żywej wody ze źródła pism świętych jest najbardziej pracochłonna i wymagająca; przynosi jednak największą satysfakcję”⁶¹. Wymaga ona od nas, nauczycieli, dużego zaangażowania⁶².

Symbole i zapowiedzi Chrystusa

Spośród wielu wzorów w Starym Testamencie⁶³, jeden szczególnie skupia naszą uwagę i zachęca do wysiłku. Jest nim, oczywiście, wyszukiwanie świadectw Ojca Niebieskiego o Zbawicielu. Starszy Bruce R. McConkie powiedział: „Jest to […] właściwe, aby wszędzie szukać podobieństw o Chrystusie i często używać ich, by umieścić Go i Jego prawo na szczycie naszych myśli”⁶⁴.

Rozpoczęcie listy symboli i zapowiedzi o Zbawicielu jest niczym liczenie kropli wody w rzece lub promieni światła w słoneczny dzień. Wszakże „wszystko, co Bóg objawił człowiekowi od początku świata, odnosi się do Chrystusa”⁶⁵.

Stworzenie⁶⁶, miedziany wąż⁶⁷, manna⁶⁸, wyzwolenie Izraela z niewoli egipskiej, dzięki krwi baranka, którą pomazano odrzwia⁶⁹ oraz całe prawo Mojżesza, z systemem ofiar i pamiątek, zostały świadomie i zdecydowanie wyznaczone jako „nasz przewodnik do Chrystusa”⁷⁰.

Gotowość Abrahama⁷¹ do poświęcenia Izaaka⁷², tytuły Melchizedeka⁷³, łącznie z „Księciem pokoju”⁷⁴, Józef ocalający braci, którzy go sprzedali⁷⁵ oraz uwolnienie przez Mojżesza⁷⁶ dzieci Izraela są obrazem „tego, który miał przyjść”⁷⁷.

Adam był bezgrzesznym człowiekiem⁷⁸, który będąc w ogrodzie dobrowolnie zdecydował⁷⁹ poświęcić swoje życie, abyśmy mogli przyjść na świat⁸⁰.

Król „zamierzał ustanowić Daniela nad całym królestwem, gdyż był w nim nadzwyczajny duch”⁸¹. „Satrapowie i ministrowie”⁸², którzy dzierżyli stanowiska i nienawidzili Daniela, szukali […] pozoru do skargi przeciwko niemu […], lecz nie mogli znaleźć”⁸³. Wtedy ci niegodziwi mężczyźni zebrali się wspólnie i naradzali”⁸⁴, a w międzyczasie Daniel udał się w zwyczajowe miejsce⁸⁵ i tam się modlił⁸⁶. Gdy król o tym usłyszał, „zastanawiał się nad tym, jakby Daniela ratować”⁸⁷. Gdy Daniel został posłany na pewną śmierć „przyniesiono jeden kamień i położono go na otworze jamy”⁸⁸. „Wstawszy bardzo rano o świcie poszedł król śpiesznie do lwiej jamy”⁸⁹, dowiedział się o obecności anioła⁹⁰, a „Daniela wyciągnięto z jamy, [i] nie znaleziono na nim żadnego uszkodzenia”⁹¹.

Alfred Edersheim powiedział, że „celem [Starego Testamentu] jest wskazywanie na Chrystusa […]. To nie tylko prawo będące przewodnikiem […], ani symbole zapowiadające [Go], ani proroctwa, które [Go] przepowiadały — cała historia Starego Testamentu jest przepełniona Chrystusem […]. Wynika stąd jedno: studiowanie go może być wystarczające lub przynosić korzyść tylko wtedy, gdy poznajemy Zbawiciela⁹².

Czy podczas waszych lekcji, a nawet w waszych domach i rodzinach, poświęcicie czas na to, aby zapytać studentów i dzieci, czego się nauczyli i w jaki sposób pomaga im to zrozumieć oraz polegać na Ojcu Niebieskim i Zbawicielu? Czy od pierwszego dnia zajęć będziecie nauczać waszych studentów, aby rozmyślnie szukali tych wspaniałych świadectw, które były świadomą intencją natchnionych autorów?

Podsumowanie

Bracia i siostry, pisma święte odgrywają niezastąpioną rolę w naszym nauczaniu, jak również w naszych przygotowaniach do nauczania! Pamiętajcie o ostrzeżeniu Prezydenta Romneya:

„Mamy zalecenie, abyśmy to, co otrzymujemy od Pana (pisma święte), przekazywali osobom, które nauczamy. Czasami [możemy] próbować przekazywać bez uprzedniego otrzymania […].

[Możemy chcieć] wyjść i nauczać, zanim [damy] Panu możliwość przygotowania [nas]”⁹³.

W tym duchu chciałbym dodać pewne pytania do tych, zadanych w zeszłym roku przez Brata Webba i zaprosić nas do ich rozważania, podczas naszych przygotowań do nauczania:

Czy moje przygotowanie do zajęć rozpoczyna się od przeszukania pism świętych?
Czy mam upodobanie⁹⁴ w pismach świętych, których dzisiaj nauczam i czy są one „[płonącym ogniem zamkniętym] w moich kościach”⁹⁵.
Czy rozumiem zarówno szczegóły, jak i doktrynę, które natchniony pisarz chciał, abym dostrzegł i zrozumiał?
Czy badałem słowa proroków, aby poznać ich przemyślenia, co oni podkreślają i ich świadectwo na temat tego fragmentu?
Czy w każdym przypadku szukałem i znalazłem sposoby, w jaki dany fragment świadczy o Zbawicielu i Jego Zadośćuczynieniu?⁹⁶

Oby w naszych klasach słowo było ostrzejsze nad dwusieczny miecz⁹⁷, ponieważ pisma święte będą w nas pałały! Obyśmy mieli determinację, aby odnajdować te szczegóły i doktryny, które są godne lojalności. Obyśmy pomogli naszym studentom nauczyć się odkrywania pięknych biblijnych świadectw o planie Ojca Niebieskiego i o Jego Umiłowanym Synu!⁹⁸

Dodaję moje świadectwo do waszego, szczególnie o tym, że miłość naszego Ojca Niebieskiego⁹⁹ objawia się i jest dostępna poprzez cudowne Zadośćuczynienie Jego Syna. Wyrażam też moją wdzięczność za wspaniały przywilej, że mogę być częścią cudownego Przywrócenia, które sprawia, że Jego imię „zawsze znane będzie na Ziemi”¹⁰⁰, w imię Jezusa Chrystusa, amen.

© 2015 Intellectual Reserve, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone. Zatwierdzenie wersji angielskiej: 6/15. Zatwierdzenie do tłumaczenia: 6/15. Tłumaczenie z: „First Seek to Obtain My Word”. Polish. PD10054335 166