Τσάι ή χυμό μάνγκο;
Η συγγραφέας ζει στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α.
Αυτή η ιστορία έλαβε χώρα στην Ταϊβάν.
«Γιατί δεν ήθελες τσάι;» ρώτησε ο Τζίρο.
«Χαρά δίνει το σωστό» (Παιδικό Βιβλίο Τραγουδιών, 82).
Ο Τσανγκ περπατούσε σε έναν πολυσύχναστο δρόμο στην Ταϊβάν. Ο φίλος του, Τζίρο, ήταν κοντά δίπλα του. Άνθρωποι ήταν παντού! Αγοραστές κοιτούσαν τα ρούχα προς πώληση, παιδιά έπαιζαν παιχνίδια και άνθρωποι περπατούσαν βιαστικοί μιλώντας στα τηλέφωνά τους. Ο Τσανγκ κρατούσε σφικτά την σχολική του τσάντα για να μην του πέσει.
«Δεν το πιστεύω ότι το σχολικό έτος σχεδόν τελείωσε!» είπε δυνατά ο Τσανγκ για να τον ακούσει ο Τζίρο.
«Το ξέρω! Είμαι έτοιμος να τελειώνω με τα μαθήματα» είπε ο Τζίρο.
Ο Τσανγκ και ο Τζίρο πέρασαν από πάγκους που πωλούσαν όλων των ειδών τρόφιμα. Φρούτο του δράκου και φράουλες. Ντάμπλινγκ που τσιτσίριζαν. Ρολά με παγωτό φιστίκι. Μυρωδιές από νόστιμα φαγητά ήταν παντού! Όμως το μόνο που μπορούσε να σκεφθεί ο Τσανγκ ήταν πόσο ζεστός και ιδρωμένος ένιωθε.
«Νιώθω σαν να είμαι σε φούρνο!» είπε ο Τσανγκ.
«Κι εγώ» είπε ο Τζίρο. «Ας πάρουμε κάτι να πιούμε».
Πήγαν σε έναν πάγκο που πωλούσε λαμπερά χρωματιστά ποτά.
Ο Τζίρο έβγαλε κάποια χρήματα. «Δύο από το αφρίζον τσάι, παρακαλώ».
Ο Τσανγκ ήξερε ότι το τσάι ήταν ενάντια στον Λόγο Σοφίας. «Βασικά, θα μπορούσα να έχω έναν χυμό μάνγκο;» ρώτησε.
Ο Τζίρο γύρισε και κοίταξε τον Τσανγκ. Ο Τσανγκ ένιωσε έναν κόμπο στο στομάχι του. Μήπως σκέφθηκε ο Τζίρο ότι ήταν περίεργος που δεν πήρε τσάι;
Η γυναίκα έδωσε ένα κρύο αφρίζον τσάι στον Τζίρο και έναν χυμό μάνγκο στον Τσανγκ. Κατόπιν τα αγόρια περπάτησαν πίσω προς τον δρόμο για τα σπίτια τους.
Ο Τζίρο ρούφηξε το ποτό του. «Γιατί δεν ήθελες τσάι; Είναι τόσο καλό!»
Ο Τσανγκ δάγκωσε τα χείλη του. «Ε, δεν πίνω τσάι».
«Γιατί όχι;»
Ο Τσανγκ σκέφθηκε πώς να απαντήσει στην ερώτηση. Οι ιεραπόστολοι τον είχαν διδάξει για τον Λόγο Σοφίας. Στην τάξη της Προκαταρκτικής είχε μάθει ότι η τήρηση του Λόγου Σοφίας τον βοήθησε να έχει το Άγιο Πνεύμα μαζί του.
«Πιστεύω στον Θεό και Εκείνος θέλει να φροντίζω το σώμα μου. Μας ζητεί να μην πίνουμε ούτε τσάι ούτε καφέ ούτε αλκοόλ» είπε ο Τσανγκ.
«Πώς το ξέρεις αυτό;» ρώτησε ο Τζίρο.
«Έμαθα γι’ αυτό στην εκκλησία».
Ο Τζίρο ήπιε ακόμη μια γουλιά από το ποτό του. «Αυτό φαίνεται ανόητο. Τσάι είναι μόνο! Δεν θα πάθεις τίποτα».
Ο Τσανγκ ένιωσε σαν να ήταν το στομάχι του γεμάτο βατράχους που πηδούσαν. Πώς θα μπορούσε να βοηθήσει τον Τζίρο να καταλάβει; Ίσως κάποιος στην εκκλησία θα μπορούσε να τον βοηθήσει να το εξηγήσει στον Τζίρο.
«Θα ήθελες να έλθεις στην εκκλησία μαζί μου κάποια φορά; Πηγαίνω στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Θα μπορούσες να μάθεις για τον Θεό και τον Ιησού Χριστό».
Ο Τζίρο σκέφθηκε μια στιγμή. «Δεν το νομίζω».
«Εντάξει» είπε ο Τσανγκ. Ένιωσε λίγο λυπημένος που ο Τζίρο δεν ήθελε να πάει μαζί του στην εκκλησία. Όμως ήταν ακόμη χαρούμενος που είχε πει την μαρτυρία του.
Αργότερα εκείνη την εβδομάδα στο σχολείο, ο δάσκαλος του Τσανγκ, κύριος Λιν, επέστησε την προσοχή όλων. «Αύριο είναι η τελευταία ημέρα των μαθημάτων. Επειδή όλοι έχετε εργασθεί τόσο σκληρά εφέτος, έχω μία έκπληξη. Όλοι θα έχουμε αφρίζον τσάι!»
Όλη η τάξη ζητωκραύγαζε. Όλοι εκτός από τον Τσανγκ. Γλίστρησε στη θέση του. Θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να πει στον δάσκαλό του ότι δεν έπινε τσάι, από το να το πει στον Τζίρο! Όλοι θα νόμιζαν ότι ήταν παράξενος, όπως το νόμιζε ο Τζίρο.
Ο Τζίρο σήκωσε το χέρι του. «Κύριε Λιν; Ο Τσανγκ δεν πίνει τσάι. Είναι μέρος της θρησκείας του. Θα μπορούσατε να έχουμε χυμό μάνγκο αντ’ αυτού;»
Ο κύριος Λιν στράφηκε προς τον Τσανγκ. «Αληθεύει αυτό, Τσανγκ;»
Ο Τσανγκ έγνευσε καταφατικά.
Ο κύριος Λιν χαμογέλασε. «Εντάξει. Θα σου παραγγείλω χυμό αντ’ αυτού».
Μετά το σχολείο, ο Τσανγκ και ο Τζίρο περπάτησαν μέχρι το σπίτι μαζί. «Σε ευχαριστώ που το έκανες αυτό» είπε ο Τσανγκ.
Ο Τζίρο χαμογέλασε. «Είσαι φίλος μου. Αν κάτι είναι σημαντικό για σένα, τότε είναι σημαντικό και για μένα».
Εικονογραφήσεις υπό Melissa Manwill