Een zoet doel
David kon niet wachten om op een dag naar de Dubaitempel te gaan.
David deed wat lijm op een suikerklontje. Daarna zette hij het voorzichtig op zijn plaats.
‘Wauw!’ zei mama. ‘Je suikerklontjestempel ziet er geweldig uit.’
‘Bedankt!’ zei David. ‘Het is de Dubaitempel. Ik kan niet wachten tot de echte klaar is.’
Sinds president Nelson de nieuwe tempel in Davids land had aangekondigd, verheugde David zich al. In de Verenigde Arabische Emiraten stonden enkele van de hoogste gebouwen ter wereld. Maar er was nog geen tempel. Dit zou de eerste tempel in het hele Midden-Oosten worden.
David plakte het laatste suikerklontje op zijn tempel. ‘Kijk’, zei hij. ‘Klaar!’
Mama boog voorover om de tempel beter te bekijken. ‘Goed gedaan! Waar zullen we hem neerzetten?’
David dacht na. ‘In mijn kamer? Naast mijn treintjes.’ David was dol op treinen. Hij wilde op een dag machinist worden.
‘Goed idee’, zei mama.
David droeg zijn suikerklontjestempel voorzichtig naar zijn kamer. Hij zette hem naast zijn modeltreinen. Hij kon niet wachten om hem aan zijn vader en zussen te laten zien.
De volgende dag kwam Davids tante Ana op bezoek. Ze spraken over de dingen waar hij het meest naar uitkeek. Toen schoot hem iets te binnen.
‘Wil je weten waar ik het meest enthousiast over ben?’ vroeg David.
‘Natuurlijk!’ zei tante Ana.
‘Onze kerk bouwt een tempel in Dubai!’
Tante Ana glimlachte. ‘Dat klinkt echt bijzonder.’
‘Dat is het ook!’ zei David. ‘Er is nu geen tempel van onze kerk in de buurt, dus we gaan naar de tempel in Zwitserland of Duitsland. Ik ben blij dat er een dichter bij ons zal zijn. Ik ga me voorbereiden om ernaartoe te gaan.’
‘Wat spannend!’ zei tante Ana. ‘Wat doe je om je voor te bereiden?’
‘Ik bid, en lees in de Schriften’, zei David. ‘En ik probeer Jezus Christus te volgen. En dan zal ik klaar zijn om naar de tempel te gaan!’
‘Dat is mooi’, zei tante Ana. ‘Je zult vast hard je best doen om je doel te bereiken.’
‘Dat ga ik zeker doen!’ David knikte blij. Het was fijn om te vertellen over iets wat zo belangrijk voor hem was.
Die avond vroeg David of hij zijn suikerklontjestempel naar de keuken mocht verplaatsen.
‘Ik wil hem op een plek zetten waar we hem de hele tijd kunnen zien. Ik wil eraan denken om me op de tempel te blijven voorbereiden.’
‘Dat is een goed idee’, zei papa. ‘Ik denk dat het mij ook zou helpen om elke dag je tempel te zien.’
Papa hielp David om de suikerklontjestempel naar de keuken te brengen.
‘Ziet er goed uit’, zei Davids zus Kaitlynn.
‘Als de echte Dubaitempel klaar is, mag ik dan mijn vrienden uitnodigen om die te komen bezoeken?’ vroeg David.
Mama knikte. ‘Dat is een geweldig idee!’
‘En tante Ana?’
‘Natuurlijk’, zei papa.
David glimlachte. Hij was nu al erg dankbaar voor de Dubaitempel!
Illustratie, Mark Robison