Επουράνια δώρα
Μικρό αγόρι
Κανένα μικρό παιδί δεν προσδοκούσε τα Χριστούγεννα περισσότερο από εμένα. Τα αγαπούσα! Και οι γονείς μου ήταν αυθεντίες στο να μετατρέπουν το σπίτι μας σε μία ζεστή χειμωνιάτικη χώρα των θαυμάτων. Υπήρχαν οι στολισμοί, η μουσική, τα φώτα, οι λειχουδιές και φυσικά τα δώρα. Ω, πόσο προσδοκούσα τα δώρα. Κάθε χρόνο με πίστη έκανα μία λίστα ευχών με τις μεγαλύτερες επιθυμίες της καρδιάς μου.
Επειδή ζούσαμε σε ένα αγρόκτημα, κάθε πρωί των Χριστουγέννων προτού ανοίξουμε τα δώρα μας, φορούσαμε ζεστά ρούχα για να αψηφήσουμε τον παγωμένο χειμωνιάτικο καιρό και φροντίζαμε τα ζώα του αγροκτήματός μας. Τίποτα δεν ήταν καλύτερο από το να τελειώσουμε την εργασία μας και να σπεύσουμε μέσα για να βουτήξουμε στη μαγεία του πρωινού.
Μόλις είχα αρχίσει να μαθαίνω για αυτόν τον άνδρα, τον Ιησού Χριστό, του οποίου γιορτάζαμε το γενέθλιο.Αλλά φαινόταν μία αρκετά καλή συμφωνία. Ήταν το γενέθλιό Του, αλλά εμείς παίρναμε όλα τα δώρα. Ποιο παιδί δεν το αγαπούσε αυτό! Τα Χριστούγεννα ήταν όλα καλά.
Ευτυχώς, με την πάροδο του χρόνου, η κατανόησή μου για τον Σωτήρα μεγάλωνε -- για τη γέννηση και το γενέθλιό Του, τη ζωή και τα θαύματά Του, την Εξιλέωση και την Ανάστασή Του, αλλά περισσότερο το μεγαλείο και την ασύλληπτη αγάπη Του. Ναι, τα Χριστούγεννα ήταν όλα καλά, αλλά αυτό ήταν απλώς επειδή ο Ιησούς Χριστός ήταν στα πάντα καλός. Ή για να το πούμε καλύτερα, ο Ιησούς Χριστός ήταν στα πάντα θαυμάσιος!
Ιεραποστολική υπηρέτηση
Όπως πολλοί νέοι άνθρωποι, προσδοκούσα να υπηρετήσω μία ιεραποστολή με μεγάλη προσδοκία, αλλά τα πρώτα μου Χριστούγεννα μακριά από το σπίτι ήταν ένα μικρό σοκ. Κατά τους μήνες που έμεναν μέχρι τα 19α γενέθλιά μου, σχεδόν το μόνο που μπορούσα να σκεφθώ ήταν να πάω στην ιεραποστολή μου. Ήμουν νεότερος από τους περισσότερους συμμαθητές και τους φίλους μου και πολλοί από αυτούς είχαν φύγει για τις ιεραποστολές τους, αφήνοντάς με πίσω. Αισθανόμουν σαν να ήμουν έτοιμος να γίνω επίσης ιεραπόστολος.Το μόνο πράγμα που στεκόταν στον δρόμο μου ήταν τα γενέθλιά μου.
Ύστερα από αυτό που φαινόταν σαν αιωνιότητα, τελικά έφτασε ο καιρός και μπήκα στο Ι.Ε.Κ. Στις αρχές Δεκεμβρίου, βρέθηκα σε αεροπλάνο να πετώ για την ιεραποστολή μου στο Σαντιάγκο της Χιλής. Ήμουν επιτέλους στον δρόμο για να υπηρετήσω την ιεραποστολή μου, και αυτό που ήταν ακόμη πιο καλό, ήταν ότι τα Χριστούγεννα έρχονταν σύντομα. Ήμουν βέβαιος ότι ήμουν έτοιμος για την πιο ένδοξη εμπειρία της ζωής μου.
Όμως καθώς βγήκα από το αεροπλάνο, ανακάλυψα γρήγορα ότι τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά από ό,τι ήταν πίσω στο σπίτι στη Γιούτα. Ναι, τα Χριστούγεννα έρχονταν σύντομα, αλλά φαινόταν σαν να ήταν τα μέσα του καλοκαιριού. Πού ήταν το χιόνι; Πού ήταν οι μπότες και τα πανωφόρια;
Παρασύρθηκα γρήγορα από τις δυσκολίες του έργου. Υπέφερα από το jet lag και μερικές φορές αποκοιμιόμουν κατά τη διάρκεια των ραντεβού διδασκαλίας. Η κουλτούρα ήταν διαφορετική, η γλώσσα ήταν ένα μυστήριο --ασφαλώς δεν ακουγόταν σαν αυτήν που είχα μάθει στο Ι.Ε.Κ.-- και το φαγητό ήταν μοναδικό.Και μιλώντας για το φαγητό, ο συνάδελφός μου και εγώ πρέπει να είχαμε φάει κάτι χαλασμένο, επειδή και οι δύο αρρωστήσαμε πολύ. Στη συνέχεια, εκτός των άλλων, κατά τη διάρκεια μιας από τις πρώτες μου νύχτες στη Χιλή, βιώσαμε σεισμό.
Ήταν τα πρώτα μου Χριστούγεννα μακριά από το σπίτι και ήμουν υπερβολικά άρρωστος. Ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι σε μία άγνωστη χώρα, προσπαθώντας να καταλάβω μία γλώσσα που μπορούσα με δυσκολία να κατανοήσω, ζώντας με ένα άλλο άτομο που ακόμη ούτε καν γνώριζα.Περί αυτού επρόκειτο το ιεραποστολικό έργο και γιατί εγώ βιαζόμουν;
Ωστόσο παρ’ όλες αυτές τις δυσκολίες, άρχισα να αγαπώ τον λαό της Χιλής με όλη την καρδιά μου. Ήταν τόσο θαυμάσιοι και τόσο εύκολο να αγαπηθούν -- και πολλοί από αυτούς ανυπομονούσαν για το μήνυμα του Σωτήρος. Στον ωμό, πραγματικό κόσμο, όπου οι άνθρωποι ήταν απελπισμένοι για το μήνυμα για έναν Σωτήρα, με κάποιον τρόπο τα χριστουγεννιάτικα δένδρα και οι γεμισμένες κάλτσες δεν ήταν σχεδόν τόσο σημαντικά όσο ήταν πριν. Εάν ο Χριστός είχε αφήσει τον επουράνιο οίκο Του και ήλθε στη γη για να υποφέρει και να πεθάνει για εμάς, θα μπορούσα ασφαλώς να αφήσω το σπίτι μου και να ανεχθώ μερικές μικρές ταλαιπωρίες για να μοιρασθώ το υπέροχο μήνυμά Του.
Εκείνα τα Χριστούγεννα με δίδαξαν την καθαρή χαρά του να βοηθάς ανθρώπους να αποκτήσουν το μεγαλύτερο δώρο από όλα του Επουράνιου Πατέρα, το ένδοξο σχέδιό Του της ευδαιμονίας -- και η ευδαιμονία που ανακάλυψα, ήταν το μοναδικό πράγμα που όλοι ήθελαν περισσότερο, όχι μόνον την εποχή των Χριστουγέννων, αλλά πάντα.
Νέος χήρος και γάμος
Μερικά χρόνια μετά την ιεραποστολή μου, αντιμετώπισα μία νέα δυσκολία. Ήμουν στεναχωρημένος, κουρασμένος και πολύ μόνος.Μερικούς μήνες νωρίτερα, η σύζυγός μου που ήμασταν παντρεμένοι για λιγότερο από δύο χρόνια είχε αναπάντεχα σκοτωθεί σε ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, αφήνοντας εμένα και το 7 μηνών κοριτσάκι μας μόνους.
Ήμουν φοιτητής στο πανεπιστήμιο, μελετούσα, εργαζόμουν και αγωνιζόμουν να μάθω πώς να είμαι ο μοναδικός γονέας. Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν και ενώ οι άλλοι έφευγαν για να επιστρέψουν στο σπίτι τους και να είναι με την οικογένεια και τους αγαπημένους τους κατά τη διάρκεια των διακοπών, λόγω των εργασιακών δεσμεύσεων, έπρεπε να μείνω στο σχολείο.Αισθανόμουν μόνος και πολύ λυπημένος. Τα Χριστούγεννα ήλθαν και πέρασαν και ο χρόνος συνέχισε να περνά.
Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, καθώς τα Χριστούγεννα πλησίαζαν πάλι, ήμουν ακόμη εργένης. Λοιπόν, οι γραφές λένε ότι δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος (βλέπε Γένεση 2:18) και συμφωνούσα ολόψυχα. Χρειαζόμουν μία σύντροφο και το κοριτσάκι μου χρειαζόταν μία μητέρα.
Σκεφτόμουν: «Ίσως να μην είμαι ένας ιδανικός πιθανός σύζυγος, αλλά ποια γυναίκα δεν θα ήθελε ένα πραγματικό, ζωντανό κοριτσάκι για τα Χριστούγεννα; Όχι απλώς μία κούκλα -- αλλά την αληθινή;» Και ευτυχώς, εάν κάποια ήθελε το μωρό, λοιπόν, θα μπορούσα να είμαι μέρος του πακέτου.
Αισθανόμουν έλξη για μία νεαρή κυρία ονόματι Νάνσυ στην τάξη μου της βιολογίας, αλλά πλησίαζε το τέλος του εξαμήνου και ακόμη δεν είχα συγκεντρώσει αρκετό θάρρος για να της μιλήσω. Οι ουρανοί έπρεπε να ήταν με το μέρος μου, επειδή μία ημέρα, καθαρά από τύχη, συνέβη να βγαίνουμε από το εξεταστικό κέντρο ταυτοχρόνως. Αυτή ήταν η ευκαιρία μου. Άρχισα μία συζήτηση μαζί της και μετά αργότερα εκείνη τη νύκτα τηλεφώνησα στη Νάνσυ και της ζήτησα να βγούμε ραντεβού. Βγήκαμε ένα ραντεβού και μετά ένα άλλο και κατόπιν ένα άλλο. Ωστόσο, ήξερα ότι έρχονταν τα Χριστούγεννα και η Νάνσυ θα πήγαινε σπίτι. Τι θα μπορούσα να κάνω για να κρατήσω τη μικρή σπίθα ζωντανή και αυξανόμενη, η οποία μόλις άρχιζε να αναπτύσσεται μεταξύ μας;
Κατέληξα σε ένα σχέδιο. Με τη βοήθεια της αδελφής της Νάνσυς και του φίλου της, θα εξέπληττα μυστικά τη Νάνσυ με ένα δώρο για κάθε μία από τις 12 ημέρες που οδηγούσαν στα Χριστούγεννα.
Το σχέδιό μου λειτούργησε. Η Νάνσυ λάμβανε τα δώρα, αλλά δεν είχε καμία απολύτως ιδέα από ποιον ήταν. Έγινε ένα μυστήριο που ολόκληρη η οικογένειά της προσπαθούσε να επιλύσει. Η αδελφή της Νάνσυς και ο φίλος της υποσχέθηκαν ότι δεν θα αποκάλυπταν τη συμμετοχή τους. Ήταν αληθινά μια μυστική συνωμοσία -- όμως μία με αγνά κίνητρα.
Ωστόσο, μία νύκτα η οικογένεια ανακάλυψε ένα στοιχείο. Το κουδούνι χτύπησε, η οικογένεια έσπευσε στην πόρτα και πήρε το μάτι τους ένα αυτοκίνητο που έφευγε με ταχύτητα. Κατέγραψαν τον αριθμό της πινακίδας και την επόμενη ημέρα κάλεσαν το γραφείο αδειών οδήγησης για να μάθουν σε ποιον ανήκε το αυτοκίνητο. Ανακάλυψαν ότι ανήκε σε ένα μέλος της οικογενείας του φίλου της αδελφής της. Έμαθαν από ποιον ήταν τα δώρα. Η αδελφή της Νάνσυς και ο φίλος της παρουσιάσθηκαν και παραδέχθηκαν τη συμμετοχή στο σχέδιό μου. Μυστικά, χαιρόμουν που είχα αποκαλυφθεί, επειδή η Νάνσυ και εγώ μπορούσαμε να περάσουμε την ημέρα των Χριστουγέννων μαζί και από εκεί να συνεχίσουμε τα ραντεβού μας.
Και όπως ακριβώς είχα ελπίσει, η Νάνσυ ήθελε ένα ζωντανό κοριτσάκι για τα Χριστούγεννα. Αγάπησε την κόρη μου παρ’ όλο που δεν ήταν δική της. Και ευτυχώς ήμουν μέρος του πακέτου. Παντρευτήκαμε το επόμενο καλοκαίρι. Ήταν ένα από τα σπουδαιότερα δώρα που έλαβα ποτέ.
Βίωνα το μεγάλο σχέδιο της ευδαιμονίας του Επουράνιου Πατέρα. Είχα μία αιώνια οικογένεια και είχαμε επισφραγισθεί μαζί για πάντα. Το δώρο του αιώνιου γάμου και της οικογένειας είναι ένα δώρο που θα έχουν όλοι οι πιστοί, είτε σε αυτή τη ζωή είτε στην άλλη. Τι μεγαλύτερο δώρο θα μπορούσε να υπάρξει;
Καθώς σκεφτόμουν τις ημέρες της μοναξιάς και της λύπης μου, συνειδητοποίησα ότι ο Ιησούς Χριστός είχε κάποια στιγμή αισθανθεί εγκαταλελειμμένος και μόνος επίσης. Εκείνος, περισσότερο από κάθε άλλον, γνώριζε τον πόνο μου. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της εποχής της πιο μεγάλης μοναξιάς μου, δεν είχα ποτέ αισθανθεί εγκαταλελειμμένος από Εκείνον. Δεν ήταν μόνον ο Σωτήρας μου, ήταν ο αδελφός μου και ο καλύτερος φίλος μου.
Νέος πατέρας
Η μικρή μας οικογένεια άρχισε να μεγαλώνει και μερικά χρόνια μετά ήμουν και πάλι αντιμέτωπος με ένα άλλο μεγάλο άγχος. Καθώς τα Χριστούγεννα πλησίαζαν, η Νάνσυ και εγώ κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον και συνειδητοποιούσαμε ότι δεν είχαμε καθόλου χρήματα για να ξοδέψουμε σε χριστουγεννιάτικα δώρα για τα μικρά παιδιά μας εκείνον τον χρόνο.
Είχα πρόσφατα αποφοιτήσει από το κολλέγιο και ακόμη προσπαθούσαμε να σταθούμε στα πόδια μας. Αν και είχα καλή εργασία, έγινε σύντομα φανερό ότι το υψηλό κόστος διαβίωσης ήταν πέραν του προϋπολογισμού μας. Το μόνο πράγμα που ήταν προς όφελός μας ήταν ότι πληρώναμε δέκατα εις το ακέραιον. Αν και κανένας δεν ήξερε για τα δεινά μας, ο Επουράνιος Πατέρας και ο Σωτήρας γνώριζαν και άρχισαν να στέλνουν μικρά χριστουγεννιάτικα θαύματα.
Μία ημέρα το κουδούνι κτύπησε. Ήταν μία γειτόνισσα που κρατούσε ένα κουτί με παιγνίδια. Είπε: «Έχουμε καθαρίσει το σπίτι μας και βρήκαμε αυτά τα παιχνίδια που δεν τα θέλουν πια τα παιδιά μας. Αναρωτιόμαστε εάν θα άρεσαν στα παιδιά σας». Βεβαιότατα θα τους άρεσαν!
Μία άλλη ημέρα το κουδούνι ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά ήταν μερικά μέλη από τον τομέα μας. Στέκονταν εκεί με ένα κοριτσίστικο ποδήλατο. Είπαν: «Δεν χρειαζόμαστε αυτό το ποδήλατο πια και το φέραμε στην οικογένειά σας. Νομίζετε ότι η κόρη σας θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει;» Ήμασταν καταχαρούμενοι.
Λίγες εβδομάδες νωρίτερα ο μικρός γυιος μας είχε δηλώσει συμμετοχή σε έναν διαγωνισμό ζωγραφικής σε ένα τοπικό κατάστημα. Λάβαμε μία τηλεφωνική κλήση μία ημέρα με τα συναρπαστικά νέα ότι ήταν ο νικητής του διαγωνισμού. Είχε κερδίσει ένα βίντεο από μία δημοφιλή παιδική ταινία. Ήμασταν ενθουσιασμένοι!
Όλα αυτά τα μικρά θαύματα -- τα παιδιά μας θα είχαν μερικά χριστουγεννιάτικα δώρα εντέλει. Είχαμε πληρώσει τα δέκατά μας και ο Επουράνιος Πατέρας και ο Σωτήρας είχαν ανοίξει τους καταρράκτες του ουρανού, και είχαν εκχύσει τις ευλογίες Τους -- ακριβώς κάτω από την καπνοδόχο.
Συλλογίστηκα ότι ο μικρός Χριστός γεννήθηκε κάτω από πολύ ταπεινές συνθήκες, όμως άλλοι Τον βρήκαν και προσέφεραν πολύτιμα δώρα επίσης. Ως επίγειος πατέρας, ήθελα τόσο απεγνωσμένα να δώσω στα παιδιά μου όλα όσα μπορούσα.
Ο Επουράνιος Πατέρας μας αισθάνεται το ίδιο. Ωστόσο η αγάπη Του είναι τόσο τέλεια· επιθυμεί να μας δώσει όλα όσα έχει. Είναι ένα ασύλληπτο δώρο.
Συμπέρασμα
Αδελφοί και αδελφές, όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε αισθανθεί ή θα αισθανθούμε μόνοι, άρρωστοι, στεναχωρημένοι, πτωχοί ή μακριά από το σπίτι μας. Ευτυχώς έχουμε έναν Αιώνιο Πατέρα και έναν Σωτήρα που μας καταλαβαίνουν.Καθώς πηγαίνουμε σε Εκείνους, θα μας πάρουν από το χέρι και θα μας βοηθήσουν μέσα από κάθε δυσκολία.
Και αδελφοί και αδελφές, κάποια στιγμή θα γνωρίσουμε όλοι κάποιον άλλον που θα είναι μόνος, άρρωστος, στεναχωρημένος, πτωχός ή μακριά από το σπίτι. Ο Πατέρας μας και ο Σωτήρας μπορούν να μας κατευθύνουν να βοηθήσουμε άλλους και θα είναι προνόμιό μας να το κάνουμε.
Ως παιδί, σκεφτόμουν ότι τα Χριστούγεννα έρχονταν μόνο μία ημέρα τον χρόνο. Ως ενήλικος, τώρα συνειδητοποιώ ότι τα Χριστούγεννα είναι κάθε ημέρα. Λόγω της καλοσύνης του στοργικού μας Επουράνιου Πατέρα και του αγαπητού μας Σωτήρος, Ιησού Χριστού, είμαστε οι αποδέκτες συνεχούς ροής επουράνιων δώρων-- κάθε ημέρα. Επουράνια δώρα αναρίθμητα να αναφερθούν.
Η ευγνωμοσύνη μου για τον Πατέρα και τον Υιό είναι τόσο τεράστια και τόσο βαθιά, που όπως ο Αμμών της αρχαίας εποχής: «Δεν μπορώ να πω ούτε το ελαχιστότερο από αυτό που αισθάνομαι» (Άλμα 26:16).
Ναι, είναι το γενέθλιο του Ιησού Χριστού που γιορτάζουμε την εποχή των Χριστουγέννων, αλλά λόγω της καλοσύνης του Πατέρα και του Υιού, λαμβάνουμε ακόμη όλα τα δώρα. Δίδω μαρτυρία γι’ αυτό, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.