Amigos (เพื่อน) ใหม่
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
บริจิทพูดภาษาสเปนไม่เป็น แล้วเธอจะพูดคุยกับคนอื่นอย่างไร?
“เราเป็นแขกแปลกหน้า พวกท่านก็ต้อนรับเรา” (มัทธิว 25:35)
บริจิทจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างรถขณะที่ครอบครัวของเธอขับรถผ่านถนนแคบๆ ในการากัส เวเนซุเอลา มีบ้านที่มีสีสันสดใสและภูเขาสีเขียวลูกใหญ่ ช่างเป็นสถานที่สวยงามมาก คุณพ่อคุณแม่บอกว่าการมาอยู่ที่นี่จะเป็นการผจญภัยครั้งใหม่
แต่บริจิทก็ยังคงรู้สึกกังวล วันนี้เป็นครั้งแรกที่พวกเขาจะไปโบสถ์ในประเทศใหม่ของพวกเขา
แม่หันไปหาบริจิท “ลูกโอเคหรือเปล่า?” เธอถาม “ลูกดูท่าทางไม่ค่อยดีนะ”
บริจิทบิดมือของเธอ “หนูกลัว หนูพูดภาษาสเปนไม่ได้ แล้วหนูจะหาเพื่อนได้อย่างไร?”
คุณแม่เอื้อมมือไปจับมือของบริจิท “แม่รู้ว่าหนูกังวล แต่ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี หายใจเข้าลึกๆ”
บริจิทก้มหน้ามองมือของเธอ มือคู่นี้ของเธอเย็น แม้ว่าอากาศข้างนอกจะร้อน หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น และเธอรู้สึกปั่นป่วนในท้องเมื่อรถแล่นเข้าไปในลานจอดรถของโบสถ์ โบสถ์จะเป็นแบบไหนกัน? เธอจะเข้าใจ อะไรสักอย่าง หรือไม่?
เมื่อเดินเข้าไปในโบสถ์ บริจิทรู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เธอมองไปที่ครอบครัวอื่นๆ ใครๆ ก็พูดภาษาสเปนกันหมด แล้วเธอก็เห็นเด็กหญิงสองคนที่ดูจะอายุไล่เลี่ยกับเธอ
ทันทีที่เด็กหญิงทั้งสองเห็นบริจิท พวกเธอรีบเข้ามาหา พวกเธอพูดเร็วๆ ด้วยน้ำเสียงที่มีความสุขพร้อมยิ้มกว้าง
แต่เธอไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเธอพูดเลยสักอย่าง พวกเธอจะหนีไปเมื่อรู้ว่าฉันไม่ได้พูดภาษาสเปนหรือเปล่า? เธอสงสัย
บริจิทสูดลมหายใจลึกๆ “No hablo español” เธอพูดพลางส่ายหน้า “ฉันพูดภาษาสเปนไม่ได้” น้ำตาเริ่มคลอที่ดวงตาของเธอ
ทั้งสองคนแค่ยักไหล่และยิ้มอย่างสดใสกว่าเดิม เด็กหญิงคนหนึ่งชี้มาที่ตัวเองแล้วพูดว่า “ดายานา” จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่เด็กหญิงอีกคนแล้วพูดว่า “แอนเดรีย”
ความกังวลของบริจิทเริ่มจางหายไป เธอยิ้มให้เด็กหญิงทั้งสองคนและชี้มาที่ตัวเธอเอง “บริจิท”
ดายานาและแอนเดรียนั่งติดกับบริจิท ทั้งสองสอนเธอถึงวิธีพูดคำว่า “พระคัมภีร์” เป็นภาษาสเปนและคำอื่นๆ อีกสองสามคำ เมื่อการประชุมศีลระลึกเริ่มขึ้น หัวใจของบริจิทจึงรู้สึกอบอุ่นและสงบ
หลังปฐมวัย บริจิทและเพื่อนใหม่นั่งอยู่บนพื้นหญ้านอกโบสถ์ขณะที่คุณพ่อคุณแม่ของพวกเธอคุยกัน ดายานาและแอนเดรียสอนคำภาษาสเปนให้บริจิทเพิ่ม จากนั้นดายานามองไปที่ต้นไม้แล้วถามว่า “¿Inglés?”
บริจิทยิ้มและชี้ไปที่ต้นไม้เช่นกัน “Tree (ต้นไม้)” เธอตอบ เธอยิ้มและชี้ไปที่สิ่งอื่นๆ และพูดคำนั้นเป็นภาษาอังกฤษ ดายานาและแอนเดรียพูดคำภาษาอังกฤษตาม แล้วพวกเขาก็สอนบริจิทว่าจะพูดคำนั้นเป็นภาษาสเปนอย่างไร บริจิทเรียนรู้คำที่นำไปใช้ประโยชน์ได้หลายคำ เช่น libro (หนังสือ) (บ้าน) และ coche (รถ) ที่สำคัญที่สุดคือ พวกเธอสอนวิธีพูดคำว่า amigos (เพื่อน)
ไม่นานก็ถึงเวลาต้องกลับบ้าน บริจิทโบกมือลาดายานาและแอนเดรีย
“วันแรกของลูกที่โบสถ์ในเวเนซุเอลาเป็นอย่างไรบ้าง?” คุณพ่อถาม
บริจิทยิ้ม “ดีมากค่ะ! หนูรู้จักกับเพื่อนสองคน พวกเธอสอนภาษาสเปนให้หนูด้วย!”
“เยี่ยมมากเลย! พ่อดีใจที่วันนี้เป็นวันที่ดีของลูก”
บริจิทนึกถึงวิธีที่ดายานาและแอนเดรียต้อนรับเธอ เธอไม่รู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าอีกต่อไป เธอรู้ว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงช่วยให้เธอมีเพื่อน และเธอแทบจะอดใจรอไม่ไหวที่จะเห็นว่าเวลาที่เหลือในการากัสจะนำอะไรมาให้เธออีก!
ภาพประกอบโดย จูเลีย กัสตาโญ