จากเพื่อนถึงเพื่อน
ความรู้สึกถึงสันติสุข
จากการสัมภาษณ์กับลูซี สตีเวนสัน เอเวลล์
เช้าวันหนึ่ง เมื่อข้าพเจ้าอายุ 11 ขวบ ข้าพเจ้าตื่นขึ้นและได้ยินเสียงจากห้องนั่งเล่น ไม่มีใครมาปลุกข้าพเจ้าให้ไปโรงเรียนอย่างเคย เมื่อข้าพเจ้าออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าพเจ้าพบว่าคุณพ่อข้าพเจ้าสิ้นใจแล้ว
ขณะที่ครอบครัวกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น ข้าพเจ้าออกไปที่สวน สวนของเรากว้าง และข้าพเจ้าช่วยคุณพ่อดูแลสวน ข้าพเจ้านั่งบนม้านั่งใต้ต้นไม้และร้องไห้ ข้าพเจ้ารู้สึกเศร้ามากและสับสน
หลังจากนั้นไม่กี่นาที ข้าพเจ้าเห็นครูปฐมวัยของข้าพเจ้าเปิดประตูรั้ว ท่านมาที่ม้านั่งและนั่งข้างๆ ข้าพเจ้าแล้วพูดว่า “โซนี ยังจำบทเรียนเกี่ยวกับแผนแห่งความรอดเมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วได้ไหม?” ครูข้าพเจ้าอธิบายให้ข้าพเจ้าฟังอีกครั้งว่าจิตวิญญาณของเราประกอบไปด้วยวิญญาณและเนื้อหนัง ท่านกล่าวว่าวิญญาณของคุณพ่อข้าพเจ้าอยู่ในที่ที่ดีแล้ว และสักวันท่านจะได้รับการฟื้นคืนชีวิต ข้าพเจ้าจะเจอท่านอีกครั้งในวันหนึ่ง
ถึงแม้ข้าพเจ้ายังคงรู้สึกเศร้า แต่ข้าพเจ้ารู้สึกสงบ ข้าพเจ้าจำความรู้สึกถึงสันติสุขนั้นได้ทุกครั้งที่นึกถึงประสบการณ์นั้น ครูปฐมวัยปฏิบัติศาสนกิจต่อข้าพเจ้า และพระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงปลอบโยนข้าพเจ้า สิ่งนั้นช่วยสร้างประจักษ์พยานถึงความรักของพระบิดาบนสวรรค์และแผนแห่งความรอด
ไม่ว่าท่านกำลังจะประสบอะไรก็ตาม พระเจ้าทรงดูแลท่าน ท่านไม่จำเป็นต้องโตเป็นผู้ใหญ่ก่อนจึงจะรู้สึกถึงพระวิญญาณที่เป็นพยานว่าทุกอย่างจะดำเนินไปด้วยดี ท่านสามารถสร้างประจักษ์พยานถึงแผนของพระบิดาบนสวรรค์ ท่านสามารถรู้สึกถึงสันติสุขได้
ภาพประกอบโดย อาร์เทอร์ ลิน