Een slechte website

Kevin Kinney

(Gebaseerd op een waargebeurd verhaal)

Kevin was bang om met mama te praten.

Dit verhaal vond plaats in de Verenigde Staten.

Jongen met laptop kijkt naar zijn moeder

Kevin draaide zich om in de bureaustoel. Hij klikte op willekeurige toetsen op het toetsenbord.

‘Mama, mag ik mijn racespel spelen?’ riep hij.

Mama keek naar hem vanuit de keuken. ‘Als je klaar bent met je huiswerk.’

Kevin zuchtte. Hoe kon hij zich nu op zijn huiswerk concentreren? Hij had bijna het volgende level van zijn favoriete computerspel bereikt. En zijn huiswerk was … huiswerk.

Hij kon er in ieder geval aan beginnen. Hij scrolde door een website. Het zag er zeker niet zo cool uit als zijn racespel.

Toen zag Kevin een link. Hij klikte erop. De link bracht hem naar een website met foto’s van mensen zonder kleren.

Dit is slecht, dacht hij. Ik moet de website verlaten. Kevin keek over zijn schouder. Niemand zag hem. Hij bekeek nog een paar foto’s. Hij was gewoon nieuwsgierig.

Kevin voelde zich niet goed. Hij verliet de website snel. Hij probeerde weer zijn huiswerk te doen. Het is oké, dacht Kevin. Ik heb alleen wat foto’s gezien. Maar het slechte gevoel ging niet weg.

Kevin had het gevoel dat hij met mama over de website moest praten. Maar hij was bang. Stel dat ze boos zou worden.

Die avond hielp Kevin mama met afwassen.

‘Is alles in orde?’ vroeg mama.

‘Ja’, zei Kevin.

Maar hij was niet in orde. Hij kon wel huilen. Hij kreeg weer het gevoel dat hij met mama moest praten. Maar Kevin was nog steeds bang.

Hemelse Vader, help me alstublieft, bad hij stilletjes. Hij voelde zich iets beter.

‘Kunnen we even praten?’ vroeg Kevin.

‘Natuurlijk’, zei mama. ‘Waarover wil je praten?’

Kevin keek naar de grond. Hij wist niet goed hoe hij moest beginnen. ‘Toen ik mijn huiswerk deed, zag ik een site met foto’s van mensen zonder kleren. Ik was gewoon nieuwsgierig. Maar nu kan ik niet vergeten wat ik heb gezien.’

‘Ik ben blij dat je me dit vertelt’, zei mama. Ze gaf Kevin een knuffel. ‘Het is normaal om nieuwsgierig te zijn. Je weet dat die dingen slecht zijn en dat je er niet naar moet kijken. Maar het is goed dat je eerlijk bent. Je zult je nu beter voelen, omdat je het me verteld hebt.’

‘Ben je niet boos?’ vroeg Kevin.

‘Natuurlijk niet’, zei mama. ‘Ik hou van je. Ik wil je helpen. En je hemelse Vader ook. Hij kan je altijd helpen om het goed te maken.’

Kevin had geen naar gevoel meer in zijn maag.

‘Ik was bang om het je te vertellen’, zei hij. ‘Maar ik voelde me beter nadat ik had gebeden.’

‘Het klinkt alsof de Heilige Geest je heeft geholpen om moedig te zijn!’ zei mama.

Kevin voelde zich inderdaad rustig en vredig toen hij bad. Maar zelfs voordat hij in gebed ging, had hij het gevoel dat hij met mama moest praten.

‘Ik denk dat de Heilige Geest me de hele tijd heeft geholpen’, zei Kevin. ‘Hij zei dat de foto’s slecht waren. En Hij zei dat ik je moest vertellen wat er was gebeurd.’

‘Ik ben er altijd voor je als je over dit soort dingen wilt praten’, zei mama. ‘Ik word niet boos. Laten we samen een veiligheidsplan voor je computer maken.’

Kevin glimlachte. ‘Dat lijkt me een goed idee.’