Ετοιμασίες για το Πάσχα
«Λατρέψ[τε] τον Πατέρα στο όνομά Του, με αγνή καρδιά και καθαρά χέρια» (Νεφί Β΄ 25:16).
«Εύπνα, Λύντια» είπε η μαμά. «Είναι Καθαρά Πέμπτη!» Στη Ρωσία, όπου ζούσε η Λύντια, η Καθαρά Πέμπτη ήταν μία ξεχωριστή ημέρα για ετοιμασία για το Πάσχα.
Η Λύντια γύρισε πλευρό και κοίταξε από το παράθυρό της. Έξω ήταν ακόμη σκοτεινά.
«Μαμά, είμαι τόσο κουρασμένη» είπε η Λύντια. «Μπορώ να κοιμηθώ λίγο περισσότερο και να δουλέψω αργότερα;»
Η μαμά χαμογέλασε και κάθισε στο κρεβάτι. «Υπάρχει λόγος που ξυπνούμε τόσο νωρίς σήμερα. Ξέρεις ποιος είναι;»
Η Λύντια σκέφθηκε πολύ, αλλά δεν ήξερε.
«Δουλεύουμε σκληρά για να καθαρίσουμε το σπίτι μας σήμερα, προκειμένου να μας υπενθυμίσει όταν ο Ιησούς έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του. Αγαπούσε και υπηρετούσε τους άλλους και εμείς θέλουμε να υπηρετούμε όπως ο Ιησούς στο σπίτι μας. Σήμερα είναι μία ημέρα να θυμόμαστε τον Ιησού!» Είπε η μαμά.
Η Λύντια ήθελε να υπηρετεί σαν τον Ιησού κι έτσι πήδηξε από το κρεβάτι της. Όλη την υπόλοιπη ημέρα δούλεψε σκληρά. Καθάρισε το δάπεδο, έπλυνε ρούχα και βοήθησε στο μαγείρεμα. Στο τέλος της ημέρας ένιωθε υπερήφανη. Τα πάντα άστραφταν.
Η επόμενη ημέρα ήταν Μεγάλη Παρασκευή. Η Λύντια, η μαμά και ο μπαμπάς έφτιαξαν πασχαλινά αβγά. Έκαναν μικρές τρύπες στο κέλυφος και στράγγιξαν όλον τον κρόκο. Έκαναν σχέδια επάνω στα αβγά και κάλυψαν κάθε σχέδιο με κερί. Κατόπιν βούτηξαν τα αβγά σε ανοικτή κόκκινη, μοβ και πράσινη βαφή. Στη Λύντια άρεσαν πώς φαίνονταν όλα τα περιστρεφόμενα σχέδια.
Όταν στέγνωσαν τα αβγά, η Λύντια τύλιξε μικρές φωτογραφίες της οικογένειάς της και έβαλε μία σε κάθε αβγό. Αυτή η Παρασκευή ήταν μία ημέρα να είναι μαζί και να θυμηθούν τη θυσία του Ιησού. Ήταν η ημέρα της εβδομάδας κατά την οποία πέθανε ο Ιησούς. Τα αβγά θύμιζαν στη Λύντια το μνήμα όπου έκειτο ο Ιησούς. Η οικογένεια της Λύντια έκανε ό,τι μπορούσε για να Τον θυμάται.
Το Μέγα Σάββατο η μαμά έφτιαξε kulich (πασχαλινό ψωμί). Η παρασκευή kulich ήταν μία σημαντική πασχαλινή παράδοση στη Ρωσία. Οι άνθρωποι πάντοτε προσπαθούσαν να είναι ευλαβείς, όταν ψηνόταν το kulich. Η Λύντια σκέφθηκε την οικογένειά της, την Ανάσταση του Ιησού και πράγματα για τα οποία ήταν ευγνώμων. Ήταν ευκολότερο να σκεφθεί πνευματικά πράγματα, όταν το σπίτι της ήταν τόσο καθαρό και γαλήνιο.
Επιτέλους ήταν Κυριακή του Πάσχα! Η Λύντια ήταν τόσο ενθουσιασμένη. Τα εξαδέλφια της ήλθαν για επίσκεψη. Όλοι έφαγαν το νόστιμο φαγητό στο μαγείρεμα του οποίου είχε βοηθήσει. Υπήρχαν πίτες, kulich, λουκάνικα και τυριά. Καθώς έτρωγαν, ανέφεραν τη μαρτυρία τους και μίλησαν για πράγματα για τα οποία ήταν ευγνώμονες.
Μετά τον δείπνο, έπαιξαν ένα ειδικό παιγνίδι. Κάθε άτομο κρατούσε ένα διακοσμημένο αβγό και το τσούγκριζε με ένα άλλο αβγό. Το άτομο του οποίου το αβγό έσπαζε πρώτα έχανε το παιγνίδι. Οι βραχίονες της Λύντια έτρεμαν καθώς τσούγκριζε το αβγό της με το αβγό της εξαδέλφης της. «Πάμε, αβγό!» φώναξε. Το ανοικτόχρωμο μοβ αβγό της κατέσπασε. Εκεί στο σπασμένο κέλυφος ήταν η φωτογραφία της οικογένειάς της.
Η Λύντια χαμογέλασε καθώς κοίταζε τη φωτογραφία. Δεν την ένοιαζε που έχασε στο παιγνίδι. Ένα θερμό, χαρούμενο αίσθημα γέμισε την καρδιά της. Είχε εργασθεί σκληρά για να προετοιμασθεί γι’ αυτό το Πάσχα, βοηθώντας και αγαπώντας την οικογένειά της. Χάρη στην Ανάσταση του Χριστού, όλοι θα ζούσαν ξανά!
Εικονογραφήσεις υπό Sofia Cardoso