Najsłodszy cel
David nie mógł się doczekać, by pewnego dnia udać się do Świątyni w Dubaju.
Wycisnął trochę kleju na kostkę cukru. Następnie ostrożnie umieścił ją w odpowiednim miejscu.
„Wow!”, powiedziała mama. „Twoja świątynia z kostek cukru wygląda niesamowicie”.
„Dzięki!”, powiedział David. „To Świątynia w Dubaju. Nie mogę się doczekać, aż powstanie prawdziwa”.
Był podekscytowany od czasu, gdy Prezydent Nelson ogłosił budowę nowej świątyni w kraju, w którym mieszkał David. Zjednoczone Emiraty Arabskie miały jedne z najwyższych budynków na świecie. Ale nie było w nich jeszcze świątyni. Będzie to pierwsza świątynia na całym Bliskim Wschodzie.
David wsunął ostatnią kostkę cukru do swojej świątyni. „I już!”, powiedział. „Wszystko gotowe”.
Mama pochyliła się, aby lepiej widzieć świątynię. „Dobra robota! Gdzie powinniśmy ją postawić?”.
David się zastanowił. „Może w moim pokoju? Obok pociągów”. David uwielbia pociągi. Pewnego dnia chce zostać maszynistą.
„Wspaniały pomysł”, powiedziała mama.
David ostrożnie zaniósł świątynię z kostek cukru do swojego pokoju. Delikatnie ustawił ją obok swoich modeli pociągów. Nie mógł się doczekać pokazania jej swoim siostrom i tacie.
Następnego dnia odwiedziła go ciocia Ana. Rozmawiali o rzeczach, których najbardziej wyczekuje. Wtedy przyszło mu coś do głowy.
„Ciociu, czy chcesz wiedzieć, czym jestem najbardziej podekscytowany?”, zapytał David.
„Oczywiście!”, powiedziała ciocia Ana.
„Kościół, do którego chodzi moja rodzina, buduje świątynię w Dubaju!”.
Ciocia Ana uśmiechnęła się. „To naprawdę wyjątkowe”.
„Tak jest!”, powiedział David. „W tej chwili nie ma w pobliżu świątyni naszego kościoła, więc jeździmy do świątyni w Szwajcarii lub Niemczech. Cieszę się, że teraz będziemy ją mieli bliżej. Wyznaczyłem sobie cel, że przygotuję się do wejścia do niej”.
„Jakież to ekscytujące!”, powiedziała ciocia Ana. „Co robisz, żeby się przygotować?”.
„Modlę się i czytam pisma święte”, powiedział David. „I staram się podążać za Jezusem Chrystusem. Potem będę gotowy, by wejść do świątyni!”.
„To wspaniałe”, powiedziała ciocia Ana. „Jestem pewna, że będziesz bardzo się starać, by osiągnąć swoje cele”.
„Będę!”, David przytaknął z radością. Dobrze się czuł, dzieląc się czymś tak ważnym dla niego.
Tego wieczoru David zapytał, czy może przenieść swoją świątynię z kostek cukru do kuchni.
„Chcę trzymać ją w miejscu, w którym możemy ją widzieć przez cały czas. Chcę pamiętać o ciągłym przygotowywaniu się do pójścia do świątyni”.
„To dobry pomysł”, odparł tata. „Myślę, że patrzenie na świątynię pomoże i mnie”.
Tata pomógł Davidowi przenieść świątynię z kostek cukru do kuchni.
„Wygląda dobrze”, powiedziała Kaitlynn, siostra Davida.
„Czy kiedy prawdziwa Świątynia w Dubaju zostanie ukończona, to będę mógł zaprosić moich przyjaciół, aby ją zobaczyli?”, zapytał David.
Mama przytaknęła. „To świetny pomysł!”.
„A ciocia Ana?”.
„Oczywiście”, odpowiedział tata.
David uśmiechnął się. Już teraz był bardzo wdzięczny za Świątynię w Dubaju!
Ilustracja — Mark Robison