Το πρόβλημα με το πάρτι
Η συγγραφέας ζει στο Κορριέντες της Αργεντινής.
Εν μέρει η Λους ήθελε απλώς να πάει στο πάρτι. Όμως ένιωθε ακόμη άβολα.
«Να το μελετάς μέσα στο μυαλό σου… να με ρωτάς αν είναι σωστό» (Διδαχή και Διαθήκες 9:8). Αυτή η ιστορία λαμβάνει χώρα στο Κορριέντες της Αργεντινής.
Η Λους ένιωθε χαρούμενη. Το σχολικό έτος τελείωνε και τόσα πολλά συναρπαστικά πράγματα συνέβαιναν. Σύντομα θα τελείωνε την έκτη. Του χρόνου, θα ήταν στο γυμνάσιο!
Την εξέπληττε πόσο είχε μεγαλώσει. Ήταν ψηλότερη και δεν ήταν μικρό παιδί πλέον. Αυτές οι αλλαγές ήταν συναρπαστικές, αλλά ένιωθε επίσης λίγο αγχωμένη.
Απεφάσισε να το συζητήσει με τους γονείς της.
«Αυτή είναι μία υπέροχη περίοδος της ζωής σου, Λους» είπε ο Papá. «Είναι καιρός να μάθεις, να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και να φθάσεις σε στόχους που θα σε βοηθήσουν να γίνεις το άτομο που ο Θεός ξέρει ότι μπορείς να γίνεις».
«Όμως η ζωή έρχεται μία ημέρα τη φορά» είπε η Mamá. «Θα μεγαλώσεις και θα γίνεις το άτομο εκείνο με κάθε μικρή, καλή επιλογή που κάνεις».
Αυτό βοήθησε τη Λους να νιώσει καλύτερα. Ήταν χαρούμενη που δεν έπρεπε να μεγαλώσει μονομιάς.
Μία ημέρα στο σχολείο, οι φίλοι της Λους τής είπαν ότι θα έκαναν ένα πάρτι αποφοίτησης. Ήταν κατενθουσιασμένοι. Θα υπήρχαν δείπνο, μουσική, φώτα και ακόμη και χορός!
Όμως καθώς η Λους άκουγε τους φίλους της να συζητούν για το πάρτι, άρχισε να νιώθει άβολα. Δεν ακουγόταν σαν το πάρτι όπου θα μπορούσε να νιώσει το Άγιο Πνεύμα.
«Θα έλθεις, σωστά Λους;» ρώτησε μία από τις φίλες της.
«Πρέπει να έλθεις!» είπε μία άλλη φίλη. «Θα πω στους γονείς μου να μιλήσουν με τους γονείς σου. Τότε θα σ’ αφήσουν».
«Ίσως». Η Λους ένιωθε ότι το στομάχι της ανακατευόταν. «Θα… σας πω».
Η Λους πέρασε το υπόλοιπο σαββατοκύριακο σκεπτόμενη το πάρτι. Το σκεπτόταν, ενώ έκανε εξάσκηση στο πιάνο. Το σκεπτόταν, ενώ έπαιζε με τον μικρό αδελφό της. Ό,τι κι αν έκανε, ήταν στον νου της.
Εν μέρει ήθελε να πάει στο πάρτι. Όμως ένιωθε ακόμη άβολα. Το αίσθημα του άγχους στο στομάχι της δεν έφευγε.
«Είσαι εντάξει hija;» Η Mamá ρώτησε το απόγευμα της Κυριακής. Έβαλε τα δάχτυλά της μέσα στα μακριά, σκούρα μαλλιά της Λους.
«Λοιπόν…» είπε η Λους.
«Ακόμη σκέπτεσαι το πάρτι;»
«Δεν ξέρω τι να κάνω» είπε η Λους. «Θέλω να πάω. Όμως ξέρω ότι δεν θα έχω καλό αίσθημα εκεί».
Η Mamá χαμογέλασε. «Ξέρω ότι θα κάνεις καλή επιλογή» είπε. «Σκέψου το, κάνε την επιλογή σου και πες στον Επουράνιο Πατέρα τι αποφάσισες. Θα σε βοηθήσει να ξέρεις αν είναι σωστό. Θα το νιώσεις στην καρδιά σου».
Η Λους έγνευσε καταφατικά. Πήρε μία βαθιά ανάσα και πήγε στο δωμάτιό της να προσευχηθεί.
«Επουράνιε Πατέρα» ψιθύρισε η Λους. «Οι φίλοι μου με προσκάλεσαν σε ένα πάρτι, αλλά δεν νιώθω καλά γι’ αυτό. Θα τους πω ότι δεν μπορώ να πάω. Είναι σωστό να το κάνω αυτό;»
Ένα κύμα θέρμης πλημμύρισε Λους. Δεν ένιωθε σύγχυση πλέον. Ένιωθε σαν να ήταν γεμάτη φως! Ήξερε ότι έκανε τη σωστή επιλογή.
Όταν βγήκε από το δωμάτιό της η Λους, αγκάλιασε σφιχτά τη Mamá.
«Αποφάσισα να μην πάω» της είπε η Λους.
«Είμαι περήφανη για σένα» είπε η Mamá.
Ο Papá αγκάλιασε επίσης τη Λους. «Έχω μια ιδέα» είπε. «Ας κάνουμε το δικό μας πάρτι αποφοίτησης. Μπορούμε να φάμε παγωτό και να εορτάσουμε ως οικογένεια!»
Η Λους χαμογέλασε. Της άρεσε το παγωτό! Και της άρεσε που ήξερε ότι μπορούσε να κάνει το σωστό, ακόμη κι όταν ήταν δύσκολο. Με κάθε μικρή, καλή επιλογή που έκανε, μπορούσε να μεγαλώσει και να γίνει το άτομο που ο Θεός ήξερε ότι θα μπορούσε να γίνει.
Εικονογραφήσεις υπό Tammie Lyon