ថ្នាក់សិក្ខាសាលា ថ្នាក់វិទ្យាស្ថាន និងរឿងផ្សេងៗទៀតដែលដំណើរការ
ការចាក់ផ្សាយប្រចាំឆ្នាំ ២០២៣ សម្រាប់ថ្នាក់ ស.&វ
ថ្ងៃទី ២៧ ខែ មករា ឆ្នាំ ២០២៣
ប្រធាន ស្ទេវីន ជេ ឡាន់ ៖ ឱ ខ្ញុំមានអំណរណាស់ដែលត្រូវបានសុំឲ្យថ្លែងទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំទៅកាន់បងប្អូន ជាមនុស្សដែលខ្ញុំស្ងើចសរសើរយ៉ាងខ្លាំងនៅថ្ងៃនេះ ថែមទាំងត្រូវចែកចាយនៅចន្លោះគ្រូបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យទាំងពីររូបនេះ ដែលខ្ញុំបានស្គាល់នៅក្នុងសាសនាចក្រផងដែរ ។
ខ្ញុំបានចូលរួមការបង្រៀននាពេលថ្មីៗនេះដោយសាស្ត្រាចារ្យ អរស៊ើរ ប្រ៊ូកស៍ នៃសាកលវិទ្យាល័យហាវើដ ។ ហើយគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា « លោកដឹងទេ យើងដាក់សម្ពាធខ្លាំងពេកលើគ្រូបង្រៀនរបស់យើង យើងសុំឲ្យពួកគាត់ផ្លាស់ប្ដូរគន្លងនៃប្រវត្តិសាស្រ្តមនុស្សជាតិ » នេះ ។ គាត់មិនបានដឹងថា វាពិតប៉ុណ្ណានោះទេ ។ ប៉ុន្តែ ក្នុងករណីរបស់បងប្អូន យើងមិនព្រួយបារម្ភពីរឿងប្រវត្តិសាស្ត្រនោះទេ តែជារឿងអស់កល្បជានិច្ចវិញ ។ ដូចនេះ យើងរំពឹងច្រើនពីបងប្អូន ហើយសូមកោតសរសើរចំពោះបងប្អូន និងអ្វីៗដែលបងប្អូនធ្វើ ហើយយើងចង់បានលទ្ធផលទាំងនោះ ។
នៅលើកចុងក្រោយដែលខ្ញុំបាននិយាយក្នុងសន្និសីទទូទៅ ខ្ញុំថ្លែងពីការចង់ដាក់ដៃរបស់ខ្ញុំនៅលើស្មាអ្នកដែលត្រឡប់មកពីបេសកកម្មដ៏ស្មោះត្រង់ ហើយបង្ហាញពីអារម្មណ៍ក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំទៅក្នុងព្រលឹងរបស់គាត់ ។ ជាមួយនឹងការចាត់តាំងឲ្យនិយាយទៅកាន់បងប្អូននៅទីនេះ ខ្ញុំធ្វើដូចគ្នាដែរ—ថាខ្ញុំហាក់ដូចជាដាក់ដៃរបស់ខ្ញុំនៅលើស្មារបស់បងប្អូន ហើយមើលទៅកែវភ្នែកបងប្អូន ហើយបង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំទាក់ទងនឹងឱកាស និងឧបសគ្គនានារបស់បងប្អូន ។ មែនហើយ យើងមិនបាននៅជិតគ្នាបែបនោះទេ ប៉ុន្តែដោយដឹងពីអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំចំពោះបងប្អូន ហើយបើបងប្អូនដឹងពីអ្វីដែលខ្ញុំចង់ឮនោះគឺ តើបងប្អូនគិតអ្វីក្នុងចិត្តដែលខ្ញុំគួរតែដឹង ។
ខ្ញុំចេះដឹងដល់សព្វថ្ងៃនេះ ដោយសារខ្ញុំបានចូលរួមថ្នាក់សិក្ខាសាលាពេលព្រលឹមដែលបានបង្រៀនភាគច្រើននៅក្នុងថ្នាក់រៀនចល័តតូចមួយ ដែលនៅជាប់មហាវិទ្យាល័យរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា ។ គ្រូបង្រៀនរបស់យើងគឺជាស្ដ្រីផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿជនជាតិស៊ុយអែតមួយរូប ដែលជាភរិយារបស់សមាជិកនៃគណៈប៊ីស្សពរបស់យើង ហើយច្រើនឆ្នាំក្រោយមកគឺជាជីដូនវ័យចិតសិបមួយគូ—ពួកគាត់ទាំងបីមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបង្រៀន ដោយសារពួកគាត់មានអារម្មណ៍គារវភាពចំពោះការញែកចេញរបស់ពួកគាត់យ៉ាងខ្លាំង រហូតធ្វើឲ្យពួកគាត់ងាយនឹងភ្ញាក់មុនម៉ោង ៥:០០ ព្រឹក ហើយវាក៏ដោយសារការជឿស៊ប់យ៉ាងខ្លាំងរបស់ពួកគាត់ដល់សេចក្ដីពិតនៃការស្ដារឡើងវិញផងដែរ ។ ភាគច្រើននៃអ្វីដែលខ្ញុំដឹងអំពីដំណឹងល្អ—មែនហើយភាគច្រើនបំផុត—នៃអ្វីដែលខ្ញុំដឹងអំពីដំណឹងល្អ គឺដោយសារខ្ញុំបានរៀននៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលា ។ ហើយអ្វីថ្មីៗជាច្រើនដែលខ្ញុំកំពុងរៀនឥឡូវនេះ គឺគ្រាន់តែជាការរំឭកឡើងវិញនូវអ្វីដែលពួកគាត់បានព្យាយាមបង្រៀនខ្ញុំនៅពេលនោះតែប៉ុណ្ណោះ ។
ដូច្នេះ យើងសូមចាប់ផ្ដើមដោយពាក្យដ៏សំខាន់បំផុតមួយ ដែលខ្ញុំអាចថ្លែងបាន ៖ សូមអរគុណសម្រាប់អ្វីដែលបងប្អូនធ្វើ និងបងប្អូនផ្ទាល់ ។ សូមអរគុណសម្រាប់ឆន្ទៈរបស់បងប្អូនក្នុងការធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនេះ ដែលបានតម្រូវឲ្យផ្លាស់ប្ដូរកម្មវិធីសិក្សា ផែនការមេរៀន និងប្រតិទិនរបស់បងប្អូន ដើម្បីឲ្យស្របនឹងកម្មវិធី ចូរមកតាមខ្ញុំ ។ មនុស្សជាច្រើននៅក្នុងសាសនាចក្រនេះ មើលមិនឃើញពេញលេញពីអ្វីដែលបានតម្រូវពីបងប្អូននោះទេ ។ សូមអរគុណបងប្អូនសម្រាប់កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងបន្ថែមដែលតម្រូវឲ្យមាន ដើម្បីជះឥទ្ធិពលលើការផ្លាស់ប្ដូរនេះ ហើយខ្ញុំដឹងថាបងប្អូនកំពុងបន្តសម្រិតសម្រាំងកម្មវិធីសិក្សា ។ ការងាររបស់បងប្អូនបានចាប់ផ្តើមចេញផ្លែផ្កា ។
សំណេរមួយបានមកដល់ការិយាល័យរបស់យើង ដែលប្រាប់នូវរឿងទូទៅមួយ ។ សំណេរនោះមានខ្លឹមសារថា « ខ្ញុំនិយាយតាមត្រង់ ជាធម្មតាគ្រួសាររបស់ខ្ញុំមិនដែលមានរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារទេ ។ យើងមិនបានអានព្រះគម្ពីររបស់យើងញឹកញាប់នោះទេ ទោះដោយផ្ទាល់ខ្លួនយើង ឬជាគ្រួសារ ឬសិក្សាដំណឹងល្អជាមួយគ្នាក្ដី ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកយើងសកម្មនៅព្រះវិហារ ដូច្នេះថ្មីៗនេះ ចាប់តាំងពីខ្ញុំចូលរួមថ្នាក់សិក្ខាសាលាមក ខ្ញុំអាចចែកចាយអ្វីដែលខ្ញុំបានរៀនពីថ្នាក់សិក្ខាសាលាជាមួយគ្រួសារខ្ញុំ ។ ខ្ញុំជឿថា ថ្នាក់សិក្ខាសាលាកំពុងជួយជះឥទ្ធិពលដល់ខ្ញុំឲ្យអានព្រះគម្ពីររបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែក៏ជួយខ្ញុំឲ្យមានឥទ្ធិពលលើគ្រួសាររបស់ខ្ញុំផងដែរ » ។
មែនហើយ តើនោះមិនមែនជាសេចក្ដីសង្ឃឹមទេឬ ? ជំនួយគាំទ្ររបស់សាសនាចក្រ នឹងជួយពង្រឹងដល់ការផ្ដោតទៅលើគេហដ្ឋានក្នុងសាសនាចក្រ ។ ដំណើរការនោះគឺជាផ្នែកមួយនៃការស្ដារឡើងវិញជាបន្តបន្ទាប់ ហើយវាគឺជាពិធីការមួយដែលមានប្រសិទ្ធភាព ។ សាសនាចក្រខិតខំយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការព្យាយាមយល់ពីអ្វីដែលដំណើរការ និងអ្វីដែលមិនដំណើរការ ។ អ្នកពិតជាស្ថិតនៅក្នុងភាពវិលវល់នៃរឿងមួយចំនួនដែលយើងដឹងថា បង្កើតទំនាក់ទំនងយូរអង្វែងជាមួយព្រះអម្ចាស់ ។
ដូច្នេះ កាលដែលខ្ញុំដាក់ដៃរបស់ខ្ញុំនៅលើស្មារបស់បងប្អូន—ឬនៅជុំវិញករបស់បងប្អូន ដោយយោងទៅតាមកាលៈទេសៈ—តើខ្ញុំអាចគូសបញ្ជាក់ពីរឿងមួយចំនួន ដែលយើងដឹងថាមានប្រសិទ្ធភាព ដើម្បីឲ្យបងប្អូនអាចពឹងផ្អែកលើវាបាន ជារឿងដែលសំខាន់បំផុតនៅក្នុងការបង្រៀនរបស់បងប្អូនបានដែរទេ ? គេច្រើននិយាយថា គ្រឿងផ្សំដំបូងសម្រាប់ភាពជោគជ័យ គឺការមានវត្តមាន ។ ជាមធ្យម យុវវ័យដែលមកថ្នាក់សិក្ខាសាលានឹងទទួលបានលទ្ធផលដ៏ល្អប្រសើរពេញមួយជីវិត ។ ពួកគេទំនងជាកាន់តែចង់ទទួលបានអំណោយទានពិសិដ្ឋ ទំនងជាបម្រើបេសកកម្ម ហើយទំនងជារៀបការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ សិស្សដែលចូលរួមថ្នាក់សិក្ខាសាលាបានបួនឆ្នាំ នឹងមានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងដំណឹងល្អពេញមួយជីវិតរបស់ពួកគេ ។ ទីពីរ នៅពេលយុវវ័យថ្វាយដង្វាយមួយភាគដប់ពេញលេញ ពួកគេបង្កើតទំនាក់ទំនងមួយជាមួយនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌ដែលនឹងបន្ដជារៀងរហូត ។ រាល់ពេលដែលពួកគេគោរពបទបញ្ញត្តិនោះ ហើយថ្វាយដង្វាយ នោះចំណងថ្មីមួយនៃការលះបង់ និងទំនាក់ទំនងបានបង្កើតឡើង ។
ខ្ញុំសង្ឃឹមថា គ្រប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា និងថ្នាក់វិទ្យាស្ថានទាំងអស់ កំពុងកែលម្អរបៀបដែលពួកគាត់បង្រៀនអំពីអំណាចតភ្ជាប់នៃដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ឲ្យប្រសើរឡើងជាបន្តបន្ទាប់ ។ កាលខ្ញុំអាយុ ១០ ឆ្នាំ មានពេលមួយឪពុករបស់ខ្ញុំបានសួរខ្ញុំថា តើខ្ញុំថ្វាយដង្វាយមួយភាគដប់របស់ខ្ញុំជានិច្ចដែរឬទេ ។ ខ្ញុំបានថ្វាយ ។ វាតិចតួចទេ ដោយសារមិនសូវមានពាណិជ្ជកម្មលក់ដូរច្រើននៅលើផ្លូវលំដែលខ្ញុំរស់នៅ ។ ប៉ុន្តែគាត់បានបន្តនិយាយទៀតថា « កូនដឹងទេ ប្រសិនបើកូនសម្រេចចិត្តធ្វើវា នោះកូនអាចរស់នៅបានល្អឥតខ្ចោះចំពោះការណ៍នេះក្នុងជីវិតរបស់កូន » ។ គាត់បាននិយាយថា « ការសោកស្ដាយមួយរបស់ឪពុក »—នេះជាឪពុករបស់ខ្ញុំ—« គឺនៅពេលពុកនៅលើកប៉ាល់កងទ័ពជើងទឹករយៈពេលពីរបីខែ គ្មានកន្លែងដើម្បីថ្វាយដង្វាយមួយភាគដប់នោះទេ ហើយពុកលែងបានថ្វាយដង្វាយ ។ តាំងពីពេលនោះមក ពុកបានថ្វាយទៀងទាត់ណាស់ ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំអៀនខ្មាសចំពោះរយៈពេលនោះ គឺពេលដែលខ្ញុំមិនបានធ្វើ ។ ប្រសិនបើអ្នកសម្រេចចិត្ត អ្នកអាចបានល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងរឿងនេះបាន » ។ មែនហើយ សិស្សរបស់បងប្អូនក៏អាចធ្វើបានដូចគ្នាផងដែរ ។
ចំណុចទីបីដែលមានប្រសិទ្ធភាព ខ្ញុំចង់ឲ្យបងប្អូនយកចិត្តទុកដាក់នោះគឺសន្និសីទ FSY ។ សន្និសីទ FSY នេះគឺអស្ចារ្យណាស់ ។ នៅរដូវក្ដៅកន្លងមកនេះ យុវវ័យជាង ឬច្រើនជាង ២០០,០០០ នាក់ដែលមានអាយុ ១៤ ទៅ ១៨ ឆ្នាំនៅជុំវិញពិភពលោកបានចូលរួមសន្និសីទនេះ ហើយទៅផ្ទះវិញដោយមានការយល់ដឹងកាន់តែល្អអំពីខ្លួនពួកគេ និងមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់សុំ ។ សន្និសីទ FSY គឺជោគជ័យណាស់រហូតដល់យើងត្រូវសួរខ្លួនឯងថា តើអ្វីទៅដែលធ្វើឲ្យមានជោគជ័យនោះ ? តើឥទ្ធិពលរបស់ សន្និសីទ FSY គឺជាអ្វី ?
មែនហើយ ផ្នែកមួយនៃជោគជ័យនេះគឺការឲ្យអ្នកចូលរួមនៅក្នុងបរិយាកាសមួយដែលនៅឆ្ងាយពីការរំខានប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេរយៈពេលមួយសប្ដាហ៍ ដែលដាក់ពួកគេនៅក្នុងរបត់គំនិតដែលងាយស្រួលបង្រៀន ហើយផ្ដោតអារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ។ ហើយសូម្បីតែពួកគេម្នាក់ៗស្ថិតនៅក្នុងសភាពសុខសាន្តដូចជាកូនក្មេងនៅចាំផ្ទះក៏ដោយ ក៏ពួកគេត្រូវតែប្រឈមជាមួយបងប្អូន ជាមួយគ្រូបង្រៀន និងថ្នាក់ដឹកនាំ ដែលភាគច្រើនមកពីថ្នាក់សិក្ខាសាលា និងថ្នាក់វិទ្យាស្ថាន នៅពេលបងប្អូនបំភ្លឺគំនិតរបស់ពួកគេដោយគោលលទ្ធិដ៏បរិសុទ្ធ និងមានប្រយោជន៍ ដែលធ្វើឲ្យពួកគេមានការផ្លាស់ប្តូរដួងចិត្ត ។
បងប្អូនផ្ដល់ឲ្យពួកគេនូវធនធានដែលពួកគេត្រូវការ នៅពេលពួកគេចូលទៅក្នុងបរិយាកាសដែលពោរពេញដោយភាពមិនច្បាស់លាស់ និងចលាចល ដែលជាជីវិតរបស់ពួកគេ ។ មេរៀន គំរូ និងរាល់ពាក្យពេចន៍របស់បងប្អូននឹងផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវជំនាញ ដើម្បីជួយពួកគេពេញមួយជីវិត ។ សម្រាប់ពួកគេមួយចំនួន សន្និសីទ FSY អាចជាឱកាសដ៏ល្អបំផុតចុងក្រោយរបស់ពួកគេ ក្នុងការបង្កើតភាពសុខសាន្តជាមួយខ្លួនពួកគេ និងជាមួយព្រះ ។ សូមថ្លែងអំណរគុណសម្រាប់ការតំាងចិត្តរបស់បងប្អូន ក្នុងការផ្ដល់ឲ្យពួកគេនូវបញ្ញា និងគរុកោសល្យខាងវិញ្ញាណដ៏ល្អបំផុតរបស់បងប្អូន ។ ការស្រាវជ្រាវរបស់សាសនាចក្រយើងបញ្ជាក់ថា កត្តាជំរុញដ៏មានឥទ្ធិពលបំផុតមួយនៃភាពជាសិស្សពេញមួយជីវិត គឺទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សពេញវ័យដ៏ស្មោះត្រង់ដូចជាបងប្អូន ដែលបានស្វែងយល់ពីរបៀបឆ្លងកាត់ឧបសគ្គក្នុងជីវិត ហើយរកឃើញសេចក្តីអំណរនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ។
ប្រហែលមួយខែមុន ប្រធាន ប៊ូនី អេក ខ័រឌុន និងខ្ញុំត្រូវបានស្នើឲ្យរាយការណ៍ទៅកាន់គណៈប្រធានទីមួយអំពីកម្មវិធី FSY និងរបៀបដែលវាបានអនុវត្តនៅរដូវក្តៅកន្លងទៅនេះនៅសហរដ្ឋអាមេរិក និងកាណាដា ។ យើងបានបញ្ចប់ការធ្វើបទបង្ហាញរបស់យើង ហើយបានឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួរត្រិះរិះមួយចំនួនអំពីផែនការរបស់យើងក្នុងការធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងបន្ថែមទៀត ហើយកិច្ចប្រជុំនោះហាក់ដូចជាបានចប់ហើយ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលយើងចាប់ផ្តើមងើបពីកៅអីរបស់យើង ប្រធាន ណិលសុន បានផ្អៀងមក ហើយលោកបានមានប្រសាសន៍ថា « យើងត្រូវតែបង្រៀនពួកគេឲ្យអធិស្ឋាន » ។ ភ្លាមៗនោះយើងក៏អង្គុយចុះវិញ ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា « យើងត្រូវតែបង្រៀនពួកគេឲ្យអធិស្ឋាន ថាត្រូវអធិស្ឋានទៅអ្នកណា និងប្រើភាសាដូចម្ដេចក្នុងការអធិស្ឋាន » ។ ហើយបន្ទាប់មក លោកបានបន្តថា លោកមានការព្រួយបារម្ភថា យើងអាចក្លាយទៅជាធម្មតាពេកក្នុងរបៀបដែលយើងទូលទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ហើយបន្ទាប់មក លោកបានមានប្រសាសន៍នូវឃ្លានោះម្ដងទៀតថា « យើងត្រូវតែបង្រៀនពួកគេឲ្យអធិស្ឋាន ថាត្រូវអធិស្ឋានទៅអ្នកណា និងប្រើភាសាដូចម្ដេចក្នុងការអធិស្ឋាន » ។ ដូច្នេះ ចូរយើងបង្រៀនពួកគេឲ្យអធិស្ឋាន ។ រាល់ពេលដែលយើងអធិស្ឋាន យើងកំពុងយាងអញ្ជើញព្រះវរបិតាសួគ៌ ឲ្យធ្វើអន្តរាគមន៍ក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ រាល់ការអធិស្ឋានទាំងអស់គឺជាការអធិស្ឋានសូមអព្ភូតហេតុ ។ សូម្បីតែការអធិស្ឋាននៃការដឹងគុណក៏សង្ឃឹមថា នឹងធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងរបស់យើងកាន់តែស៊ីជម្រៅជាមួយនឹងព្រះផងដែរ ។
ដូច្នេះ ចូរយើងងាកទៅរកធនធានមួយទៀតដែលជួយបង្កើនទីបន្ទាល់ ។ សេចក្តីណែនាំ ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ។ ខ្ញុំសុំទោស—ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ៖ សេចក្ដីណែនាំដើម្បីធ្វើការជ្រើសរើស ដែលបង្រៀនយើងឲ្យប្ដូរពីការផ្ដោតលើច្បាប់របស់យើង ទៅជាការផ្ដោតទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយក្លាយដូចជាទ្រង់វិញ ។ ពាក្យចាស់ដែលពោលថា « តើព្រះយេស៊ូវនឹងធ្វើអ្វី ? » នៅតែជាក្បួនខ្នាតដ៏អស្ចារ្យនៃជីវិតដដែល ។ លក្ខខណ្ឌរារាំងការសម្រេចចិត្តរបស់យើងគឺលែងមានទៀតហើយ ផ្ទុយទៅវិញ វាគឺជាបេសកកម្មដែលព្រះប្រទានមកឲ្យយើងវិញ ។
ប្រធាន ណិលសុន ប្រាប់យើងម្តងហើយម្តងទៀតថា រឿងដ៏សំខាន់បំផុត ដែលកើតឡើងនៅក្នុងពិភពលោកនេះ និងហេតុផលដែលយើងត្រូវបានរក្សាទុក ដើម្បីឲ្យចូលមកក្នុងពិភពលោកនៅពេលនេះ គឺការប្រមូលផ្តុំវង្សអ៊ីស្រាអែល ។ ដូច្នេះ នៅពេលយើងកំពុងធ្វើការសម្រេចចិត្តអំពីរបៀបដែលយើងនឹងដឹកនាំជីវិតរបស់យើង យើងគួរត្រូវបានជំរុញដោយសំណួរថា « តើការសម្រេចចិត្តនេះនឹងជួយដល់ខ្ញុំ ឬរារាំងសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំក្នុងការបំពេញតាមគោលបំណងនៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់ខ្ញុំដែរឬទេ ? » នៅពេលយើងខិតខំរស់នៅតាមរបៀបជីវិតដែលស័ក្ដិសមនឹងកងពលតូចរបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះយើងព្យាយាមធ្វើឲ្យជម្រើសជីវិតរបស់យើងស្របនឹងបេសកកម្មជីវិតរបស់យើង ។
សំណួរសម្រាប់យើងម្នាក់ៗគឺថា « តើយើងជឿលើព្រះគ្រីស្ទដែរឬទេ កាលទ្រង់បើកសម្ដែងតាមរយៈព្យាការីទ្រង់អំពីគោលបំណងដ៏ទេវភាពរបស់យើង ? » ព្រោះប្រសិនបើយើងជឿលើទ្រង់ នោះយើងនឹងចង់ធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏អស្ចារ្យ ។ បងប្អូនដែលជាគ្រូបង្រៀន និងថ្នាក់ដឹកនាំនៃ ស&វ គឺជាគ្រូបង្រៀនដ៏ឆ្នើមក្នុងការជួយពួកគេឲ្យឆ្លើយសំណួរនោះ ។ នៅក្នុងពិភពលោកដែលមានការផ្លាស់ប្តូរនេះ បញ្ជីនៃការដាក់កំហិតនឹងមិនការពារយើងទេ ប៉ុន្តែគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អនឹងការពារយើង ។
សៀវភៅ ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន សេចក្ដីណែនាំថ្មីដើម្បីធ្វើការជ្រើសរើស ស្នើឲ្យយុវវ័យរបស់យើងរៀនដោះស្រាយបញ្ហាជីវិត តាមរយៈការផ្ដោតលើរំញោចខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ ជាជាងខាងវប្បធម៌ពេញនិយមរបស់ពួកគេ ។ សេចក្ដីណែនាំ FSY ថ្មីនេះគឺមិនមែនជាការនិយាយដដែលៗរបស់មនុស្សពេញវ័យទៅកាន់យុវវ័យអំពីគុណតម្លៃនោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាជាការកំណត់ឡើងវិញនូវវិធីដែលពួកគេដោះស្រាយបញ្ហាជីវិតរបស់ពួកគេ កាលដែលពួកគេរៀនពីអត្តសញ្ញាណពិតប្រាកដរបស់ខ្លួន ក្នុងនាមជាបុត្រា និងបុត្រីរបស់ព្រះ ជាព្រះដែលមានកិច្ចការឲ្យពួកគេធ្វើ ជាអង្គដែលបានបញ្ជូនពួកគេមកទីនេះសម្រាប់គោលបំណងជាក់លាក់ ដែលនឹងធ្វើឲ្យជីវិតរបស់ពួកគេមានន័យ ។ ហើយចាក់ឫសយ៉ាងរឹងមាំនៅក្នុងដំណឹងល្អ ។
សេចក្ដីណែនាំថ្មីសម្រាប់ធ្វើការជ្រើសរើសនេះ គឺជាផ្នែកមួយនៃគំរូដែលមានអាយុកាលជាងមួយទសវត្សរ៍ ដែលជំរុញយើងឲ្យឆ្ពោះទៅរកជីវភាពខាងវិញ្ញាណកាន់តែស៊ីជម្រៅឡើង វាគឺជាផ្នែកចុងក្រោយបំផុតនៃការស្តារឡើងវិញដ៏យូរអង្វែងមួយ ដែលប្ដូរពីការបង្រៀនតាមវួដដោយជោគជ័យ ទៅជាការបង្រៀនតាមផ្ទះ ហើយបន្ទាប់មកទៅជាការងារបម្រើ—ទៅជារាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ ជំនួសឲ្យរាត្រីជួបជុំគ្រួសារធម្មតា សមាជិកគ្រប់រូបជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាក្នុងការលើកស្ទួយគ្រប់កម្រិតទាំងអស់ ដើម្បីបង្កើនការពិភាក្សាដ៏គួរឲ្យចងចាំអំពីបេសកកម្មជាមួយនឹង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង និងការជំនួសក្រុមកាយឫទ្ធិ និងការអភិវឌ្ឍផ្ទាល់ខ្លួន ដោយកម្មវិធីកុមារ និងយុវវ័យវិញ—ជាពេលដែលយុវវ័យត្រូវបានសូមឲ្យគ្រប់គ្រងជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ ។
កិច្ចតម្រូវថ្មីសម្រាប់ការអានក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលា គឺស្របនឹងវិធីសាស្ត្រណែនាំខាងវិញ្ញាណដែលផ្អែកលើគោលការណ៍នេះ ។ យើងបាន និងកំពុងផ្លាស់ប្តូរកាន់តែច្រើនឡើងឆ្ពោះទៅរកវិធីសាស្រ្តដែលប្រសើរជាង និងបរិសុទ្ធជាងដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលបានជំរុញទឹកចិត្តពីខាងវិញ្ញាណ ។ វាកាន់តែមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងឡើង ដែលយុវវ័យរបស់យើង និងខ្លួនយើងផ្ទាល់ ត្រូវរៀនសម្រេចចិត្តពីរបៀបដែលយើងគួរធ្វើសកម្មភាព ដោយឆ្លើយតបទៅនឹងគោលការណ៍ដ៏បរិសុទ្ធ ជាជាងការគិតពីការហាមឃាត់ជាក់លាក់ ។ យុវវ័យរបស់យើងកំពុងប្រឈមមុខនឹងសំណួរខាងសីលធម៌ ដែលមិនធ្លាប់សួរកាលពីមួយទសវត្សរ៍មុន ឬបីទសវត្សរ៍មុននោះឡើយ ។ ប្រសិនបើពួកគេមានការសង្ស័យនៅថ្ងៃនេះអំពីការចាក់សាក់ នោះចាំមើលថាតើពិភពលោកនេះនឹងវាយដំ ហើយកៀបបំបាក់ពួកគេជាមួយនឹងអ្វីផ្សេងទៀត ។
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានពន្យល់អំពីរបៀបធ្វើការសម្រេចចិត្តទាំងនោះ ។ បងប្អូនមិនគ្រាន់តែពិនិត្យបញ្ចីប៉ុណ្ណោះទេ ។ លោកបានបង្រៀនថា « ប្រសិនបើក្មួយនឹងប្រព្រឹត្តដោយស្មោះសរ និងដោយខ្ជាប់ខ្ជួននូវកិច្ចការខាងវិញ្ញាណ ដែលចាំបាច់ដើម្បីអភិវឌ្ឍជំនាញដ៏សំខាន់ខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីរៀនពីរបៀបស្ដាប់តាមការខ្សឹបនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះក្មួយៗនឹងមានការដឹកនាំ ទាំងអស់ ដែលក្មួយនឹងត្រូវការក្នុងជីវិតរបស់ក្មួយៗ » ។១
ក្មេងអាយុ ១៤ ឆ្នាំម្នាក់បានវិលវល់នឹងរឿងនេះ ដែលបានប្រាប់ម្តាយរបស់នាងមួយថ្ងៃបន្ទាប់ពីសន្និសីទទូទៅថា កូនសៀវភៅថ្មីនេះមិនបានប្រាប់ថា កុំឲ្យចោះត្រចៀកច្រើនទេ ដូច្នេះនាងចង់បន្ថែមរន្ធមួយចំនួនទៀតលើត្រចៀកនាងនៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ។ ម្តាយបានដកដង្ហើមធំ ហើយបានប្រាប់នាងថា « មែនហើយ កូនយល់ពីអារម្មណ៍របស់យើងចំពោះរឿងនេះហើយ ប៉ុន្តែនេះមិនមែនអ្វីដែលយើងចង់ឲ្យកូនធ្វើ ឬអត់នោះទេ នេះជាឱកាសរបស់កូនដើម្បីទូលសួរពីអ្វីដែលព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យឲ្យកូនធ្វើ ។ កូនត្រូវតែធ្វើចំណែករបស់កូន ធ្វើការស្រាវជ្រាវ អធិស្ឋានអំពីវា ហើយរង់ចាំចម្លើយ » ។ មែនហើយ កូនស្រី ១៤ ឆ្នាំនោះទទួលចម្លើយ ហើយម្ដាយរូបនោះបានផ្លាស់ប្ដូរជីវិតរបស់នាង ។
បន្ទាប់ពីត្រឡប់មកពីបេសកកម្មវិញ ខ្ញុំបានចូលបម្រើកងទ័ពសហរដ្ឋអាមេរិក ។ នៅថ្ងៃមួយខ្ញុំបានចាត់ឲ្យទៅមជ្ឈមណ្ឌលហ្វឹកហាត់ទាហាន អូកលែន ជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងគ្រួសារយោធាថ្មីរបស់ខ្ញុំ ។ មិត្តភក្តិដែលទើបតែងតាំងថ្មីរបស់ខ្ញុំ គឺខុសពីខ្ញុំ ហើយពួកគេខុសៗពីគ្នា ដូចដែលបងប្អូនអាចស្រមៃបាន ។ ប៉ុន្តែ ២៤ ម៉ោងក្រោយមក យើងទាំងអស់គ្នាបានកាត់សក់ដូចគ្នា ហើយស្លៀកពាក់ឯកសណ្ឋានដូចគ្នា ។ ហើយនៅពេលយើងដើរចូលទៅក្នុងបន្ទាយរបស់យើងនៅយប់នោះ យើងទាំងអស់គ្នាមើលទៅដូចគ្នាទាំងអស់ ។ អំឡុងពេលប៉ុន្មានខែបន្ទាប់ពីការហ្វឹកហាត់ជាមួយគ្នានោះ ខ្ញុំមើលមិនស្គាល់ថានរណាជានរណានោះទេ ពេលយើងឈរជុំគ្នានៅមជ្ឈមណ្ឌលហ្វឹកហាត់ទាហាននោះ ។ យើងបានហ្វឹកហាត់ជាមួយគ្នា ហើយត្អូញត្អែរជាមួយគ្នា ហើយមានទំនុកចិត្តជាមួយគ្នា ហើយគ្មានក្រុមបក្សពួកក្នុងចំណោមយើងនោះទេ ។ ខ្ញុំបានរៀនមេរៀនពេញមួយជីវិតអំពីសារៈសំខាន់នៃឯកសណ្ឋាន ៖ អ្វីដែលយើងស្លៀកពាក់អាចបែងចែកបក្សពួក ឬអាចបង្រួបបង្រួមសាមគ្គីបាន ។ សម្លៀកបំពាក់បង្ហាញថាយើងនៅខាងណា និងអ្វីដែលអាចរំពឹងទុកពីយើង ។
ខ្ញុំទើបតែបានអានអំពីពេទ្យទាហានម៉ារីនម្នាក់ ដែលបានចូលរួមក្នុងការប្រយុទ្ធនៅមជ្ឈិមបូព៌ា ជាអ្នកដែលបានដឹកទាហានម៉ារីនដែលរងរបួសជាច្រើននាក់ ទៅកាន់ឧទ្ធម្ភាគចក្រជម្លៀសតាមអាកាស ហើយបន្ទាប់មកបានបកទៅសមរភូមិវិញ ហើយបានត្រឡប់មកវិញជាមួយទាហានរបួសម្នាក់ទៀត ។ ទាហានសម្ព័ន្ធមិត្តក្នុងតំបន់មួយចំនួនបានសើចចំអកដាក់គាត់ថា « ហេ ម៉ារីន »—ន័យនោះ គឺចង់ប្រមាថ—« ហេ ម៉ារីន តើឯងមិនដឹងទេឬអីថាឯងកំពុងដឹកសត្រូវម្នាក់ ? » គាត់និយាយយ៉ាងសាមញ្ញថា « ហេ ខ្ញុំជាទាហានម៉ារីននឹងហើយ ចុះឯងមិនឃើញទេឬអី ថាគាត់ក៏មានរបួសដែរ ? » ឯកសណ្ឋានរបស់គាត់តំណាងវិសាលភាពមួយ ។
ព្យាការីបានអញ្ជើញយុវវ័យទាំងនេះឲ្យចូលក្នុងកងពលតូចរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ពេលចូលបម្រើកងទ័ព បងប្អូនស្លៀកឯកសណ្ឋាន ។ នៅពេលដែលមានហានិភ័យ ឬគ្រោះមហន្តរាយ ឯកសណ្ឋានកងពលតូចបង្ហាញដល់ប្រជាជនថា ជំនួយបានមកដល់ហើយ កងទ័ពសុចរិតមករំដោះអ្នកដែលត្រូវគេជិះជាន់ ផ្កាបានបោះលើផ្លូវដើររបស់ពួកគេ មានការរំជួលចិត្ត ដោយសារជំនួយបានមកដល់ហើយ ។ ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពាក់ឯកសណ្ឋាន ។ កងទ័ពរបស់ព្រះអាចបំពេញតាមអ្វីដែលត្រូវបានបញ្ជូនឲ្យទៅធ្វើហើយធ្វើឲ្យល្អបំផុត កាលដែលឯកសណ្ឋានពួកគេលេចធ្លោបន្តិច ខុសពីអ្នកដែលពួកគេត្រូវបានបញ្ជូនឲ្យទៅជួយលើកស្ទួយ និងរំដោះពីទុក្ខព្រួយនោះ ។
ពេលថ្លែងអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ក្បួនខ្នាតទូទៅចែងថា « ទ្រង់ជ្រាបដឹងថា អ្នកអាចធ្វើឲ្យមានភាពខុសប្លែកនៅក្នុងពិភពលោកនេះបាន ហើយនៅក្នុងករណីជាច្រើន វាតម្រូវឲ្យអ្នកធ្វើខុសពីពិភពលោកនេះ » ។២
កាលនៅបម្រើកងទ័ព មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ រីច និងខ្ញុំបានសុំច្បាប់ឈប់សម្រាក ហើយបានទៅលេងនៅក្រុងយេរូសាឡិម ។ យើងបានដើរតាមផ្លូវក្រុងយេរូសាឡិមដោយស្លៀកខោខាប៊យ Levis និងអាវវាយកូនហ្គោល ម្ចាស់ហាងជនជាតិអារ៉ាប់ម្នាក់បានថា ពួកយើងនៅមជ្ឈមណ្ឌល ប៊ី.វ៉ាយ.យូ. យេរូសាឡិម ។ យើងបានប្រាប់គាត់ថា មិនមែនទេ ។ យើងគ្រាន់តែជាទាហានអាមេរិកពីរបីនាក់ប៉ុណ្ណោះ ។
« បាទ ប៉ុន្តែលោកក៏នៅមជ្ឈមណ្ឌលក្រុងយេរូសាឡិមដែរ » ។
« តើហេតុអីលោកគិតដូច្នោះ ? »
« យើងអាចមើលលោកដឹងតាំងពីចម្ងាយមកម៉្លេះ » ។
យើងបានមើលគ្នាទៅវិញទៅមក យើងមើលទៅដូចជាទាហានកងកម្លាំងការពារអ៊ីស្រាអែលដែលកំពុងដើរកាត់យើងដែលស្លៀកពាក់ដូចគ្នា កាត់សក់—ដូចគ្នា អ្វីគ្រប់យ៉ាងដូចគ្នាទាំងអស់ ។ ប៉ុន្តែជាក់ស្តែងមានអ្វីមួយខុសប្លែក ។
ពេញមួយសម័យកាល ពួកអ្នកដើរតាមព្រះអម្ចាស់ភាគច្រើនបានរស់នៅក្នុងចំណោមប្រជាជនផ្សេងទៀត ដែលមានវប្បធម៌ គុណតម្លៃ និងអាទិភាពផ្សេងៗគ្នា ។ ដូចនេះ តើយើងគោរពអ្នកជិតខាងរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ខណៈខំរស់នៅតាមវប្បធម៌ពិសេសរបស់ដំណឹងល្អដោយចេតនាផងនោះ ? យើងត្រូវបានសុំ ឲ្យធ្វើជាពន្លឺដល់ពិភពលោកនេះ នៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់ប្រមូលវង្សអ៊ីស្រាអែលជាលើកចុងក្រោយនេះ ដើម្បីរៀបចំផ្លូវសម្រាប់ការយាងមករបស់ទ្រង់ ។ ជាញឹកញាប់ សមាជិកសាសនាចក្របញ្ចេញពន្លឺ ដែលយើងខ្លួនឯងមើលមិនឃើញទេ ប៉ុន្តែអាចមើលឃើញបានដោយអ្នកដទៃទៀត ។ ខ្ញុំគិតថា វាជាពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទដែលពួកគេអាចមើលឃើញ ពេលខ្លះមានភាពស្រអាប់ ប៉ុន្តែច្បាស់ជាចែងចាំងធ្លុះស្ថានភាពធ្លាក់របស់យើងទៅទៀត ។ សរុបមក ព្រះគ្រីស្ទគឺជាកម្លាំងនៃយុវវ័យ ។ អ្វីក៏ដោយដែលយើងធ្វើដើម្បីបង្វែរ ឬបន្ថយ ឬបិទបាំង ឬលាក់ពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទ នោះធ្វើឲ្យខកខានដល់គោលបំណងនៃការបានកើតនៅពេលនេះ ។
សេចក្ដីណែនាំ ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន អាចជួយយើងឲ្យកាន់ពន្លឺនោះ នៅពេលយើងស្វែងរកការបំផុសគំនិតអំពីរបៀបដែលគោលបំណងដែលបានតែងតាំងដ៏ទេវភាពជាពិសេសរបស់យើងអាចសម្រេចបានយ៉ាងល្អបំផុត តាមរយៈការជ្រើសរើសក្នុងជីវិតយើង និងតាមរយៈរបៀបរស់នៅរបស់យើង ។ ការត្រូវបានបញ្ជូនមកឲ្យឈរជារាស្រ្តដ៏ពិសេសរបស់ព្រះ គឺគួរឲ្យកោតសរសើរណាស់ ។ វាអាចមានន័យថា ការឈរចេញពីហ្វូងមនុស្សនៅពេលយើងសម្រេចចិត្តធ្វើតាមទ្រង់ ។ ភារកិច្ចរបស់យើងក្នុងការអប់រំសាសនាចក្រនៅក្នុងកម្មវិធីកុមារ និងយុវវ័យ និងនៅក្នុងនគររបស់ព្រះនៅលើផែនដីនេះ គឺមិនត្រឹមតែដើម្បីរក្សាមនុស្សជំនាន់នេះពីការបាត់បង់ជំនឿរបស់ខ្លួន ហើយធ្លាក់ចូលទៅក្នុងរបៀបរស់នៅដែលមិនស័ក្តិសមសម្រាប់ពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែព្យាការីថែមទាំងអំពាវនាវដល់យុវជន និងយុវនារីដែលមានសមត្ថភាពឲ្យជួយបង្កើតពិភពលោកឡើងវិញផងដែរ ។
ព្យាការីរបស់ព្រះអម្ចាស់កំពុងអំពាវនាវហៅស្ត្រីដែលអាចឈរការពារ ហើយដឹកនាំនៅក្នុងពិភពលោកដែលមានស្ត្រីជាច្រើន ដែលនឹងទទូចក្នុងការទទួលយកតួនាទីដ៏សុចរិតរបស់ពួកគេនៅក្នុងពិភពលោកនេះ ហើយមានបំណងចង់ចូលរួម ហើយមានឥទ្ធិពល ប៉ុន្តែសម្រាប់មនុស្សជាច្រើននាក់មើលទៅសាសនាហាក់ដូចជាមានគោលបំណងផ្ទុយគ្នាពីសេចក្តីប្រាថ្នាដ៏មានន័យរបស់ពួកគេ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ស្ត្រីនៃក្រុងស៊ីយ៉ូននឹងបំពាក់ខ្លួនពួកគេដោយអំណាចនៃព្រះ ហើយនឹងធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ធំ ។
ហើយទ្រង់ត្រូវការយើងដើម្បីកសាងមនុស្សដែលមានអំណាចដ៏អស្ចារ្យ ដោយទទួលបាននូវគ្រប់គុណលក្ខណៈទាំងអស់នៃព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។ តើនៅលើផែនដីមានមេទ័ពមរ៉ូណៃតែម្នាក់ទេឬ ? នោះមិនមែនជាអ្វីដែលខ្ញុំឮពីប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន មានប្រសាសន៍នៅពេលលោកថ្លែងអំពីជំនាន់រាជវង្សនេះទេ ។ លោកបានឧទានទៅកាន់ពួកគេថា « ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងបានរក្សាទុកវិញ្ញាណដ៏អស្ចារ្យៗបំផុតជាច្រើន—ប្រហែលជា … ក្រុមដ៏ល្អបំផុតរបស់ទ្រង់—សម្រាប់ដំណាក់កាលចុងក្រោយនេះ ។ ពួកវិញ្ញាណដ៏អស្ចារ្យៗ ជាវិរៈបុរសទាំងនោះ—អ្នកដែលសំខាន់បំផុតទាំងនោះ—គឺជា ប្អូនៗ៣
ដូច្នេះ សូមអរគុណបងប្អូនម្តងទៀតសម្រាប់កម្លាំងដែលមិនអាចខ្វះបាន ឆ្ពោះទៅរកការប្រែចិត្តជឿដ៏ស្ថិតស្ថេរ ដែលបងប្អូនមានចំពោះយុវវ័យនៃសាសនាចក្រ និងនគររបស់ព្រះអម្ចាស់នេះ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕