มา เชื้อเชิญ ทุกคนกัน
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
เจรอมต้องการให้ทั้งครอบครัวมาที่พิธีบัพติศมาของเขา
“ฉันต้องการอยู่กับครอบครัวฉันเองทุกเวลา และพระเจ้าทรงสอนวิธีแก่ฉัน” (หนังสือเพลงสำหรับเด็ก, 98)
เจรอมนั่งลงบนพื้นหญ้าต่อหน้า marae ของคุณยาย ใกล้ถึงเวลาที่งานเลี้ยงของครอบครัวจะเริ่มแล้ว!
เขามองขึ้นไปที่รูปแกะสลักสีแดงที่ด้านข้างของอาคาร “คุณแม่ครับ ผมจะพูดชื่อของคุณยายเป็นภาษามือได้ยังไงครับ?” เขาถาม คุณยายของเจรอมเป็นคนหูหนวก บางครั้งพวกเขาฝึกภาษามือกันเพื่อระลึกถึงเธอ
“แบบนี้” คุณแม่บอก เธอแสดงภาษามือด้วยมือของเธอ เจรอมก็ทำภาษามือด้วย เขาชอบเรียนรู้เกี่ยวกับครอบครัวของเขา
“ผมอยากลองบ้าง!” คาติลูกพี่ลูกน้องของเจรอมนั่งลงข้างๆ คุณแม่แสดงภาษามืออีกรอบ
“เดือนหน้าในพิธีบัพติศมาของผม เราร้องเพลงด้วยภาษามือกันได้ไหมครับ?” เจรอมถาม
“ได้สิ” คุณแม่พูด
“บัพติศมาคืออะไรเหรอครับ?” คาติถาม
สมาชิกหลายคนในครอบครัวของเจรอมไม่ได้เป็นสมาชิกศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย “การรับบัพติศมาเป็นสิ่งพิเศษในศาสนจักรของฉัน” เจรอมกล่าว “การรับบัพติศมาคือเมื่อนายสัญญาว่าจะติดตามพระเยซู และพระองค์สัญญาว่าจะช่วยนาย”
“เยี่ยมเลย” คาติพูด
“นายจะมาพิธีบัพติศมาของฉันไหม?” เจรอมถาม
“ไปแน่นอน!” คาติยิ้ม แล้วเจรอมก็หันมาหาคุณแม่ของเขา
“เราชวนให้ลูกพี่ลูกน้องที่เหลือมาด้วยได้ไหมครับ? แล้วก็คุณลุงกับคุณป้าด้วย?”
คุณแม่พยักหน้า “แม่ว่าเป็นความคิดที่ดีนะ”
เจรอมและคุณแม่ขอให้ครอบครัวที่เหลือมาพิธีบัพติศมา พวกคุณป้าและคุณลุงไม่ค่อยรู้เรื่องบัพติศมามากนัก แต่พวกเขารู้ว่าวันนี้เป็นวันพิเศษสำหรับเจรอม “เราจะไปด้วย!” พวกเขาพูด
ผ่านไปหลายสัปดาห์ ในที่สุดก็ถึงวันรับบัพติศมาของเจรอม! เมื่อเจรอมเดินเข้าไปในโบสถ์ เขายิ้มกว้าง เก้าอี้ทุกแถวเต็มไปด้วยสมาชิกในครอบครัวของเขา!
คุณพ่อของเจรอมเป็นผู้พูดเรื่องบัพติศมาและของประทานแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์เป็นอันดับแรก และเขายังพูดถึงความสำคัญของครอบครัวอีกด้วย “เรามีความสุขมากที่เจรอมจะรับบัพติศมาในวันนี้ และเราก็มีความสุขมากที่ได้อยู่กับครอบครัวของเรา!” เขากล่าว “อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในโลก?” เขาถาม “คือคน คน คน”
ทุกคนต่างยิ้ม นั่นเป็นคติของชาวเมารีที่ทุกคนชอบ
หลังจากที่คุณพ่อพูดจบ ก็ถึงคิวของเจรอมและคุณแม่ พวกเขาร้องเพลงปฐมวัยกันเป็นภาษามือ นั่นทำให้เจรอมรู้สึกใกล้ชิดกับคุณยาย
จากนั้นเจรอมกับคุณพ่อก็เดินเข้าไปในอ่างรับบัพติศมา เจรอมมองไปที่ทุกคนในครอบครัวขณะที่เขายืนอยู่ในน้ำ ลูกพี่ลูกน้อง คุณป้า คุณลุง พวกเขาทั้งหมดอยู่ที่นั่น!
เจรอมหลับตาลง เขารู้สึกอบอุ่นและสงบ รู้สึกเหมือนมีคนกำลังกอดเขาอยู่ เขานึกถึงคุณยาย นึกถึงบรรพชน เจรอมรู้ว่าพวกเขาภูมิใจในตัวเขาเช่นกัน
เจรอมเปลี่ยนไปสวมเสื้อผ้าแห้ง จากนั้นเขากอดสมาชิกในครอบครัวแต่ละคน เขารู้สึกขอบคุณทุกคนมาก และเขารู้สึกขอบคุณสมาชิกครอบครัวในสวรรค์ที่สักวันหนึ่งเขาจะได้พบ เจรอมอยากเลือกแต่สิ่งดีๆ เพื่อให้พวกเขาภูมิใจ
ภาพประกอบโดย โอคซานา กริวินา