‘De pijltjesramp’, Vriend, september 2024, 4–5.
De pijltjes-ramp
Had Daniel de moed om de waarheid te vertellen?
Dit verhaal speelde zich af in de Verenigde Staten.
Daniel tilde het deksel van opa’s oude doos met speelgoed op en gluurde erin. Zijn neefjes en nichtjes kwamen kijken. Ze speelden graag met z’n allen bij opa!
Er lag veel oud speelgoed in waar Daniels moeder en tante vroeger mee hadden gespeeld.
‘Wat is dat?’ Daniels neefje Noah wees naar zes glimmende, oude dartpijltjes voor buiten. Er waren rode en gele pijltjes met scherpe puntjes.
Daniel pakte er een. ‘Mama heeft me hierover verteld’, zei hij. ‘Je legt een hoepel in het gras. Dan gooi je de pijltjes om de beurt in de lucht en probeer je ze in de hoepel te laten landen.’
‘Cool!’ zei Noah. Hij rende al naar de tuin om het spel klaar te zetten.
Al gauw gooiden Daniel en zijn neefjes en nichtjes overal in opa’s tuin de metalen pijltjes in de lucht. Daniel vond het leuk als ze recht naar beneden kwamen en in het gras bleven vastzitten.
‘Wedden dat ik die van mij hoger kan gooien dan jij?’ zei Daniels nichtje Lily.
De kinderen lachten en gooiden de pijltjes steeds hoger.
Toen kreeg Daniel een idee. ‘Ik durf te wedden dat ik ze vanaf de oprit in de hoepel kan gooien’, zei hij. Hij rende naar de andere kant van de oprit en gooide een pijltje uit alle macht.
Het vloog de lucht in, maar kwam niet in het gras terecht. In plaats daarvan viel het met een luide TOK op de splinternieuwe auto van tante Robilyn.
‘O nee!’ riep Noah.
Daniel pakte het pijltje. Er zat een grote deuk in de auto op de plek waar het was neergekomen.
De kinderen keken elkaar bang aan. Zonder iets te zeggen, lieten ze de pijltjes op het gras liggen en renden ze naar binnen.
Later die middag ging iedereen naar huis. Daniels tante zag de deuk in haar auto. ‘Wat is hier gebeurd?’ vroeg ze.
Daniel kreeg een knoop in zijn maag, maar hij zei niets. Hij stapte in de auto en zwaaide naar zijn neefjes en nichtjes.
Onderweg naar huis zat Daniel stilletjes op de achterbank. Hij probeerde een boek te lezen, maar hij kon zich niet concentreren. Hij voelde zich misselijk door wat er was gebeurd. Hij wist dat hij beter eerlijk kon zijn. Maar het zou geen pretje worden om de waarheid te vertellen! Zijn ouders zouden boos op hem zijn. En zijn tante ook.
Toen dacht Daniel aan zijn lievelingsheld uit de Schriften. Daniël in het Oude Testament werd in de leeuwenkuil gegooid omdat hij het goede koos. Hij was moedig. Misschien kon Daniel ook wel moedig zijn.
‘Mama?’ zei Daniel. ‘Ik heb een pijltje tegen de auto van tante Robilyn gegooid waardoor er een deuk in kwam. Het was mijn schuld.’
Mama keek hem in de achteruitkijkspiegel aan. Ze was niet zo boos als Daniel had verwacht. ‘Bedankt dat je me de waarheid hebt verteld’, zei ze.
Daniel haalde diep adem. ‘Mag ik tante Robilyn bellen wanneer we thuis zijn?’ vroeg hij. ‘Ik wil zeggen dat het mij spijt. En ik zal hard werken om geld te verdienen zodat ze haar auto kan laten repareren.’
Mama glimlachte. ‘Dat is een fantastisch idee.’
De knoop in zijn maag was verdwenen en Daniel voelde zich rustig. Hij had moedig de waarheid verteld. Dankzij Jezus Christus kon hij zich bekeren en het weer goedmaken.
Illustraties, Josh Talbot